ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ชีวิตของแม่มดสาว
ตอนที่1
ชีวิตของแม่มดสาว
ตอนเช้าเวลา 8.31น. (ณ โลกมนุษย์)
“อลิซๆตื่นได้แล้วสายมากแล้วนะอลิซ”
“อืม~พี่เฮริมนอนถึงเที่ยงไม่ได้หรอพี่เฮริมวันนี้วันหยุดนะ” (=_=)
“ไม่ได้ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะมีผู้ชายมาหาเธอ เค้ารอเธอนานแล้วลุกขึ้นมาเลย”
“ฮ๊ะ...!! ว่าไงนะมีผู้ชายมาหา” (Oo0!!)
“ก้อใช่น่ะสิ”
อลิซรีบลุกจากตียงและเดินตรงไปยังห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำแต่งตัวและมายังห้องรับแขกพร้อมกับเฮริม
“สวัสดีค่ะคุณมาหาฉันหรอค่ะ”
“ครับ ผมชื่อฟุจิสะ โยชิอิครับเป็นลูกน้องของแม่คุณคุณคืออลิซใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะมีธุระอะไรรึป่าวค่ะ”
“ผมได้รับมอบหมายจากคุณมาลินให้มารับตัวคุณไปที่ญี่ปุ่น”
“แล้วพ่อกับพี่เฮริมล่ะ”
“ไม่ได้ไปด้วยหรอกครับไปแค่คุณอลิซคนเดียว”
“ได้ไงจู่ๆก้อจะพาฉันไปญี่ปุ่นทั้งที่ยังไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ”
“พ่อของคุณคุยกับผมแล้วยังไงวันพรุ่งนี้คุณก้อต้องเตรียมตัวเดินทาง”
“ไม่เอายังไงฉันก้อไม่ไป” อลิสเดินหนีออกจกห้องทันที
“คุณเฮริมครับช่วยอธิบายให้เธอเข้าใจด้วยนะครับ”
“ค่ะ ฉันจะพูดให้เค้าฟังก้อแล้วกัน เธอยังไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าเธอเป็นแม่มดยังไงก้อช่วยปิดเป็นความลับจนกว่าเธอจะถึงปราสาทด้วยนะค่ะ”
“ครับ”
ที่ห้องอลิซ
“อลิซถึงเวลาที่เธอต้องไปแล้วนะ เธออายุ14แล้วเธอต้องกลับไปที่ญี่ปุ่น”
“หมายความว่ายังไงพี่เฮริม หนูเกิดที่นี่นะหนูไม่ได้เกิดที่ญี่ปุ่นสักหน่อยอีกอย่างถ้านี่เป็นคำสั่งของแม่ หนูรู้สึกไม่ชอบแม่เลยตั้งแต่แม่หายไปที่ญี่ปุ่นเมื่อ10ปีที่แล้ว อย่างสุดท้ายคือพี่เฮริมก้อเป็นลูกของแม่พ่อก้อเป็นสามีของแม่ทำไมถึงไม่ให้ไปด้วย”
“ฟังพี่นะอลิซพี่ไม่ใช่ลูกแท้ๆแม่ของพี่ทิ้งพี่ไว้กับพ่อก่อนที่จะมาแต่งงานกับแม่ของเธอ เธอน่ะเป็นลูกแท้ๆแม่และพวกญาติๆของเธอก้อต้องอยากเห็นหน้าเธอบ้างสิ”
“ก้อจริงนะพี่เฮริมแต่อลิซไม่อยากไปคนเดียวนิอลิซกลัว”
“ไม่ต้องกลัวหรอกอลิซ คนที่ชื่อฟุจิสะจะดูแลเธอเอง”
“พี่รู้จักเค้าดีแค่ไหนหรอ? เราอยู่ของเราดีๆทำไมเค้าต้อมาพาหนูไปด้วยล่ะ”
“เค้าเป็นลูกน้องของแม่เธอนะ พ่อกับพี่ไว้ใจเค้า พี่จะช่วยเก็บของให้นะพี่รู้ว่ามันกะทันหันไปหน่อย แต่ยังไงเธอก้อต้องไปนะอลิซ”
“ก้อได้ค่ะพี่ แต่อลิซขอถามพ่อก่อนนะ”
ตอนเย็น 18.59 น.
“ฟุจิสะเค้าทำงานให้กับแม่นะลูกพ่อไว้ใจเค้า”
“แต่หนูไม่ไว้ใจนิ แล้วถ้าอลิซไปอลิซจะได้กลับมาบ้านเมื่อไหร่”
“................”
“พ่อเองก้อบอกไม่ได้ใช่ม่ะ ขนาดแม่ไปแล้วยังหายไปตั้ง10ปีแล้งหนูจะได้กลับมาไหม”
“อลิซพ่อตัดสินใจแล้วนะถึงลูกจะไม่ได้กลับมาลูกก้อต้องไป”
“แต่พ่อค่ะ....หนูไม่ไปเด็ดขาดยังไงหนูก้อจะไม่ไป”
“เฮริมพาตัวอลิซ ไปนอนพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า”
“ค่ะพ่อ”
“อย่านะพี่เฮริมหนูไม่นอนแล้วหนูก้อจะไม่ไปด้วย”
“ไปเดี๋ยวนี้เลย พ่อสั่งแล้วอย่าดื้อกับพ่อสิ ป่ะไปนอนได้แล้ว”
เฮริมรีบดึงตัวตัวของอลิซไปที่ห้องนอน แต่หารู้ไม่ว่าอลิซวางแผนหนีออกจากบ้าน
ภายในห้องของอลิซ
“รีบนอนนะอลิซ”
“ฮึม!!!” อลิซนอนตะแคงหันหลังให้กับเฮริม
“เฮ้อ~” เฮริมปิดประตูและก้อเข้านอนเช่นกัน
“นึกหรอว่าเราจะไปง่ายๆ ไม่มีทางหรอก”
แต่สักพักหนึ่งอลิซง่วงและหลับไปเพราะเฮริมร่ายมนต์ที่ดวงตาขออลิซ
เวลา 0.03น.
“อืม~เราเป็นอะไรไปเนี่ย ห้าว~” อลิซตื่นขึ้นมาจาการหลับใหลไปหลายชั่วโมงเธอก้อพบว่าเฮริมหายไปเตียงที่นอนอยู่ก้อเปลี่ยนไป
“เฮ้ย! ทำไมเตียงมันนุ่มๆผิดปกติอ่ะ”
อลิซใช้มือสัมผัสกับกับผ้าปูที่นอนสีครีมเนียนนุ่ม เมื่อมองไปรอบๆห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงจันทร์ครึ่งดวงที่สาดส่องเข้ามาในห้อง
“เราอยู่ที่ไหนอ่ะ ฝันคงเป็นฝันแน่ๆ ฝันๆฉันต้องฝันอยู่สิ”
อลิซตบหน้าตัวเองมันก้อเจ็บนิแสดงว่านี่ต้องไม่ใช่ความฝันแน่ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น