คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มักเน่เอาแต่ใจ
ใรๆ็บอเป็นเสียเียวัน ว่าผมนะือ มัเน่เอาแ่ใ
ใรที่ว่านั่นนะหรอ…ุอยารู้มั้ยว่าใรเป็นนั้ื่อนี้ โอ เฮุนนหล่อะบอให้
“เฮุนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน นายอยู่ไหนโผล่หัวออมาให้ฮยอัารเี๋ยวนี้เลยนะ!!”
นั่นไละรับัวารสำัที่เป็นนิ้นายาอันน่ารัน่าหยิน่าีนั่นให้ผม ุนมยอนฮยอัวเล็ น่ารั ผิวาวอย่าับหลอไฟนีออน แล้วิหรอว่าเสียอย่าับแมวู่ฟ่อะทำให้นหล่อสะท้าน หึหึ..ิผิิใหม่ไ้รับฮยอที่รั
“ ฮยอเอะอะอะไรรับเนี่ย เห็นมั้ยว่านอื่นำลัพัผ่อนันอยู่ เี๋ยวเ้า็แห่ันื่นึ้นมาันหมหรอ” ผมถามออไปพร้อมใบหน้าที่นิ่ๆามแบบบับอผมนี่แหละ
“็นายทำอะไรับที่นอนอฮยอละ!” นั่นๆถามไม่พอยัมาทำแ้มอมลมป่อๆใส่ เี๋ยวะหาว่าเฮุนนนี้ไม่เือนนะรับ
“ผมทำอะไรหรอ…ุนมยอน” ที่ริ็พอะรู้สาเหุ แ่อยาะแล้็แ่นั้น
“นี่ ฮยอเป็นฮยอนะโปรมีำว่าฮยอ้วย แล้ว็ที่ทำอะไร อย่ามาทำเป็นไม่รู้ บนที่นอนอฮยอทำไมมีหมอนสอใบแล้วหมอน้าใบโปรอฮยอไปไหน ผ้าห่มผืนหนาทำไมถึลายเป็นผืนบา แล้วไม่้อไปโทษนอื่น้วย เพราะฮยอรู้ว่าไม่มีใรมายุ่บนที่นอนอฮยอแน่นอาเฮุนอะ”
ปาเล็พ่นำถามใส่ผมรัวๆเลยละ หายใ็แทบไม่ทัน น่ารัริๆเลย เฮุนอยาฟั แ่เี๋ยวรอ่อน
“่อยๆทีละำถาม็ไ้นะัวเล็ฮยอ ยอมรับ็ไ้ว่าน้อฮุนนหล่อนี่แหละที่ัารทุอย่า ็ผมอยานอนับฮยอนี่็้อมีหมอนสอใบ แล้วหมอน้าอะะมีทำไมเะะอผมแทนไรับ แล้วผม็ี้ร้อนะ้วยแ่ผ้าห่มผืนบา็พอ แล้วฮยอ็ไม่้อห่วว่าะหนาวนะรับเี๋ยวผมอฮยอเอ รับรออุ่นว่าผ้าห่มผืนหน้าอฮยอหลายสิบเท่า” หึหึ เอำอบผมเ้าไปฮยอัวเล็หน้าี้ยู่ว่าเิมอีรับ
“แล้วฮยอบอหรอว่าะให้เฮุนมานอน้วย” ัวเล็อบลับแล้วยัะยัิ้วใส่อี
“แล้วฮยอเยัใมัเน่อย่าผมไ้รึเปล่าละ” ผม็ไม่น้อยหน้ายัิ้วแบบวนๆลับไปให้
“.........” เียบรับ ฮยอยู่ปาแบบัใสุๆนผมทนไม่ไหว้อฟัแ้มป่อๆนี่ไปทั้สอ้า
“ั้น็ไปนอนันเถอะรับ เี๋ยวพรุ่นี้้อื่นแ่เ้า” ับมืออีนเพื่อที่ะูไปนอน
“ะ เี๋ยว่อนเฮุนนา” เรียแบบนี้เี๋ยวไม่้อนอนหรอรับืนนี้นะ….ฮ่า ฮ่า ผมล้อเล่น
“หืม… มีไรรึเปล่าฮยอ” ผมยืน้อฮยอัวเล็ที่อนนี้แ้มึ้นริ้วสีมพูอ่อนๆ โหยยยย น่ารัรับบอเลย
“็ ้อสัา่อนว่านอนอย่าเียวห้ามแล้ฮยอนะ” ผมถึับอมยิ้มให้ับนรหน้า เฮ้อ นี่ลัวผมแล้นานั้นเลย เฮุนไม่ใ่นี้แล้นะรับ ็แ่..หยอนิสะิหน่อยแทะโลมเล็น้อยให้มันุ่มื่นหัวใ ็น่ารัแบบนี้ไรับใรทนไหวไม่ทำไรเลย็บ้าแล้ว
“ผมะไม่แล้็ไ้รับ แ่…” ผมเว้นวรรำพูพร้อมับี้นิ้วที่แ้ม ัวเล็็ยืนหน้าแ อมลมแ้มป่ออยู่สัพั
ฟอ
หน้าบานรับ อนนี้โอเนหล่อหน้าบานเลยรับ โนหอมแ้มแล้วมันุ่มื่นหัวใ ฮิ้วววว อย่าอิาผมนะ ฮ่าฮ่าฮ่า โฮะโฮะ
“ไปนอนันเฮุนนา นะนะ ฮยอ่วมาแล้ว” นัวเล็ระุเสื้อผมเบาเบา เสียุ้ิ้อแเหมือนเ็ๆ นหล่อหไม่แล้แล้ว็ไ้ สสารรับบอเลย 555555
ผมูฮยอเ้าไปนอนพร้อมับัวเอที่มาอาศัยเียออีน ล้มัวลนอนอฮยอนี้หนาว อนแร็ัืนแหละรับ แ่มีหรอว่าผมะยอมอะ ในที่สุ็ไ้อนไ้แหละ ฮิฮิ
ัวเล็อผมหลับไปแล้วละรับ ผม็เริ่ม่วแล้วละ มอูนในอ้อมแนที่หลับสนิท นาอนหลับใบหน้ายัระบายยิ้มน้อยๆไว้อยู่เลย รอยยิ้มอนัวเล็ทำให้ผมมีวามสุทุรั้ที่ไ้มอ
“ฝันีนะรับ ัวเล็อผม” ระิบบอ้าหูพร้อมับโมยูบหน้าผามนไปหนึ่ที ืนนี้เป็นืนที่ีอีืนอผมเป็นแน่ ุว่ามั้ยรับ ^^
“ฝันีเหมือนันนะ มัเน่เอาแ่ใ…”
เสียแว่วั้าๆใบหูอมัเน่ัวโพร้อมับวามนุ่มหยุ่นที่ริมฝีปา เฮุนะรับรู้มั้ยนะว่าัวเล็อเ้านั้นยัไม่หลับ…..
บไปแล้วหนึ่อนป่วรึเปล่า 555 เพิ่ลอแ่
เม้นบอ้วยนะะ ถ้ามีนเม้นมีนอ่านะแ่่อนะ
ความคิดเห็น