คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : KiHae ForEver 5
ที่ห้องเรียนทุกคนต่างนั่ล้อมหน้าล้อมหลังดงเฮเมื่อเรื่องของเมื่อวานก่อนรู้ถึงคนทั้งห้องที่ไปวันนั้น
"ตกลงเมื่อวานนั้นแกเจ็บที่ไหนหรือเปล่า" ซองมินจับตัวของดงเฮแล้วลูบไปมา
"นี่แกหมายความว่าไง" ฮยอกแจพูดกับซองมิน จนดงเฮถึงกับหน้าแดงขึ้นมา
"ก็ก้นหรือว่าที่ไหนน่ะ เจ็บหรือเปล่า"
"นี่ แกคิดว่าคิบอมข่มขืนฉันหรือไง"
"น่าจะใช่ ใช่ไหมล่ะ" ซองมินพูดขึ้นมาจนดงเฮหลบสายตา
"พวกแก~ คิดอะไรกันอยู่เนี่ย"
"คิบอม!!" O[ ]O
"มาแล้วเหรอ เห็นปกติอยู่ด้านล่างจนกว่าจะถึงชั่วโมงเรียน" ฮยอกแจทีทำหน้าเจื่อนเมื่อโดนจับได้ก็หันมายิ้มให้คนที่เพิ่งเดินเข้ามา
"ก็เห็นว่าพวกแก หายไปนี่ ฉันว่าแล้วว่าพวกนายต้องนินทาฉันอยู่" คนหล่อเดินเข้ามาก่อนมองหน้าของคนที่ยืนล้อมจนคนอื่นๆ ต้องกลับที่นั่งกันไป
"ใคร นินทาแก" ซองมินทำเสียงแข็ง จนคิบอมยกยิ้มมุมปาก
"ก็พวกแกนี่ไง"
"อย่ามากล่าวหากันง่ายๆนะ ถ้าแกไม่ได้ทำ แล้วะมาร้อนตัวทำไม"
"นั่นดิ ร้อนตัวทำไม" เมื่อเห็นว่าซองมินเสียงแข็ง จึงอยากจะพูดบ้างแต่ดูเหมือนว่าจะช้าไป เมื่อคิบอมพูดถึงข้อสงสัยขึ้นมาเอง
"พวกแก ถ้าฉันกับด๊องทำกันจริงๆ พวกฉันก็ต้องถอดเสื้อถอดกางเกงกันแล้วสิ แต่วันนั้นฉันเปล่า"
"นายข่มขืนเสร็จ ก็รีบใส่เสื้อผ้าให้ด๊องไงล่ะ" ฮยอกแจพูดขึ้นมาจนซองมินเผลอหลุดปากพูดออกมาเอง
"นั่นสิ เราถึงพยายามบีบด๊องให้พูดออกมาว่าเจ็บก้นจริงๆใช่ไหม"
"นายพูดเหมือนเคยเลยนะ ซองมิน" คิบอมจี้จุด จนซองมินทำตาเขียวใส่
"ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง เลยคิบอม"
"เขินล่ะสิ พูดอยู่ได้ ดูด๊องสิ นั่งหน้าแดงหมดแล้ว"
"เพราะนายไงเล่า" ซองมินเดินไปตีแขนของคิบอมก่อนจะเดินหงุดหงิดออกจากห้องไป
คิบอมที่นั่งใกล้ดงเฮที่ไม่สบตาของคนที่ก้มตัวลงด้านข้างเลย จนคิบอมต้องทักก่อน
"ไงเงียบเลยนะ"
"อื้ม"
"คิดมากเหรอ นายก็รู้ว่า ฉันไม่มีทางจะทำเรื่องแบบนั้นกับนายหรอกน่า" เมื่อเห็นว่าร่างบางยังคงเงียบอยู่จึงพูดออกมา จนคนที่ฟังน้ำตาจะไหล
"นั่นสินะ ก็นายชอบผู้หญิงนี่น่า"
"ใช่สิ นายก็รู้นี่ ด๊อง"
"ใช่..."
ดงเฮเดินลุกออกจากห้องไป จนคิบอมอดที่จะมองตามไม่ได้
กูพูดอะไรผิดว่ะเนี่ย!!!
..
..
..
..
..
..
"ฮื่อๆๆ"
"นั่นสิ จะคิดมากทำไม เขาไม่มีวันคิดกับเราแบบนั้นอยู่แล้วนี่" รอยยิ้มที่เหยียดยิ้มแต่ดวงตาเศร้า ทำให้ร่างบางนึกอยากสมเพศตัวเอง
เพิ่งรู้ว่ารักเขา ก็วันที่ตัวเองรู้ว่าเขาไม่มีทางมารักเรา........
ดงเฮ นายมันโง่เองที่รู้ตัวช้าไป
.....
พอคาบบ่าย ทั้งสองเดินคู่กันมา หยิบขนมมาถุงใหญ่วางบนโต๊ะไว้บนโต๊ะแล้วซองมินมองหาเพื่อนร่างบางจากร่างสูง
"ด๊องล่ะ คิบอม"
"ไม่ได้ไปหานายเหรอ" คิบอมที่มองหาดงเฮเหมือนกันพูดขึ้นมา จนฮยอกแจอดที่จะทำหน้าสงสัยไม่ได้
"เปล่านี่น่า พวกเรากะว่าจะปล่อยให้พวกนายคุยกันก่อนนะ"
"ก็ฉันเห็นว่าด๊องเดินตามพวกนายไป"
"นายไปพูดอะไรกับด๊องหรือเปล่า" ซองมินจ้องหน้าคิบอมอย่างคาดคั้น คนคิบอมส่ายหน้า
"เปล่านี่ แค่อธิบายให้ด๊องเข้าใจอะไรนิดหน่อย"
"อะไรล่ะที่นี่พูดไปน่ะ คิบอม" ฮยอกแถมจนคิบอมต้องยอมเล่าเรื่องทั้งหมดออกมา
"นายมันใจร้ายที่สุด ต่อไปอย่ามายุ่งกับด๊องเลยนะ" ซองมินที่เดินออกไปทิ้งให้ฮยอกแจมองหน้าคิบอมอย่างโมโหอีกครั้งแล้วทำท่าจะลุกไป
"เดี๋ยวสิ มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน" คิบอมดึงแขนของฮยอกแจเอาไว้
"นายมันบ้าคิบอม พูดแบบนี้กับด๊องไปได้ไง"
"ทำไมล่ะ ก้อเราเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ"
"แต่ที่นายแสดง มันทำให้ด๊อง รักนาย" ฮยอกแจตัดสินใจพูดออกไป เมื่อเห็นว่าคิบอมยังนั่งโง่อยู่
"ห๊า O[ ]O"
"ไอ้บอมบ้า" เมื่อซองมินจะเดินมาลากตัวฮยอกแจ แต่ได้ยินคำพูดของฮยอกแจพูดกับคิบอมซะก่อน ก่อนจะเดินมาลากฮยอกแจไป แล้วค้อนใส่คิบอมอีกครั้ง
"ไปตามด๊องกันเถอะ"
"อย่าตามมานะ คิบอม" ฮยอกแจพูดออกมา เขาอยากจะปลอบดงเฮกันเงียบๆก่อน ดงเฮคงยังไม่พร้อมเจอกคิบอมตอนนี้
"ฝากดูด๊องด้วยนะ" คิบอมพูดอย่างเป็นห่วงแต่เจอเสียงซองมินแว๊ดออกมา
"เงียบเหอะน่า" =O='
..
..
..
..
..
ความคิดเห็น