นิดา

ลำดับตอนที่ #6 : 6

 นิดานุชเดินสะพายกระเป๋าลงมาจากบ้าน เธอใส่เสื้อยืดสีชมพูกับกางเกงยีนส์ห้าส่วนสีน้ำตาล ปล่อยผมยาวสวย ผนวกกับผิวพรรณที่ขาวตามฉบับสาวเหนือ ช่างดูจิ้มลิ้มพริ้มเพรายิ่งนัก
"ชลิต ไปกันเถอะจ้ะ เดี๋ยวน้าไปส่งขึ้นรถ"
ม่านฟ้าเดิจูงมือนิดานุชไป ชลิตที่อยากจะกลับกรุงเทพใจจะขาด เลยรีบเดินตามไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งสามคนยืนรอได้ไม่นาน รถก็มารับทันที นิดานุชกำลังจะเดินขึ้นไปบนรถ แต่ม่านฟ้ากลับเรียกลูกของเธอเอาไว้ก่อน
"นิดา มานี่ก่อนสิลูก"
นิดานุชเดินมาหาแแม่ของเธอพร้อมกับใบหน้าอันบูดบึ้ง
"ยิ้มหน่อยสิลูก แม่จะได้สบายใจ"
นิดานุชยิ้มหวาน แต่ภายในกลับเป็นน้ำตาที่ไหลออกมา
ม่านฟ้าหยิบสร้อยเส้นหนึ่งขึ้นมา เป็นสร้อยคล้องแหวนทองดูมีราคาและคุณค่ายิ่งนัก
"นี่เป็นแหวนที่คุณพ่อของลูกเคยให้แม่ไว้ เก็บไว้ดีๆนะลูก"
"ค่ะแม่"
นิดานุชกอดม่านฟ้าแม่ของเธอด้วยความรักและความเสียใจ
'ลากันอย่างจะไปตาย' ชลิตยืนค้อนตาใส่ม่านฟ้าและนิดานุชด้วยความหมั่นไส้
"นิดา ไปกันเถอะ เดี๋ยวตกเครื่องนะ"
"หนูไปแล้วนะคะแม่ สวัสดีค่ะ" นิดานุชยกมือไหว้แม่ของเธอแล้วเดินขึ้นรถไป ส่วนชลิตก็เดินตามนิดานุชไปโดยไม่คิดที่จะยกมือไหว้ม่านฟ้าเลย

สถานการณ์ตอนนี้ของนิดานุช เป็นช่วงเวลาที่เธอไม่ชอบเอาเสียเลย ชลิตดูดุและเกลียดเธอมาก เธอจึงไม่ได้เอ่ยปากพูดกับชลิตเลยแม้แต่คำเดียว