คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : เคลียร์เรื่อง : Demon street เกมส์ปีศาจ [ธาร์มวันเดอเรอร์]
ประทับตรารับงานที่นี่
วิจารณ์ให้ AverMore
วิจารณ์โดย ธาร์มวันเดอเรอร์
ชื่อเรื่อง
Demon street ……เกมส์ปีศาจ ชื่อดีอยู่แล้วนะครับ บอกแนวบอกลักษณะเกมส์เป็นเลาๆให้คนอ่านพอเดาได้
คาแรกเตอร์
เนื่องจากมีแค่ 3 ตอน ข้าจึงยังไม่ทราบคาแรคเตอร์ของตัวละครที่ชัดเจน แต่การกระทำและคำพูดของแม็กกี้ตอนที่ช่วยสเตซและตอนที่อยู่กับสเตซที่โบสถ์นี่ไม่เหมือนกับคนที่ถูกขังในห้องมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยท่องโลก แถมยังขี้กลัวเลยนะครับ แต่ดูเหมือนคนเยือกเย็น(เกือบจะเข้าขั้นเลือดเย็น) เด็ดขาด เหวี่ยงๆ แล้วก็ดูจะร้ายๆหน่อย
การบรรยาย
ใช้คำบรรยายวัตถุค่อนข้างมาก ไม่กระชับ และเมื่อมีคำบรรยายสิ่งของหลายๆชิ้นอยู่ในพารากราฟเดียวกันเลยทำให้ดูเยอะ ไม่จำเป็นต้องให้คำพรรณนามากขนาดนั้น มันจะไม่บาลานซ์กับส่วนอื่นๆ คำบรรยายสิ่งของส่วนใหญ่ของท่านยังดูแปร่งๆไม่ค่อยลื่นไหลนะครับ
“ประตูห้องนอนสีขาวหม่นๆที่มีลายดอกกุหลาบสีซีดประดับอยู่” ------ “ประตูห้องนอนสีขาวหม่นที่ประดับลายดอกกุหลาบสีซีด”
ไม่ต้องทวนชื่อบุคคลซ้ำก็ได้ ถ้าเอ่ยถึงไปแล้ว ให้ใช้สรรพนามแทนประโยคจะสวยกว่า หรือเลี่ยงใช้คำอื่นแทนตัวบุคคลเดิม รวมถึงตอนที่ 2 ย่อหน้าแรก มีคำว่า “เธอ” เต็มไปหมด ตัดไปบ้างก็ได้ครับ แบบเลี่ยงไม่พูดสรรพนาม หรือใช้คำอื่นแทน
คำเชื่อมประโยค/เชื่อมคำ เปลี่ยนไปใช้คำอื่นๆแทนบ้าง อย่าใช้ “และ”บ่อยเกินไป ท่านใช้”และ”บ่อยมากๆเลยนะครับ คำว่า “เพราะ”ก็เช่นกัน ถ้าตอนแรกใช้ “เพราะ” แล้วอยากจะบอกสาเหตุของประโยคถัดไปอีก ก็เปลี่ยนเป็นคำว่า “เนื่องจาก” แทนจะดีกว่า
มีหลายประโยคที่ใช้คำเชื่อมประโยคผิดประเภทนะครับ
“ยังมีสุนัขของบ้านฮัมมัสที่จากไปเพราะพยายามเข้ามาเล่นกับแม็กกี้และต้นไม้อีกหลายสิบต้นที่ตายเพราะแม็กกี้เข้าไปสัมผัสมันและป้าเทเรซ่า.......” เปลี่ยนเป็น “ ...สัมผัสมัน ป้าเทเรซ่าจึงให้แม็กกี้......”
“หญิงสาวมองไปรอบตัวเพื่อพิจารณาว่าสถานที่นี้คือที่ไหนแต่นึกเท่าไหร่เธอก็นึกไม่ออกและเธอค่อนข้างแน่ใจว่าที่เมืองนี้ต้องไม่ใช่สปริงฟิลด์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของบ้านฮัมมัสแน่นอน”
ประโยคสองประโยคนี้มันขัดแย้งกันนะครับ “และ”เป็นคำเชื่อมสำหรับประโยคที่ใจความมันไปทางเดียวกันหรือคล้อยตามกัน ไม่ใช่ขัดแย้ง ประโยคเลยดูแปลกๆ
การใช้คำ
“ตลอด 16 ปีที่ผ่านมา เธอจึงเอาแต่เรียนหนังสือด้วยตัวเอง...” ถ้าใช้ “เอาแต่” จะให้ความหมายทำนองว่า แม็กกี้ไม่สนใจอย่างอื่นเอาแต่เรียนหนังสือ ซึ่งแม็กกี้สามารถเลือกทำอย่างอื่นได้แต่เลือกที่สนใจแต่เรียนหนังสือ แต่ในกรณีนี้คือแทบจะ ไม่มีอะไรให้แม็กกี้ทำ เธอไม่มีโอกาสหรือทางเลือกอื่นมากนัก เธอก็เลยได้แต่เรียนหนังสือด้วยตัวเอง ถ้าเปลี่ยนเป็น “ได้แต่” จะให้ความหมายที่ชัดเจนกว่าครับ
“หญิงสาวตะโกนจนสุดเสียงแต่สิ่งที่ตอบเธอกลับมากลับเป็นเสียงสะท้อนของตัวเธอเอง” ถ้าท่านใช้ “สิ่ง” แสดงว่าหมายถึงต้นตอของเสียงที่ตอบกลับมานะครับ คือต้องเป็นบุคคล สัตว์หรืออะไรก็ตามที่ส่งเสียงได้ ประโยคมันเลยแปลกๆ แก้เป็น “หญิงสาวตะโกนจนสุดเสียงแต่เสียงที่สะท้อนกลับมากลับมีเพียงเสียงของตัวเธอเอง”
มีพิมพ์ตกพิมพ์ผิดบ้างเล็กๆน้อยๆแต่ไม่ต้องซีเรียสครับ พิมพ์ตั้งยาวใครบ้างมันจะพิมพ์ไม่ตกหล่นเลย
ex. พนัง---ผนัง, เพนซิลเวเนียร์---เพนซิลเวเนีย, แคลิฟอเนียร์---แคลิฟอร์เนีย
บทบรรยายโดยรวมยังไม่ค่อยสละสลวยนะครับ ดูแข็งๆ ไปหน่อย
โครงเรื่อง
ถ้าประเมินจากแค่ 3 ตอน โครงเรื่องไม่ค่อยซับซ้อน พอจะเดาได้ตั้งแต่ตอนต้นๆ แต่เหตุการณ์ที่เพิ่มเข้ามาต่างหากที่จะทำให้เรื่องสนุกน่าลุ้นน่าติดตาม หรือไม่น่าติดตาม อยู่ที่เหตุการณ์ต่างๆและพล็อตย่อยครับ
การดำเนินเรื่อง
กลางๆครับ ไม่เร็วไปไม่ช้าไป เรียงลำดับเรื่องและเนื้อหาดี แต่จุดที่น่าจะเป็นจุดพีคได้กลับไม่ค่อยพีคสักเท่าไหร่ คือตอนที่เปิดตัวปีศาจที่เข้ามาบอกกฎของเกม ยังไม่ค่อยน่าสนใจไม่ค่อยเด่นเท่าไหร่ ทั้งๆที่สามารถทำให้เป็นจุดดึงความสนใจได้ โดยเล่นกับอารมณ์ของตัวละคร(สับสน ตกใจ หวาดกลัว ผวา ฯลฯ ) ทำให้คนอ่านรู้สึกไปพร้อมกับตัวละครนั้นได้ จะทำให้เรื่องสนุก น่าลุ้นกว่านี้ เรื่องของดูลาฮานก็เหมือนกัน ดึงอารมณ์คนอ่านขึ้นได้ไม่พีคสุดนะครับ คือข้าว่ามันไม่ค่อยน่ากลัว น่าผวา ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับตัวละครเท่าไหร่
จบ.
'ทั้งหมดที่เราวิจารณ์ออกไปใช่ว่านักวิจารณ์อย่างเราจะทำได้ดีไปทุกอย่าง เเต่เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าให้คุณทำได้‘จงอย่าคาดหวังอะไรกับนักวิจารณ์นักเลย พวกเขาก็แค่คนธรรมดา’
ปล.ยินดีที่ได้วิจารณ์นะครับ
ความคิดเห็น