เหลี่ยมรักเสน่ห์ร้าย

ลำดับตอนที่ #51 : สุขใดจะเท่าได้แกล้งคุณ(3)

เขาออกแรงดึงคนตัวเล็กเข้าหาตัวก้มหน้าชิดใบหน้าหวานที่กำลังทำตาดุขู่เขา

 “อะแฮ่ม”เสียงกระแอมกระไอของคนเบาะหลังดังขัดจังหวะขึ้น

ธนาชะงักก่อนจะกลอกตามองบน ตอนเรียกให้ช่วยดันนั่งเงียบที่ตอนนี้เกิดคันคอขึ้นมาเชียว เขาไม่น่าเสียเงินจ้างก้างมาขวางคอ มันน่าให้มะเหงกเสียดีไหม

คนเป็นพี่ส่งสายตาขุ่นเคืองส่วนคนเป็นน้องยกมือขึ้นกอดอกส่งสายตาปรามกลับไป ‘เบาหน่อยพี่ชาย เอะอะก็คลุกวงใน หันเกรงใจกันบ้าง’

เมื่อรู้ตัวว่ามีก้างสาวนั่งขวางคอ ธนาจึงปล่อยมือจากคนตัวเล็กหันกลับไปสนใจท้องถนนข้างหน้า

“ฟ้าว่าเรารีบกลับไปทำงานดีกว่า พี่ขิงก็ตั้งใจขับรถดีๆอีกไม่กี่โค้งก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว เลิกแกล้งคนอื่นได้แล้วค่ะ”

หมอสาวอ้อมแอ้มออกมาอย่างลำบากใจ แต่ก็อดตำหนิคนเป็นพี่ไม่ได้

“ถ้าคนอื่นรู้จักพูดจาอย่างฟ้าป่านนี้ก็คงถึงโรงพยาบาลแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาทะเลาะกันแบบนี้หรอก”ธนาเปรยออกมาพร้อมกับสตาร์ทรถ

ทันทีที่รถมาถึงจุดหมายกุ้งนางก็เดินแกมวิ่งขึ้นโรงพยาบาลโดยปล่อยให้คุณหมอได้มีโอกาสร่ำลากับธนาเป็นการส่วนตัว

“ดูสิฟ้า จะขอบคุณเราสักคำก็ไม่มีอุตส่าห์พาไปกินของอร่อยเนอะฟ้าเนอะ”

“เพราะพี่เป็นแบบนี่ใครอยากคุยด้วย ไม่โดนทุบตายคารถก็บุญเท่าไรแล้ว แต่ก็ขอบคุณสำหรับของขวัญและมวยสดมันส์ๆ อีกคู่หนึ่ง”คุณหมอสาวยืนอมยิ้ม

“บอกตามตรงเลยนะ ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่พาเธอไปกินข้าวด้วย”

“พูดแบบนี้มีเคืองนะ ตัวเองทำให้ผู้หญิงโกรธเองต่างหาก”ประกายฟ้าทำจมูกย่นใส่พี่ชาย

“คนผิดคงเป็นพี่สินะ”ธนาทำหน้าไร้เดียงสา

“ยังทำเป็นไม่รู้ตัวถ้าเป็นฟ้าต่อให้อีกสามปีก็ไม่ยอมพูดดีด้วยหรอก”

“พี่จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าแต่ไปทำงานได้แล้วไหนว่ามีคนไข้รอไม่ใช่หรือไง”

“ใครล่ะทำให้มาทำงานสาย”ประกายฟ้าทำหน้ามุ่ยพอหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง

 “พี่ก็จะไปทำงานของพี่เหมือนกัน”ธนาไม่สนใจท่าทางของน้องสาวอีกทั้งยังขึ้นรถจากนั้นก็สตาร์ทรถออกไป

หลังจากกุ้งจอดรถคนที่ชะเง้อคอรอคุณหนูของเมี้ยนก็รีบปรี่เข้าหาหญิงสาวทันที

“ทำไมวันนี้กลับเย็นจังคะ”

“งานไม่เสร็จจ้ะ ช่วงบ่ายคนไข้ก็เยอะด้วย”

คุณหนูของเมี้ยนทำปากยื่นนึกถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้คนไข้ต้องนั่งรอหลายคน กว่าเธอจะเคลียร์งานและเอกสารเรียบร้อยก็เลยเวลาเลิกงาน

“หิวไหมคะให้ป้าตั้งโต๊ะเลยดีกว่ารอเดี๋ยวนะคะ”เมี้ยนจูงมือหญิงสาวพานั่งที่โต๊ะอาหารตัวใหญ่ก่อนจะยกสำรับกับข้าวจากในครัว

“หายไปไหนกันหมด บ้านช่องเงียบเชียว” 

มองจานข้าวที่เมี้ยนจัดไว้ที่เดียวก็รู้ว่าวันนี้คงต้องกินข้าวคนเดียวอีกตามเคย

เมี้ยนมองหน้าหงอยๆของหญิงสาวแล้วก็ต้องถอนใจ

“ก็เหมือนเคยนั่นแหละ พ่อกำนันเข้าเมืองไปประชุมป่านนี้ถ้าไม่เข้าร้านคาราโอเกะก็นั่งเมาอยู่ที่ไหนสักแห่งตามประสา“

พูดถึงร้านคาราโอเกะก็อดคิดไม่ได้ว่าพ่อของเธอ คงกำลังสรวลเสเฮฮาอยู่ในร้าของสร้อยฟ้า

“ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ เหลืออดขึ้นมาจะยกพวกไปถล่มร้านให้พังยับ”

“คุณหนูกินข้าวแล้วอาบน้ำเข้านอนดีกว่า ได้เวลาเมื่อไรก็พากันกลับมาเองแหละค่ะ”

“ฉันคงต้องกินข้าวคนเดียวเหมือนเคย ป้านั่งกินด้วยสิ”

เมี้ยนรู้ว่าหญิงสาวคงเหงาแต่ก็ยังฝืนยิ้มจึงนั่งลงบนเก้าอี้ตัวถัดมา เห็นกุ้งนางลุกไปตักข้าวให้ก็มองเธอด้วยความเอ็นดู

“ป้าตักเองก็ได้”เมี้ยนทั้งเกรงใจและชื่นชมในความไม่ถือตัวของหญิงสาว

“ไม่เป็นไรค่ะ ทุกทีป้าก็เป็นคนหาให้ฉันกินก็แค่อยากจะตอบแทนป้าบ้างเท่านั้น”

“คุณหนูของป้าน่ารักที่สุด”

ฝากผลงาน ภรรยาไร้เงา

   ความผิดพลาดในวันนั้น ทำให้เธอ ด้อยค้า ยังถูกเขาตราหน้าและด่าว่าเสียๆ หายๆ

           เธอตัดสินใจออกจากชีวิตของเขาพร้อมกับเลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาไม่ยอมรัย โดยไม่รู้เลยว่าวันหนึ่งจะกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง 

                   เพื่อตอกย้ำว่าเธอคงเป็นได้แค่ ภรรยาที่ไร้เงา !

กดลิ้งค์ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1503241