ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Short fic ตอนที่3 เรียว่ารักรึป่าว (จบ)
Short fic ตอนที่3 เรียว่ารักรึป่าว (จบ)
“ก็แค่อยากรู้ว่าเมื่อคืน...”
“ไอ่เบน!!”
ทั้งสอนห้ามเบนให้พูดต่อเรื่อเมื่อคืนเพราะกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่
“ไม่มีไรหรอกแค่อยากมาเล่นกับบอสเฉยๆเห็นว่ามันเหงา...นอนๆพรุ่งนี้ก็คอนเสริ์ตเล่าเก็บแรงไว้ร้องเพลงดีกว่า”
ต่างคนต่างแยกย้ายไปนอนที่เตียงของตนเองบ้างแต่หารู้ไม่ว่าบอสกำลังน้อยใจอยู่
เวลา 01.52 น.
“คนบ้า!!ทำให้คนอื่นเขาหลงรักแล้วก็เบื่อกันง่ายๆ”
บอสเดินเข้ามาที่เตียงของปอและนั่งลงที่ปลายเตียงที่ทำก็เพราะอยากให้ปอได้ยินเสียงปอได้ยินเสียงนั้นถึงกับยิ้มเล็กน้อยใต้ผ้าห่มก่อนจะลุกขึ้นมาโอบกอดบอสแบบที่เค้าไม่ทันตั้งตัวและยังใช้ผ้าห่มคลุมทั้งตัวของบอส
“จะทำอะไรอ่ะ”
ร่างที่ถูกส่วมกอดอยู่แสนจะอึดอัดแถบหายใจไม่ออกแล้วยิ่งปอใช้คางฝังลงบนไหล่ของบอสพร้อมกับหันหน้าไปทางกระจกหัวเตียง
“ดูหน้าสินายเนี่ยอย่าทำเป็นขัดขืนไปหน่อยเลย”
“ก็แค่...โฮ้~ปล่อยได้เล่า”
“ปากนายมันแห้งหมดแล้วนะบอสต้องทาปากสักหน่อยล่ะมั้ง”
ปอใช้นิ้วแตะบนปลายลิ้นของตนเองแล้วจะเอานิ้วมาป้ายบนริมฝีปากของบอส
“ฮึก~อย่านะ”
“หันหน้าหนีทำไมล่ะ”
“ฮึก~”
บอสโดนนิ้วของปอป้ายบนริมฝีปากเข้าจนได้มันก็ไม่แตกต่างกับการที่ปอจูบบอสเลย
“อย่าคิดว่ามันสกปรกล่ะเพราะนายเดินเข้ามาหาฉันเองนะ”
“ฮึย!!...”
“อย่าโกรธฉันนะบอสเพราะยังไงฉันยังจะอยู่กับนายไปจนกระทั่งวันสุดท้ายของบ้านนี้เลย”
“ปล่อย...ฉันหายใจไม่ออก~”
แม้ว่าพยายามดิ้นแต่ยิ่งโดนอ้อมแขนบีบรัดเข้ามาที่ตนเองเพิ่มขึ้นทุกทีทำให้บอสหายใจไม่ออก
“ถามหน่อยเหอะวันนี้นายเป็นอะไรโกรธฉันหรอ?”
“ไม่ได้โกรธซักหน่อย”
“เลิกโกรธฉันได้แล้วนะบอสยังไงฉันยังสนใจนายอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ”
“ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไง”
“แน่นะ แล้วนายอย่าให้3คนนั้นมารมนายอีกล่ะฉันเป็นห่วง”
“บ้า.......” (>////////<)
“แล้วนายรักฉันรึป่าว”
“ไม่รุ”
บอส เบือนหน้าหนีร่างที่กอดเค้าอยู่อย่างเขิลอายรู้ทั้งรู้ว่าทำแบบนี้แล้วก็สามารถทำให้คนๆหนึ่งรักได้แล้วจะมาถามเพื่ออะไร
“ไม่รู้หรอ?...ฮึไม่รู้หรอ?”
“หยุดนะ....หยุด”
ปอใช้ใบหน้าขอนตนเองแนบชิดกับใบหน้าของบอสทำเอาบอสร้องห้ามและก้มหน้าลงไม่ให้ปอโดนหน้าของตนเองอีก
“จะบอได้รึยัง?ถ้าไม่บอกนายได้นอนเตียงฉันยันเช้าแน่ และไม่รับร้องด้วยว่านายจะอยู่สภาพเดิมรึป่าว”
“ฉันไม่รู้จริงๆนิฉันแค่รูสึกน้อยใจเวลาที่นายมีความสุขตอนที่อยู่กับนัตตี้รูสึกมีความสุขตอนที่อยู่ใกล้กับนายแบบนี้เค้าเรียกว่ารักไหมเล่า”
“ไม่รักก็ไม่เหลือสิ”
“ปล่อยฉันไปนอนซักทีสิ”
“ก็ได้...แต่วันพรุ่งนี้นายห้ามออกจากบ้านนะ”
“ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะได้ออกรึป่าว”
“ไม่รุที่ที่รู้ๆคือฉันไม่ให้นายออกแน่นอน จริงสิพรุ่งนี้เราต้องแบทเทอร์กันด้วยคู่ฉันจะไม่ยอมแพ้คู่นายเลย”
และแน่นอนเรื่องทั้งเรื่องก็จบลงที่เวทีและweek8เป็นweekที่แทคทีมกันจำได้ไหม......
ดูเหมือนจะจบแต่ยังมีต่ออีกนิดนึ่ง
เช้าของอีกวันหนึ่ง
“ไอ่ปอตกลงแกกับบอสมีอะไรกันมากกว่าเพื่อนรึป่าวว่ะ”
“โธ่...พี่น้ำแข็งเห็นชัดขนาดนั้นยังต้องบอกออีกหรอ?ผมรู้นะวว่าเมื่อคืนพี่ตื่นขึ้นมาดูผมอ่ะ”
“รู้ด้วยหรอ?”
“ไม่งั้นผมคงไม่เกรงใจไปนานแล้วจะทำให้มากกว่านี้อีกรึว่าพี่อยากดูหนังสด”
“ไม่ดูหรอก.....แค่แง้มๆ”
“ผมล้อเล่นผมไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“แต่สรุปบอสกับปอก็....”
“ก็แบบนั้นแหละ”
The End
...................................................................................................................................................................................
ขอจบแบบสั้นๆคันไม้คันมืออยากแต่งนิวกับนัตตี้ล่ะโปรดติดตามการแถลงการณ์เรื่องใหม่ในตอนต่อไปได้เลยพร้อมประวัติผู้แต่งนะค่และเหตุผลที่เรื่อสั้นเรื่องนี้บอสเคะปอเมะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น