คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ข้ามคืนครั้งที่ 2 : คืนนี้ที่ห้องผม [100%]
TEMPORARY BLISS : CHAPTER 2
้ามืนรั้ที่ 2 : ืนนี้ที่ห้อผม
#ฟิืนอานแบ
@อนโานยอล
“อื้อ...อื้อ” ผมราในลำอทันทีที่ริมฝีปาร้อนัทาบลมาไม่ยอมหยุ านยอลูลืนวามหวานในปาอผมอย่าเอาแ่ในใบหน้าผมร้อนวูบไหวไปหม ลิ้นื้นวา้อนเรียวลิ้นผมให้สัมผัสวามูื่มที่ผม้อไ้รับมันในืนนี้
อนนี้เราอยู่ที่อนโอเา ในห้อที่ถูแ่โนโทนเทาำามประสาผู้ายแบลุ และน่า้นหาอย่าเา แน่นอนว่าพอเราเ้ามาที่นี่ านยอล็ไล่้อนผมไม่รั้ เาอ หอม และูบ้ำๆเล่นเอาปาผมะ้ำอยู่แล้ว
เาูร้อนแร นผมแทบะหลอมละลาย
“อะ..อ๊า...แฮ่” ผมหอบแฮ่รีบโยอาาศเ้าปอเมื่อริมฝีปาร้อนถอนูบออไป พร้อมับที่นัยน์าสวยไล่มอร่าายผมอย่าาบ้ว ผมเห็นวามปรารถนาในวาอเา มันทำให้หัวใผมเ้นแรไปหม
ยอมรับว่าผมไม่เยทำอะไรแบบนี้มา่อน
ูบอบไ้นี่็ถือว่าเ่มาพอแล้ว ถ้าเป็นเรื่อที่มาว่านั้นประสบาร์อผมเท่าับศูนย์เพราะผมไม่เยมีแฟนหรือรัใรมา่อน นที่ผมอบ็มีแฟนใหม่ ผมเพิ่ะอหัมาพวุ็รู้
และอนนี้ผมอยู่่อหน้า ‘เา’ มัุราที่พร้อมลืนินผม
“เราะเริ่มารไหน่อนี ?” านยอลระิบถาม้าหูผม่อนะ่อยๆเลื่อนมือมาปลระุมผมทีละเม็ ผมแอบสะุ้นิหน่อยอนที่ปลายนิ้วร้อนแะโนร่าาย่วบนอผม เรื่อปรับอาาศในห้อไม่ทำให้ทุอย่าเย็นลเลยสันิ
ลับัน มันำลัทำให้เราอนนี้ร้อนึ้นว่าเิม
“าว...” ร่าสูพึมพำายแววา้อารออมานผมอยาะเอาหน้าไปุไว้ที่อื่น หัวใเ้นโรมรามไปหม ื่นเ้นนทำอะไรไม่ถู านยอลแหวสาปเสื้อผมออเผยให้เห็นร่าายท่อนบนที่ไม่มีอะไรปิบัอยู่ ผมเห็นเาลืนน้ำลายเลียปาไม่่าาเสือร้ายพร้อมย้ำเหยื่อ
เื่อสิว่าอนนี้มือผมื้นเหื่อไปหมเล่นเอา้อยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้
ยิ่อนที่เาูบลไปที่หน้าท้อ ผม็เผลอหลับาล ัวสั่นอย่าห้ามไม่อยู่
ร่าายปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อบินว่อนอยู่ในท้อ นี่น่ะเหรออาารอนื่นเ้นเวลาะมี ‘เส์’ น่ะ มันื่นเ้นเสียววูบอย่าน่ะเหรอ ผมไม่เยรับรู้มา่อนเลย และเหมือนานยอละรู้ว่าผม ‘้อยประสบาร์’ เลยแล้เลื่อนริมฝีปามาประทับูบที่ลำออผม
ผมยมือับท่อนแนแร่อเาเอาไว้ อนที่เา่อยๆลริมฝีปา่ำลไปที่่วอ วนเวียนทิ้รอยนผมิว่าอนนี้ัวผมะพร่าไป้วยรอยูบอเาเป็นแน่
ไม่ไหว หัวใะาอยู่แล้ว ทำไมมันถึทรมานเหมือนะาใแบบนี้
อาารแบบนี้มันอะไรัน...?
“อ๊ะ ! เี๋ยว...!” ผมเผลอราออมาอนที่เาูบบริเวอบาเผม ทำท่าเหมือนะรั้มันลาา วินาทีนั้นหัวใผมเ้นรัวเร็วมา ผมไม่ล้าที่ะลออริๆ “ระ...รอ่อนไ้ไหม ผม...ผม”
“ื่นเ้นเหรอ ?”
“อะ..เอ่อ...”
“สั่นนานี้...แสว่าไม่เยล่ะสิ”
“ผม...” ผมอึอัอบไม่ถู ็ริที่ผมไม่เยมา่อนแ่ใระไปยอมรับล่ะ ็อายุผมมันน่าะทำเรื่อแบบนี้เป็นปิอยู่แล้วนี่น่า ไม่ใ่ใสื่อไม่รู้อะไรอย่าที่ผมำลัเป็นอนนี้ และพอเห็นว่าผมเียบไป านยอล็เลื่อนัวมาร่อมร่าผมไว้ ประทับูบลมาราวับปลอบประโลม
วามละมุนทำให้ผมเริ่มผ่อนลายล...
“ไม่เย็ไม่เป็นไร” านยอลบออนถอนูบออมาแล้ว ใบหน้ามายระบายรอยยิ้มให้ผมเหมือนหยอล้อนิหน่อย หาแ่็เหมือนะเอ็นูผมมาว่า เาเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆแล้วบอับผมว่า “ไม่้อัวลไป”
“แ่ว่า…”
“อนนี้อายัไม่เย แ่เื่อสิว่าืนนี้ผมะทำใหุ้ ‘ุ้นเย’ ับมันเอJ”
าัทเอันในลุ่มนาา
อ่านแล้วลับมาเม้นให้้วยน้า
เราูบันอีรั้ สัพัเา็เลื่อนริมฝีปามาระิบ้าหูผมว่า...
“ืนนี้ยัอียาว...แบฮยอนJ”
อนเ้า
ผมไม่รู้ว่าัวเอสลบไปั้แ่เมื่อไหร่ รู้แ่ว่าเมื่อืนผมล้ามา ร่าายผมเหมือนะแยออาันอยู่แล้ว ผมำไม่ไ้ว่าานยอลพูอะไรับผม่อนออไป
ใ่ อนนี้ผมอยู่บนเียนอนมอมือัวเอที่วาอยู่บนหมอน
พลานึย้อนถึเรื่อราว่อนหน้านี้
ึ !
เสียยับัวทำให้เปลือาที่เยปิสนิทอผมเลื่อนึ้นมาูเหุาร์ที่เิึ้น ผมไล่สายามอร่าสูที่หายัวเ้าไปในห้อน้ำ ไม่นานนัเา็เินออมาร่าายพราวไป้วยหยาน้ำใส มือหนาเอื้อมมือไปว้าผ้านหนูมาเ็ร่าาย
และเมื่อเาแ่ายเสร็ ็เินมาหาผมที่นอนมอเาอยู่
‘ร่าายโอเไหม ?’
‘นิหน่อยรับ’
‘ถ้าทำไปสัพั เี๋ยว็ิน’ เาระบายยิ้มบาหย่อนัวลนั่้าๆ ลูบหัวผมอย่าเอ็นู ‘ผม้อไปแล้ว อีหนึ่ั่วโมแม่บ้านะเอาุุมาส่ให้ ผมะส่นมารับุไปมหาลัย แ่ถ้าุไปไม่ไหว็บอเา เาะพาุไปส่ที่บ้าน’
‘แล้วุล่ะ ?’
‘ผมมีาน้อทำ’
‘…’
‘และนี่มัน็เ้าแล้ว้วย เรื่ออเรามันบลแล้วJ’
ในอนนั้นผมไม่ไ้ปริปาอบอะไรเา มอเาหายออไปาห้อนอน และเา็ไม่ไ้ลับเ้ามาอี ผมมอนาฬิาพบว่ามันเพิ่หโมเ้า ส่วนอนนี้มันำลัะแปโมแล้ว เหุาร์นั้นผ่านไปแล้วแ่ผมยัอยู่ที่เิม
นึถึเรื่อเิมที่เป็นอี
ผมลับเาไว้แบบนี้ เพราะั้นผมไม่มีสิทธิ์มาเรียร้ออะไร
เาทำให้ผมลืมนที่ผมอบไ้อนที่มีอะไรับเา และผม็ทำให้เาสุสมอนที่มีอะไรับผม ทุอย่ามันบลในอนเ้า ็ถู้อแล้วนิ มัน็เป็นไปอย่าที่เราลันไว้
“ื่นาวามฝันไ้แล้วแบฮยอน แ่้ามืน” ผมบอัวเอแบบนั้นแล้วพยุร่าบอบ้ำอัวเอึ้นนั่พิหัวเีย ทุารระทำมีผล่อ่วล่าอผมเป็นอย่ามา ใบหน้าิหวานนิ่วเ็บนิหน่อยเมื่อวามปวร้าวแล่นลิ้วไปทั่ว
ถึระนั้นผม็ยัพาัวเอไปำระร่าาย แล้วออมาแ่ัวเรียมออไปาที่นี่เหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
ถ้าไม่ิว่าผมเหลือบไปเห็นโน้ที่สออยู่ใ้มือถืออผม
วินาทีนั้นผมหยิบมันึ้นมาอ่าน่อนะใสั่นับ้อวามอเา
‘ืนนี้มาเล่น้วยันอีนะ...ผมไม่อยาเหาับืนที่ไม่มีุ แบฮยอนJ’
LOADING 100 PER
1 เม้น 1 ำลัใให้ำลัใแบมนบาปนะรั
เมื่อพูถึ่ำืนอพวเา อย่าลืมิแท็ในทวิ !
#ฟิืนอานแบ
ความคิดเห็น