จิตวิปลาส

ลำดับตอนที่ #7 : คุยกันซักนิดเถอะ!!!

สวัสดีครับ ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้ 

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที่เข้ามาอ่านบทความนี้
 
ก็ขอบคุณมากๆนะครับ ผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเขียนมันคืออะไร 

ถ้าหากพวกคุณจะบอกว่าผม "โรคจิต" ก็ไม่เป็นไร 

แต่อย่าลืมว่าม่ใช่แค่ผมคนเดียว 

ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่เคยทำอะไรที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า

 "โรคจิต" ล่ะก็ผมอาจจะไม่เชื่อ 

เพราะพื้นฐานแล้ว มนุษย์จะใช้อารมณ์เป็นใหญ่ 

แม้แต่เรื่องเล็กๆอย่างยุงกัด คุณคันใช่มั๊ยแล้วคุณก็เกามัน 

เขาบอกกันว่าความคันคือการรู้สึกเจ็บเล็กๆ ยิ่งคุณเกาคุณยิ่งเจ็บ 

แต่คุณๆส่วนมาก็เลือกที่จะเกาจนมันแดงเถือกใช่มั๊ยล่ะ
 
ยิ่งเกายิ่งรู้สึกดี ยอมรับตัวเองซะเถอะ

ที่เขียนบทความนี้ขึ้นมาเพราะวันนี้ว่างมาก

ฟุ้งซ่านมาก และเหนือกว่านั้นคือ อยากจะทำอะไรก็ตามที่ทำให้รู้สึกดี

แม้จะเป็นความบ้าคลั่งชั่ววูบ

บางเรื่องผมไม่ได้จริงแต่มันก็มีมูลมาจากชีวิตประจำวันของผม

ผมก็แค่ใส่ไข่พิเศษ เท่านั้นเอง

ก็แค่อยากรู้ อยากให้รู้ ถ้าคุณเคยเกิดอาการทำนองแบบนี้ 

อย่างน้อยก็ไม่ใช่คุณคนเดียวที่เป็นแบบนี้

ปล. มีอะไรติชมก็เชิญตามสบายนะครับ ผมไม่ถือ 
ไม่ว่าจะเป็นคำด่าหรืออะไรก็ตาม หึหึหึ