[Fic 2PM] ความสุขของเจ้าสี่ขา

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2

Chapter 2


วันต่อมา


ร่างโปร่งบางเดินเล่นบนชายหาดในช่วงเช้า เท้าเปลือยย่ำผืนทรายนุ่มๆ ไปเรื่อย


“เพิ่งรู้ว่าความเหงา มันเป็นแบบนี้เอง”เรียวปากอิ่มยิ้มกับตัวเอง ดวงตากลมโตทอดมองออกไปไกลตามชายหาดที่มีบ้านเรือนปลูกสร้างอยู่ห่างกันพอสมควร




ชายหาดอีกฟาก


“แทค วันนี้ไอ้ดำไม่มาด้วยเหรอ”ชางมินถามเมื่อเห็นเพื่อนเดินเข้ามาเพียงลำพัง


“มันก็เดินตามก้นฉันมานะแต่สักพักไม่รู้มันหายไปไหน ช่างมันเหอะมันไม่มาล่ะดีฉันจะได้ทำงานแบบเงียบหนูหน่อย”




“เมี้ยววว...”


ร่างโปร่งบางที่กำลังเปิดประตูรั้วเตี้ยๆ เข้าบ้านชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงแมว หันขวับกลับมาก็เห็นแมวน้อยสีดำตัวเมื่อวานกำลังมองเขาอยู่


“แกมาแล้วเหรอ”


“เมี้ยววว”


“มานี่มา...เข้าบ้านกันนะ”นิชคุณนั่งลงอุ้มแมวน้อยขึ้นมาด้วยความดีใจ


“เมี้ยวว” เจ้าดำเอาหน้าถูไถอกของคนสวยเล่นอย่างอ้อน



~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~



“เมื่อคืนแกเข้าบ้านทางไหนฉันอุตส่าห์ปิดประตูหน้าต่างทุกบานกะจะให้แกนอนนอกบ้านซักหน่อย แล้วเป็นอะไรเนี่ยกลับดึกทุกวัน” แทคยอนถามแมวน้อยที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนของมัน


สามวันแล้วที่เจ้าดำไม่ตามไปที่ไซต์งานตอนแรกมันก็ทำเป็นเดินตามเขา แต่พอเขาเผลอหันมาอีกทีมันก็หายไปแล้วแถมพกกลิ่นหอมๆ ติดตัวกลับบ้านมาอีก เขาเป็นห่วงกลัวมันหิวจึงเอานมกับอาหารเม็ดมาไว้ให้ก็ดูเหมือนว่ามันไม่แตะเลยสักนิด ผิดจากเมื่อก่อนที่แม้ออกไปวิ่งไล่จับนกหนูนอกบ้านแต่ก็ยังหิวโซกลับบ้านทุกวัน


ไอ้ดำมันทำตัวมีพิรุธ ที่น่าสงสัยที่สุดคือกลิ่น ปกติแมวจะมีต่อมกลิ่นเกือบทั่วตัวซึ่งมันจะคลอเคลียกับอะไรสักอย่างแล้วทิ้งกลิ่นของมันไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แต่นี่กลับมีกลิ่นประหลาดแสดงความเป็นเจ้าของติดตัวเจ้าดำมาแทน


หรือมันจะติดสาว...กลิ่นหอมๆ นั่นอาจเป็นกลิ่นสาวสวยที่มันยอมให้เขาอุ้มก็ได้


หรือ...มันจะมีเมีย ถ้ามีทำไมไม่พาเข้าบ้านมาให้เขาดูตัวซะหน่อยล่ะ ทำเป็นเหนียมนัดกันจู๋จี๋ข้างนอกเรอะ


“นมกับอาหารเม็ดไม่กินใช่มั้ย งั้นไปทำงานกันเถอะ” แทคยอนเดินไปเปิดประตู เจ้าดำก็ลุกขึ้นร้องเหมียวๆ เหมือนดีใจที่จะได้ออกไปนอกบ้าน


“นี่ เดี๋ยวนี้แกชอบอยู่ข้างหลังเหรอ”แทคยอนเอี้ยวหน้าหันมาถามแมว


“เมี้ยวว”แล้วเจ้านายล่ะ ชอบข้างหน้าหรือข้างหลัง


“ปกติ แกชอบเป็นขาใหญ่เดินนำหน้าฉันนี่ แล้วทำไมพักนี้ชอบเดินตามหลังฉันนักวะ”


“เมี้ยวว” อย่ามาชวนดำคุยมาก รีบเผลอดำจะรีบไปหาคนสวย


เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แทคยอนล้วงมือเข้าไปหยิบในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา ยืนคุยสักพักก็หันหลังกลับมาและได้เห็นเจ้าดำวิ่งจ้ำอ้าวหนีเขาไปแล้ว


แทคยอนลดโทรศัพท์ลงพร้อมกับยิ้มร้าย

“วันนี้ฉันจะได้รู้สักทีว่าแกแอบไปมีเมียที่ไหน ไอ้ดำ!”


~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~




“เมี้ยววว”เจ้าดำขดตัวนอนอยู่บนตักนิชคุณที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวกลางสนามหญ้าสีเขียวชะอุ่มหน้าบ้านซึ่งมีร่มผ้าเนื้อหนาสีขาวขนาดใหญ่ปักให้ร่มเงา ด้านหน้าเป็นโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยอาหารทั้งแมวและคนต่างก็กินด้วยกันได้


“ทำไมแกชอบหายไปตอนกลางคืน อยู่เป็นเพื่อนฉันตลอดไม่ได้เหรอ”นิชคุณลูบไปตามเนื้อตัวแมวน้อยอย่างรู้สึกว่ามันเป็นเพื่อนเพียงคน(ตัว)เดียว


“เมี้ยวว”


แทคยอนแอบดูมาพักใหญ่อยู่หลังพุ่มไม้ริมรั้ว

“แกมาสิงอยู่นี่เองเหรอไอ้ดำ แกสนิทกับคนง่ายขนาดนี้เชียวเหรอ ปกติแกมันเป็นแมวหัวงูนี่ ไม่สวยไม่ให้แตะ นี่มันผู้ชายนะโว้ยหรือแกเป็นแมวผิดเพศไปแล้ว”แทคยอนมองอย่างแปลกใจที่เจ้าดำมันยอมนอนบนตักของชายหนุ่มที่เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่


“กินอีกมั้ย” นิชคุณหยิบปลาแซลมอนรมควันจากจานมาให้ เมื่อเจ้าดำเหมือนลังเลนิชคุณจึงใช้ปากงับชิ้นปลา เงยหน้าขึ้นมาแล้วอุ้มเจ้าดำขึ้นมาในระยะที่หน้าเสมอกันก่อนจะยื่นปากที่มีเนื้อปลาไปหาเพื่อป้อน


“หืม!?” แทคยอนอุทานออกมาเมื่อได้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่เจ้าดำมาขลุกอยู่ด้วย นี่ผู้ชายเหรอเนี่ย รูปร่างบ่งบอกว่าเป็นผู้ชายแต่ทำไมหน้าสวยใสขนาดนี้


“เมี้ยวว..”โห! คนสวยให้ท่า O.O ดำไม่สนองก็เสียเชิงแมวล่ะ


เจ้าดำมองปากคนสวยด้วยดวงตาวาววับที่จะได้กินทั้งปลาเนื้อนุ่มและได้จูบคนสวยด้วย ไม่รอช้ารีบเข้าไปงับทันที


“ฮ๊ะๆ...”นิชคุณหัวเราะเสียงเบาก่อนจะปล่อยชิ้นปลาให้เจ้าดำกินจนหมด


“เบื่อปลาแล้วสินะไข่ปลาคาเวียล่ะ เอ...ปลาเหมือนกันนี่ งั้นกินฟัวกราต์ดีกว่าแกจะได้ไม่เบื่อ วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเข้าเมืองไปซื้อของพวกนี้มาทำไว้รอแกนะ”บอกด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งใช้มีดเฉือนตับห่านชิ้นพอคำแล้วหยิบมาจ่อปากเจ้าดำ


“เมี้ยวว” เจ้าดำมองฟัวกราต์อย่างสงสัยชื่อมันหรูหราจนเกินปัญญาแมวจะรู้จัก


“มันคือตับห่านน่ะ อร่อยนะฉันกินให้ดูก่อนก็ได้” นิชคุณกัดตับห่านที่ปรุงมาอย่างดีเพื่อเจ้าดำพร้อมกับทำหน้าแสนอร่อยให้แมวเห็นก่อนจะส่งให้มัน เจ้าดำรีบงับทันทีเช่นเคย


“เมี้ยวว” ปลาบปลื้มม ดำไม่เคยกินอาหารแบบเศรษฐีเช่นนี้มาก่อน เจอแต่อาหารเม็ดถูกๆ ปลาแซลม่งแซลม่อนตับห่านหรือไข่ปลาคาเวียดำก็ไม่เคยได้แตะมาก่อนในชีวิต อย่างดีก็เจอแค่หัวปลาทู เพราะเจ้านายเก่าของดำน่ะขี้งก เคี้ยวก้างปลาทูทีไรก็ทิ่มเหงือกทุกที ...ดำรักคนสวยยที่สุด T T


“ไอ้ดำ! อิ่มหนำสำราญเชียวนะแก ไอ้ตะกละเดี๋ยวไขมันก็จุกคอตายหรอก”แทคยอนมองแมวตัวเองอย่างหมั่นไส้ที่มันถูกปรนนิบัติพัดวีจนเกินเหตุ


“เมี้ยวว” อิ่มแล้วพุงดำจะแตก ขอพักยกก่อนนะคนสวย เจ้าดำเบือนหน้าหนีฟัวร์กราต์ที่นิชคุณส่งมาให้อีกชิ้นสุดท้าย


“อิ่มแล้วเหรอ ไหนดูพุงแกซิป่องหรือยัง” นิชคุณยกเจ้าดำขึ้นสูงมองพุงแมวน้อยก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปเอาจมูกซุกไซ้ที่หน้าของมัน


“เมี้ยวว”เจ้าดำแลบลิ้นเลียหน้าทันทีทำให้นิชคุณหัวเราะออกมาด้วยความจั๊กจี้แม้จะถูกลิ้นสากๆ ของมันตวัดเลียไปทั่วแต่เขาก็ไม่นึกรังเกียจ สิ่งที่แมวน้อยทำทั้งเอาอุ้งเท้าเล็กๆ ลูบหน้าเขาและใช้ปากซุกไซ้กับปากเขาแบบนี้มันบ่งบอกถึงความรักที่แมวมีให้เขาเช่นกัน


“โอเคแกอิ่มแล้วฉันจะให้แกพัก แกว่านอนสอนง่ายไม่ดื้อไม่ซนน่ารักเสียจริง”นิชคุณยื่นริมฝีปากเข้าไปจูบที่ปากแมวน้อย


“เมี้ยวว”คนสวยจูบดำ เจ้าดำส่งเสียงออกมาพร้อมกับแลบลิ้นเลียแผล่บๆ อย่างประจบที่ปลายจมูกโด่งเรียวของว่าที่เจ้านายคนที่สอง


“ไอ้ดำ! ไอ้ตอแหล” แทคยอนมองอย่างหมั่นไส้กับกิริยาอ้อนๆ เป็นแมวหงอเชื่องๆ ของเจ้าดำ ซึ่งแตกต่างกับสิ่งที่มันแสดงออกกับเขาจากหน้ามือเป็นหลังตรีน...


“แกยังไม่มีชื่อนี่ฉันจะเรียกแกว่าอะไรดีนะ...อืม...ขอเรียกชื่อของแมวตัวเก่าที่ฉันรักได้มั้ย”นิชคุณวางแมวน้อยไว้บนตัก


“เมี้ยววว”สำหรับคนสวยอะไรก็ได้ ดำยอมมม


“นัวร์...เจ้านัวร์”


“เมี้ยวววว” อะไรคือนัวร์


“นัวร์ เป็นภาษาฝรั่งเศสแปลว่าสีดำเหมือนขนของแกไง ชอบชื่อนี้มั้ย เพราะฉันรักแกหรอกนะถึงอยากให้แกชื่อนี้”นิชคุณอุ้มแมวขึ้นมากอดแนบอก แล้วอีกมือก็ลูบที่หัวมันเบาๆ


“เมี้ยววววว” โฮโซ! ฟังดูดีมีชาติตระกูล ส่วนเจ้านายเก่าเรียกดำว่า ไอ้ดำ มันโลโซบ้านนอกมาก ดำรับไม่ได้


เจ้าดำเอาหน้าซุกไซ้ที่อกของนิชคุณอย่างชอบใจกับชื่อใหม่


“ไอ้ดำ! ไอ้แมวลืมตีน”แทคยอนเค้นเสียงด่าในลำคออย่างรู้ว่าเจ้าดำมันกำลังชอบใจชื่อใหม่อย่างออกนอกหน้าจากเสียงร้องแหลมๆ ของมัน


“แกชอบชื่อนี้สินะแกมาอยู่กับฉันตลอดไปเลยได้มั้ยเจ้านัวร์...ฉัน...ไม่มีเพื่อน”ดวงตากลมโตจ้องสบตากับดวงตาคมเฉี่ยวของแมว

 

แทคยอนลุกขึ้นยืนกำลังจะแสดงตัวและร้องบอกว่านั่นคือแมวของเขาแล้วจะลากหางเจ้าดำกลับบ้าน แต่พอเห็นสายตาที่ดูหม่นหมองและน้ำเสียงเศร้าๆ ของหนุ่มหน้าสวยนั่น เขาก็ย่อตัวนั่งลงที่เดิมอย่างไม่รู้สาเหตุและแอบฟังต่อ


“แม้แกจะเป็นแค่สัตว์เลี้ยงแต่ฉันเชื่อว่าแกรักและซื่อสัตย์ไม่คิดทรยศเหมือนมนุษย์บางคนแน่ๆ จริงมั้ย มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐก็จริงแต่ก็หาความจริงใจไม่มี...”


“เมี้ยววว”ใครหักอกคนสวยงั้นเหรอ เดี๋ยวดำช่วยดามให้ T T


“แกอย่ามาทำให้ฉันรักแล้วจากฉันไปอีกนะ” ดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำใสๆ เอ่อคลอ เพราะเขาไม่อยากเจอกับความสูญเสียอีก


“เมี้ยวว”คนสวยอย่าร้องไห้สิ


นิชคุณยกแมวน้อยออกจากอกแล้วพูดกับมันต่อ


“ถ้าแกพูดกับฉันได้คงจะดี อยากให้แกพูดได้จัง”


“เมี้ยววว” ดำพูดไม่ได้แต่ดำจะโชว์พุงให้คนสวยดูแก้เหงานะ


แทคยอนนั่งมองอยู่เงียบๆ อย่างไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มคนนี้ทำไมถึงดูมีทัศนคติที่ไม่ดีกับมนุษย์ด้วยกัน แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้นดูเจ้าดำมันเชื่องมากเวลาอยู่กับผู้ชายหน้าสวยคนนี้ เชื่องและทำตัวน่ารักแสนจะตอแหลอย่างไม่เคยทำกับใครมาก่อนแม้แต่กับแฟนเก่าของเขาที่มันไม่ชอบเข้าใกล้


เจ้าดำร้องเมี้ยวๆ หยอกล้อกับมือนุ่มๆ ของนิชคุณพร้อมกับกลิ้งนอนหงายไปมาบนตัก


“แกไว้วางใจไอ้หนุ่มหน้าสวยนี่มากกว่าฉันที่เลี้ยงแกมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ เหรอไอ้ดำ” แทคยอนมองแมวน้อยที่นอนแผ่หลาโชว์พุงยกขาขึ้นมาหยอกล้อกับหนุ่มแปลกหน้าคนนี้ เขารู้จากสัตวแพทย์มาว่าถ้าแมวหนอนหงายเอาท้องให้ดูแสดงว่ามันไว้ใจและรักคนคนนั้นมาก ซึ่งมันเคยทำกับเขาไม่กี่ครั้งและนั่นก็แล้วแต่อารมณ์หยิ่งๆ ของมันตามเคย


นิชคุณหัวเราะเสียงเบาอย่างมีความสุขกับสัตว์เลี้ยงน่ารัก ลูบท้องและเกาคางแมวน้อยอย่างรู้สึกเพลิน


“เพอร์...”สบายและมีความสุขจังเลยเหมือนดำอยู่บนสวรรค์ชั้นเจ็ดกับคนสวยไม่มีผิด

แมวน้อยส่งเสียงคางในลำคอเป็นระยะ มันทำตาปรือขึ้นลงอย่างอยากหลับบนตักนุ่มของคนสวย


~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~



“ไง ไอ้ดำ ได้ข่าวว่าติดสาวเหรอแกกลับบ้านถูกด้วยเหรอ”


“เมี้ยววว”ตื่นมาก็ขี้บ่นทันที รู้งี้เมื่อคืนดำนอนบ้านคนสวยซะก็ดี



กริ้งง กริ้งงง


“ชานซองเรียกอะไรอีกล่ะ” แทคยอนซึ่งยังอยู่ในชุดนอนเดินออกมาหาที่หน้ารั้วบ้าน มีเจ้าดำเดินตามมาอีกเช่นเคย


“เมี้ยวว”ซองกัมใช้ขาหน้าปีนขอบตะกร้ารถจักรยานร้องทัก


“เมี้ยวว”เบื่อแมวบ้านนอก เจ้าดำทักทายกลับ


“พี่แทค ผมรู้แล้วว่าคนที่ย้ายมาใหม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”ชานซองบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น


“แล้วไง”

“ผู้ชายอ่ะ แต่หน้าตาน่ารักมาก ผมเห็นแล้วใจเต้นตึ๊กๆ เลย ผมแย่แล้วพี่แทคทำไมผมรู้สึกกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้อ่ะ”ชานซองยังทำหน้าเพ้อไม่เลิกหลังจากที่ได้เจอตอนไปส่งนมเมื่อสักครู่


“เมี้ยวววว”อย่ามายุ่งกับคนสวยของกรู


“นายก็ด้วยเหรอเนี่ย”แทคยอนถามออกไป แล้วก็นึกถึงหน้าตาของชายหนุ่มที่เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ อย่าว่าแต่คนที่แอบชอบเลยแม้แต่เจ้าดำก็ยังไม่เว้น


“หืม หมายความว่าไงพี่เห็นเขาแล้วเหรอ”


“เปล่า ช่างเถอะฉันเพิ่งตื่นนอนยังงงๆ ไม่รู้ตัวเองพูดไร เอาถุงนมเจ้าดำมานี่” แทคยอนยื่นมือไปขอถุงนมจากชานซอง


“หวัดดีซองกัม...อะ...อ้าว ไอ้ดำแกจะรีบไปไหน” แทคยอนมองแมวที่วิ่งกระโจนออกนอกรั้วไปทางชายหาดอีกฟาก


.

.


“แทค ทำไมไม่เอาได้ดำมาด้วยอ่ะฉันล่ะเซ็งไม่มีคู่กัด”ชางมินบ่นออกมาอย่างรู้สึกเหงา


“มันได้ของใหม่แล้วลืมของเก่า”แทคยอนพึมพำด้วยความรู้สึกที่ว่าแม้แต่แมวก็ทิ้งเขาไป


“ไปทำงาน วันนี้เวรของนายที่ต้องดำน้ำลงไปเก็บขยะตรงชายฝั่งด้านโน้น แล้วอย่าลืมดูปะการังที่เกาะข้างๆ ด้วยนะว่ามันโตขึ้นอีกกี่มิลลิเมตร” แทคยอนสั่งเพื่อน ก่อนจะไปช่วยเตรียมอุปกรณ์สำหรับดำน้ำด้านในซึ่งเป็นออฟฟิตเล็กๆ อยู่หลังเต้นท์


หลังจากที่ส่งชางมินและเพื่อนร่วมงานที่เป็นนักประดาน้ำขึ้นเรือไปแล้วแทคยอนก็เดินกลับมาที่เต้นท์ หยิบกระดาษโน๊ตของชางมินและจุนโฮที่เขียนไว้เมื่อวานมานั่งพิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์เพื่อทำรายงานส่งเข้าสำนักงานใหญ่


ทำยังไม่เสร็จดีนักก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจไปมาแล้วเดินออกมานอกเต้นท์ กระชับผ้าพันคอให้เข้าที่เพราะลมแรงและอากาศเริ่มเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกหิวจึงเดินออกจากเต้นท์เข้าไปในออฟฟิตเพื่อหาอะไรกินรองท้อง


“ตรงนี้คืออะไร เขาทำอะไรกัน”นิชคุณพึมพำอย่างสงสัยเมื่อวิ่งเล่นกับเจ้าดำจนมาชายหาดฝั่งนี้


“เมี้ยววว” พาดำมาที่นี่ทำไม นี่มันไซต์งานเจ้านาย


“มานี่ อย่าซนนะอย่าทำข้าวของเขาแตก” นิชคุณรีบจับเจ้าดำที่กระโดดขึ้นโต๊ะไว้อย่างไม่ให้เข้าไปใกล้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่เปิดทิ้งไว้


“คอมยังเปิดแสดงว่าคงมีคนอยู่แถวๆ นี้ อืม รายงานสภาพอากาศ อุณหภูมิน้ำ คลื่นทะเล..สัตว์น้ำ ปะการังที่ได้รับความเสียหาย สงสัยเป็นเต้นท์ทำงานของเจ้าหน้าที่แน่ๆ เราอย่ากวนเขาเลยนะ” นิชคุณแอบอ่านข้อมูลที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะอุ้มแมวเดินห่างออกมา แต่ก็อยู่บริเวณใกล้ๆ เผื่อเจ้าหน้าที่กลับมายังเต้นท์จะได้ทำความรู้จักกับคนในพื้นที่ไว้บ้าง


แทคยอนแอบมองอยู่ในออฟฟิต เปิดประตูออกมาเมื่อชายหนุ่มคนนั้นเดินออกไปจากเต้นท์แล้ว เดินมานั่งตรงหลังฉากกั้นก็เห็นชายหนุ่มคนนั้นนั่งเล่นบนพื้นทรายมีเจ้าดำวิ่งเล่นอยู่รอบๆ


“นัวร์ อย่านะ! อย่าทำอะไรมันนะ” นิชคุณรีบร้องห้ามเมื่อเจ้าดำวิ่งเข้าใส่ปูที่ไต่ขึ้นมาจากน้ำทะเล


เอี๊ยดดด! เสียงเจ้าดำเบรกเท้าที่กำลังจะตะครุบปู หันกลับมามองคนสวยด้วยสีหน้าจ๋อยๆ ก่อนจะส่งเสียงร้อง


“เมี้ยวว”


“ถ้าแกเล่นกับมันมันตายแน่ๆ มาเล่นกับฉันนี่มา” นิชคุณลุกขึ้นมาจับปูไปปล่อยให้เดินลงน้ำดังเดิมก่อนอุ้มเจ้าดำขึ้นมาบนหาด


“ดีมาก เชื่อฟังแบบนี้น่ารักที่สุดฉันให้รางวัลนะ” นิชคุณยื่นเข้าไปจูบทั้งปากและจมูกเจ้าดำ


“เมี้ยววว” เจ้าดำใช้ขาหน้าตะปบหน้าคนสวยเบาๆ เป็นการหยอกล้อ


“แกชอบปลอกคอที่ฉันให้แกมั้ย” นิชคุณจับปลอกคอที่เป็นรูปลูกกุญแจหัวใจบนคอเจ้าดำซึ่งเป็นของแมวตัวเก่า (ขอยืมมาจากฟิคเรื่องขอเพียงรัก)


“เมี้ยววว”ชอบที่สุดมันไฮโซกว่ากระพรวนถูกๆ ของเจ้านายเก่า


“หืม นี่แกสวมปลอกคอของคนอื่นเหรอ แกลืมไปหรือเปล่าแกเป็นแมวของฉัน”แทคยอนบ่นออกมาอย่างรู้สึกหวงเจ้าดำขึ้นมา เขาเองก็ลืมสวมปลอกคอคืนให้มันตั้งแต่วันที่ปล้ำมันอาบน้ำ


“อากาศที่นี่ดีจังแกว่ามั้ยแม้มันจะเริ่มเข้าหน้าหนาวก็เหอะ เงียบสงบไม่วุ่นวายเหมือนในเมืองหลวง อยู่ที่นี่แล้วฉันมีความสุขนะและก็ไม่เหงาด้วยเพราะมีแก ฉันอยากอยู่ที่นี่นานๆ จัง”


“เมี้ยววว”คนสวยพูดเหมือนจะต้องไปแล้ว


“แต่อยู่เฉยนานๆ ก็ชักเบื่อ อยากทำงานแล้วล่ะที่เต้นท์ตรงนี้เขารับคนงานมั้ยนะ อยากทำงานจังท่าทางจะสนุก มาขอเขาช่วยทำแบบฟรีๆ ไม่เอาเงินค่าจ้างเขาจะยอมให้ฉันทำหรือเปล่า”


แทคยอนนั่งฟังอย่างแปลกใจที่มีคนชอบทะเลแถบชานเมืองที่เงียบสงบจนถึงขั้นน่าเบื่อแบบนี้ ทะเลก็ไม่ได้สวยงามแต่อย่างใดมันจึงไม่ได้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว น้อยคนที่อยากจะมาอยู่ แถมชายหนุ่มคนนี้อยากทำงานโดยไม่รับค่าจ้างอีกเป็นคนที่แปลกจริงๆ


“สิ้นเดือนนี้ฉันก็ต้องกลับโซลแล้วฉันลางานแค่เดือนเดียว แกจะไปอยู่กับฉันที่โซลมั้ย”นิชคุณลูบหัวแมวน้อยบนตัก


“เมี้ยวว”คนสวยจะทิ้งดำไปเมืองหลวง T T


“ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากอยู่ที่นี่ ฉันไม่อยากกลับไปเจอหน้าเพื่อนทรยศ เฮ้อ...ใจเขาทำด้วยอะไรนะ ขโมยผลงานฉันไปแบบหน้าด้านๆ ทั้งที่รู้ว่าฉันทุกเทให้มันแบบถวายหัว เขาไม่เคยเห็นฉันเป็นเพื่อนเลยเหรอไม่เคยมีความจริงใจให้ฉันเลยสักนิดใช่มั้ย”ระบายออกมาอย่างไม่รู้จะพูดเรื่องนี้กับใคร


“ถ้าฉันไม่ถูกเพื่อนหักหลังกลางเดือนหน้าฉันคงได้ไปอยู่สาขาที่นิวยอร์กแล้วล่ะ แต่ว่าในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างสินะที่ฉันหนีมาพักร้อนแล้วเจอแก แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ฉันอยากให้แกพูดได้ฉันจะได้ไม่ต้องพูดคนเดียวแบบนี้”


แทคยอนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของหนุ่มหน้าสวย แบบนี้นี่เองบางครั้งทั้งสายตาและน้ำเสียงถึงได้ดูเศร้า


~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~

 

“คืนนี้แกจะนอนเป็นเพื่อนฉันใช่มั้ย”


“เมี้ยวว”คนสวยดื่มน้ำอะไรในแก้ว ทำไมตอนนี้ตาคนสวยฉ่ำปรือๆ พิกล


“อันนี้แกกินไม่ได้นะ ไวน์เนี่ยสำหรับคนเท่านั้น ฉันไม่อยากเห็นแกเมาไม่อยากขึ้นชื่อว่าทารุณสัตว์เลี้ยง” นิชคุณจิบไวน์ไปมองเจ้าดำที่คลอเคลียบนตักไป


“เมี้ยวว”


“เมื่อไหร่แกจะพูดได้สักทีฮึ ฉันรู้ว่าแกรักฉันฉันอยากได้ยินแกบอกรักฉันด้วยภาษาที่ฉันฟังออกสักครั้ง”นิชคุณถามแมวอย่างหยอกล้อ เพราะรู้ว่าไม่มีทางที่แมวจะพูดภาษามนุษย์ได้แค่มันฟังออกและทำตามคำสั่งนี่ก็ถือว่าเก่งมาแล้ว


“เมี้ยววว”ดำก็อยากพูดได้ อยากกลายร่างเป็นมนุษย์อยากเป็นฝ่ายกอดคนสวยบ้าง


“ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้สงสัยฉันจะเมาแล้วล่ะ” นิชคุณดื่มไวน์จนหมดเป็นแก้วที่สามก่อนจะวางแก้วเปล่าลง


แทคยอนที่สวมชุดดำทั้งชุดด้วยเสื้อเชิ้ตและกางเกงสีดำกลับมาจากไปงานศพของญาติเพื่อนร่วมงานมาในตอนเกือบมืด เข้ามาบ้านก็เห็นแต่ถ้วยอาหารเม็ดและถ้วยนมบูด


“ฉันจะเสียแกให้เจ้าหนุ่มหน้าสวยคนนั้นจริงๆ เหรอเนี่ย อยากจะไปอยู่โซลเป็นแมวเมืองกรุงเรอะ แกจะทิ้งฉันไปอีกคนหรือไง”แม้จะรู้สึกรำคาญกับความซนและความหยิ่งของมันอยู่บ้างแต่ก็เพราะเลี้ยงมันมาตั้งแต่มันสองเดือนจึงเกิดความผูกพัน พอจะเสียมันไปก็รู้สึกว่ายอมไม่ได้


ร่างสูงใหญ่เดินออกจากบ้านตัวเองไปที่ชายหาดอีกฟากตอนตะวันกำลังโพล้เพล้เพื่อไปเอาแมวของตัวเองกลับมา


บ้านหลังกะทัดรัดเปิดไฟส่องสว่างอยู่ภายใน แทคยอนปีนรั้วไม้ที่ไม่สูงนักเข้าไป เดินผ่านสนามหญ้าไปหยุดยืนที่หน้าผนังกระจกใส มองแมวของตัวเองที่นอนคลอเคลียอยู่บนร่างของหนุ่มหน้าสวยด้วยดวงตาถมึง


“เมี้ยวว”คนสวยหลับซะแล้ว



ก๊อก ก๊อก


“เมี้ยวว”แมวน้อยหันขวับมาตามเสียงก็สะดุ้งตกใจที่เห็นเจ้านายยืนเท้าสะเอวมองอยู่นอกกระจก


“เมี้ยวว” ชิบหาย เจ้านายดมกลิ่นตามมาถูกด้วย


“ออกมาเดี๋ยวนี้นะไอ้ดำ กลับบ้าน”เจ้าดำเห็นสีหน้าก็รู้ทันทีว่าเจ้านายกำลังอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างยิ่ง


“เมี้ยวว”แต่คืนนี้อยากนอนกับคนสวย


“ยัง...ยังไม่มา ออกมา”

“เมี้ยวว”เบาๆ สิเจ้านายเดียวคนสวยตื่น เจ้าดำกระโดดออกไปทางหน้าต่างเพื่อไปเจราต่อรองกับเจ้านาย


“แกยังเห็นฉันเป็นเจ้าของแกอยู่หรือเปล่า สำนึกบุญคุณที่เอาข้าวเอานมราดหัวแกมาบ้างมั้ย”


“เมี้ยวว”โถเจ้านาย แค่โดนหญิงทิ้งแค่นี้ทำเป็นพาล


“กลับ...”แทคยอนออกคำสั่งก่อนจะเดินนำออกไปก่อน หันหลังกลับมายังเห็นเจ้าดำยืนอยู่ที่เดิม


“อย่าให้ฉันต้องลงไม้ลงมือกับแก” แทคยอนก้าวดุ่มๆ เดินกลับมา เจ้าดำทำท่าจะกระโดดปีนขึ้นหน้าต่าง


“หยุดนะ ถ้าแกกลับไปอีกฉันจะแจ้งตำรวจจับไอ้หนุ่มหน้าสวยข้อหาขโมยสัตว์เลี้ยง”


“เมี้ยวว”เจ้าดำชะงักเมื่อได้ยินเช่นนั้นไม่อยากให้คนสวยเดือนร้อน เห็นเจ้านายจะมาจับตัวจึงวิ่งหนีไปที่สนามหญ้า แทคยอนวิ่งตามมาทันจึงรีบตะครุบไว้


“เมี้ยววว” เจ้าดำดิ้นไปมาไม่ยอมให้จับง่ายๆ แทคยอนคว้าได้แต่ปลอกคอที่มันขาดติดมือเขา


“ถ้าจับแกได้ฉันจะเอาโซ่ล่ามแกไว้ในห้อง”


ร่างโปร่งบางที่นอนหลับอยู่บนเปลสะดุ้งตื่นขึ้น ควานมือหาเจ้าดำเป็นการใหญ่เมื่อหาไม่เจอจึงยันตัวลุกขึ้นมานั่ง


“แกหายไปอีกแล้วเหรอ” นิชคุณพึมพำ

“เมี้ยววว” พอได้ยินเสียงแมวแถวหน้าบ้านซึ่งดังเล็ดลอดเข้ามาทางหน้าต่างจึงลุกขึ้น ประคองตัวที่เริ่มมึนๆ เพราะฤทธิ์ไวน์ไปที่ประตู


สนามหญ้าหน้าบ้านไม่ได้เปิดไฟแต่เห็นเงาอะไรตะคุ่มๆ กับเสียงแมว จึงกดสวิทซ์ไฟกลางสนามและเปิดประตูออกไปดู


พรึ่บ! ไฟฟ้าสว่างขึ้น แทคยอนกำลังจะยันตัวลุกขึ้นวิ่งตามแมวที่กระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆ ออกไปก็ถึงกับชะงักไป


“นัวร์เหรอ...นัวร์” นิชคุณเดินออกมาจากประตูก็ถึงกับเบิกตาโพลง ที่เห็นร่างคนนั่งจุ้มปุ๊กอยู่กลางสนาม ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆ ก่อนจะเพ่งมองอีกครั้งกับชายหนุ่มในชุดสีดำ ใบหน้าคมเข้มและดวงตาที่เฉี่ยวคมดุคู่นั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาเลิ่กลั่ก


ซวยแล้ว เจ้าหน้าสวยคงไม่คิดว่าเราเป็นขโมยเข้าบ้านหรอกนะ


ทำไมตาดุเหมือนเจ้านัวร์และที่สำคัญปลอกคอของเจ้านัวร์อยู่ในมือชายหนุ่มคนนี้


“นัวร์”นิชคุณเผลอเรียกออกไปเพราะชายหนุ่มคนนี้ที่มีอะไรบางอย่างเหมือนแมวรักของเขา


“นี่ฉันดื่มไวน์จนเมาแล้วเห็นแกกลายร่างเป็นคนเหรอเนี่ย ฉันอยากให้แกพูดกับฉันได้ก็จริงแต่ไม่คิดว่าแกจะกลายร่างได้ด้วย” นิชคุณยกมือขึ้นมาคลึงขมับ


อ๋อ นี่เมาสินะถึงคิดว่าฉันเป็นไอ้ดำ เออดี แทคยอนคิดในใจ


“เมี้ยววว”แทคยอนร้องเลียนแบบเสียงเจ้าดำหวังจะเอาตัวรอดในตอนที่เจ้าของบ้านกำลังเมา อย่างน้อยจะได้ไม่โดนแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุกบ้านคนอื่นในยามวิกาลล่ะ


“แกจริงๆ เหรอ”


เชื่อด้วยเว้ยเฮ้ย แทคยอนยิ้มกรุ้มกริ่ม


“เมี้ยวว”แทคยอนเลียนเสียงเจ้าดำอีกครั้งอย่างนึกสนุกที่เห็นชายหนุ่มหน้าสวยเหมือนจะเชื่อ


ร่างโปร่งบางเดินเข้ามาใกล้อีก มองอย่างไม่แน่ใจก่อนจะนั่งลงตรงหน้าแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ จ้องกับดวงตาคมเฉี่ยวที่เป็นประกาย ตาเหมือนเจ้านัวร์จริงๆ


แทคยอนนั่งนิ่งอย่างเก็บความรู้สึกที่จะหลุดขำและแกล้งเป็นแมวต่อไป แต่ใบหน้าที่สวยน่ารักเคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนเขาต้องเอนตัวหนีห่างไปด้านหลัง


“ฉันอยากให้แกพูดได้เหมือนคน คำอธิษฐานของฉันเป็นจริงเหรอ ไหนลองพูดซิ”มือเล็กยกขึ้นมาแตะที่หน้าของแทคยอนเหมือนที่เคยทำกับแมว


แทคยอนกลั้นลมหายใจไว้ ไม่อยากแลกลมหายใจที่หอมอ่อนๆ ด้วยกลิ่นไวน์กับหนุ่มหน้าสวยคนนี้ แล้วมือเล็กที่ไล้บนใบหน้าเค้าผะแผ่วกำลังทำให้เขารู้สึกขนลุกซู่


“พูดกับฉันสิ” ดวงตากลมโตที่ฉ่ำปรือจ้องสบตากับแมวรัก


“เจ้า...นาย”แทคยอนพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก เพราะใบหน้าสวยหวานอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบ


รอยยิ้มเกิดบนใบหน้านิชคุณกับเสียงทุ้มต่ำของเจ้านัวร์ที่เรียกเขา


“แกจริงๆ ด้วยเจ้านัวร์”ร่างโปร่งบางโถมเข้ากอดอย่างดีใจแม้จะรู้สึกมึนงงว่าทำไมแมวกลายร่างเป็นคนได้


แทคยอนนั่งตัวเกร็งที่ถูกกอดแน่นด้วยร่างนุ่มที่หอมกรุ่น นิชคุณดันตัวออกมายิ้มหวานให้แมวตรงหน้าก่อนจะยกมือขึ้นไปลูบหัว


“กลายร่างเป็นคนแล้วทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้ หน้าตาหล่อด้วยสิแกน่ะ”ออกปากชมจากใจจริง


“หล่อ...”แทคยอนทวนคำอย่างรู้สึกแปลกๆ เพราะไม่เคยได้รับคำชมจากผู้ชายด้วยกัน


“ใช่ แกหล่อ พูดกับฉันอีกสิบอกรักฉันเหมือนที่ฉันบอกแก พูดสิว่ารักฉัน”นิชคุณบอกอีกครั้ง จ้องแมวรักด้วยสายตาหวานเชื่อม


“ฮ๊ะ บอกรัก!”แทคยอนโพล่งออกมาเสียงดัง


“ใช่ ก็ตอนนี้แกพูดได้แล้วนี่นา งั้นก็พูดมาสิว่าแกก็รักฉัน”นิชคุณยิ้มหวานยกมือไปลูบขน(ผม)ของแมวเหมือนที่เคยทำ


บ้าแล้ว! จะให้ฉันบอกรักผู้ชายต่อให้หน้าสวยกว่าผู้หญิงยังไงก็เป็นผู้ชาย ถ้าพูดไปฟ้าจะผ่ามั้ยเนี่ย แทคยอนอ้ำอึ้งอย่างลำบากใจ


“งั้นฉันบอกแกก่อน แกค่อยพูดตามฉันนะ ฉันรักแกเจ้านัวร์”นิชคุณบอกรักแมวตรงหน้าก่อนจะทำเหมือนทุกครั้งนั่นคือจูบมัน


แทคยอนเห็นหนุ่มหน้าสวยทำปากจู๋เข้ามาหา คิดว่าถูกจูบแน่ๆ จึงรีบเอนตัวหนีไปด้านหลัง แต่กลับถูกมือเล็กคว้าท้ายทอยไว้ไม่ให้หนี


อย่านะเว้ยย เดี๋ยวฟ้าผ่า!!


“อืออ…”ดวงตาคมเบิกโพลงกับริมฝีปากอุ่นนุ่มที่ประกบอยู่


ตึก ตึก...ตึก ตึก หัวใจเต้นระรัว มือใหญ่ยันอยู่กับพื้นหญ้าทั้งสองข้าง ขยำจนยอดหญ้าขาดติดมือ


นิชคุณถอนจูบออกมา มองแมวด้วยสายตาอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรัก


“แหม ทำยังกับไม่เคย”นิชคุณแซวอย่างรู้สึกขำกับสีหน้าเจ้านัวร์ที่ดูเอ๋อเหรอในตอนนี้


“คราวนี้แกจะบอกรักฉันได้หรือยัง ถ้ายังไม่พูดฉันจะจูบแกอีก”มือเล็กประคองใบหน้าของแมวไว้ทั้งสองมืออย่างเตรียมจ้องจูบถ้ามันไม่พูด


“งั้นจะจูบอีกแล้วนะ”ดวงตาที่หวานเยิ้มมองแมวรักอย่างอยากจะหยอกอีก


“ฉะ...ฉันรัก นาย”แทคยอนจำใจพูดออกมา


“ไม่ๆ แกต้องพูดว่า ผมรักเจ้านาย”นิชคุณส่ายหน้าไปมาอย่างน่ารัก


เรื่องมากจริงวุ้ยย แทคยอนต่อว่าในใจ


“ผะ...ผม รัก...เจ้านาย”


“ดีมาก แกน่ารักที่สุด เอารางวัลไป”


“ม๊วฟฟ” นิชคุณฉกริมฝีปากเข้าไปจูบอีกโดยที่แทคยอนหลบไม่ทัน แทคยอนได้แต่ยกมือขึ้นมาปัดป่ายอยู่กลางอากาศอย่างช่วยเหลือตัวเองไม่ได้



~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~



~ TBC ~