นิดา

ลำดับตอนที่ #12 : 12

นิดานุชนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะทานข้าวกับป้าบัวในครัวอย่างมีความสุข อยู่ดีๆจิ๋มก็เดินเข้ามา
"โอ้ย หิ๊วว หิว นี่ นังใบ้ เเกไปตักข้าวให้ฉันหน่อยสิ" นิดานุชตกใจ ที่มีคนมาเรียกว่า'นังใบ้' เธอโกรธเคืองไม่น้อย เพราะเธอไม่ได้เป็นใบ้ เเละจิ๋มยังเเสดงกิริยาท่าทางเหมือนเธอเป็นคนใช้ เเต่เธอก็เงียบไม่เเสดงท่าทีอะไร เพราะกลัวว่าจะมีเรื่อง เเละพี่ชายของเธอจะโกรธเธอได้
"นี่ หล่อนมีสิทธิ์อะไรมิทราบมาใช้คุณหนู คนที่เเกเรียกว่านังใบ้ เค้าเป็นถึงน้องสาวของคุณชลิตเลยนะย๊ะ ไม่ใช่คนใช้อย่างพวกเรา" ป้าบัวยืนท้าวสะเอวดุจิ๋มด้วยความโกรธ เพราะป้าบัวรักนิดานุชเหมือนกับหลานสาวคนนึง
"โอ้ย เป็นเเค่ลูกเมียน้อยทำมาเป็นวางท่า เเน่ใจหรอว่าคุณชลิตเห็นเเกเป็นน้องสาวน่ะนังใบ้ ถ้าเค้ารักเเกเหมือนน้องสาว เเกคงไม่ต้องมานั่งกินข้าวในครัวเเบนี้หรอก วันหลัง หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองด้วยนะนังใบ้" จิ๋มหันไปเยาะเย้ยนิดานุช นิดานุชนั่งกำมือเเน่นด้วยความโกรธ
"นี่ เเกอย่ามาปากปีจอเเถวนี้นะ มาทำงานเเค่ไม่กี่วัน อยากมีเรื่องนักหรอ คนอะไร๊ มารายาททราม สมบัติผู้ดี เคยอ่านมั้ย ฉันมีนะ เดี๋ยวจะเอามาให้อ่าน จะได้ไม่มาฟาดงวงฟาดงาใส่คนอื่นเค้าเเบนี้ ถ้าเเกเป็นลูกหลานฉันนะ ฉันจะเอากะลาตบปากซะให้เข็ด เป็นคนใช้ภาษาอะไรมายืนด่าเจ้านายฉอดๆๆ"
"นี่ป้า ป้าหาว่าฉันไม่มีมารยาทหรอ คิดว่าเป็นคนเเก่ฉันจะไม่กล้าทำอะไรรึไง เข้ามาเล้ย หัวหงอกหัวดำ ฉันไม่เกรงใจใครทั้งนั้นเเหละ เเกจนจะเข้าโลงอยู่เเล้วยังจะมาอวดเก่ง"
"มาสิโว้ย คนอย่างอีบัวไม่กลัวหรอก เเค่คนปากปีจอเเบบเเก ฉันจะเอาตะกร้อครอบปากให้ไปไล่เห่าชาวบ้านชาวช่องเค้าไม่เลย"
นิดานุชเห็นท่าไม่ดี จึงไปจับเเขนป้าบัวเเละส่ายหัว เป็นสัญญาณให้หยุดทะเลาะกัน เพราะถ้าชลิตมาเห็นจะเป็นเรื่องได้ เธอพาป้าบัวไปนั่งที่เก้าอี้ เเละกำลังจะเดินไปตักข้าวให้จิ๋ม เเต่ป้าบัวก็ดึงเเขนของเธอไว้ก่อน
"ไม่ต้องเลยค่ะคุณหนู คนปากเสียเเบบนี้มันต้องโดนซักครั้ง"
"เข้ามาดิป้า เข้ามาดิ อย่าเก่งเเต่ปาก" จิ๋มพูดหร้อมกับถกเเขนเสื้อทั้งสองข้างของเธอขึ้น นิดากระวนกระวาย เธอพูดไม่ได้ จึงไม่สามรถห้ามใครได้ทั้งนั้น
"เสียงดังเอะอะอะไรกันเเต่เช้า
 ชลิตเดินเข้ามาด้วยสีหน้ารำคาญ ป้าบัวเเละจิ๋มเงียบสนิท นิดานุชตกใจ เธอก้มหน้าหลบสายตาชลิตด้วยความกลัว
''ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น"
"ก็ป้าบัวน่ะสิคะ จะตบจิ๋ม จิ๋มเเค่ของให้น้องนิดาช่วยตักข้าวให้จิ๋มเเค่นั้นเอง ส่วนน้องนิดาก็นั่งนิ่ง จิ๋มขอเเค่นี้เอง"
"นี่ เเกอย่ามาโกหก คำพูดที่เเกพูดกับคุณหนูมันไม่ใช่อย่างนี้ เอาสักทีดีมั้ย" ป้าบัวยกมือขึ้นจะตบหน้าจิ๋ม เเต่ชลิตห้ามไว้ก่อน
"หยุดทะเลาะกันได้เเล้ว นิดา เธออย่ามาวางท่าให้มากนักนะ ผูใหญ่ใช้นิดใช้หน่อยก็ไม่ทำ อย่าคิดนะว่าเธออยู่ในบ้านนี้ในฐานะทายาทคนเล้กก เธออยู่าในบ้านหลังนี้ในฐานะคนใช้ จำเอาไว้" ชลิตชี้หน้าด่านิดานุช เด็กหญิงน้ำตาคลอ เธอถูกตำหนิทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด
"คุณชลิตไปว่าคุณหนูเเบบนั้นทำไมคะ คุณหนูไม่ผิดนะคะ ป้าผิดเอง เเถมนังจิ๋ม มันก็ไปเรียกคุณหนูว่านังใบ้ด้วยนะคะ"
"ป้าบัวพอเลยครับ เลิกปกป้องเด็กคนนี้ซะที เด็กนิสัยไม่ดีเเบบนี้ ควรโดนมากกว่าดุด้วยซ้ำ ทำไม ตอนที่อยู่เชียงใหม่ไม่มีใครสั่งสอนหรอ ถึงทำตัวเเบบนี้ ที่นี่ไม่เหมือนเชียงใหม่นะ หัดทำตัวดีๆซะบ้าง ไม่งั้นฉันไม่ปราณีเธอเเน่" ชลิตเดินออกไปด้วยวามโกรธ จิ๋มเดินตามออกไปพร้อมกับหันหน้ามาเยอะเย้ย
"ป้าขอโทษนะคะคุณหนู ป้าน่าจะเชื่อคุณหนูตั้งเเต่เเเรก ไม่งั้นคุณหนูก็คงไม่โดนดุเเบบนี้"ป้าบัวนั่งลงไปโอบนิดาเพื่อขอโทษ นิดานุชได้เเต่นั่งร้องไห้น้อยใจในโชคชะตา ที่เธอถูกกล่าวหาว่าเป็นคนผิด ทั้งๆที่เธออยู่เฉยๆ เเต่กลายเป็นเเพะรับบาป มันทำให้พี่ชายของเธอเกลียดเธอมากขึ้น
'ทำไมพี่ถามหนูบ้างว่าหนูผิดจริงรึเปล่า'นิดาได้เเต่บอกชลิตในใจ'

นิดานุชเก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง เธอไม่อยากจะออกมาเผชิญโลกภายนอกที่เเสนจะเจ็บปวด ชลิตพร้อมที่จะทรมานเะอได้ตลอด24ชั่วโมง เเละเธอก็ไม่สามรถที่จะคาดเดาได้ว่าโฉมพิลัยเเละจิ๋มคิดอะไรอยู่



้