ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 ลักษณะตัวละคร(และเนื้อเรื่อง)
ตอนที่2
ลักษณะตัวละคร(และเนื้อเรื่อง)
1.อลิซ เป็นเด็กผู้หญิงผมยาวหยิกยักโศกสีผมสีน้ำตาลคาราเมล ส่วนสูงๆ160เซนติเมตร หนัก47กิโล นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้ม จมูกโด่ง ผิวกายสีเนื้อหนังตาสองชั้น
2. เฮริม ผู้หญิงที่มีสีผิวกายเป็นสีขาวเนื้อผมสั้นทรงบ็อบเทผมทุกเส้นสีดำเงาสวยตรง เธอสูง 164 หนัก 49 กิโล นัยน์ตาสีเขียวเข้มจมูกโด่งใบห้าเรียวหนังตาสองชั้น
3.มาลิน แม่วัย 39 ปีผิวกายเป็นสีเหลือง ทรงผมยาวจรดสะโพกและหยิกยักโศกสีผมเป็นสีน้ำตาลคาราเมลเช่นเดียวกันกับอลิซ สูง 170 หนัก 50 กิโล นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจมูกใหญ่และโด่งคิ้วโค้งสวย หนังตาสองชั้น
4.อาอิโกะ เธอมีผมสีน้ำตาลแดง ทรงผมซอยยาวลงมาถึงบ่าและยาวตรง สูง 160 หนัก 45 กิโล นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม และโต ผิวสีเหลือง หนังตาสองชั้น
5.ฟุจิสะ ผมทรงทั่วไปเหมือนกับแจจุงตัดแล้วหน้าหวานประมานนั้นสีผมดำสนิท สูง 181 หนัก 60 กิโล นัยน์ตาสีนิล ยามกลายร่างนัยน์ตาจะเป็นสี เหลือง ผิวกายสีแทน จมูกคมได้รูป
6.คานาตะ ผมทรงคล้ายกัน กับ(มาริโอ้ใต้ฟ้าตะวันเดียว)ผมสีน้ำเงินเข้มเกือบถึงดำ สูง 174 หนัก 56 กิโล ผิวกายสีเหลือง
7.อารากรอฟ พ่อขออลิสผิวกายสีเนื้อขาวทรงผมคล้ายกับคานาตะแต่หยิกยักโศก สีผมเป็นสีบอนทอง นัยน์ตาสีน้ำเงิน สูง 186 หนัก 67 กิโล จมูกโด่งหนังตาสองชั้น
8. เดเมลเต้ พ่อของเฮริม ทรงผมยาวถึงบ่า สีผมดำแซมขาวมีหนวดเคราไม่ยาวนัก นัยน์ตาสีเขียวเข้มผิกายสีเนื้อขาว หนัก 65 กิโล สูง 185 เซนติเมตร
ต่อ
อสิซลุกขึ้นจากเตียงมองไปรอบๆห้อง และเดินไปเท่าไหร่ก้อหาประตูไม่เจอสักที
“ประตูอยู่ไหนเนี่ย ถ้าออกไปไม่ได้เราต้องตายอยู่ที่นี่แน่เลย”
เมื่ออลิสซดินเข้าใกล้กับประตูจู่ๆไฟก้อลุกขึ้นมาจากประคบเพลิง พร้อมกับด้วงตาของประตูที่เปิดขึ้น
“นี่มันอะไรกัน!!ประตูถึงมีลูกตาได้อ่ะ” (Oo0!!)
“รหัสผ่าน”
“ทำไมต้องมีรหัสผ่านด้วยแล้วฉันจะออกไปได้ยังไง”
“ท่านก้อบอกรหัสมาสิครับ”
“ฮ๊ะ!!ประตูพูดได้ อ๊าก~!!!!!” “ตุบ”
อลิซล้มลงต่อหน้าประตูดวงตาของปรตูกลิ้งลงมามองอลิซด้วยคามสงสัยและไม่นานฟุจิสะก้อขึ้นมา
“รหัสผ่าน”
“เจ้าหญิงมาลิน”
ประตูเปิดออกอย่างง่ายดายเมื่อประตูเปิดออก ฟุจิสะก้อพบกับร่างของอลิซที่นอนไม่รู้สึกตัวอยู่หน้าประตู
“คุณอลิซ!!”
ฟุจิสะรีบอุ้มร่างของอลิซขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม พร้อมกับดีดนี้วหนึ่งครั้งหลอดไฟในห้องทุกดวงก้อเปิดขึ้นหมด
“ประตูมันเกิดอะไรขึ้น”
ฟุจิสะเดินไปยังประตูและเอ่ยถามขึ้น
“นิมันใครหรอครับ ท่านฟุจิสะผมไม่เคยเห็นหน้าเลย”
“นี่ก้อคือลูกสาวของท่านมาลิน ชื่ออลิซไง”
“จริงหรอครับ เธอเป็นลมไปเพราะกระผมถามรหัสเท่านั้นเอง”
“ประตูรู้ไหมว่าอลิซยังไม่รู้ตัวว่าเธอเป็นแม่มด แต่ถ้าเวลาผ่านไปเรื่อยๆคงจะรู้เองแหละ”
เวลาตอนเช้า เวลา 7.30 น. (ณ โลกมนุษย์)
“พ่อค่ะอลิซไปแล้วเมื่อคืนนี้ค่ะ”
“เธอหนีไปหรอ?”
“ป่าวค่ะ ฟุจิสะมารับไปแล้ว ตอนนี้ก้อน่าจะถึงแล้วนะค่ะ”
“ก้อดีแล้วล่ะ”
ตัดมาที่ห้องอลิซ(ณ โลกแม่มด)
“ตื่นแล้วหรอครับคุณอลิซ”
“เฮ้ย!!!นายมาอยู่นี่ได้ไงแล้วที่นี่มันที่ไหน”
อลิซลืมตามาได้ไม่นานก้อตกใจที่เห็นฟุจิสะนั่งเฝ้าเธออยู่
“ที่นี่คือโลกแม่มดครับ ผมเป็นคนเฝ้าปราสาทที่นี่ และพาตัวคุณมา”
“ฮือ~ ตลกล่ะคิดจะหลอกเด็กอย่างฉันฝันไปเหอะ ฉันรู้ว่าเนี่ยบ้านนายพาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ”
“กลับไม่ได้หรอกครับ อีกอย่างที่นี่เป็นบ้านขิงคุณแม่ของคุณด้วย”
“ฉัน ไม่ตลกกับนายนะ คุณฟุจิสะพาฉันกลับบ้าน !!!”
“ถ้าคุณไม่เชื่อก้อออกมาดูหน้าปราสาทสิครับ” ฟุจิสะจับมือของอลิสและพาเดินไปยังประตูแต่ก้อต้องหยุดเพราะ
“อย่านะ!!อย่าพาฉันมาที่ประตูฉันกลัวอ่ะ”
“ กลัวอะไรครับคุณอลิซ เมื่อคืนคุณก้อทักกับประตูบานนี้แล้วไม่ใช่หรอ? ”
“ฉันกลัวอ่ะ”
“อย่าพูดอะไรแบบนี้ให้ประตูรู้สึกผิดอีกเลยนะครับ เอาเป็นว่าประตูนี้จะถามรหัสทุกครั้งที่เข้าออกคุณต้องพูดว่า เจ้าหญิงมาลินนะครับ”
“ทำไมฉันจะต้องพูดชื่อแม่ฉันด้วย แล้วแม่ฉันไปเกี่ยวอะไรกับบ้านของนายฮ๊ะ!!! ”
“อย่าพึ่งอารมณ์เสียสิครับ ทำตามที่ผมบอกก้อแล้วกัน”
“ให้ตายสิบ้านนายแปลกชะมัด”
ฟุจิสะจูงมืออลิซออกมาข้างนอกห้องนอน และพาลงมาจากบันไดวนทำเอาอลิซเวียนหัว
“โอ๊ย....ทำไมมันสูงจังเมื่อไหร่จะถึงชั้นล่างสักทีเวียนหัวแล้วนะ”
“อดทนหน่อยคับคุณอลิซเหลือแค่ชั้นเดียวเอง”
แต่เมื่ออลิซใจร้อนและเดินลงมาที่บอกว่าเหลืออีกชั้นหนึ่งน่ะทำไมมันนานยังงี้ยังกับเดินสัก10ชั้นเห็นจะได้
“ทำไมนานจังเมื่อไหร่จะถึง”
“ถึงนานแล้วล่ะครับ คุณอลิซจะเดินวนไปวนมาอีกนานไหมครับ”
ฟุจิสะหยุดเดินนานแล้วแต่อลิซเนี่ยสิยังเดินวนหมุนรอบเป็นวงกลมไม่รู้กี่รอบเพราะบันไดนี้ถ้าไม่เคยมีใครขึ้นลงมันจะหลอกสายตาได้
“ถึงแล้วทำไมไม่บอกปล่อยให้เดินอยู่ได้ตั้งนาน”
เมื่ออลิซหยุดเดินทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นห้องๆหนึ่ง
“ไหวไหมครับ คุณอลิซเข้าห้องน้ำก่อนไหม” (^_^)
“ใครบอกว่าฉันไม่ไหว อุ๊บ!!จะว่าไปเข้าห้องน้ำก่อนก้อดีนะ” (@_@)
“ป่ะ ไปห้องน้ำครับคุณอลิซ”
ออกมาจากห้องน้ำ
“ดีขึ้นไหมครับคุณอลิซ”
“ดีขึ้นแล้ว”
ฟุจิสะประคองอลิซไปถึงหน้าปราสาท
“นิมันปราสาทจริงๆด้วย”
“ผมบอกแล้ว ทางโน้นเป็นทะเลสาบคุณอลิซก้อเห็นแล้วใช่ไหมครับ”
อลิซมองไปรอบๆเห็นทะเลสาบกว้างใหญ่ที่เลยหน้าผาออกไป ปราสาทแห่งนี้ตั้งขึ้นบนเกาะ และสร้างขึ้นไปบนภูเขาสูง สายลมและกลิ่นทะเลจางๆมักผ่านปราสาทเสมอ
“คุณอลิซคุณเป็นเจ้าของที่นี่ และคุณคือแม่มด”
“อย่าหลอกฉันเลยคุณเองก้อเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ คิดหรอว่าฉันจะเชื่อพาฉันกลับบ้าน”
“ผมบอกแล้วไงครับว่ากลับไม่ได้ คุณต้องมาปกครองปราสาทหลังนี้แทนแม่ของคุณ”
“แม่ฉันเป็นเจ้าของที่นี่หรอ?”
“ครับ ปราสาทนี้เป็นของรุ่น ปู่ย่าตายายของคุณมานานแล้วปราสาทนี้มีชื่อว่า ยูเรียนเฟส ถ้าข้ามไปอีก เกาะหนึ่งจะเป็นปราสาทของหน่วยองครักษ์ ซึ่งเป็นที่อยู่ของผมเอง”
“ชื่อหน่วยของนายล่ะ”
“Wolf in the moon”
“หมาป่ามาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะหรือว่านายเป็นมนุษย์หมาป่า”
“คุณอริซก้อคอยดูเอาเทอะครับว่าผมจะเป็นรึป่าว” (^_^)
“ถ้าฉันเป็นแม่มดจริงๆนายก้อช่วยทำให้ฉันเห็นสิว่าฉันทำอะไรที่เหมือนแม่มดได้บ้าง”
“พูดตามผมนะ ซีบรา~โมเมนตัม”
“ซีบรา~โมเมนตัม”
ไม่นานก้อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นมีมังกรยักษ์ตัวหนึ่งบินลงมาจากท้องฟ้ามาหาฟุจิสะ
“มันเป็นมนต์เรียกสัตว์เลี้ยง แม้ไม่มีไม้กายสิทธิ์ก้อสามารถเรียกได้ครับ”
“แต่ฉันไม่มีสัตว์เลี้ยงนิแล้วเจ้าตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของนายหรอ มันเป็นมังกรตัวจริงๆใช่ไหมเนี่ย”
“ตัวจริงเสียงจริงเลยล่ะครับ ทักทายคุณอลิซหน่อยสิ ไซมอน”
“โฮก~!!!!”
ไซมอนร้องคำรามทักทายอลิซแต่เธอกลัวจนไปหลบอยู่หลังฟุจิสะ
“กลัวหรอครับคุณอลิซ อย่ากลัวเลยครับมันไม่ทำร้ายใครหรอก”
“ใครบ้างจะไม่กลัวอ่ะ มังกรจริงๆนิ”
“มันออกจะน่ารัก อย่าบอกว่าไซมอนน่ากลัวสิครับ พันธุ์แบนี้หาอยากด้วยน้า~คุณอลิซ”
“หาอยากหาง่ายช่างมันก่อนเถอะ แล้วสัตว์เลี้ยงฉันล่ะ”
“ถ้าท่องมนต์ครั้งแรกทั้งที่ไม่มีสัตว์เลี้ยงก็จะมีสัญลักษณ์ของสัตว์ชนิดนั้นตกลงมาจากฟ้าน่ะครับ ผมเคยท่องครั้งแรกแล้วก็มีเขี้ยวเจ้าไซมอนเชื่อว่าถ้าสัตว์ชนิดนั้นทิ้งสิ่งที่เป็นอวัยวะหรือสัญลักษณ์ไว้กับใครมันก็จะกลับมาเอาคืนและถ้าเราเก็บไว้เพื่อคืนมัน มันจะตอบแทนด้วยการเป็นสัตว์เลี้ยงของเราไปตลอดชีวิต”
“ลึกซึ้ง ดีจังแต่ไม่เห็นมีอะไรตกลงมาเลยอ่ะ”
ไม่นานหลังจากที่อลิซบ่นก้อมีขนนกชนิดหนึ่งร่วงลงมาจากท้องฟ้า
“นั้นไงครับตกลงมาแล้ว”
“ทำไม? ขนมันเล็กอย่างเงีย แล้วมันเป็นตัวอะไรกัน”
“ขนสีน้ำตาลแบบนี้น่าจะเป็นนกเค้าแมวนะครับ”
“นกเค้าแมวบ้านไหนมันจะออกบินตอนกลางวันแสกๆเล่า”
“คุณอลิซอารมณ์เสียอีกแล้วหรอครับ ใจเย็นๆเดียวคงตกลงมา”
และมีนกอินทรีย์บินลงมาจากท้องฟ้า
“ฟุจิสะอย่าบอกนะว่าตัวนี้คือ......”
ขนที่เรียงกันเป็นระเบียบทั้งตัว ขนจากใบหน้าถึงลำคอเป็นสีขาวลำตัวและปีกมีขนสีน้ำตาลนัยน์ตาที่น่าเกรงขาม จะงอยปากสีเหลืองสด มาพร้อมกับท่วงท่าการบินแบบสง่า และบินเข้ามาหาอลิซ
“น่าจะใช่นะครับคุณอลิซ ตัวมันจะเล็กไปหน่อยก้อเหอะ”
“ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมว่าทำไมมันถึงตัวเล็ก
“สัตว์เลี้ยงจะมีลักษณะ อายุ รวมถึงนิสัย คล้ายกันกับเจ้าของครับ”
อลิซยื่นขนนกให้กับนกอินทรีย์ตัวนั้น และมันก้อรับคืนด้วย
“คุณอลิซตั้งชื่อให้มันด้วยสิครับ”
“ควิท ต่อไปนี้แกชื่อควิทนะ”
อีกที่หนึ่งนอกดินแดนของอลิซ
ปราสาท Distance (ดิสตันซ)
“ท่าน แกร็นดิโอส ครับมีรายงานมาว่าลูกของมาลินมาถึงแล้ว”
“งั้นหรอ? คืนนี้เราไปเที่ยวปราสาท ยูเรียนเฟสกันเถอะดีไหม เซนจิคุง
ฉันอยากไปทักทายอลิซสักหน่อย”
“ก้อดีครับ”
........
ใครวาดตัวละครเป็นช่วยวาดให้ที ไรท์เตอร์วาดไม่เป็น
.....
........
ใครวาดตัวละครเป็นช่วยวาดให้ที ไรท์เตอร์วาดไม่เป็น
.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น