จิตวิปลาส

ลำดับตอนที่ #1 : หน้ากากVSตัวตน

เคยมั๊ย?….

เคยที่จะส่องกระจกดูตนเอง...รึเปล่า?

ไม่ใช่การเพิ่งพินิจหลงใหลในรูปหน้าของตน...

ไม่ใช่ตรวจดูความเรียบร้อยยามจะออกไปไหน..

แต่เป็นการส่อง “ดูตัวตนของตนเอง”

ตัวตนอีกคนที่อยู่ในส่วนลึกของจิตใจ...

ตัวตนที่ถูกปิดบังไว้เมื่ออยู่ในสังคมหน้ากาก

ตัวตนที่เป็นธาตุแท้ของคุณ!!!

คุณเคยเห็นมันรึเปล่า ยามส่องกระจก...

และจมดิ่งลึกเข้าสู่ความต้องการที่แท้จริง

เห็นมันรึเปล่าสิ่งที่ร่ำร้องภายใต้ใบหน้าที่มักจะสวมหน้ากากของคุณ

เห็นรึเปล่าความบ้าคลั่งที่มันจวนจะระเบิดออกมา...

เห็นแล้วใช่มั๊ยความต้องการของคุณน่ะ ??

ความรู้สึกนั้นน่ะ...

ยามที่ริมฝีปากแสยะยิ้มออกมาจนเห็นเขี้ยวที่ตอนนี้มันดูราวกับ...ยาวมากขึ้น

ดวงตาที่ปกติมีแววใสกลับขวางอย่างเห็นได้ชัด

ใบหน้าที่แดงกล่ำเพราะความร้อนจากภายในร่างกาย

ละจากกระจกบานนั้น

มองดูรอบๆกายสิว่าต้องการจะทำอะไร

แก้ว..ความใสและเปราะบางของมัน สีที่สะท้อนกับแสงแดดน่ะมันดูดีเลยทีเดียว

อยากบ้างมั๊ย? อยากเห็นเวลามันแตกเป็นเสี่ยงๆมั๊ย?

เสียงเพล้ง! ขณะที่มันแตกกระจาย...น่าฟังใช่มั๊ยล่ะ?

เหมือนกับ...ท่วงทำนองแห่งสวรรค์ที่ได้ประทานลงมา

ปลุกเร้ากระแสเลือดภายในตัวให้พุ่งพล่าน

ยัง...มันแค่เริ่มต้น...

นิ้วมือเกร็งเข้าหากันยามกวาดทุกสิ่งให้ระเนระนาด

เล็บที่ยื่นยาวนั้นมันยิ่งทำให้ดูคล้ายอุ้งมือของสัตว์ป่า

ยามได้ขูดขีด กรีด และฉีกกระชาก ด้วยมือคู่นี้มันช่างสะใจเสียจริงๆ

เสียงร้องที่ออกมาจากลำคอราว เสียงคำรามของเดรัจฉาน

กรีดร้องให้มันสุดเสียง คำรามให้กึกก้อง

ทำลายทุกสิ่งให้มันย่อยยับ ราวมันไม่มีตัวตน

ใช่!...ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าตนเองหรอก...

ทุกอย่างมันก็แค่สวะ

สวะที่มีไว้รองรับอารมณ์คุณเท่านั้น

หยาดเหงื่อที่โทรมกาย

เสียงหอบที่ดัง ดังพอๆกับเสียงหัวใจที่มันกำลังกระตุกเพราะความตื่นเต้น

เชือกที่รัดกาย มันเชือดเฉือนผิวเนื้ออย่างเจ็บแสบ

แต่มันก็สนุกใช่มั๊ยล่ะ ถ้าหากจะมีอะไรมารัดตัวคุณแบบนั้น

เลือดที่ไหลออกมาซิบๆ เอาเกลือมาทาแล้วมันแสบสะใจดีมั๊ยล่ะ

เสียงหัวเราะที่ตามมาราวคนเสียสติ...หึ!

นั้นล่ะตัวคุณ....

เสียงกรีดร้องของผู้อื่นคือที่ปรารถนาจะได้ยินมากกว่าเสียงเพลง

ใบหน้ายามทรมานของผู้คนคือสิ่งที่อยากมองมากกว่าภาพวาดของจิตกรระดับโลก

ยิ่งตอนที่ทำหน้าปานหัวใจจะแหลกรานนั้นมันดูงดงามเสียจริง

นี่ล่ะ...นี่ล่ะคือสิ่งที่ต้องการ

นี่ล่ะ...ตัวตนของมนุษย์ผู้โง่เขลา....