จิตวิปลาส

ลำดับตอนที่ #3 : คุณยาย

2

            หลังจากที่หล่อนดูเรียบร้อยแล้วว่า หลานชายได้เข้านอนแล้วก็เดินกลับเข้าห้อง ในใจก็คิดด่าทอลูกสาวที่นำตัวยุ่ง มาฝากเอาไว้กับหล่อน แต่ยังไงเสียชานนท์ก็ยังเป็นหลานของเธอ

            ที่ต้องดูว่าเจ้าชานนท์นอนแล้วหรือยังเป็นเพราะ... เธอจะได้มีเวลาหาความสุขให้กับตัวเองเสียที หลังจากเหนื่อยกับการทำงานบ้านมาทั้งวัน เธอคิดกิจกรรมแสนสนุกนี้ได้ เมื่อตอนที่สามีของเธอเสียไปแล้ว มันเป็นสิ่งวิเศษสุด เท่าที่เธอเคยเจอมาทั้งชีวิต 70 กว่าปีนี้

            เธอเสียดายที่ว่าน่าจะพบมันเร็วกว่านี้ เธอก็คงจะมีความสุขเร็วกว่านี้เช่นกัน หล่อนนึกกระยิ้มกระย่องในใจ ได้เวลาเสียทีกับการพักผ่อนของเธอ...

            เตียงนอนแสนนุ่มขนาดควีนไซส์ปูด้วยผ้าปูสีขาวแต่ละมุนตาเธอยิ่งนัก เธอลูบไล้มันด้วยสัมผัสแผ่วเบา แต่เมื่อออกแรงกด ผ้าปูกลับมีรอยยับ!! มันน่านักมั๊ยล่ะ เธอใช้เวลากว่าชั่วโมงในการปูผ้าให้มันเรียบตึงน่านอน แต่เพียงกดมือลงไปกลับสร้างรอยยับเหมือนใบหน้าของเธอขึ้นมาทันที มันน่านักล่ะ น่าฉีกกระชากให้นุ่นมันฟุ้งกระจายเต็มห้อง!!!

            แต่เธอก็ยังยิ้มอย่างใจเย็น ดึงผ้าปูให้ตึงเหมือนเดิม เธอหยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาเธอมองความแวววาวยามต้องแสงจันทร์ของมัน ภาพที่สะท้อนออกมาเป็นใบหน้าของเธอที่เคยสาว และสวยสดมาก่อน หล่อนหัวเราะคิกคักกับเวลาที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

            เธอบรรจงใช้มีดนั้นกรีดลงบนผ้าปูสีขาวด้วยใจที่กำลังลุ้นระทึก สายตาที่ฟ่าฟางไม่เป็นอุปสรรคมากเท่าใด เพราะเธอไม่ยี่ระกับมันอยู่แล้วสิ่งที่ต้องการคือความรู้สึก ความรู้สึกที่ได้ กรีด ได้ฉีก ได้กระชากหลังจากนี้ต่างหาก

            เธอจินตนาการว่าผ้าปูสีขาวนี้เป็นหน้าของยัยแม่ค้าปากจัดที่ด่าไม่เว้นแม้นกระทั้งผู้เฒ่าผู้แก่อย่างเธอ เกลียดนักนะ ยัยปากแมว ฉันซื้อของแกตั้งเยอะไม่เคยคิดจะลดราคา แถมยังด่าว่าเธอเสียๆหายๆ...เธอคิด

            คิดแล้วแค้นใบมีดถูกปักลงบนที่นอนดังฉึก!! เธอกดมันลงไปสุดแรงแล้วดึงออกมาด้วยแรงทั้งหมด เธอกรีด กรีดผ้าสีขาวจนมันขาดเป็นริ้ว เธอวางมีดไว้บนตกเครื่องแป้ง แล้วกลับมาดึง ทึ้งและฉีกกระชากจากที่มันเป็นริ้วให้มันกลายเป็นผุยผง ให้มันสิ้นซากไปจากสายตาของเธอ

            เธอก้มลงมองเตียงนอนที่ไร้ผ้าปูด้วยความเหนื่อยหอบ มันมีแผลมากมายเนื่องจากรอยกรีดและรอยแทงทะลุของมีด เธอมองมันด้วยความอิ่มเอมและพอใจเป็นที่สุด

            นี้เป็นสาเหตุที่เธอยอมจ่ายค่าเตียงนอนราคาแพง แทนที่จะปูเสื่อและใช้มุ้งอย่างในอดีต มันเป็นความรู้สึกชั่ววูบที่เธอชอบมัน มันทำให้เธอนอนหลับง่าย และรู้สึกดีก่อนนอน

            หล่อนล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยระคนสุขใจ การกระทำเมื่อครู่คลายการออกกำลังกายก่อนนอน มันยิ่งทำให้เธอเข้าสู่นิทราด้วยความง่ายดาย

            เศษผ้าที่ขาดกระจุยกระจาย กองอยู่เต็มพื้น...แล้วพรุ่งนี้เช้าเธอก็ต้องมาเก็บกวาดและปูผ้าปูผืนใหม่ด้วยใจที่เอ่อสุข เมื่อจินตนาการถึงยามก่อนนอนในแต่ละวัน....