คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Kihae Forever 15
หลังจากที่รู้ว่าซองมินได้หนีไปจากบ้านจริงแล้วทำให้คยูฮยนออาละวาดจนคนในบ้านต่างเข้าหน้าไม่ติด
"ฉันจะเก็บพวกแกเอาไว้ทำไม คนรักคนเดียวของฉันยังดูแลไม่ได้ พวกนายมันแย่ แย่เหมือนฉัน" คยูฮยอนนั่งกุมหน้าของตัวเองกับพื้นที่นั่งอย่างหมดแรง
เพราะเจาไม่เคยพอ ไม่เคยเห็นว่าซองมินมีค่า เพียงแค่เห็นว่าเป็นของตาย จนเขาขาดซองมินไป เขาถึงได้รู้สึกตัวว่าตัวเองมันบ้าเหมือนหมาที่ได้มองหาเจ้าของที่ไม่มีวันเป็นของเขาอีก จนเขาคิดทำเรื่องบ้าๆนี้ลงไป
"ฉันจะขอโทษเธอเท่าไหร่ มันถึงจะพอซองมิน"
ซองมินที่มาพักอยู่กับฮยอกแจที่บ้านโดยที่ห้ามชีวอนจริงๆ ไม่ให้ไปบอกว่าซองมินอยู่ที่ไหน
"ถึงบอกมันก็ไม่กล้ามา" ชีวอนที่ตอบคนรักแต่ซองมินที่เริ่มกินข้าวได้บ้างกลับทำหน้าเครียดแค้น นึกถึงเรื่องที่คยูฮยอนทำกับตัวเองแล้วอยากจะฆ่านัก
"ซองมิน ยกโทษให้ไอ้คยูมันไม่ได้เหรอ"
"พี่ชีวอน ถ้ายังอยากคุยกับพวกเราอยู่ เลิกพูดเรื่องนี้ได้ไหม" ฮยอกแจหันไปว่าคนรักแล้วมองหน้าเพื่อนที่เหมือนว่าจะร้องไห้ออกมาอีก
"ใช่ไม่กล้าสู้หน้า แต่มาเหมือนหมาลอบกัด"
"ซองมิน พักผ่อนนะ เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินหน่อย แล้วเดี๋ยวเรามาอยู่เป็นเพื่อน"
"ขอบใจนะฮยอก"
"เอ่อ แล้วดงเฮล่ะ"
"อยู่กับคิบอมมั้ง เหมือนว่าจะลองเปิดใจกันแล้วอ่ะ"
"ดีจังเลยนะ" ซองมินยิ้มหน้าเศร้า ถึงแม้จะยินดีกับเพื่อนที่ดูเหมือนจะสมหวัง แต่ก็ยิ้มไม่ออกกับสิ่งที่ตัวเองเจอ
ซองมินเริ่มที่จะมาเรียนตามปกติ แต่ไม่เห็นวี่แววคนใจร้าย นึกโกรธตัวเอง หวังเล็กๆ ว่าจะมีคำขอโทษ ถึงแม้มันจะยากเกินอภัย แต่ก็อยากที่จะได้จากคนใจร้าย จนบางครั้งแอบน้อยใจเอง
สงสารตัวเอง ยิ่งเห็นว่าคิบอมกับดงเฮ ทำให้โลกนี้มีแต่สองเราบ่อยๆ เขาได้แต่ถอนหายใจ ฮันกยองก็ีดีกับเขาทุกวัน พากับกินอาหาร ไปเที่ยว ยิ่งมองฮันกยอง ก็ยิ่งเห็นว่าคยูฮยอน อาจจะไม่ได้รักอย่างที่พูดกรอกหูเขาทุกวันก็ได้
"พอกันที พอกันที่สำหรับโอกาสที่เขาพอจะมีให้คนใจร้าย" ซองมินนั่งหน้านิ่งหน้ากระจกก่อนที่จะบอกตัวเองให้ใจแข็ง.. จำเอาไว้ คนอย่างคยูฮยอน ไม่สมควรได้รับความเห็นใจจากใครอีก
เช้าวันนี้ดูเพื่อนๆของซองมินจะร่าเริงเป็นพิเศษ ข่าวการมาเรียนของซองมินที่หายไปหลายวันนับสองอาทิตย์ ทำให้ทุกคนต่างพูดจนเรื่องถึงหูของคยูฮยอนที่นั่งกุมขมับของตัวเองที่ห้องชมรมอยู่
"ซองมิน..."
คยูฮยอนเดินมาหาร่างบางเอง หมดแล้วกับการวางฟอร์ม พอกันที่สำหรับการที่จะมีแผนมาเอาใจคืนมา มันคงไม่ได้ผลอีกแล้ว ร่างบางทำหน้านิ่งเมื่อเห็นว่าใครเดินมาในคณะของเขา ร่างบางเองที่หันหน้าหนีก่อนที่จะพยายามยืดตัวให้นั่งตรงและหันไปทางอื่น แต่ว่าร่างสูงก็เดินตรงมาและขอนั่งด้วย
"ฮยอกแจ พี่ขอนั่งด้วยได้ไหม" ร่างสูงพูดแต่ว่าฮยอกแจทำหน้าอึดอัด จนคยูฮยอนหันไปหาดงเฮ
"เอ่อ...."
"ดงเฮ พี่นั่งด้่วยได้ไหม"
"อยากนั่งก็เชิญสิ ไม่ใช่ที่พวกเราสักหน่อย" หน้าหวานบอก ทำเอาคยูฮยอนยิ่งใจเหี่ยวเมื่อดูว่าความผิดของเขา คงยากเกินกว่าการให้อภัยในคราวนี้
"ขอบใจนะ" ร่างสูงฝืนใจหน้าด้านนั่ง แต่คนอื่นกลับทำเหมือนว่าร่างสูงไม่มีตัวตน แต่ก็ต้องยอมนั่งอยู่กับที่...
"งานคราวนี้ มินนี่อยู่กลุ่มเดียวกับเขานะ"
"จ๊ะ..."
"แล้วฉันล่ะ" คิบอมที่ดึงแขนของคนรักเอาไว้
"นายจะไปอยู่ไหนล่ะ ก็ต้องอยู่ข้างฉันนี่แหละ" ดงเฮที่หันไปมองหน้าแล้วค้อนใส่เบาๆ ทำเอาคิบอมทำให้คนทั้งกลุ่มหัวเราะ ยกเว้นส่วนเกิน....อย่างคยูฮยอน
.
.
ความคิดเห็น