"อยู่นี่นี่เอง หาตั้งนาน "
เสียงของฮยอกแจทำเอาร่างบางหันไปยิ้มหวาน
มือบางจับเข้าที่ไหล่ขวอของเพื่อนรักแล้วมองหน้าเพื่อนผ่านกระจกบานสวย
"ด๊อง อย่าคิดมากกับคำพูดของไอ้บอมเลยนะ มันบ้า"
กระต่ายน้อยที่เอาแต่วีนๆ อยู่ใกล้ๆทำเอาร่างบางถึงกับหัวเราะออกมา
ก็ซองมินจะเป็นคนที่เดือดร้อนแทนคนอื่นแบบนี้เสมอ จนร่างบางอดดีใจไม่ได้
ยังไงพวกซองมินกับฮยอกแจก็รักเขา เขาไม่สมควรทำให้คนอื่นเป็นห่วงอีก
"ไม่เป็นไรหรอกซองมิน อย่าไปว่าคิบอมเลย เราไม่เป็นอะไรหรอก"
"แน่นะ"
"อื้ม ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ ที่จริงก็รู้มาตั้งนานแล้วล่ะ มาคิบอมไม่ได้คิดอะไร
แต่ที่ทำไปก็แค่อยากจะทำให้เราเป็นไม้กันหมาเท่านั้นเอง"
"ด๊อง"
เมื่อมองเห็นว่าภายใต้รอยยิ้มแสนหวานนั้น มีแววตาเศร้าปนอยู่ก็พยักหน้า
น้ำตาของคนเจ้าน้ำตาก็อยากจะไหลตามเพื่อน
"อย่าทำหน้าแบบนี้สิ เราไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะ"
เมื่อเห็นว่าซองมินทำหน้าเศร้าไปด้วย ดงเฮจึงเข้าไปกอดเพื่อนแล้วหัวเราะออกมา
"ยิ้มหน่อยแล้วกันนะ"
ฮยอกแจอีกคนที่เดินมาบิดแก้มซองมินจนซองมินอดที่จะยิ้มไปด้วยน้ำตา
"อื้ม ฮยอกแจด้วย ทำหน้าให้ร่าเริงหน่อยสิ"
ดงเฮที่ทำหน้าหวานแล้วหันมากอดคอเพื่อนอีกคนเอาไว้
"ใครจะมายิ้มหวานแบบนายกันเล่า"
"555++ พวกเราไหนๆก็โดดเรียนแล้ว ไปกินไอติมกันดีกว่านะ"
ฮยอกแจที่เป้นคนออกความเห้นแต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะดีใจกว่า เป็น 10 เท่า
"นั่นสิ เย้ๆๆ"
กระต่ายหวานที่เมื่อกี้ยังทำหน้าเศร้าก็กระโดดไปมา เมื่อได้ยินว่าไอติม(จะอ้วนไปไหน)
"นี่ๆ เขากินรสนี้ แล้วก็รสนี้ด้วย ขออย่างล่ะ 2 ลูกนะ"
ซองมินที่ชี้ให้พนักงานต้อนรับดูแล้วยิ้มตาใส ก่อนที่คนอื่นจะส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อสองวันก่อนซองมินยังบ่นว่าอยากลดความอ้วนอยู่เลย แต่วันนี้กลับนั่งยิ้มอยู่ที่หน้าถ้วยไอติมสองถ้วย
"ไหนแกบอกว่าพี่คยู บอกว่าแกอ้วนไง"
ฮยอกแจพูดเมื่อเห็นว่าซองมินเลียช้อนแล้วทำตาวาว
"ก็วันนั้นพี่คยูบอกว่าฉันอ้วน แต่วันนี้ไม่มีพี่คยูนี่น่า"
"เหรอ"
ดงเฮที่อดยิ้มไม่ได้ เขากินแค่ลูกเดียวก็อยากจะอ้วกแล้วอ่ะเนี่ย....
"เฮ้ย นั่นพี่คยูไม่ใช่เหรอว่ะ"
เสียงของฮยอกแจทำเอาคนอื่นๆ หันไปมองด้วย แต่ซองมินทำหน้างง??
"ไหนๆ"
ดงเฮหันไปมองแล้วพยักหน้า แล้วเป็นฮยอกแจอีกครั้งที่เน้นจนซองมินต้องหันไปมองอีกครั้ง
"นั่นไง พี่คยูจริงๆด้วย"
"เอ๊ะ พี่คยูบอว่ามีเรียนนี่น่า ทำไมถึงออกมาห้างล่ะ"
ก็เมื่อเช้าบอกว่าวันนี้ไม่ว่างมีเรียนถึงเย็นแล้วทำไมถึงออกมาเดินห้างตอนนี้ล่ะ
"มากับเพื่อนล่ะมั้ง"
ดงเฮเมื่อเห็นหน้าเพื่อน เลยรีบพูดออกมา แต่...
"งั้นเดี๋ยวเรามานะ"
ซองมินรีบลูกออกจากเก้าอี้ จนฮยอกแตอยากจะตบปากตัวเองที่ไม่น่าทักเลย
อย่าให้เป็นอย่างที่เขาลือกันเล้ย~
"ไปหาพี่คยูล่ะสิ"
ดงเฮพูดจนฮยอกแจพนักหน้า และเป็นดงเฮที่มองหน้าฮยอกแจอย่างไม่เข้าใจ
ทำไมฮยอกแจถึงต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ
"มีอะไรหรือเปล่า ฮยอกแจ"
"คือว่า...พอดีพี่คยูกำลังมีข่าวว่า........."
ซองมินรีบเดินตามคนรักที่เดินออกมาจากร้านหนังสือร้านใหญ่
ร่างอวบเดินตามช้าๆ เพราะเอ๊ะใจอะไรบางอย่าง....
"ทำไมต้องโกหกเราด้วย"
ร่างอวบเดินไปช้า และเห็นเมื่อคยูฮยอนเหมือนมารอใครบางคนที่หน้าร้านเสื้อร้านหนึ่ง
จนเมื่อเห็นว่ามีคนสวยเดินออกมาจากร้านเสื้อแล้วยิ้มหวานให้กับร่างสูงที่ยืนหล่ออยู่....
"คยูฮยอนค่า~ รอทิฟนานไหมค่ะ"
คนสวยเดินมาคล้องแขนอย่างถือความเป็นเจ้าของ
"ไม่นานครับ ผมเพิ่งเดินไปซื้อหนังสือให้ทิฟเมื่อกี้ เพิ่งมา"
ร่างสูงชูถุงหนังสือถุงใหญ่ขึ้นมาให้หญิงสาวเห็น
"ขอบคุณนะค่ะ"
จุ๊ฟๆ
หญิงสาวกระโดดหอมแก้มของร่างสูงสองข้าง จนคนที่มองอยู่
O....O
คยูฮยอน~~ แกตายแน่......
"ไปกันเถอะครับ "
เมื่อร่างสูงคว้ามือบางมากุม แล้วพาให้เดินไปอีกทาง
"ทิฟหิวข้าวอ่ะค่ะ ไปทานข้าวกันก่อนนะค่ะ"
"ได้สิครับ ทิฟขอทำไมผมจะให้ไม่ได้"
เสียงทั้งสองดังเข้ามจนซองมินน้ำตาจะไหล ToT
"คยูฮยอนใจดีสุดๆเลยค่ะ ถึงว่าซองมินถึงติดใจ"
เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง
ร่างอวบจึงล้วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ของคนรักแต่ยังไม่กดโทรจน...
"อย่าพูดถึงเขาเลยครับ"
"ทำไมค่ะ ทะเลาะกันเหรอ"
"ครับ น่ารำคาญ"
>////<'
น่ารำคาญงั้นเหรอ คยู!!
ร่างอวบเดินเข้าไปหาคยูฮยอนโดยที่เก็บมือถือเครื่องสวยลงกระเป๋า
"ทะเลาะเหรอ คยู เรารทะเลาะกันเหรอ"
เสียงที่เหมือนจะน้อยใจ
แต่ดังจนทำให้คยูฮยอนหันมามอง จนเผลอปล่อยมือคนสวยที่อยู่ด้านข้าง
"มินนี่.."
O[ ]O
"พี่คยู เราทะเลาะกันเรื่องอะไรเหรอฮ่ะ"
เสียงหวานป่นสั่น จนร่างสูงเองก็หวั่นใจ
อีกครั้งแล้วสินะ ที่เขาทำเรื่องให้ซองมินจับได้
"คือว่าพี่...เราคุยกันก่อนนะ"
คยูฮยอนพยายามคว้ามือบางเอาไว้ แต่ร่างบางก็หลบทัน
"ไหนว่าน้องซองมินกับคยู ทะเลาะกันไงค่ะ ถ้าไม่อย่างนั้น พี่ไม่กล้ามากับ..."
ทิฟฟานี่ทีดูเหมือนจะรู้สึกผิดน้อยๆ พูดออกมาให้ซองมินเข้าใจ แต่ซองมินไม่แม้แต่จะหันไปมอง
"ไงฮ่ะ พี่คยู เราทะเลาะกันเรื่องอะไร"
เสียงหวานที่เริ่มดังขึ้นมา จนคยูฮยอนนึกเหนื่อยใจ
ทำไมซองมินยังไม่ชินสักที เรื่องเล็กๆ แค่นี้
"........."
"พี่ก็คงเบื่อซองมินแล้ว เหมือนที่ทุกคนเข้าใจ"
เสียงสั่นจนร่างสูงนึกถอดใจ เคะก็น่ารำคาญแบบนี้
แต่ก็ฝืนที่จะง้อคนรักอีกครั้งแต่โดนร่างอวบสะบัดอย่างไม่ใยดี
"มินนี่!!"
"พี่กล้าทำแบบนี้ ทั้งที่พี่เคยบอกเอาไว้แล้วว่าพี่จะไม่ทำอีก"
น้ำตาใสไหลออกมาพร้อมกับเสียงกึ่งตะโกน จนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามอง
"โธ่ มินนี่ พี่ก็แค่มาดูหนัง"
คยูฮยอนอธิบายไปอย่างเซ็งๆ
"กับคนอื่น.. นั่นล่ะฮ่ะที่ทำให้มินเสียใจ"
"โธ่ ซองมิน เลิกโวยวายได้ไหม พี่อายเขา"
"ทำไมล่ะฮ่ะ แต่ทำแบบนี้ ไม่กลัวซองมินอายบ้างหรือไง พี่กล้าพาคนอื่นที่รู้จักผมไปเที่ยวด้วยกัน"
ซองมินชี้ไปที่คนสวยที่เอามือปิดหน้าอยุ่กลางวงสนทนาอยู่ตอนนี้
"ผม..ซองมินแทนตัวเองกับพี่ว่าผม"
"ครับ ผม ผมที่รู้สึกว่าตัวเองโง่มานานแค่ไหน ที่ยอมให้พี่กี่ครั้ง แต่ก็ได้แต่คำพูดเดิมๆ
ไม่มีแม้กระทั่งคำว่าขอโทษ"
"ซองมิน อย่าทำตัวน่ารำคาญ มีอะไรเราไปคุยกันที่คอนโดพี่ไป"
คยูฮยอนคว้าแขนซองมินอีกครั้งแล้วออกแรงลากออกมา
"ปล่อยผม ปล่อยผมตั้งแต่วันนี้ พี่คงไม่รักผมแล้ว มันคงถึงเวลาที่เราต้องเลิกกันสักที..."
"ซองมิน อย่าทำแบบนี้ อย่ามาพูดว่าเลิกกับพี่แบบนี้"
".........."
"ซองมิน!!"
เมื่อเห็นว่าร่างอวบวิ่งออกไป คยูฮยอนได้แต่ถอนหายใจ
"คยู ไม่รีบตามน้องซองมินไปล่ะค่ะ"
"ไม่ล่ะ เดี๋ยวรอให้ใจเย็นก่อน แล้วค่อยไปคุยกันดีกว่า"
"คยูฮยอนค่ะ"
"ไปดูหนังกันดีกว่า ทิฟ อย่าไปสนใจเลย ไร้สาระ!"
ถึงปากจะพูดไปอย่างนั้นแต่ร่างสูงก็อดที่จะมองไปทางที่ซองมินวิ่งไปอยู่ดี
ก่อนจะพาทิฟไปดูหนังตามกำหนด
"เป็นอะไรซองมิน"
เมื่อฮยอกแจเห็นว่าซองมินวิ่งเข้ามาแล้วคว้ากระเป๋าออกไป
"ฮยอก มินนี่ร้องไห้"
"ป่ะ"
ฮยอกคว้าเงินของตัวเองจากกระเป๋าแล้ววางบนโต๊ะก่อนจะวิ่งตามเพื่อนออกไป
ซองมินวิ่งออกมาจากห้างใหญ่แล้วรีบเรียก TAXI แต่ก่อนจะขึ้นก็มีเสียงเรียกของเพื่อนตามเข้ามา
"แกจะไปไหนมินจัง"
"......."
"เราไปด้วย"
ดงเฮกับฮยอกแจที่ตามขึ้นรถมา แล้วไม่พูดอะไรปล่อยให้รถนำไปทางที่ฮยอกแจเป็นคนบอก
"พี่คยูมากับพี่ทิฟ"
"คนที่พี่คยูมันเคยควงอ่ะเหรอ" O.O'
"อื้ม" =O='
"........"
"...."
"เขา ฮื่อ ฉันบอกเลิกกับเขาแล้วฮยอก ฮึก~ ฉันบอกเลิกพี่คยูไปแล้วด๊อง"
น้ำเสียงที่พยายามกลั้นดังออกมาจากความเงียบภายในรถ
"แกจะเอาไงต่อ"
ฮยอกแจที่นั่งหน้าถามเสียงเรียบ จนคนถามเอาแต่ส่ายหน้า
"ไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่อยากทนแล้ว"
"มินจัง"
ด๊องที่โอยไหล่อวบเอาไว้ก่อนที่จะลืมผมเอาไว้เบาๆ
"ด๊อง ฉันเจ็บมามากแล้ว ไม่อยากทนแล้ว"
ซองมินส่ายหน้าอยูก่บอกบางของเพื่อนรักไปมา น้ำตาของความเสียใจไม่อาจปิดบังได้อีก
ร่างอวบจึงปล่อยออกมา
"งั้นก็ไม่ต้องทน.."
เสียงของฮยอกดังออกมาจนดงเฮสะดุ้ง
"ฮยอก"
"เราไปหาที่เงียบๆ กันเถอะ แล้วเราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที"
"............"
ความคิดเห็น