เหลี่ยมรักเสน่ห์ร้าย

ลำดับตอนที่ #5 : พบกันที่อำเภอ(1)

ที่ว่าการอำเภอของทุกเดือนจะมีการประชุมของกำนันและผู้ใหญ่บ้านบรรยากาศเริ่มคึกคักเมื่อผู้นำของแต่ละตำบลเริ่มทยอยกันเข้าห้องประชุม

จนใกล้เวลาที่ประธานจะมาถึง กำนันของบ้านดงตาลก็ก้าวเท้าเข้าห้องประชุมเป็นคนสุดท้าย ก้นที่กำลังจะหย่อนลงบนเก้าอี้ชะงักเมื่อได้ยินเสียงของกำนันแห่งบ้านทุ่งมะยม

“สงสัยฝนฟ้าจะตกกันใหญ่ เพราะว่าท่านกำนันแสนเข้าประชุมทันกับเขาด้วย”

‘แอ๊ด’หรือ’กำนันแอ๊ด’หน้าระรื่นพูดกลั้วหัวเราะต่างกับทุกคนในห้องที่นั่งเงียบกริบ

“อยู่ใต้ฟ้าใยถึงต้องกลัวฝน หรือ...กลัวว่าผมของเอ็งมันจะเสียทรง”คนที่เพิ่งหย่อนก้นลงมองหน้าเลิกคิวขึ้นเหมือนรอคำตอบ

กำนันแอ๊ดถึงกับถอดหมวกสานออกกำแน่น เสียงหัวเราะของคนในห้องประชุม ถึงแม้จะไม่ดังมากแต่ก็ยังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน คนหัวล้านเหลือบตามองไปรอบห้องอย่างนึกเคือง

“เอ็งกำลังล้อข้า”

กำนันแอ๊ดยกมือชี้หน้าอย่างเดือดดาล แต่อีกฝ่ายกลับหันไปถามลิ่วล้อรุ่นลูกที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“ไอ้จ่อย!..เอ็งได้ยินข้าว่าใครหัวล้านสักคำไหม”เจ้าขุนพลอยพยักก็รีบลอยหน้าลอยตาตอบ

“ก็ไม่รู้สินะ...ตั้งแต่มาก็ยังไม่เห็นลุงว่าใครหัวล้านกันสักคน จะมีก็แต่ลุงแอ๊ดนี่แหละ...เห็นแกพูดของแกคนเดียว”

“ด้ยินไหมไอ้กำนันแอ๊ด ข้ายังไม่ได้ว่าเอ็งหัวล้านสักคำ...ทำร้อนตัวไปได้”

เมื่อถูกอีกฝ่ายยอกย้อนกำนันแอ๊ดก็แทบดิ้น มันช่างเข้ากันเหมือนปี่เหมือนขลุ่ยทั้งเด็กทั้งแก่ ปากกำลังขยับจะสวนกลับไป แต่ปลัดอาวุโสที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นก็รีบเป็นกรรมการห้ามทัพทันที เพราะเห็นว่านายอำเภอกำลังจะเดินเข้าห้องประชุม เขาจึงต้องสงบปากโดยพลันแม้ใจจะยังกรุ่นโกรธส่วนจ่อยก็รีบหลบออกมาอย่างรู้หน้าที่

เมื่อนายอำเภอเดินเข้าห้องประชุม ทุกสายตาก็หันมาสนใจ เพราะวันนี้ท่านนายอำเภอมีชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มในชุดสีกากีตามมาด้วย

“สวัสดีครับ ผู้เข้าร่วมประชุมทุกท่าน ก่อนที่เราจะเริ่มการประชุมในวันนี้ ผมขอแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับปลัดธนา ปลัดอำเภอคนใหม่ที่จะเข้ามาช่วยกันพัฒนาอำเภอของพวกเรา”

“สวัสดีครับผมธนายินที่ได้รู้จักทุกๆ ท่านและผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับความร่วมมือจากทุกท่านในการช่วยกันพัฒนาอำเภอของเรา”

ปลัดหนุ่มยืนตรงโน้มศีรษะเล็กน้อยและแนะนำตัวเองพอเป็นพิธี ก่อนจะนั่งลงใกล้ๆท่านนายอำเภอ 

การประชุมเริ่มขึ้นทั้งผู้ใหญ่บ้านและกำนันต่างให้ความสนใจในการประชุม เมื่อนายอำเภอสอบถามถึงความคืบหน้าของงานที่มอบหมาย ต่างก็นำเสนอผลงานของตน โดยเฉพาะกำนันดังทั้งสอง ซึ่งไม่มีใครยอมน้อยหน้ากันจนมาถึงหัวข้อสุดท้ายของการประชุม

“เรื่องสุดท้ายก็คือ..ผมต้องการให้พวกเราทุกคนในฐานะที่เป็นผู้นำของชุมชนช่วยกันสอดส่องดูแลลูกบ้านเรื่องของการพนันต่างๆ รวมทั้งยาเสพติด เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งผิดกฎหมาย ก่อให้เกิดหนี้นอกระบบและปัญหาอื่นๆ ตามมารวมทั้งปัญหาอาชญากรรม” 

“ท่านคิดว่าในอำเภอของเรายังมีบ่อนอีกหรือครับ” 

กำนันแสนถามขึ้นอย่างแคลงใจ หากเป็นเรื่องยาเสพติดตนต้องยอมรับว่ายังมีอำนาจมืด และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกวาดล้าง แต่สำหรับเรื่องพนันนั้นเขาแน่ใจว่าได้ร่วมมือกับทางการกวาดล้างพวกบ่อนต่างๆในพื้นที่ของตนจนราบเรียบ

นายอำเภอหันมาทางปลัดหนุ่ม พยักหน้าให้ธนาเป็นฝ่ายตอบแทน

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ เพราะจากที่ผมรู้นอกจากจะมียาเสพติดแล้ว ยังมีการลักลอบตั้งบ่อนผิดกฎหมายและแบบชั่วคราว ซึ่งจะมีการโยกย้ายไปเรื่อยๆในที่ลับหูลับตาโดยเฉพาะบ่อนไก่”ปลัดหนุ่มตอบอย่างฉะฉาน 

“แต่ผมแน่ใจว่าเคยกวาดล้างบ่อนพวกนั้นจนไม่เหลือ มันยังมีอีกหรือครับ”กำนันแสนแย้งขึ้น

“พูดแบบนี้แสดงว่ากำนันแสนไม่เชื่อคุณปลัด วันไหนว่างๆก็หัดไปสอดส่องดูแลลูกบ้านบ้าง ไม่ใช่สำรวจแต่ร้านเหล้า ร้านคาราโอเกะ” 

กำนันแอ๊ดแทรกขึ้นอย่างเย้ยหยัน ทำให้กำนันแสนต้องถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายหันมามองคู่อริ

“ไม่ใช่ว่าจะไม่เชื่อคุณปลัด แต่ที่ถามก็เพื่อให้แน่ใจ ถ้าหากในพื้นที่ของผมมีบ่อนจริงอย่างที่พูด รับรองผมไม่เอาไว้แน่ แต่ก็ต้องขอบใจกำนันแอ๊ดที่ให้คำแนะนำ ไม่ต้องห่วงนะเรื่องบ่อน ผมรับรองจะเป็นหูเป็นตาให้ความร่วมมือกับทางการกวาดล้างให้เรียบ ห่วงแต่กำนันแอ๊ดเถอะเห็นว่ารณรงค์เรื่องการกำจัดลูกน้ำยุงลายใช้งบไปตั้งหลายตังค์ แต่ก็ยังเห็นเด็กๆ ในหมู่บ้านเป็นไข้เลือดออกกันอยู่อีก”

            “กำนันแสนพูดแบบนี้ตั้งใจจะฉีกหน้ากันใช่ไหม”