นิดา

ลำดับตอนที่ #13 : 13

นิดานุชตื่นเช้ามาใส่บาตร เธอหวังว่าความดีที่เธอได้ทำในตอนเช้าจะทำให้เธอมีความสุขได้บ้าง หลังจากที่เธอเก็บตัวอยู่ในห้องนอนอยู่ทั้งวัน
นิดานุชกำลังจะเดินเข้าไปในครัว จิ๋มเดินผ่านมาพอดี เห็นเธอใส่บาตร จึงพูดด้วยความหมั่นไส้
"ตื่นมาใส่บาตรเเต่เช้า รวยมากมั้ง" นิดานุชส่ายหัวเเเละเดินเข้าไปช่วยป้าบัวทำครัวต่อ เธอไม่อยากเก็บเอาคำเสียดสีมาคิดมาก เพราะมันจะเป็นการทำร้ายตัวเธอเอง
"ใส่บาตรเสร็จเเล้วหรอคะคุณหนู" นิดานุชยิ้มรับ ก่อนที่จะไปนั่งหั่นผักที่โต๊ะเตรียมอาหาร
"วันนี้ป้าทำอาหารไทยที่คุณชลิตชอบทั้งนั้นเลย" นิดานุชยิ้มเเละช่วยป้าบัวตักเเกงมัสมั่นไก่ ต้มเลือดหมู ไข่เจียวหมูสับ ใส่จานขามเสิร์ฟอย่างน่ารับประทาน 
"ไปคุณหนูไปนั่งเถอะค่ะ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวป้าทำเอง" ป้าบัวบอกให้นิดานุชหยุดทำ หญิงชรารู้สึกไม่สบายใจเลยที่จะต้องเห็นลูกสาวคนเล็กในบ้านต้องมาทำงานเยี่ยงคนใช้
นิดานุชส่ายหัวตอบ เธอไม่ยอมวางมือจากงาน 'หนูทำได้ค่ะป้าบัว'
"ไม่เป็ไรหรอกค่ะ คุณชลิตไม่รู้หรอก มาๆ เดี๋ยวป้าทำเองดีกว่า"
"นินทาอะไรผมครับป้าบัว" อยู่ดีๆชลิตเดินเข้ามาในครัว
ป้าบัวตกใจ นิดานุชกลัวชลิตจึงหันหลังกับไปจัดจานอาหารต่อ
"ไม่อะไรหรอกค่ะคุณชลิต วันนี้ป้าทำเเต่ของโปรดคุณชลิตทั้งนั้นเลยนะคะ"
"เร็วหน่อยนะครับป้าบัว วันนี้ผมต้องรีบไปประชุมที่บริษัท"
"ค่ะ คุณชลิต เดี๋ยวป้าจะรีบยกออกไปเสริ์ฟเลยนะคะ"
"ป้าบัวครับวันนี้อย่าลืมพานิดาไปรับชุดนักเรียนด้วยนะครับ"
"ค่ะ ป้าไม่ลืมหรอก" ชลิตยิ้มให้ป้าบัวก่อนจะเดินออกไป นิดานุชถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอไม่ชอบเอาเสียเลย เวลาที่อยู่กับชลิต พี่ขายคฃต่างมารดาของเธอน่ากลัวนัก เธออยากจะเเอบหนีกลับเชียงใหม่ไปซะเลยเเต่ก็ทำไม่ได้ 

บ่ายวันนี้ป้าบัวพาเธอมาที่ 'พาหุรัด' ใครๆก็รู้จักสถานที่เเห่งนี้ เพราะตลาดเเห่งนี้ขายของสวยๆงามๆหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า มีทั้งชุดลำลอง ชุดไทย ชุดเจ้าสาว ชุดส่าหรี หรือเครื่องประดับต่างๆเหลือจะพรรณนา ป้าบัวเเละนิดานุชเดินมาที่ร้านขายเสื้อผ้าเเเห่งหนึ่ง ร้านขายเสื้อผ้านี้อยู่ตรงข้ามกับรร.ชายล้วนชื่อดัง ซึ่งก็เป็นโรงเรียนสมัยมัธยมของชลิตนั้นเอง

แดดร้อนจัด ป้าบัวกำลังจะพานิดานุชไปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน อยู่ดีๆนิดานุชก็รู้สึกเวียนหัว เหมือนโลกทั้งโลกกำลังหมุนไปด้วยความรวดเร็ว ผคนมากมายเดินไปมาพลุกพล่าน เธอไม่เคยเจอคนเยอะขนาดนี้เเละอากาศอุณหภูมิสูงเเบบนี้มาก่อน
"รอเเป๊บนึงนะคะคุณหนู เดี๋ยวรถเมล์ก็มาเเล้วนะคะ"
อยู่ดีๆ นิดานุชก็ล้มลงไปนอนนิ่งอยู่ที่พื้นอย่างไม่เป็นปี่เป็นขลุ่ย
"คุณหนู คุณหนู" ป้าเเสนจะตกใจ จึงรีบเรียกเเท๊กซี่เเละพานิดานุชกลับบ้านอย่างรวดเร็วจากการช่วยเหลือของพลเมืองดีเเถวนั้น 

รถเเท๊กซี่ขับมาจอดที่'บ้านวัชราธรณ์' กว่าจะกลับมาก็เริ่มเย็น  ป้าบัวขอให้คนขับช่วยอุ้มนิดานุชเข้ามาในบ้าน ชลิตนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โซฟารับเเขก เห็นป้าบัวเเเละคน
ขับเเท๊กซี่อุ้มนิดานุชที่สลบไสลเข้ามาในบ้านก็ถามด้วยความตกใจ
"นิดาเป็นอะไรครับป้าบัว"
"คุณหนูเป็นลมค่ะ สงสัยเป็นลมเเดด"
"หาที่ให้น้องนอนก่อนดีกว่าครับ จะได้ปฐมพยาบาล" คนขับเเท๊กซี่ท้วงขึ้นมา
''วางมันไว้ตรงนั้นเเหละ'' ชลิตพูดด้วยความไม่สนใจ คนขับเเท๊กซี่จึงวางนิดานุชไว้ที่พื้นกลางบ้าน ชลิตหยิบเเบงค์500ในกระเป๋าให้ชายขับเเท๊กซี่
''ขอบคุณมาก ไปได้เเล้ว" คนขับเเท๊กซี่รับเเบงค์500จากชลิตเเละออกไปทันที
"คุณชลิตข่วยอุ้มคุณหนูไว้ที่โซฟาก่อนสิคะ ป้าพยุงไปไม่ค่อยไหว"
"ไม่ต้องครับป้าบัว ให้มันนอนตรงนี้เเหละ คนอย่างเธอไม่สิทธิ์จะได้เเตะโซฟาให้เป็นเสนียดหรอกนิดานุช" ชลิตพูดเเล้วเเสยะยิ้ม
''คุณชลิต ทำไมพูดกับคุณหรูเเบบนี้ล่ะค่ะ"
"จิ๋ม'' ชลิตตะโกนเรียกสาวใช้ให้ออกมาหา เเต่ก็ไร้วี่เเวว
"จิ๋ม" 
"มาเเล้วค่า คุณชลิตเรียกจิ๋มทำไมหรอคะ" 
"ไปเอาถังน้ำมา"
"เอามาทำไมหรอคะ" จิ๋มถามด้วยความสงสัย
"ฉันบอกให้ไปเอามาไง เร็ว"
"ค่าๆ ไปเเล้วค่า" เสียงของชลิตเเสนดุดัน จิ๋มจึงรีบวิ่งไปเอาถังน้ำมาทันที
"คุณชลิตจะทำอะไรคะ'' ป้าบัวพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
"ก็จะปลุกมันไงล่ะครับป้าบัว"
"ถังน้ำมาเเล้วค่ะคุ่ณชลิต"
จิ๋มเดินถือถังสีฟ้า ข้างในมีน้ำประปาอยู่เต็มถัง ป้าบัวเห็นเเล้วตกใจ ไม่รู้ว่าชลิตคิดจะทำอะไรนิดานุชกันเเน่
"ป้าบัวครับ ออกไปก่อน" ชลิตบอกป้าบัวที่กำลังนั่งพัดให้นิดานุช
"ค่ะ" ป้ากลัวไม่กล้าปฏิเสธ เมื่อป้าบัวลุกออกไป ชลิตก็ดึงถังน้ำมาจากมือจิ๋ม  เเละสาดไปที่นิดานุชพร้อมกับความสะใจ
นิดานุชฟื้นได้สติขึ้นมา ตัวของเธอเปียกปอนไปด้วยน้ำ ป้าบัวจึงรีบไปช่วยพยุงตัวเธอขึ้นมา
"หายเเล้วหรอ รักษาไม่หายซักทีนะอีโรคสำออยเนี่ย"
"คุณชลิตทำไมทำกับคุณหนูเเบบนี้ล่ะคะ" ป้าบัวถามด้วยความตกใจ
"ทำเเบบนี้ดีเเล้วครับป้าบัว ไม่ดีรึไง ฟื้นเร็วๆ" ชลิตทำหน้ากวน ในขณะที่จิ๋มทำหน้าเยาะเย้ยนิดานุชอยู่ข้างหลัง
"รักษาไม่หายซะทีนะ อีโรคสำออยเนี่ย หรืออยากจะเรียกร้องความสนใจ"
ชลิตพูดจากถากถางนิดานุช เด็กหญิงร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ เธอไม่คิดว่าพี่ชายของเธอจะใจร้ายถึงเพียงนี้
"คุณชลิต" ป้าบัวเเสนจะสงสารนิดานุชที่ถูกชลิตดุอีกเเล้ว เเต่ชลิตกลับไม่สนใจ เดินไปหยิบเอกสารที่โตีะรับเเขก
"ผมไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวจะลงมาทานมื้อเย็นทีเดียว"
"ไปค่ะ เดี๋ยวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จะได้พักผ่อนนคะคุณหนู นี่จิ๋ม ช่วยเช็ดพื้นให้ทีนะ"
"เรื่องอะไรฉันจะต้องทำล่ะ'' จิ๋มสะบัดบ๊อบใส่ป้าบัวเเละนิดานุชก่อนจะเดินหนีออกไปอย่างสบายอารมณ์
"นังนี่หนิ ไปกันเถอะค่ะคุณหนู ไปอาบน้ำ เดี๋ยวป้าพาไป" ป้าจึงพานิดานุชไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เหตุการณ์ในวันนี้มันทำให้นิดานุชรู้ว่า สิ่งเดียวที่เธอทำได้ในบ้านหลังนี้ก็คือ อดทน เพราะชลิตเเสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาอยากจะให้เธอตายไปจากชีวิตของเขา


ฉันจะทนดูว่าเธอจะทนได้ซักกี่น้ำ นิดานุช ชลิตคิดอย่างสะใจ