นิกซ์วันเดอเรอร์ รับวิจารณ์นิยายทั่วราชอาณาจักร

ลำดับตอนที่ #14 : ++++[ห้องจารึกคำวิจารณ์ทั้งหมดจากนักวิจารณ์ที่หายสาปสูญ]++++

จารึกคำวิจารณ์ทั้งหมดจากนักวิจารณ์ที่สาบสูญ

1 มิกิวันเดอเรอร์ ผลงานทั้งหมด 6 เรื่อง
 

เรื่อง : Bitter sweet สั่งรักปิดตายร้าย 
สวัสดีเจ้า คุณโมเม ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ ข้าขออภัยที่มาตอบช้า และข้าขอบคุณเจ้ามากที่เลือกให้ข้ามาเป็นผู้วิจารณ์นิยายเจ้า ข้าจะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของเจ้าดู ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจ

 ชื่อเรื่อง

            ชื่อเรื่องนี่เจ้าตั้งได้ดีทุกเรื่องนะ แปลกจากคนอื่นดี ข้าชอบนะ มันสอดคล้องกับพล็อตเรื่องได้ดี  แต่ตอนแรกข้าว่ามันฟังดูไม่คล้องจอง พอข้าจะเปลี่ยนเป็น สั่งร้ายปิดตายรัก ก็ไม่รู้ว่ามันจะตรงกับพล็อตไหม ลองดูล่ะกันเน้อ แล้วอีกจุดหนึ่งคือ อยากรู้ว่า Bitter Sweet มันจะมาเกี่ยวกับพล็อตยังไงหว่า เป็นความรักที่หวานหอมแต่เคลือบไปด้วยความทุกข์ระทมหรือเปล่า

 คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ

            ชอบคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆอีกแล้ว มันดูลึกลับ ตื่นเต้น น่าค้นหา แต่ข้าก็แอบมีงงๆเหมือนกัน  แต่เพราะพระเจ้าชอบเล่นตลก เหตุผลทั้งสองข้อจึงทำให้สองฝ่ายต้องหันปลายกระบอกปืนใส่กันเอง!  คือเจ้าจะหมายถึงว่า ทั้งคู่ต่างก็รักกัน แต่พระเจ้าดันเล่นตลกให้ทั้งคู่ต้องฆ่ากัน ประมาณนี้หรือเปล่า ข้าเข้าใจแบบนี้นะ แต่ทีนี้ที่ข้าบอกว่างงๆเป็นเพราะว่า ภาษามันแหม่งๆอะ อยากให้ลองแก้ตรงนี้หน่อยอะ แบบช่วงแรกมันไหลลื่นแล้วมาสะดุดตรงนี้น่ะ

แล้วก็ตรงคำพูดของแต่ละตัวละคร ข้าว่า แต่สำหรับฉันมันเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากกว่า  น่าจะเป็นแต่สำหรับฉันมันเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามาก …มันไม่น่าจะใช้การเปรียบเทียบขั้นกว่านะ

ส่วนคำโปรยปราย ข้าขอปรบมืออีกครั้ง สุดยอดมากตรงนี้ ข้าชอบ

           บทนำ หรือการเปิดเรื่อง

            เปิดเรื่องได้ดีนะ ดูน่าติดตามดี แต่ข้าเจอเจอจุดผิดพลาดเล็กน้อย ดังนี้

-          กระสุนนัดสุดท้ายวิ่งผ่านร่างท้วมก่อนที่ชายท้วมก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงไปกับพื้นพร้อมกับลมหายใจที่รวยรินใกล้หมดลมทุกขณะ น่าจะแก้เป็น กระสุนนัดสุดท้ายวิ่งผ่านชายร่างท้วมก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้นพร้อมกับลมหายใจที่รวยระรินใกล้หมดลมทุกขณะ หรือยังไงก็ได้นะ แต่ตัดคำว่า ก่อน ออกไปหน่อยนะ

-          ราวกับผู้ที่ไม่มีตน น่าจะแก้เป็น ราวกับผู้ที่ไม่มีตัวตน

แค่นี้แหละนะ นอกนั้นดีมากแล้ว

 การบรรยาย + บทสนทนา

การบรรยายกับบทสนทนาของเจ้าดีอีกแล้วนะ ที่พบส่วนใหญ่ก็เป็นแค่คำผิด แต่ก็น้อยมากที่จะเจอจริงๆ ข้าเอาตัวอย่างที่เจอมาให้ดูนะ

-         ยากูฆ่า หรือว่า ยากูซ่า น่าจะเป็น ยากูซ่าปะ

-         ว่างมาพอ แก้เป็น ว่างมากพอ

-         สั่นเทิม แก้เป็น สั่นเทิ้ม

-         งงตรงประโยคนี้หน่อยนะ ผมสาวผมน่ารักจริงๆเลย ในบทที่4

-         กรอกตา – กลอกตา

ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเจออะไรเท่าไรมากแล้ว

 ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าเจ้าจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก

ข้าอยากให้เจ้าแค่รีไรท์คำผิดพลาดเท่านั้น นอกนั้นเจ้าทำได้ดีหมดแล้ว เนื้อเรื่องชวนติดตามมาก

มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้เจ้าอีก J

**********

เรื่อง : Behind the scenes ปิดฉากร้อนซ่อนฉากรัก

สวัสดีค่า คุณโมนา  ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ แล้ววันนี้ข้าก็ถูกท่านเลือกให้มาเป็นผู้วิจารณ์นิยายท่านแล้ว ข้าก็จะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของเจ้าดู แต่ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจ
(สำหรับหมายเหตุเรื่องการตกแต่ง หลังจากที่ข้าได้ประสบปัญหาหลายๆอย่างมาแล้ว ข้าก็เข้าใจเพิ่มมากขึ้นว่า ข้าจะไม่พยายามพูดเรื่องนี้อีกค่า )
 ชื่อเรื่อง
ข้าว่าดีแล้วนะ ข้าชอบมากเลยตรงที่มีการคล้องจองกันคำว่า ร้อน-ซ่อน แล้วก็ชอบที่มีการเล่นคำว่า’ฉาก’
คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ
            คำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ เกือบดีแล้วนะ แต่ข้าอยากแนะนำนิดนึงในประโยคแรก ข้าว่าอ่านแล้วมันแหม่งๆนะ ‘แค่เพียงฉันได้รู้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยรักฉัน ต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรฉันก็ยอม’   จริงๆอยากให้เอาประโยคที่โปรยปรายไว้ขึ้นมาพูดเลยดีกว่า มันก็คล้ายกันอยู่แต่ข้าฟังแล้วมันดูน่าติดตาม มันฮึดสู้ มากกว่าต่อให้ต้องแลก… อะ เป็น ‘แค่เพียงฉันได้รู้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยรักฉัน มันก็ทำให้ฉันกล้าที่จะตัดสินใจเดิมพันแล้ว’ หรือเป็น กล้าที่จะเดิมพันแล้ว ประมาณนี้อะ อยากให้ออกมาเป็นแนวนี้เลย เพราะถ้าต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรฉันก็ยอม บางทีมันฟังเป็นแนวยอมแพ้ไป และอีกจุดหนึ่งคือ นี่ไม่ใช่แค่เกมสนุกๆ แต่เป็นเกมที่ต้องเดิมพันกัน น่าจะตัดคำว่า’ กัน ‘ ออกนะ ให้ฟังดูฮึกเหิมจนสิ้นสุดจบประโยคด้วยเครื่องหมาย! เพราะคำว่า’กัน’มันจะทำให้ประโยคฟังดูดรอปลง
          คำโปรยปรายค่อนข้างดีแล้วนะ แต่ตรงนี้ ‘แค่เพียงให้ฉันได้รับรู้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยรักฉัน   ตัดคำว่า ‘ให้’ ทิ้งไปดีไหมอะ เหมือนประโยคคำแนะนำแบบย่อเลยดีกว่า
          บทนำหรือการเปิดเรื่อง
         เปิดเรื่องได้ดีนะ น่าติดตามมากเลย มาถึงก็เป็นปมปริศนาทิ้งลูกระเบิดไว้ก่อนโต ทำให้เกิดคำว่า’ค้าง’ เกิดความสงสัยมากมาย ชอบมากเลย แม้จะดูสั้นไปหน่อยแต่พอได้ลองอ่านแล้วข้ากลับรู้สึกว่ามันพอดีอย่างบอกไม่ถูก อยากติดตามต่อ
 การบรรยาย + บทสนทนา
ข้าอ่านไปได้ประมาณ 4 บทนะคะ ปกตินี่อ่านของคนอื่น 2 บทก็พอแหละ แต่ของเจ้ามันหาคำผิด ข้อผิดพลาดได้ยากมากกกกกก คือ ไม่เจอเลยอะ ข้าคิดว่าควรจะมาวิจารณ์ก่อนแล้วจะกลับไปอ่านต่อให้จบ มันสนุกมากจริงๆค่ะ ไม่ค่อยเจอแนวนี้ มันคล้ายนิยายแปลเลยและข้าก็ขอสนับสนุนให้เจ้ารีไรท์แก้คำผิดเล็กน้อยและส่งสำนักพิมพ์ ข้าว่าได้ตีพิมพ์แน่นอน 
          สำหรับสิ่งที่ข้าพบเจอนะคะ เจ้าบรรยายได้ดีเว่อร์ รู้สึกถึงความลื่นไหล เห็นภาพ ใช้ศัพท์ได้สวยสุดๆ ส่วนที่เจอก็มีเพียงเล็กน้อย เช่น
-           ยกตัวอย่างชั้นที่ฉันอยู่ก็มีเพียงคนอาศัยเพียงแค่สี่ห้องรวมกับเพื่อนบ้าน… น่าจะแก้เป็น ยกตัวอย่างชั้นที่ฉันอยู่ก็มีคนอาศัยเพียงแค่สี่ห้องรวมกับเพื่อนบ้าน…
-           เรียก-เรียง
-           มีนักศึกษาคนหนึ่งที่วิ่งชนฉันจนเซล้ม แก้เป็น มีนักศึกษาคนหนึ่งวิ่งชนฉันจนเซล้ม
-           หนังสือในตะกร้าก็หล่นกระจัดกระจาย น่าจะตัด ก็ ออก
-           อะไรเทือกนั้น ใช้เทือกเราว่าแปลกๆนะ เพราะโดยรวมเจ้าใช้ภาษาได้ดีมากกกก ลื่นไหล สุดเพอร์เฟคจริงๆ แต่พอเจอคำว่า’เทือก’มันก็ค่อนข้างจะแปลกเล็กน้อย อยากให้เปลี่ยนเป็น ทำนองนั้น และถ้าเจ้ากลัวว่ามันจะไปซ้ำกับประโยคถัดไป ก็อาจจะลองหาคำอื่นดูที่มันฟังแล้วดีกว่านี้ อะไรแบบนั้น อะไรพรรค์นั้น แต่เทือกมันฟังแล้ว โอ้ น่ากลัวเกินไป ฮ่าๆ
-           ยินดีด้วย คุณเป็นถูกเลือกให้เป็นผู้เล่นเกม น่าจะแก้เป็น ยินดีด้วย คุณเป็นผู้ถูกเลือกให้เล่นเกม
-           ในเรื่องการเว้นวรรคยังมีเว้นวรรคได้ไม่ค่อยดีเท่าไรนะคะ เช่น ก่อนจะเดิน ตามฉันมา ควรติดกันเป็น ก่อนจะเดินตามฉันมา เป็นต้น
-           สำหรับเรื่องเรื่องฟอนต์โอเคมากแล้วค่ะ อ่านแล้วสบายตามากเลย
แต่ตรงช่วงที่อดัมตายแล้วลูน่าเศร้า ตรงนั้นข้ายังไม่ค่อยเศร้าเท่าไร มันได้อารมณ์นะช่วงที่เป็นศพ ขนเราแอบลุกด้วย ฮ่าๆ แต่พอเศร้ามันยังไม่เศร้ามาก แปบเดียวก็เปลี่ยนฉากแล้ว
สำหรับบทสนทนา  สุดยอดอีกเช่นเคยนะ เหมือนคนพูดคุยกันจริงๆ ให้อารมณ์ บอกความรู้สึกได้ดีมาก แต่บางทีการใช้เครื่องหมายตกใจยังใช้ไม่ค่อยดีเท่าไรนะ บางทีคำพูดมันไม่เหมาะจะใช้น่ะ
 ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าท่านจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก
สู้ๆนะคะแต่งให้จบ มีคนรออ่านอยู่ สนุกค่ะๆ 
มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้ท่านอีก

**********

สวัสดีค่า คุณแพรวา  ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ แล้ววันนี้ข้าก็ถูกท่านเลือกให้มาเป็นผู้วิจารณ์นิยายท่านแล้ว ข้าก็จะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของเจ้าดู แต่ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจ

(สำหรับหมายเหตุเรื่องการตกแต่ง หลังจากที่ข้าได้ประสบปัญหาหลายๆอย่างมาแล้ว ข้าก็เข้าใจเพิ่มมากขึ้นว่า ข้าจะไม่พยายามพูดเรื่องนี้อีกค่า )

 ชื่อเรื่อง

          ข้าว่าชื่อเรื่องดูคล้องจองกันดีนะ ซุปตาร์มาเฟีย แต่ข้าอยากถามเจ้าก่อนว่า ตัวเอกทั้ง3คนนี่จะมาเป็นมาเฟียด้วยหรือเปล่า หรือเป็นแค่ลูกชายมาเฟีย เพราะการที่เจ้าเอาคำว่ามาเฟียไปวงเล็บในชื่อเรื่องมันทำให้ข้าคิดไปได้ว่า 3คนนั้นเป็นทั้งซุปตาร์และมาเฟีย แต่ข้าก็รู้ว่าที่เจ้าจำต้องเอาชื่อมาเฟียไปต่อท้ายด้วยเป็นเพราะชื่อที่มีอยู่แล้วมันสั้นเกินไป อีกทั้งข้าว่ามันยังได้ยินบ่อยๆด้วยนะ รักร้ายๆของซุปตาร์ รัก…ของซุปตาร์ อะไรพวกนี้ อยากให้เจ้าลองดัดแปลงอีกนิดนึง อ่ออาจจะหาศัพท์อังกฤษมาเพิ่มด้านหน้าชื่อเรื่องเดิม มันอาจจะช่วยให้ดีขึ้นได้บ้างนะ

คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ

         ข้าว่าคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆมันก็เหมือนจะดีอยู่นะที่บ่งบอกให้รู้ว่า ตัวเอกทั้งสามเป็นลูกชายมาเฟีย แล้วก็เป็นซุปเปอร์สตาร์ด้วย แต่ส่วนที่ตามหลังจากนั้นมันยังไม่ดึงดูดใจเท่าไร มันดูเป็นประโยคที่พบเจอได้บ่อยมาก ที่ว่าจะไม่หยุดที่ใครจนกว่าจะเจอที่ใช่ อะไรพวกนี้ อยากให้เจ้าสร้างปมขึ้นมา คิดพล็อตที่แหวกแนวออกมาแล้วเอามาใส่ลงไปแทนที่ประโยคเดิม นักอ่านจะได้ไม่รู้สึกจำเจว่ามันก็เหมือนๆกับที่เคยอ่านมา เขาจะได้อยากเปิดอ่านต่อ เอ่อแล้วอีกจุดหนึ่งคือ ตรงประโยคของนางเอก(มั้ง)ที่ต่อจากประโยคผู้ชายทั้งสามคนน่ะ มันชิดติดกันไป จนข้าอ่านแล้วก็งงๆว่า เอ๊ะตกลงคำว่า’ใช่’ นี่มันอยู่ประโยคไหนกันแน่ อยากให้เคาะบรรทัดลงมา เป็นบรรทัดแรกของผู้ชายสามคน บรรทัดที่สองของผู้หญิงไปเลยนะ อ่อมีเขียนผิดด้วย เปอร์สตาร์โด่งดัง  และ <อัพรายวัน100%แล้ว

แนะนำๆ คำโปรยปรายน่าจะมีหน่อยนะ เพราะบางทีข้าอ่านคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆแล้วไม่ชอบก็จะมาอ่านคำโปรยปรายดูต่อว่า เนื้อเรื่องมันประมาณไหน มีจุดดึงดูดความต้องการให้อยากอ่านไหม แล้วข้าก็จะเปิดอ่านต่อ แต่ของเจ้าคำแนนำเรื่องแบบย่อๆก็ยังไม่ค่อยมีจุดเด่นแล้วคำโปรยปรายก็ไม่มีอีกอะ มันเลยรู้สึกยังไม่ค่อยประทับใจเท่าไรนะ ลองแต่งเพิ่มดูนะ หาเหตุการณ์ที่เจ้าแต่งไว้แล้วนั่นแหละเอามาแปะลงไป ให้รู้สึกมีอารมณ์’ค้าง’อยากอ่านต่อ

ตัวละคร

ก็ชอบนะที่เอาตัวละครมาจัดแยกไว้ให้ดูเลย เขียนตระกูลบ่งบอกชัดเจน แจ๋วๆ แต่ทีนี้คาแรกเตอร์ยังไม่ค่อยเห็นถึงความเด่นชัดเท่าไร รู้ไหม? ว่าคุณน่ารักนะครับ♥ ตรงนี้รู้สึกว่า มันแปลกๆนิดหน่อยนะ มันน่าจะแก้ตรง รู้ไหม เพราะมันดูห้วนๆไปและดูประโยคข้างหลังเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะดูหวานๆ อีกทั้งไม่อยากให้ไปซ้ำกับ รู้ตัวไหม ข้างบนด้วยน่ะตรงคาแรกเตอร์ข้าว่า กราซมันยังดูไม่ค่อยจะแบบ อยากรู้จักผม? รู้ตัวไหมว่ามันน่ารำคาญ คือยังไม่รู้สึกว่ามันจะรำคาญคนอื่น หรือไม่ค่อยชอบสังสรรค์ ออกจะโหด รำคาญ เย็นชาประมาณนี้ไหม แต่ก็พูดยากนะ ดันเจ้าชู้อีก

บทนำหรือการเปิดเรื่อง

         เปิดเรื่องได้ดีนะ ชอบตรงที่บรรยายให้เห็นถึงลักษณะบุคลิกของแต่ละตัวละคร อาจจะมีคำผิดนิดหน่อยที่ต้องแก้ เช่น ข่าวค(ร)าว เจ้าตกสระอาไปนะ เป็นต้น แล้วเออ ครอซ นี่คือใครน่ะ ต้องเป็นกราซหรือเปล่า ที่ครูซเป็นคนถาม เห็นพูดถึงชื่อนี้สองครั้งแต่ข้าอ่านแล้วไม่เจอเลยคิดว่าเจ้าน่าจะพิมพ์ผิด

การบรรยาย + บทสนทนา

ขอชมนะ เจ้าบรรรยายได้ดีมากเลย เห็นภาพ ลื่นไหล เป็นธรรมชาติ สนุกและน่าติดตามมาก บทยาวดีๆ แต่ก็อยากให้แก้ในเรื่องคำผิดหน่อยนะ

เช่น เซง-เซ็ง

หล่ะ – ล่ะ

ปล่าว – เปล่า

ยู่ – อยู่

หน่ะ – น่ะ

ห๊ะ – ฮะ

หว่ะ – ว่ะ

คร่าวๆนะที่ข้าเจอ แล้วก็การใช้คะ กับค่ะ เช่น งั้นคุณจะรับอะไรดีค่ะ – งั้นคุณจะรับอะไรดีคะ 

แล้วก็อยากแนะนำอีกจุดหนึ่งคือ บางทีบทบรรยายมันยาวมากจนเกินไป อยากให้เคาะบรรทัดลงมาถัดจากประโยคสนทนาเลยนะ แล้วก็ถ้าเป็นความคิดของตัวละครที่ไม่ใช่คนเดียวกันก็อยากให้ขึ้นบรรทัดใหม่ด้วยนะ ข้าว่ามันจะดูอ่านติดกันแล้วมึนเกินไปหน่อย แล้วก็ข้าอยากให้เจ้าดูตรงนี้นิดนึง ก่อนจะงอตัวหอบโยนอย่างแรง อะไรเนี่ย ที่เจ้าพิมพ์มาข้าอ่านแล้วก็งงๆเลยไปเสิร์ชมาดู มันน่าจะเป็นประมาณ หอบจนตัวโยน หรือหอบตัวโยน อะไรมากกว่า แล้วก็เกร็งจนตัวงอ คือมันเป็นลักษณะอาการของโรคหอบหืดน่ะ อาจจะขัดเกลาหรือตัดๆอะไรไปบ้างก็ได้นะตามแต่เจ้า

บทสนทนาก็ดีมากอีกแล้ว อ่านแล้วไหลลื่น สนุกมากๆนะ

 ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าท่านจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก

สู้ๆนะคะแต่งให้จบ มีคนรออ่านอยู่ สนุกค่ะๆ

มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้ท่านอีก

**********

Love twins วุ่นนักหลงรักนายฝาแฝดหน้าหล่อ

นิกซ์วันเดอเรอร์ รับวิจารณ์นิยายทั่วราชอาณาจักร

สวัสดีเจ้า คุณแพรว ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ ข้าขออภัยที่มาตอบช้า และข้าขอบคุณเจ้ามากที่เลือกให้ข้ามาเป็นผู้วิจารณ์นิยายเจ้า ข้าจะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของเจ้าดู ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจ

 ชื่อเรื่อง

            ชื่อเรื่องของเจ้าน่ารักดีนะ น้อยนักที่ข้าจะเคยเห็นไรเตอร์แต่งพวกความรักของฝาแฝดแบบนี้ แต่ข้าคิดว่า ถ้าเจ้าลองขัดเกลาชื่อเรื่องให้กระชับลงกว่านี้อีกนิดนึงน่าจะดีกว่านี้นะ อาจจะเป็น วุ่นนักหลงรักนายแฝดหน้าหล่อ ตัดฝาทิ้งไปได้ไหม มันจะดีกว่าเดิมหรือเปล่า คือถ้ามันมีฝาด้วยข้าว่ามันอ่านแล้วไม่ค่อยติดปาก มันดูยาวเกินไป หรือเจ้าคิดว่าจะเปลี่ยนแปลงหรือขัดเกลาตรงไหนก็ได้นะ แล้วแต่เจ้าเลย

การตกแต่ง       

            จริงๆแล้วหัวข้อนี้ข้ากะจะไม่วิจารณ์แล้วนะ เพราะข้าเริ่มคิดได้แล้วว่า มันไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื้อหาสักเท่าไรแล้วล่ะ เพราะงั้นข้าจะวิจารณ์แบบผ่านๆนะ

            เจ้าแต่งบทความได้น่ารักมาก ดูน่าอ่านจริงๆนะ โปสเตอร์หวานสวยน่าอ่านมาก แต่ว่าโปสเตอร์น่าจะลดขนาดลงมานิดนึงนะ ข้าว่ามันดูใหญ่ไปหน่อยน่ะ

คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ

            การใช้คำบรรยายในการแนะนำเรื่องยังไม่ค่อยน่าดึงดูดใจเท่าไร อยากให้ขัดเกลาประโยคให้ดีกว่านี้หน่อยนะ อะไรตัดได้ก็ตัดสองสาวจึงต้องหางานกันเองและก็ไปพบกับนายจ้างแฝดสุดหล่อที่จะทำให้ทั้ง2คู่รู้ใจตัวเอง ตรงประโยคนี้ที่ข้าว่ามันแปลกๆ ข้าอยากให้เจ้าลองขัดเกลาให้มันดีกว่านี้หน่อยนะ

            คำโปรยปราย มันก็ดูมึนๆงงๆหน่อยเนอะ คงเป็นเพราะแฝดพี่ แฝดน้อง คนพี่ คนน้องเนี่ยแหละ ข้าก็นั่งทำความเข้าใจอยู่สักพัก จึงร้อง อ่อ ข้าอยากให้คำโปรยปรายมันน่าสนใจกว่านี้ อยากให้เจ้าลองหาสถานการณ์ที่มันเด็ดๆมาลงให้อ่าน อยากให้มันดูแตกต่างจากคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆบ้าง เจ้าน่าจะหาบทสนทนาเด็ดๆ ฮาๆ วุ่นๆมาเรียกน้ำย่อยของรีดเดอร์

ตัวละคร

            จริงๆเจ้าแยกคาแรกเตอร์ของตัวละครมาให้ดูมันดีนะ ชัดเจนเข้าใจง่ายดี แต่จริงๆแล้วข้าอยากให้จัดวางไว้เป็นอีกตอนหนึ่งเลยมากกว่านะ

            ตัวละครน่ารักดีนะ คาแร็กเตอร์ก็โอเคอยู่ แต่สำหรับนัตสึที่บอกว่าเย็นชา แต่พอเจอกับนางเอกจะกลายเป็นคนพูดเยอะขึ้นใช่ปะ คือในบทข้าเห็นแต่ว่านัตสึออกจะกวนๆยังไม่ค่อยแสดงให้เห็นถึงบทเย็นชาเท่าไร ก็ไม่รู้สิจริงๆน่าจะบรรยายให้เห็นถึงความเย็นชามากกว่านี้ เขายังดูเล่นๆกวนๆกับแฝดน้องเขาเลยนะ มันไม่เย็นชาเท่าไรเลยอะ

บทนำ หรือการเปิดเรื่อง

            ยังดูไม่ค่อยมีสีสัน มันไม่ค่อยมีจุดปมเปิดเรื่องที่น่าติดตามเท่าไร อยากให้เจ้าหาปมอะไรมาบ้างนะ มันจะช่วยให้เรื่องดำเนินไปได้อย่างมีทิศทางแล้วก็สนุกมากขึ้น อีกทั้งยังดูสั้นไปหน่อยนะ อ่านแล้วยังไม่ทันได้เข้าถึงอารมณ์มันก็จบแล้วอะ แล้วอยากให้เว้นวรรคช่วงเหตุการณ์ระหว่างของพี่น้อง(ฝ่ายนางเอก) กับแฝดพี่แฝดน้อง (ฝ่ายพระเอก) ด้วย คือตอนแรกพี่น้องยังคุยกันอยู่สักพักก็ตะโกน แล้วก็มาเปลี่ยนฉากเป็นเสียงร้องเพลงดังๆของฝ่ายแฝดพี่แฝดน้องเลย ข้าอ่านแล้วงงมากยังคิดอยู่เลยว่า สองคนนี้มาได้ยังไง เพิ่งจะเข้าใจเองว่า เจ้าต้องการให้เสียงดังเหมือนกันทั้งสองฝ่าย เจ้าน่าจะเขียนบรรยายประมาณว่า ส่วนทางอีกฝ่ายหนึ่งก็กำลังร้องเพลง หรืออะไรแบบนี้

การดำเนินเรื่อง

            เจ้าดำเนินเรื่องเร็วไปหน่อยนะ แล้วยิ่งเนื้อหาในแต่ละบทมันค่อนข้างที่จะน้อยอยู่แล้ว พอเจ้าขึ้นหน้าใหม่เจ้าก็เปลี่ยนไปเป็นอีกเหตุการณ์เลย มันเลยยิ่งดูเร็วมากขึ้นไปอีก อยากให้เจ้าเพิ่มเนื้อหาในแต่ละบทให้ยาวกว่านี้หน่อยนะ ข้าแนะนำว่าให้ลองพิมพ์ในwordก่อน แต่งให้ได้บทหนึ่งประมาณ 4-6 หน้า พอแต่งเสร็จก็มาenter เว้นบรรทัดให้ดูอ่านง่ายขึ้น แบ่งแยกแต่ละสถานการณ์ให้ชัดเจน

การบรรยาย + บทสนทนา

            เจ้ายังบรรยายได้ไม่ค่อยดีนะ ข้าจะขอแบ่งเป็นข้อๆให้เจ้าอ่านได้ง่ายขึ้นนะ

1.      มีการใช้คำที่ยังไม่ค่อยถูกต้อง เช่น ก่อนที่เปลือกตาจะหนาขึ้นเรื่อยๆ น่าจะเป็น ก่อนที่เปลือกตาจะหนักขึ้นเรื่อยๆ เป็นต้น

2.      มีบางบทที่เปลี่ยนบทพูดของตัวละครจนมันเยอะเกินไป ติดๆๆๆกันมาก อ่านแล้วมันกลายเป็นว่าเหมือนอ่านการ์ตูนมากกว่าอ่านนิยาย จริงๆแล้วการที่เจ้าจะเปลี่ยนบทพูดของตัวละครไปบ้าง มันก็ไม่แปลก แต่ไม่ควรจะเยอะเกินไป เจ้าน่าจะใช้การบรรยายจากตัวละครตัวหลักๆมาบรรยายให้เห็นถึงการกระทำของตัวละครตัวอื่นบ้าง พยายามใช้การบรรยายเข้าช่วย อย่าเปลี่ยนบทคนพูดบ่อยเลยนะ มันไม่ค่อยดีหรอก อ่านแล้วข้าว่ามันรู้สึกขัดๆ

3.      มีคำผิดอยู่เยอะพอสมควร เช่น ภูเชา – ภูเขา  , สดฤทธิ์ – สุดฤทธิ์ เป็นต้น

ลองตรวจดูและแก้นะ ข้าแนะนำว่าเมื่อเจ้าพิมพ์ลงwordเสร็จ ให้เจ้าcopyมาวางไว้ที่หน้านิยาย แล้วลองอ่านทบทวนตรวจสอบอีกที มันได้ประโยชน์จริงๆนะ 1. เจ้าได้แก้คำผิด 2. เจ้าจะรู้ว่านิยายของเจ้าเป็นยังไง เมื่อเจ้าอ่านแล้วรู้สึกอินตามไหม ควรต้องเพิ่มอะไรไหม

4.      อยากให้เพิ่มบทการบรรยายให้มากขึ้นกว่านี้นะ ไม่อยากให้เป็นเพียงแค่การพิมพ์บอกเฉยๆว่าใครทำอะไร แล้วจบ มันไม่ไหลลื่น มันดูไม่น่าติดตาม

5.      การเว้นวรรค แนะนำให้ลองปรับแก้ตรงนี้หน่อยนะ การกดtab ย่อหน้าด้วย เจ้ายังจัดระเบียบนิยายในด้านนี้ไม่ค่อยดี แล้วก็พวกเสียงeffectต่างๆ อยากให้เว้นบรรทัด ก่อนจะบรรยายอีกบรรทัดหนึ่ง ให้มันเหมือนมีเสียงแทรกขึ้นมาจริงๆ แล้วก็อีกจุดหนึ่งคือ การเว้นบรรทัดความคิดของแต่ละตัวละคร คือบางทีเป็นบทสนทนาของเอมิ จากนั้นก็เป็นความคิดของเอมจังแล้วจบลงด้วยบทสนทนาของเอมิอีกที อยากให้เอาบทสนทนาของเอมิท่อนสุดท้ายย้ายลงมาอีกบรรทัดหนึ่ง จริงๆแบบนี้มีเยอะนะ เจ้าลองหาแล้วแก้ดูแล้วกัน ไม่ใช่แค่เฉพาะบทของสองคนนี้

สำหรับบทสนทนาก็ยังพอโอเค แม้บางบทจะยังเหมือนเป็นภาษาพูดอยู่นะ แล้วก็ข้าอยากแนะนำเรื่องการลากคำยาวๆ เช่น ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายยยยยยยหรอกน่า! เจ้าใช้เครื่องหมายตกใจตอนจบ ดูเป็นการพูดห้วนๆแล้วน่าจะจบเลย ไม่น่าจะมาลากยาวที่คำว่า นาย หรอกนะ แล้วพอลองอ่านมันก็ค่อนข้างแปลกๆ อยากให้เจ้าลองแก้ดูนะ

 ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าเจ้าจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก

ข้าอยากให้เจ้าลองปรับแก้ในสิ่งที่ข้าได้บอก หวังว่ามันจะช่วยเจ้าได้ไม่มากก็น้อย แล้วก็อย่าท้อ สู้ต่อไปนะ

มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้เจ้าอีก 

**********

สวัสดีค่า คุณทราย ก่อนอื่นข้าขอกราบขออภัยท่านจริงๆค่ะ ที่ข้ามาวิจารณ์นิยายให้ท่านช้า ข้ามีเหตุขัดข้องเกี่ยวกับคอมฯนิดหน่อยค่า ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ แล้ววันนี้ข้าก็ถูกท่านเลือกให้มาเป็นผู้วิจารณ์นิยายท่านแล้ว ข้าก็จะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของท่านดู แต่ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าท่านคงจะเข้าใจ

(สำหรับหมายเหตุเรื่องการตกแต่ง หลังจากที่ข้าได้ประสบปัญหาหลายๆอย่างมาแล้ว ข้าก็เข้าใจเพิ่มมากขึ้นว่า ข้าจะไม่พยายามพูดเรื่องนี้อีกค่า )

 ชื่อเรื่อง

ชื่อเรื่องดูยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างมากนะสำหรับคำว่า ‘ปฐพี’ แต่ข้าว่า เนื้อเรื่องมันดูเป็นรักที่เสียสละเพื่อแผ่นดิน ชื่อเรื่องน่าจะสื่อไปในทางนั้นมากกว่า แต่สำหรับชื่อเรื่องที่ท่านตั้ง ข้าว่ามันดูเป็นความรักที่เท่าผืนดิน มันก็ดูเป็นรักที่ยิ่งใหญ่นะแต่ยังไม่ชี้ให้เห็นถึงความรักที่ต้องเสียสละแล้วมันฟังดูแปลกๆด้วย ข้าว่าน่าจะเป็น รักของเราเพื่อปฐพี มากกว่าหรือท่านจะไปขัดเกลาให้ดีกว่านี้ แต่อยากให้เป็นชื่อเรื่องที่เห็นถึงความเสียสละของรักนี้

คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ

          คำแนะนำเรื่องแบบย่อๆแสดงให้เห็นถึงความรักที่เสียสละดีนะ ทำให้รีดเดอร์รู้ว่าเออ เป็นเนื้อเรื่องที่เกี่ยวกับการเป็นแฟนทหาร ข้าชอบที่ท่านทำซีรี่ย์ของนิยายออกมา ดูน่าสนใจน่าติดตามดีนะ

สำหรับคำโปรยปรายท่านก็ใช้ภาษาได้ดี ทำให้ข้าเข้าใจในหัวอกของคนเป็นทหารเลย แต่ข้ายังไม่ค่อยถูกใจตรงจุดหนึ่ง ความรักที่เขาเฝ้าอุตส่าห์ผลักไสมันออกไปให้ไกล

    จากชีวิตที่แขวนอยู่บนด้ายเส้นบางๆ

ที่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร....

                                    ข้าว่าตรงนี้น่ะมันดูวนกลับไปซ้ำประโยคเดิมไปหน่อยนะ จากชีวิตที่แขวนอยู่บนด้ายเส้นบางๆ …ข้าว่าน่าจะตัดออกไปนะ ข้าอยากให้ท่านเน้นตรงนี้ว่าเป็นความรักที่ไม่ต้องการจะให้เกิดขึ้นอีกนิดนึง อาจจะพูดถึงกำแพงหัวใจที่ชายหนุ่มอุตส่าห์ก่อกำบังเอาไว้กลับถูกพังทลายลง หรือยังไงก็ได้แล้วแต่ท่าน แล้วท่านค่อยจบลงที่ว่าบัดนี้มันได้คืบคลานเข้ามากัดกินหัวใจของเขาแล้วตามที่ท่านบอกท้ายประโยคนั่นแหละ

บทนำหรือการเปิดเรื่อง

          พูดไม่ออกเลย ฮ่าๆ รู้สึกตื้นตันใจ ประทับใจที่ท่านสามารถแต่งนิยายแนวนี้ออกมาได้ นานๆจะมีคนแต่งนิยายแบบนี้นะ ท่านเปิดเรื่องได้ดีนะแสดงให้เห็นถึงฉากการต่อสู้ เห็นถึงว่าการเป็นทหารต้องเสียสละชีวิต ชีวิตมีไว้เพื่อชาติและความรักก็ไม่เหมาะที่จะมี แต่ตอนจบบทอยากให้กระชากอารมณ์มากกว่านี้อีกนิดนึง ตอนที่พี่พากคิดในใจขอร้องให้ไปชอบคนอื่น บลาๆๆ ตรงนี้มันยังไม่ค่อยรู้สึกถึงจุดที่สะเทือนอารมณ์หรือสงสารในตัวพระเอกเท่าไร อยากให้ท่านเรียบเรียงคำพูดอีกนิดนึงหรือว่าอาจจะตัดอะไรออกไปบ้าง แต่ประโยคที่ว่า ‘เพราะชีวิตของพี่…ไม่ได้มีไว้ให้เธอ’ ตรงนี้ดีแล้ว ชอบๆ

การบรรยาย + บทสนทนา

          แทบจะไม่มีอะไรติเลยนะ บรรยายได้เห็นภาพมาก ลื่นไหลดีสุดๆ คำผิดก็น้อยมากหาไม่ค่อยเจอเท่าไรนะ อาจจะมีเรื่องการเอาความคิดของมะลิมาปนกับความคิดของพี่พากหลังบทสนทนาของมะลิ แต่ก็ไม่ค่อยเจอเยอะนะ แล้วก็อีกเรื่องหนึ่งคือ การเว้นวรรคเปลี่ยนฉาก อยากให้enterแบ่งวรรคตอนของการเปลี่ยนฉากให้ชัดกว่านี้หน่อยนะ ไม่อยากให้มันติดกันเกินไปมันเปลี่ยนอารมณ์ไม่ค่อยทัน

          ส่วนบทสนทนาก็ไหลลื่นมากเช่นกัน ดูเป็นบทสนทนาที่ต่อเนื่อง เห็นภาพ และสมจริงมาก

ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าท่านจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก …

สิ่งหนึ่งที่ข้าอยากขอจากท่านคือ อยากให้ท่านแต่งให้ต่อจนจบ ข้าอยากรู้ว่าตอนจบมันจะเศร้าหรือจะสมหวัง อยากรู้ในหลายๆอย่าง มีความสงสัยเกิดขึ้นกับข้ามากมาย

มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้ท่านอีก

**********

(snsd&exo) Badromance สัมผัสรักร้ายไล่ล่าหัวใจ

สวัสดีเจ้า คุณดา ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ แล้ววันนี้ข้าก็ถูกเจ้าเลือกให้มาเป็นผู้วิจารณ์นิยายเจ้าแล้ว ข้าก็จะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของเจ้าดู ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจ

ชื่อเรื่อง

ข้าชอบชื่อเรื่องเจ้านะ มีการผสมผสานทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษที่ดีอยู่ แม้ข้าจะคุ้นหูชื่อ ‘Bad Romance ‘ มากไปหน่อยก็เถอะ เออ แล้วมันเป็นฟิคด้วยนิ ดูเจ้าชอบแต่งฟิคเนอะ ข้าจะบอกว่า เป็นฟิคมันก็ดี ดึงดูดคนรัก คนชอบไอดอล หรือนักร้อง นักแสดงเข้าอ่านได้เยอะ แล้วยิ่งชื่อเรื่องเจ้าก็ถือว่า ดีอยู่ เลยทำให้คนติดตามพอสมควร และที่สำคัญข้าชอบตรงที่มันมีการเล่นเสียงพยัญชนะด้วย ‘รักร้าย ไล่ล่า’ มันเจ๋งดี เวลาการจะตั้งชื่อเรื่องยิ่งถ้ามีการเล่นคำ เล่นอักษรมันจะทำให้อ่านแล้วลื่น

การตกแต่ง

ก็ดูใช้ได้นะ ข้าว่า มันไม่สั้นกุด หรือยาวเกินไป รูปมันมีโยกไปโยกมาด้วยนิ (ข้าพูดแบบนี้เจ้าอย่าฮา นะ ) มันก็ดูโหดนิดนึง แต่ยังไม่มากถึงแก่น มันยังไม่ทำให้ข้าถึงกับรู้สึกสัมผัสรักที่มันร้ายได้ คือ ชื่อเรื่องเจ้าบอกว่า สัมผัสรักร้าย! เจ้าว่า มันฟังแล้วแบบ ดูร้าย แรง ดุดัน โหด เถื่อน แบบนี้รึเปล่า ใช่แบบที่ข้าคิดไหม ถ้าใช่ ข้าว่า อยากให้เจ้าตกแต่งอีกนิด มันยังไม่ถึงแก่นคำว่า สัมผัสรักร้าย ข้ายังไม่ขนลุกอะ เออ พูดง่ายๆแบบนี้หละกัน

เจ้ามีแบนเนอร์ไหม แบนเนอร์นิยายหนะ หรือข้ามองไม่เห็นเอง ข้าอยากให้เจ้าทำแบนเนอร์นิยายออกมาหน่อย ข้าว่า มันช่วยโปรโมท ช่วยเรียกคนเข้านิยายเจ้าได้นะ ลองเอาไปแลกกับเพื่อนๆดู ข้าว่าช่วยได้อยู่ ลองดูนะ

ธีม หรือพื้นหลัง ข้าไม่รู้นะว่า ข้ามโนไปเองหรือว่ายังไง ข้าว่า ข้ากำลังพยายามสร้างความหลอนให้กับตัวเอง ให้กับนิยายเรื่องนี้ เหมือนข้าเห็นหน้าคนเป็นสีแดงๆ คือ พื้นหลังเจ้าเป็นสีดำใช่ไหม เออ นั่นแหละ ฝั่งขวามือ มันมีกลุ่มหมอกแดงๆอยู่ ข้ามโนเห็นเป็นหน้าคน หรือหน้าผีวะ เออ ข้าไม่รู้ เนี่ยแหละ ตรงนี้ทำให้ข้าขนลุกได้นิดนึง แต่โดยรวมยังไม่ลุกมาก

คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ

มีผู้ชายสองคน กับผู้หญิงหนึ่งคนสินะ ข้าจะบอกว่า ตรงการแนะนำเรื่องแบบย่อๆ ข้ารู้สึกมันขัดๆนะ ที่เจ้าเอาภาษาอังกฤษคำภาษาไทยคำมาปนๆกัน มันยังไม่โอเคอะ คือจริงๆมันก็ใช้ได้ แต่ข้าอ่านแล้วมันยังไม่ดีพอ เหมือนใช้ภาษาอังกฤษได้ไม่ถูกคำเท่าไร มันยังดูเป็นเรื่องเล่นๆ เรื่องชิวๆ แต่เรื่องของเจ้านี่ มันต้องหนักๆ เข้มแข็งๆ ดุดัน โหด เถื่อน ข้าอยากให้เจ้าเข้าถึงอารมณ์มากกว่านี้หน่อยนะ

ตัวละคร

ข้าว่าดีนะ เจ้ามีการแบ่งตอนตัวละครออกมาเลย มันทำให้ข้าได้รู้คร่าวๆเลยว่า ใครเป็นยังไง ข้าขอชื่นชม แล้วแต่ละตัวก็ดูมีปมเหตุของใครของมันด้วย เออ มันน่าติดตาม แต่ทีนี้มันมีจุดนึง ที่ข้าเจอ เซฮุน ชายหนุ่มสายเลือดแวร์วูลฟ์ มีศักดิ์เป็นเจ้ามาอยู่โลกมนุษย์ด้วยเหตุผลบางอย่าง

ข้าว่า ตรงที่บอกว่า มีศักดิ์เป็นเจ้ามาอยู่โลกมนุษย์ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันดูติดกันมากไปไหมอะ น่าจะแบ่งวรรคนิดนึงว่า มีศักดิ์เป็นเจ้า มาอยู่โลก… จะดีกว่าหรือเปล่า ข้าว่ามันอ่านติดกันไปเลยแปลกๆ ดูเป็นเจ้ามา อยู่โลกมนุษย์ อะไรแบบนั้น หรือข้าคิดไปเอง ก็แล้วแต่เจ้านะ บอกข้าได้

บทนำ หรือการเปิดเรื่อง

สั้นกะทัดรัด เหมาะกับการเปิดเรื่องมาก เจ้าเปิดได้ดีอยู่นะ ลักษณะการบรรยายการพูดการจา ข้าว่ามันทำให้ข้าเข้าถึงได้อยู่ บรรยายได้ลื่นไหลทีเดียว แต่อาจมีสะดุดบ้าง นั่นเกิดจากคำผิด หรือเจ้าตกหล่นคำบางคำไป เลยทำให้หยุดชะงักการอ่านของข้าไปบ้าง

เช่น เลือดสีแดงฉานซาดกระเซ็นไปทั่ว แต่หาไม่ได้มาจากเขาไม่

มันน่าจะเป็น แต่หาได้มาจากเขาไม่ หรือเปล่า ? อันที่จริงมันมีคำผิดมากกว่านี้นะ แต่ยังไม่มากเกินไป ข้าอยากให้เจ้าพิมพ์ลงwordเสร็จ แล้วนำมาวางในเว็บเด็กดี แล้วเจ้าก็อ่านอีกรอบ เป็นการตรวจทานหลังการแต่ง มันจะช่วยทำให้เกิดคำผิดน้อยลงนะ เพราะหากมีการพิมพ์ผิดมากเนี่ย มันจะทำให้เกิดความรู้สึกรำคาญแก่ผู้อ่าน เพราะผู้อ่านต้องคอยไปเติมคำนั้น คำนี้ที เหมือนนั่งเล่นเติมอักษร มากกว่าจะนั่งอ่านนิยาย

แล้วอีกเรื่องที่ข้าสงสัย แม่นมนี่แทนตัวเองว่า ข้าหรอ มันดูน่าจะเป็นกระหม่อมหรืออะไรอย่างอื่นไหมอะ ข้ามันดูสูงศักดิ์กว่ายังไงก็ไม่รู้อะ

การดำเนินเรื่อง

เจ้าก็ดำเนินเรื่องโอเคอยู่ คือ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดี เรื่องนี้ดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนเนอะ เดี๋ยวข้าจะมาตามอ่าน ข้าอยากรู้ตอนจบมันจะเป็นยังไง ดูเจ้าตั้งปมปริศนาไว้เยอะอยู่ หรือเปล่า หรือข้างงเอง ข้ายังจับประเด็นได้ไม่ค่อยเยอะเท่าไร

การบรรยาย (เจ้าขอเน้นหัวข้อนี้) + บทสนทนา

เจ้าบรรยายโดยจากมุมมองของนักเขียน คือหมายความว่า ไม่ได้เกิดจากการบรรยายของตัวละครในเรื่อง แบบในนิยายที่เราเคยเห็นบ่อยๆ ซึ่งก็ดูแปลกใหม่ดี เหมือนกับอ่านหนังสือนิทานสักเล่มหนึ่ง แต่ ข้าอ่านแล้ว การบรรยายมันยังไม่ได้อารมณ์ แม้เจ้าจะบรรยายได้ค่อนข้างไหลลื่น หรือลงละเอียดค่อนข้างลึก คือบรรยายทุกลักษณะอาการของแต่ละตัวละคร แต่ข้าก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมข้าอ่านแล้วมันยังไม่ค่อยได้อารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นช่วงหวาน ที่ข้าควรจะเขินบ้าง ช่วงดราม่า ข้าก็ยังไม่ค่อยเศร้าเท่าไร หรือแม้แต่จะเข้าสู่ฉากติดเรทนิดนึง ข้าก็ยังไม่รู้สึกจึ๊กกะดึ๊ย แล้วยิ่งเจ้าพิมพ์ผิด ไม่สิ พิมพ์ตกหล่นเยอะ มันเลยทำให้ข้ารู้สึกอ่านแบบกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เจอคำหลุดไปอีกหละ อารมณ์มันก็เลยสะดุดอะ ไปต่อไม่ได้ ต้องมาเริ่มบิ๊วกันไหมอีก

หรืออาจจะเป็นเพราะด้านบทสนทนา ที่ข้าว่า มันไม่ค่อยธรรมชาติ มันดูเป็นภาษาเขียนมากกว่าคำพูดปกติทั่วไปที่เขาควรจะพูดกัน ข้าอยากให้เจ้าลองใส่อารมณ์ในแต่ละครั้งการเขียนดู อาจจะเปิดเพลงบิ๊วอารมณ์ หรือนั่งคิดเป็นฉากๆแต่ละตัวละครเลยว่า มันพูดกันแบบนี้นะ กำลังจะทำอะไรกันแบบนี้นะ ลองเอาคำพูดที่เจ้าคิดว่าน่าจะพูดแบบนี้ใส่ลงไป ข้าว่ามันน่าจะช่วยได้ เพราะการบรรยายก็ถือว่า เกือบดีแล้ว อ่ออีกเรื่องคือ มันก็ยังดูไม่ค่อยต่อเนื่องกันเท่าไร ในด้านบทสนทนาของตัวละคร

แล้วคาแรกเตอร์จริงๆที่ข้าได้อ่านในหมวดแนะนำตัวละคร กับในเนื้อเรื่อง มันยังไม่ค่อยเข้ากันเท่าไร นางเอกยังแรงไม่สุด คือมันมีหลายแบบเนอะ แรงแบบเปรี้ยวๆในละคร เหวี่ยงๆ กับแรงแบบโหดๆ เจ้าแรงแบบไหนหละ ถ้าแรงแบบเปรี้ยวเข็ดฟันก็มาถูกทางหละ นางเอกยังไม่เท่าไร ข้าว่าพวกผู้ชายสองคนอะ ข้ายังไม่ค่อยรับรู้ถึงความเลวเถื่อน หรืออะไรเลย เห็นแต่มุมเด็กๆ อ่อนโยน เอาใจนางเอก หรือยังไง หรือว่าต้องเป็นตอนหลังๆถึงจะแรงกว่านี้ หรือว่าข้าวัดความเลว แรงมากไป

ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าเจ้าจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก …

ข้าอยากให้เจ้าแต่งต่อไปจนจบ ใช้แรงบันดาลใจที่ถูกการวิจารณ์จากคนอื่นมาเป็นตัวผลักดันตัวเองให้แต่งนิยายดีที่สุด(สำหรับตัวเอง) ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้ จงเชื่อมั่นในตน แล้วทุกอย่างจะประสบผล ไม่ว่าเรื่องอะไรก็

ตาม มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้เจ้าอีก :)

**********

(snsd&exo) Badromance สัมผัสรักร้ายไล่ล่าหัวใจ

สวัสดีเจ้า คุณดา ข้าเป็นพนักงานของที่นี่ ข้าชื่อ มิกิวันเดอเรอร์ แล้ววันนี้ข้าก็ถูกเจ้าเลือกให้มาเป็นผู้วิจารณ์นิยายเจ้าแล้ว ข้าก็จะวิจารณ์อย่างเต็มที่ แม้ข้าจะไม่ใช่มืออาชีพ แต่ข้าก็จะทำมันด้วยใจจริง และเอาความรู้สึกที่ข้าเคยอ่านมาทั้งหมด มาเปรียบกับนิยายของเจ้าดู ข้าจะขอพูดเป็นกันเองนะ หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจ

ชื่อเรื่อง

ข้าชอบชื่อเรื่องเจ้านะ มีการผสมผสานทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษที่ดีอยู่ แม้ข้าจะคุ้นหูชื่อ ‘Bad Romance ‘ มากไปหน่อยก็เถอะ เออ แล้วมันเป็นฟิคด้วยนิ ดูเจ้าชอบแต่งฟิคเนอะ ข้าจะบอกว่า เป็นฟิคมันก็ดี ดึงดูดคนรัก คนชอบไอดอล หรือนักร้อง นักแสดงเข้าอ่านได้เยอะ แล้วยิ่งชื่อเรื่องเจ้าก็ถือว่า ดีอยู่ เลยทำให้คนติดตามพอสมควร และที่สำคัญข้าชอบตรงที่มันมีการเล่นเสียงพยัญชนะด้วย ‘รักร้าย ไล่ล่า’ มันเจ๋งดี เวลาการจะตั้งชื่อเรื่องยิ่งถ้ามีการเล่นคำ เล่นอักษรมันจะทำให้อ่านแล้วลื่น

การตกแต่ง

ก็ดูใช้ได้นะ ข้าว่า มันไม่สั้นกุด หรือยาวเกินไป รูปมันมีโยกไปโยกมาด้วยนิ (ข้าพูดแบบนี้เจ้าอย่าฮา นะ ) มันก็ดูโหดนิดนึง แต่ยังไม่มากถึงแก่น มันยังไม่ทำให้ข้าถึงกับรู้สึกสัมผัสรักที่มันร้ายได้ คือ ชื่อเรื่องเจ้าบอกว่า สัมผัสรักร้าย! เจ้าว่า มันฟังแล้วแบบ ดูร้าย แรง ดุดัน โหด เถื่อน แบบนี้รึเปล่า ใช่แบบที่ข้าคิดไหม ถ้าใช่ ข้าว่า อยากให้เจ้าตกแต่งอีกนิด มันยังไม่ถึงแก่นคำว่า สัมผัสรักร้าย ข้ายังไม่ขนลุกอะ เออ พูดง่ายๆแบบนี้หละกัน

เจ้ามีแบนเนอร์ไหม แบนเนอร์นิยายหนะ หรือข้ามองไม่เห็นเอง ข้าอยากให้เจ้าทำแบนเนอร์นิยายออกมาหน่อย ข้าว่า มันช่วยโปรโมท ช่วยเรียกคนเข้านิยายเจ้าได้นะ ลองเอาไปแลกกับเพื่อนๆดู ข้าว่าช่วยได้อยู่ ลองดูนะ

ธีม หรือพื้นหลัง ข้าไม่รู้นะว่า ข้ามโนไปเองหรือว่ายังไง ข้าว่า ข้ากำลังพยายามสร้างความหลอนให้กับตัวเอง ให้กับนิยายเรื่องนี้ เหมือนข้าเห็นหน้าคนเป็นสีแดงๆ คือ พื้นหลังเจ้าเป็นสีดำใช่ไหม เออ นั่นแหละ ฝั่งขวามือ มันมีกลุ่มหมอกแดงๆอยู่ ข้ามโนเห็นเป็นหน้าคน หรือหน้าผีวะ เออ ข้าไม่รู้ เนี่ยแหละ ตรงนี้ทำให้ข้าขนลุกได้นิดนึง แต่โดยรวมยังไม่ลุกมาก

คำโปรยปรายและคำแนะนำเรื่องแบบย่อๆ

มีผู้ชายสองคน กับผู้หญิงหนึ่งคนสินะ ข้าจะบอกว่า ตรงการแนะนำเรื่องแบบย่อๆ ข้ารู้สึกมันขัดๆนะ ที่เจ้าเอาภาษาอังกฤษคำภาษาไทยคำมาปนๆกัน มันยังไม่โอเคอะ คือจริงๆมันก็ใช้ได้ แต่ข้าอ่านแล้วมันยังไม่ดีพอ เหมือนใช้ภาษาอังกฤษได้ไม่ถูกคำเท่าไร มันยังดูเป็นเรื่องเล่นๆ เรื่องชิวๆ แต่เรื่องของเจ้านี่ มันต้องหนักๆ เข้มแข็งๆ ดุดัน โหด เถื่อน ข้าอยากให้เจ้าเข้าถึงอารมณ์มากกว่านี้หน่อยนะ

ตัวละคร

ข้าว่าดีนะ เจ้ามีการแบ่งตอนตัวละครออกมาเลย มันทำให้ข้าได้รู้คร่าวๆเลยว่า ใครเป็นยังไง ข้าขอชื่นชม แล้วแต่ละตัวก็ดูมีปมเหตุของใครของมันด้วย เออ มันน่าติดตาม แต่ทีนี้มันมีจุดนึง ที่ข้าเจอ เซฮุน ชายหนุ่มสายเลือดแวร์วูลฟ์ มีศักดิ์เป็นเจ้ามาอยู่โลกมนุษย์ด้วยเหตุผลบางอย่าง

ข้าว่า ตรงที่บอกว่า มีศักดิ์เป็นเจ้ามาอยู่โลกมนุษย์ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันดูติดกันมากไปไหมอะ น่าจะแบ่งวรรคนิดนึงว่า มีศักดิ์เป็นเจ้า มาอยู่โลก… จะดีกว่าหรือเปล่า ข้าว่ามันอ่านติดกันไปเลยแปลกๆ ดูเป็นเจ้ามา อยู่โลกมนุษย์ อะไรแบบนั้น หรือข้าคิดไปเอง ก็แล้วแต่เจ้านะ บอกข้าได้

บทนำ หรือการเปิดเรื่อง

สั้นกะทัดรัด เหมาะกับการเปิดเรื่องมาก เจ้าเปิดได้ดีอยู่นะ ลักษณะการบรรยายการพูดการจา ข้าว่ามันทำให้ข้าเข้าถึงได้อยู่ บรรยายได้ลื่นไหลทีเดียว แต่อาจมีสะดุดบ้าง นั่นเกิดจากคำผิด หรือเจ้าตกหล่นคำบางคำไป เลยทำให้หยุดชะงักการอ่านของข้าไปบ้าง

เช่น เลือดสีแดงฉานซาดกระเซ็นไปทั่ว แต่หาไม่ได้มาจากเขาไม่

มันน่าจะเป็น แต่หาได้มาจากเขาไม่ หรือเปล่า ? อันที่จริงมันมีคำผิดมากกว่านี้นะ แต่ยังไม่มากเกินไป ข้าอยากให้เจ้าพิมพ์ลงwordเสร็จ แล้วนำมาวางในเว็บเด็กดี แล้วเจ้าก็อ่านอีกรอบ เป็นการตรวจทานหลังการแต่ง มันจะช่วยทำให้เกิดคำผิดน้อยลงนะ เพราะหากมีการพิมพ์ผิดมากเนี่ย มันจะทำให้เกิดความรู้สึกรำคาญแก่ผู้อ่าน เพราะผู้อ่านต้องคอยไปเติมคำนั้น คำนี้ที เหมือนนั่งเล่นเติมอักษร มากกว่าจะนั่งอ่านนิยาย

แล้วอีกเรื่องที่ข้าสงสัย แม่นมนี่แทนตัวเองว่า ข้าหรอ มันดูน่าจะเป็นกระหม่อมหรืออะไรอย่างอื่นไหมอะ ข้ามันดูสูงศักดิ์กว่ายังไงก็ไม่รู้อะ

การดำเนินเรื่อง

เจ้าก็ดำเนินเรื่องโอเคอยู่ คือ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดี เรื่องนี้ดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนเนอะ เดี๋ยวข้าจะมาตามอ่าน ข้าอยากรู้ตอนจบมันจะเป็นยังไง ดูเจ้าตั้งปมปริศนาไว้เยอะอยู่ หรือเปล่า หรือข้างงเอง ข้ายังจับประเด็นได้ไม่ค่อยเยอะเท่าไร

การบรรยาย (เจ้าขอเน้นหัวข้อนี้) + บทสนทนา

เจ้าบรรยายโดยจากมุมมองของนักเขียน คือหมายความว่า ไม่ได้เกิดจากการบรรยายของตัวละครในเรื่อง แบบในนิยายที่เราเคยเห็นบ่อยๆ ซึ่งก็ดูแปลกใหม่ดี เหมือนกับอ่านหนังสือนิทานสักเล่มหนึ่ง แต่ ข้าอ่านแล้ว การบรรยายมันยังไม่ได้อารมณ์ แม้เจ้าจะบรรยายได้ค่อนข้างไหลลื่น หรือลงละเอียดค่อนข้างลึก คือบรรยายทุกลักษณะอาการของแต่ละตัวละคร แต่ข้าก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมข้าอ่านแล้วมันยังไม่ค่อยได้อารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นช่วงหวาน ที่ข้าควรจะเขินบ้าง ช่วงดราม่า ข้าก็ยังไม่ค่อยเศร้าเท่าไร หรือแม้แต่จะเข้าสู่ฉากติดเรทนิดนึง ข้าก็ยังไม่รู้สึกจึ๊กกะดึ๊ย แล้วยิ่งเจ้าพิมพ์ผิด ไม่สิ พิมพ์ตกหล่นเยอะ มันเลยทำให้ข้ารู้สึกอ่านแบบกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เจอคำหลุดไปอีกหละ อารมณ์มันก็เลยสะดุดอะ ไปต่อไม่ได้ ต้องมาเริ่มบิ๊วกันไหมอีก

หรืออาจจะเป็นเพราะด้านบทสนทนา ที่ข้าว่า มันไม่ค่อยธรรมชาติ มันดูเป็นภาษาเขียนมากกว่าคำพูดปกติทั่วไปที่เขาควรจะพูดกัน ข้าอยากให้เจ้าลองใส่อารมณ์ในแต่ละครั้งการเขียนดู อาจจะเปิดเพลงบิ๊วอารมณ์ หรือนั่งคิดเป็นฉากๆแต่ละตัวละครเลยว่า มันพูดกันแบบนี้นะ กำลังจะทำอะไรกันแบบนี้นะ ลองเอาคำพูดที่เจ้าคิดว่าน่าจะพูดแบบนี้ใส่ลงไป ข้าว่ามันน่าจะช่วยได้ เพราะการบรรยายก็ถือว่า เกือบดีแล้ว อ่ออีกเรื่องคือ มันก็ยังดูไม่ค่อยต่อเนื่องกันเท่าไร ในด้านบทสนทนาของตัวละคร

แล้วคาแรกเตอร์จริงๆที่ข้าได้อ่านในหมวดแนะนำตัวละคร กับในเนื้อเรื่อง มันยังไม่ค่อยเข้ากันเท่าไร นางเอกยังแรงไม่สุด คือมันมีหลายแบบเนอะ แรงแบบเปรี้ยวๆในละคร เหวี่ยงๆ กับแรงแบบโหดๆ เจ้าแรงแบบไหนหละ ถ้าแรงแบบเปรี้ยวเข็ดฟันก็มาถูกทางหละ นางเอกยังไม่เท่าไร ข้าว่าพวกผู้ชายสองคนอะ ข้ายังไม่ค่อยรับรู้ถึงความเลวเถื่อน หรืออะไรเลย เห็นแต่มุมเด็กๆ อ่อนโยน เอาใจนางเอก หรือยังไง หรือว่าต้องเป็นตอนหลังๆถึงจะแรงกว่านี้ หรือว่าข้าวัดความเลว แรงมากไป

ทั้งหมดที่ข้าวิจารณ์ให้เจ้า ข้าก็วิจารณ์ไปตามสิ่งที่ข้าคิด ข้าเห็น ว่ามันควรจะเป็นไปในทางนี้ดีกว่า ข้าก็ไม่หวังว่าเจ้าจะปฏิบัติตามครบหมดทุกอย่างที่ข้าพูด หรือคิดเห็นตรงตามหมดที่ข้าบอกกล่าว คนเราต่างก็มีความคิดเห็น มีเหตุผลที่แตกต่างกัน ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก …

ข้าอยากให้เจ้าแต่งต่อไปจนจบ ใช้แรงบันดาลใจที่ถูกการวิจารณ์จากคนอื่นมาเป็นตัวผลักดันตัวเองให้แต่งนิยายดีที่สุด(สำหรับตัวเอง) ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้ จงเชื่อมั่นในตน แล้วทุกอย่างจะประสบผล ไม่ว่าเรื่องอะไรก็

ตาม มิกิวันเดอเรอร์ ขอบคุณมากค่ะ และขออภัยหากคำพูดคำจาไม่เข้าหูท่าน หวังว่า ข้าจะได้รับใช้เจ้าอีก :)

**********
 

2 นัดดาววันเดอเรอร์ ผลงานทั้งหมด 4 เรื่อง

เรื่อง ; ลิขิตรัก บัลลังก์ฟาโรห์

ข้ามาตามคำขอที่เจ้าอยากให้มา ข้าไม่ขอเรียกว่าวิจารณ์ละกันนะ เพราะข้าจะให้ความคิดเห็นแบบเพื่อนนักเขียนด้วยกัน เอาล่ะ ข้าว่าเรามาเริ่มกันเลยเถอะ

 มาบทแรก บรรทัดแรก ตัด ละไออวล ออกก็ได้นะ จะทำให้ประโยคกระชับขึ้น การบรรยายของเจ้าดีมาก ทำให้เห็นภาพชัดเจน เรื่องสถานที่ หรือฉากบรรยากาศอะไรพวกนี้ ข้าชอบนะ แต่เรื่องการบรรยายหน้าตาของตัวละคร เจ้ายังทำได้ไม่ค่อยดี ไม่ค่อยมีลักษณะเด่นให้จดจำเท่าที่ควร ลองเพิ่มและแก้ตรงส่วนนี้ดู

 บางครั้งการบรรยายของเจ้าอาจทำให้นักอ่านหายใจไม่ทันเพราะมันติดยาวกันเกินไป ลองเว้นวรรคดูบ้าง เรื่องบทสนทนาก็เหมือนกัน ลองกลับไปอ่านทวนดู แต่บทสนทนาทำได้ลื่นไหล เป็นธรรมชาติดี

 บทที่สอง บรรทัดที่สามที่อธิบายตอนพายกำลังนั่งพิมพ์นิยาย ดวงตากลมโตเปล่งประกายสดใสราวกับเจ้าของดวงตาสวยนั้นกำลังตื่นเต้นกับอะไรบางอย่าง ลองตัด เจ้าของดวงตาสวยนั้น และ กับ ออก จะทำให้กระชับและได้ใจความอย่างที่เจ้าต้องการ ไม่เสียรูปประโยคด้วย ลองดูนะ

 บทที่สองนี้ การบรรยายจะออกไปแนวคำพูดมากกว่าคำเขียน ยังไงก็ลองแก้หรือหาประสบการณ์การอ่านแนวนี้หรือแนวอื่นที่สนใจดู จะทำให้เรียนรู้ได้เยอะ

 การใช้ไมยมก(ๆ)ของเจ้ายังไม่โอเคนัก ถ้าตัดได้ก็ตัดซะ อย่างตอนที่ไนท์เข้ามาในห้องแล้วคุยกับพายน่ะ (เขาเมียงๆมองๆ) ลองตัดจะได้ (เขาเมียงมอง) ดูกระชับขึ้นและก็รู้ว่าเขากำลังกระทำอย่างนี้อยู่อย่างที่เจ้าต้องการ

 เนื้อเรื่องของเจ้าถือว่าซ้ำแต่ก็ยังเป็นแนวตลาด คนยังชอบอ่านแนวนี้อยู่ จะแปลกก็ตรงที่พายกับไนท์ย้อนกลับไปและเป็นเนฟรูเรกับราโฮรัส ซึ่งทั้งสองจะต้องแก้หรือเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในอดีต ถ้าการบรรยายของเจ้าดี(ซึ่งมันก็ดีมาก)และดำเนินเรื่องได้อย่างลื่นไหลอ่านได้เรื่อยๆ จะทำให้นักอ่านติดใจ ลองเพิ่มหรือสร้างสถานการณ์ให้น่าตื่นเต้นให้คนอ่านอยากติดตามต่อ นิยายเจ้าจะมีนักอ่านเพิ่มมาเรื่อยๆ

 ภาษาของเจ้ากำลังพอดี สวยใช้ได้ รักษาสิ่งนี้ให้ดีๆล่ะ แต่ก็อย่างที่ข้าบอก เรื่องการบรรยายลองพัฒนาให้ดีและทำให้กระชับ อย่างใช้คำฟุ่มเฟือยมากจนเกินไป

  บทที่สี่ตอนที่แคทชี้ไปยังแหวน ประโยคสุดท้าย ...คือสิ่งที่จับตาจับใจทุกผู้ที่ได้พบเห็น ลองเปลี่ยน ทุก เป็น ของ จะดีกว่านะ

เรื่องการแสดงออกอารมณ์ของตัวละครชัดเจน แต่อย่างที่ข้าเคยกล่าวไปแล้ว การบรรยายหน้าตายังไม่ดีพอ ฝีมือเจ้ายังไปได้ไกล ก็หาประสบการณ์เพิ่มให้มากๆละกันนะ

บทแรกสุดการใช้ หรอ ของเจ้ายังผิดนะ ลองกลับไปอ่านและตรวจดูดีๆ แก้ให้เป็น เหรอ ซะ เพราะ หรอ เป็นคำสแลงใช้เวลาเราพูดน่ะ เจ้าเปลี่ยน เค้า เป็น เขา ด้วยนะ

 ต่างๆนาๆ -> ต่างๆนานา

 มั้ย -> ไหม

 เฮละโล เปลี่ยนมาลองใช้ เฮโล จะดีกว่า เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยคุ้นกับคำ เฮละโล มากนัก

 นี่เป็นนิยายที่ข้าไม่ค่อยเห็นข้อบกพร่องเยอะ ส่วนใหญ่จะดีหมดยกเว้นแค่เรื่องการบรรยายหน้าตาตัวละครเท่านั้น นอกนั้นถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี และสามารถพัฒนาไปได้อีกไกล ข้าอยากให้เจ้านำคำติหรือความคิดเห็นของข้าไปใช้ หรือแล้วแต่เจ้าจะพิจารณา และจงรักษาสิ่งที่เจ้ามีอยู่อย่าให้หายไปล่ะ สวัสดี

**********

เรื่อง : Red Rose แฝดสาวพ่ายรัก

ข้ามาตามคำขอที่เจ้าอยากให้มา ข้าไม่ขอเรียกว่าวิจารณ์ละกันนะ เพราะข้าจะให้ความคิดเห็นแบบเพื่อนนักเขียนด้วยกัน เอาล่ะ ข้าว่าเรามาเริ่มกันเลยเถอะ

การตกแต่งบทความของเจ้าดูทะมึนดี ซึ่งข้าชอบแนวนี้นะ แนะนำเรื่องย่อของเจ้า

หน้ากลัว -> น่ากลัว

ท่อนของ Rose แถบ -> แทบ

ลองเว้นวรรคประโยคดูดีๆนะ บางครั้งมันติดกันเป็นพรืดอาจทำให้นักอ่านหายใจไม่ทัน

นะค่ะ -> นะคะ จำเอาไว้ว่า เวลาพิมพ์ นะ แบบนี้ จะมี คะ ตามมาเสมอ ท่องไว้ว่า นะ ไม่มีไม้เอก คะ ก็จะไม่มีไม้เอกตาม แต่ถ้า น่ะ  ค่ะ จะมีไม้เอกตาม เป็นของคู่กัน นะคะ

ประธานอภัย -> ประทานอภัย

เสียมเสีย -> เสื่อมเสีย

Chapter 1 มาบรรทัดแรกก็เวิ่นมาก แล้วก็เรียงลำดับงุนงง

สายตาอันเรียวคมเบิกขึ้น แสงจากพระอาทิตย์อ่อนๆยามเช้าตรู่...จนถึงมากระทบกับเปือกตา

(แสงอ่อนๆยามเช้าตรู่ผ่านหน้าต่างกระจกมากระทบเปลือกตา สายตาเรียวเบิกขึ้น)

ในวงเล็บ เจ้าเห็นไหมว่ามันกระชับ ได้ใจความเหมือนกับของเจ้า แสงอ่อนๆยามเช้าตรู่ มันก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นแสงของพระอาทิตย์ ฉะนั้นลองดูดีๆนะ ถ้าคำไหนตัดได้ก็ตัด จะทำให้ประโยคกระชับอย่างที่ข้าบอก ไม่เวิ่นเว้อว่ากว่าจะรู้อะไรเป็นอะไรแบบที่เจ้าทำ

 เปือกตา -> เปลือกตา

 รี่ตา -> หรี่ตา

 คำพูดของสองคนหรือสามคน ไม่ควรต่อกันในบรรทัดเดียวกัน มันจะทำให้บรรทัดนั้นดูไม่เป็นระเบียบ ไม่สวย ถ้าคนน้องพูดก็เป็นบรรทัดของคนน้องไปเลย แต่ถ้าเรดพูด ก็ให้เว้นขึ้นบรรทัดใหม่เพื่อนักอ่านจะได้รู้ว่า เรดพูด หรือโรสพูด

อย่างที่ข้าเคยบอก ประโยคมันติดกันยาวจนข้าคิดว่าเจ้าใช้ช่วงไหนหายใจกัน มันไม่มีที่เว้นให้หายใจเลยสักนิด เจ้าลองจินตนาการว่าเจ้าเป็นนักอ่านดูบ้างสิ แล้วเจ้าจะรู้ รวมทั้งคำพูดของตัวละครด้วย มันติดกันยาวเหมือนกัน ลองอ่านทวนดู พูดออกเสียงเลยก็ได้นะ แล้วเว้นวรรคให้มันซะ มันจะทำให้อ่านได้ลื่นไปได้เรื่อยๆจนจบ

ส่วนชื่อของตัวละคร ข้ารู้ว่าเจ้าอยากเน้นให้นักอ่านรู้ว่าตัวละครชื่ออะไรบ้าง แต่ถ้าทำอย่างที่ข้าบอกไปเมื่อกี้ นักอ่านจะรู้ได้เองโดยที่เจ้าไม่ต้องทำตัวอักษรสีแดงกำกับ

ข้าไม่รู้ว่าแฟนฟิคเป็นอย่างไรหรอกนะ แต่ถ้าเจ้าเอาตัวละครที่มีหน้าตาแบบนักร้องหรือดารา ข้าว่ามันทำให้การบรรยาเรื่องหน้าตาของตัวละครของเจ้าดรอปลงไป ข้าไม่เห็นศักยภาพในส่วนของการบรรยายแม้แต่น้อย เรียกว่าน้อยมาก เหมือนเจ้าจะเน้นแค่กิจวัตรประจำวันที่ใช้คำพูดของตัวเอก และมีคำพูดเยอะกว่าการบรรยายเป็นเท่าตัว

คำผิดเจ้าเยอะมาก ข้าอ่านแล้วขัดใจ ถ้าอย่างไงเวลารีไรท์ก็ตรวจทานดูดีๆ แต่ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเจ้านักเพราะอายุยังน้อย ลองหาประสบการณ์การบรรยายและคำศัพท์จากการอ่านหนังสือหรือนิยายเยอะๆล่ะ จะทำให้เจ้าเก่งขึ้น และคำผิดก็จะลดน้อยลง

การใช้ภาษาของเจ้าอยู่ในระดับปานกลาง ไม่ถึงกับสวยหรูและไม่ได้เข้าขั้นแย่นัก เรียบๆซะมากกว่า ซึ่งเจ้ายังพัฒนาไปได้อีกหลายขั้นอย่างที่ข้าบอก หาประสบการณ์เข้าตัวให้มากๆ เจ้าก็จะได้สิ่งที่ปรารถนา

เรื่องการใช้ นี่ นี้ นั่น นั้น ของเจ้า ยังไม่ถูกหลักนัก ลองกลับไปแก้ดูนะ ข้าเห็นเยอะมากจนขี้เกียจหา อันนี้จะเป็นตัวอย่างให้เจ้าใช้เพื่อพิจารณา ข้าคิดขึ้นเอง บางคำก็มีในเรื่องของเจ้า ที่นี่ ทีนี้ อันนั้น อันนี้ นั่นมัน นั่นน่ะนะ

ความสมเหตุสมผลของตัวละครอย่างท่านประธานดูจะไม่ค่อยหนักนัก ความรู้สึกชอบหรือรักมันเกิดขึ้นเร็วจนข้าสับสนมาก ทั้งที่ยังบอกว่าคิดถึงอดีตแฟนเก่าที่ตายไปแล้ว ซึ่งมันเป็นตัวที่บอกว่าเขายังไม่ลืมรักครั้งนั้นได้ แต่แค่เจอนางเอกที่มีหน้าตาคล้ายกับอดีตคนรัก ก็หลงรัก ข้าเข้าใจว่าเรดหน้าเหมือน แต่ในความคิดข้า มันไม่สมเหตุสมผลน่ะ ข้าแล้วแต่เจ้าจะนำส่วนนี้ไปพิจารณานะ

การดำเนินเรื่องของเจ้าเร็วมากปุบปับรักปุบปับได้กันเลย ฉากที่ควรจะแสดงความเสียใจของเรดหายไปไหนกัน การเสียความบริสุทธิ์ของผู้หญิงนี่มันเรื่องใหญ่นะ แล้วอีกอย่าง เจ้าอายุยังน้อย ก็แต่งฉากเรทน้อยๆตามอายุเถอะ  สงสารคนแก่อย่างข้าบ้าง ถ้ามีก็ควรเอาให้พอดี มีตอนนึงที่ท่านประธานลากเรดไปที่ห้องแล้วทำอะไรกันน่ะ เอ่อ ตรงส่วนนั้นข้างงมาก เจ้าต้องบรรยายด้วยว่าจียงมีเหตุผลอะไรที่จะต้องทำแบบนั้น ลองกลับไปเพิ่มและแก้อย่างที่ข้าบอก หรือแล้วแต่เจ้าจะตัดสินใจนะ

ย่างที่ข้าบอกมา การจะทำให้นิยายของเจ้าสมบูรณ์ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และการพัฒนา รวมทั้งนำคำติของใครก็ตามที่มาให้ความคิดเห็น หรือคำวิจารณ์มาปรับปรุง จะทำให้นิยายที่เจ้าแต่งมีความสนบูรณ์และดีเยี่ยมในทุกด้าน สิ่งที่ข้าติหรือให้ความคิดเห็นไปนั้น มันจะเกิดผลหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้า สวัสดี

**********

เรื่อง : Heart of Aionic สายสัมพันธ์แห่งมนตรา

ข้ามาตามคำขอที่เจ้าอยากให้มา ข้าไม่ขอเรียกว่าวิจารณ์ละกันนะ เพราะข้าจะให้ความคิดเห็นแบบเพื่อนนักเขียนด้วยกัน เอาล่ะ ข้าว่าเรามาเริ่มกันเลยเถอะ

ชื่อเรื่องของเจ้า Heart of Aionic สายสัมพันธ์แห่งมนตรา Aionic อ่านว่า ไอออนิก สินะ หรือไม่ใช่ เพราะที่จริงมันเขียนแบบนี้มากกว่าionic แบบนี้จะไม่มี a เน้อ ซึ่งมันหมายถึง พันธะไอออนิก แต่ถ้าไม่ใช่ข้าก็ขอโทษ แต่ชื่อเรื่องเจ้าโอเคดี ดึงคนอ่านได้

ตรงแนะนำเรื่องย่อของเจ้า

เค้า -> เขา อย่าใช้ เค้า แบบนี้ เพราะมันเป็นคำพ้องเสียงน่ะ

ความผัวพัน -> ความพัวพัน

จากหน้าบทความ ตรง Intro ของเจ้า อนุญาติ -> อนุญาต

มาเข้าสู่เนื้อหาด้านในกัน

บรรทัดที่สามของบทนำของเจ้า สัญลักษณ์ที่เจ้าทำ*&^% อะไรเนี่ย มันทำให้ดูรกตา ถ้าเอาไว้คั่นเพื่อขึ้นย่อหน้าใหม่ น่าจะใช้ ... ยาวๆมากกว่า หรืออาจจะเว้นบรรทัด นักอ่านจะได้เข้าใจและดูสบายตากว่าสัญลักษณ์แบบนั้น

การจัดหน้าของเจ้ามันดูยุ่งเหยิง ไม่เป็นระเบียบ ถ้าเจ้าพิมพ์ในเวิร์ด ก็ควรจัดให้เป็นส่วน แล้วเมื่อนำมาลงเว็บ ก็ควรเคลียร์ค่าโดยกดลบให้หมด แต่ถ้าไม่รู้ว่ามันหมดหรือยัง ก็ให้กดตรง Source มันจะแสดงโค้ดรวมทั้งข้อความก่อนหน้านี้ จากนั้นเจ้าก็ทำการลบให้หมด มันก็จะทำให้การจัดวางดูออกมาสบายตา อ่านง่ายเป็นระเบียบเรียบร้อย  แต่ถ้าเปิดตอนใหม่ ก็ควรจัดวางให้ดี อย่างที่ข้าบอกด้วยล่ะ นักอ่านจะได้ไม่รำคาญ

โลกใบนี้นั้นมีสิ่งที่สวยงามมากมาย -> โลกใบนี้มีสิ่งสวยงามมากมาย ประโยคหลัง เจ้าเห็นไหมว่ามันกระชับและไม่มีคำฟุ่มเฟือยอย่างของเจ้า เจ้าลองกลับไปอ่านและแก้ไขดูดีๆนะ คำไหนตัดได้ก็ตัดออกซะ มันจะได้อ่านกระชับมากยิ่งขึ้น

อย่างงั้น -> อย่างนั้น

การบรรยายของเจ้าบางประโยคติดกันเป็นพรืด บางครั้งก็เว้นวรรคไม่ถูก ลองอ่านทวนดู แล้วตรงไหนที่ควรเว้นก็เว้นซะ อ่านออกเสียงดูก็ได้ ที่ข้าบอกเช่นนั้น ลองจินตนาการว่าเจ้าเป็นคนอ่านดูมั้งสิ ประโยคยาวเจ้าอ่านแล้วมันเหนื่อยเพราะหายใจไม่ทันไหม และก็เพื่อความสวยงามของรูปประโยคที่จะทำให้นักอ่านอ่านง่ายขึ้น ไม่สะดุด อ่านได้อย่างลื่นไหล

ถ้านิยายแฟนตาซี ส่วนใหญ่จะไม่พิมพ์เลขเป็นเลขอารบิกนะ จะใช้การพิมพ์เป็นตัวหนังสือเลยมากกว่า อย่างไงก็ลองแก้ดูนะ

ที่ขึ้นต้นประโยคว่า ใบหน้าคมคาย... (ส่วนของบทนำอยู่)  เจ้าใช้ เขา มากเหลือเกิน เรียกว่าฟุ่มเฟือยของแท้เลยล่ะ

บทนำเป็นส่วนที่จะดึงนักอ่านให้ติดนิยายของเรา ฉะนั้น เจ้าควรทำมันออกมาให้ดี ตอนที่เป็นเสียงร้อง “ว๊ากกกกกๆๆ”

เจ้าใช้แค่ “ว๊าก!” แค่นี้ก็พอ แล้วค่อยมาอธิบายตอนบรรทัดถัดไปว่าเป็นเสียงร้องของเด็กชายอะไรก็ว่าไป

แล้วตอนที่ ตู้ม(เสียงน้ำกระเด็น) อย่าใช้แบบนั้นเลย

ตู้ม!

เสียงน้ำกระเด็นเมื่อร่างของเด็กชายหล่นลงน้ำ... แบบนี้จะทำให้นักอ่านจินตนาการและเป็นการแสดงความสามารถของเจ้าในด้านการบรรยายอีกด้วย

การบรรยายของเจ้าเป็นแบบบุรุษที่หนึ่งกับสาม แต่เจ้าใช้มันไม่ถูก มันทำให้นักอ่านอาจงงได้ ในตอนนึง เจ้าใช้การบรรยายที่สลับไปมาระหว่างบุรุษที่หนึ่งกับสามจนข้ารู้สึกปวดหัว ถ้าจะใช้ทั้งสองแบบจริงๆควรจะให้ตอนนี้เป็นการบรรยายแบบนี้ไปเลย แล้วพอขึ้นตอนใหม่ ค่อยใช้การบรรยายอีกแบบ เพราะฝีมือเจ้ายังไม่เข้าขั้นระดับเซียน ฉะนั้น ถ้าใช้ทั้งสองแบบในตอนเดียว จะทำให้นักอ่านมึนและปิดเรื่องนี้ไปได้

เนื้อหาของเจ้าสนุกแบบออกแนวพระเอกกวนโอ๊ย ถ้ารีไรท์ใหม่ ถ้าเจ้าไม่อยากตัดความเกรียนอย่างที่เจ้าต้องการออก ก็จงทำในส่วนเรื่องของการบรรยายท่าทาง หน้าตา อารมณ์ให้ออกมาดีๆ อีโมไม่ต้องใช้เพราะนิยายแฟนตาซีไม่นิยม ถ้าเจ้าจะให้เป็นรักหวานแหววน่ะ มันใช้ได้ แต่อย่าใช้กับแฟนตาซีเลย

คำผิดของเจ้าเยอะมาก ข้าอ่านแล้วก็ขัดใจทุกครั้ง ถ้าไง เวลารีไรท์อย่าลืมแก้ให้ถูกต้องด้วยล่ะ

อย่างที่เจ้าขอมา เรื่องนี้สนุก การดำเนินเรื่องตอนแรกยังมีงุนงงบ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นงงว่าอะไรเป็นอะไร แต่ถ้าเจ้าพัฒนาและนำคำติหรือความคิดเห็นของข้าหรือไม่ก็ของใครก็ตามมาปรับปรุง เรื่องของเจ้าจะสนุกยิ่งกว่านี้ เพราะถึงแม้ข้าจะบอกว่ามันสนุกก็จริง แต่ไม่ถึงขั้นให้นักอ่านติดงอมแงมได้ สิ่งที่ข้าบอก เจ้าควรนำไปพิจารณาและทำให้นิยายของเจ้าสมบูรณ์อย่างที่เจ้าหวังเอาไว้ สวัสดี

**********

Cupid's Diary ยิงศรปักใจ ไขปริศนารัก

ข้ามาตามคำขอที่เจ้าอยากให้มา ข้าไม่ขอเรียกว่าวิจารณ์ละกันนะ เพราะข้าจะให้ความคิดเห็นแบบเพื่อนนักเขียนด้วยกัน เอาล่ะ ข้าว่าเรามาเริ่มกันเลยเถอะ

ขอบอกว่าชื่อเรื่องน่าสนใจดีนะ ตอนนี้ข้ายังไมได้อ่านเนื้อหาข้างใน แต่จากที่เจ้าบอกมาว่ามันเป็นแนวรักหวานแหวว+แฟนตาซี  ซึ่งมันโอเค เหมาะกับเรื่องที่เน้นรักหวานแหวว อาจมีกลิ่นอายของการไขปริศนาเข้ามาเกี่ยวด้วยหน่อยๆ ทำให้ดูน่าสนใจดี

การแนะนำเรื่องของเจ้าค่อนข้างโอเคมาก เป็นการดึงนักอ่านให้ลุ้นว่าเรื่องนี้จะเป็นเช่นไรต่อ มีความลับที่เป็นปริศนาของเจ้าของไดอารี่มาดำเนินเรื่อง และจะทำให้ตัวเอกได้ในสิ่งที่หวัง ชวนให้คนอ่านอยากจะกดเข้าไปอ่านเนื้อหามากยิ่งขึ้น

มาเข้าเรื่องกันเลยนะ บทนำของเจ้ามีแต่บทสนทนา การบรรยายของเจ้าในช่วงนี้เรียกว่าแทบไม่มีเลย มีบ้าง แต่น้อยมาก น่าจะเน้นอธิบายให้นักอ่านรู้สึกร่วมตามเพื่อความสมจริงและเข้าถึงความรู้สึกตัวละครมากกว่านี้ ฉากหรือบรรยายในช่วงนี้สำหรับข้า ข้านึกแต่สถานที่กลวงโบ๋ หน้าตาของเพื่อนนางเอกอย่างซีซีก็ไม่ได้กระจ่างในสมองข้าเลยสักนิดเดียว ฉะนั้น เจ้าน่าจะอธิบายลักษณะท่าทางของซีซีผ่านทางการบรรยายแบบบุรุษที่หนึ่ง นั่นก็คือเมซ ให้ออกมาเป็นรูปร่าง ไม่ต้องหยิบยกมาบอกหมด บอกไปทีละน้อย นักอ่านจะจินตนาการตามเองและเมื่อมีการบรรยายเพิ่ม พวกเขาก็จะใส่จินตนาเข้าไปเป็นรูปร่างจนออกมาอย่างที่เจ้าบรรยาย

ย่อหน้าสองของเจ้าไม่น่าจะใช้ขึ้นว่า วันหนึ่ง... เจ้าน่าจะใช้ เพื่อนของฉัน...ขึ้นย่อหน้านั้นไปเลยจะดีกว่า แต่ก็แล้วแต่เจ้านะ เมื่อข้าอ่านมาเรื่อยๆ นางเอกบอกว่าวันนี้วันเสาร์ ซึ่งพวกเธอทั้งสองคน เมซกับซีซีอยู่ที่ห้องสมุดเพื่อทำการบ้าน พอตอนต่อมา นางเอกไปเจอเด็กผู้หญิงที่ทำไดอารี่ตก ตอนนั้นบรรยายว่านางเอกใส่ชุดนักเรียน? สำหรับข้าในตอนแรกที่ยังไม่ได้อ่านตอนนี้ ข้านึกว่าเมซจะใส่ชุดลำลอง แต่ก่อนหน้านั้นบอกว่าวันเสาร์ไม่ค่อยมีคน ถ้ามีก็น้อยเพราะมีเด็กมาทำกิจกรรมกับทำการบ้าน ถ้าทำกิจกรรมข้าเข้าใจ แต่ตอนที่นางเอกจะออกจากห้องสมุด ซีซีทำการบ้าน นั่นแสดงให้เห็นว่า พวกเธอสองคนมาทำการบ้านที่ห้องสมุดกัน ถ้าเจ้าอธิบายเพิ่มว่ามันเป็นกฎของโรงเรียนที่นักเรียนต้องใส่ชุดมาก็ควรอธิบายด้วย  เพราะนักอ่านบางคนอาจงงก็ได้ เพราะวันเสาร์ไม่มีใครเขาใส่ชุดนักเรียนเพื่อมาทำการบ้านที่ห้องสมุดของโรงเรียนหรอกนะ แล้วบางโรงเรียนที่ว่าก็อาจไม่เปิดให้เข้าห้องสมุดในวันเสาร์ด้วยก็ได้ ช่วงที่เด็กคนที่ทำไดอารี่ตก เจ้าน่าจะอธิบายเพิ่มว่าเธอใส่นักเรียนเหมือนกับนางเอกด้วยนะ เพราะถ้าใครอ่านเร็วๆจะงงได้ เพราะมีตอนหนึ่งที่นางเอกบอกว่าจะนำไดอารี่ไปให้อาจารย์ประกาศหาเจ้าของ จอนนี้ข้านั่งงงเพราะข้าไม่รู้ว่านางเอกรู้ได้ไงว่าเด็กคนนั้นอยู่โรงเรียนเดียวกับเธอ ช่วงการบรรยายตรงนี้ที่เกี่ยวกับเจ้าของไดอารี่เจ้าทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ข้าเลยต้องกลับมานั่งอ่านทวนใหม่อีกรอบ

พยาม -> พยายาม

ลิ่น -> ลิ้น

เด็กสาวข้างยถึงคนที่ชน น่าจะอธิบายว่า เด็กสาวคนนั้น มากกว่านะ เด็กสาวข้างหน้าอ่านแล้วแปลกๆ

เสียงเอฟเฟ็คที่ใช้ว่า แผละ น่ะ ข้าว่าไม่น่าจะมีดีกว่านะ เสียง แผละ ให้ความรู้สึกเยลลี่หล่นพื้น หรืออาจชวนให้คิดว่าร่างเละเลยก็ว่าได้ ถ้าอยากใช้จริงๆน่าจะ ตุบ ดีกว่า ถึงจะหล่นบนหญ้าก็ตาม แต่จะเข้าท่าถ้าหากเจ้าใช้การบรรยาย เพื่อเป็นการเน้นและให้อารมณ์กับนักอ่านมากกว่าใช้เสียงเอฟเฟ็ค

จากที่อ่านมา ซึ่งยังอยู่ในส่วนของบทนำ เจ้ามีการบรรยายสองแบบ คือแบบบุรุษที่หนึ่งกับสาม

ในส่วนของการบรรยายแบบบุรุษที่สาม มันกว้างมาก สามารถมองได้หลายมุม ส่วนนี้เจ้าก็ควรเน้นเรื่องการบรรยายให้มากกว่าเดิม

มีบทสนทนาของแมวดำ เจ้าลืมบางคำไปหรือคำเกิน ข้าไม่ทราบนะ ขึ้นบทว่า “เจ้าเด็กนี่! ... ภารกิจของเจ้ามีแค่ยิงศรรักปักอกของมนุษย์ที่เป็นเป้าหมายของเท่านั้น” คนที่ขีดเส้นใต้น่ะคือที่ข้าบอกนะ

เวลาพิมพ์บทสนทนา เจ้าควรเว้นวรรคบ้าง ลองพูดออกเสียงดู เพราะบางประโยคมันยาวไป นึกถึงเวลาเจ้าพูดที่จะต้องเว้นหายใจบ้างนะ ลองกลับไปอ่านทวนดูดีๆ แล้วก็พวกคำเกินหรือคำฟุ่มเฟือยมีบ้างประปราย ไม่ถึงกับน่าเกลียดนัก แต่ถ้าคิดว่าคำไหนไม่ใส่ รูปประโยคยังคงเดิม ก็ตัดออกซะ

การบรรยายบางครั้งของเจ้าก็เหมือนกับบทสนทนา ยาวมากไป นักอ่านก็อาจจะขาดใจตายกันพอดี เว้นวรรคบ้างนะ มันจะอ่านได้ลื่นไหลมากขึ้น ไปได้เรื่อยๆ และอ่านไปจนจบไม่ติดขัด

ฟุตบาต,ฟุตบาตร -> ฟุตบาท

มั๊ย -> ไหม เจ้าใช้ มั๊ย แบบนี้บ่อยมาก อย่าใช้เลย มันไม่ใช่คำไทยแท้หรอกนะ เป็นคำวิบัติ

สัญชาติญาณ -> สัญชาตญาณ

นี่เป็นตัวอย่างในเรื่องของเจ้า ข้าจำไม่ได้ว่าตอนไหน ประมาณสองสามนี่แหละ หรือหนึ่ง ข้าไม่แน่ใจนะ

จากนั้นมันก็มองไปที่สิ่งที่มันพึ่งร่วงลงมาแล้วเริ่มทำจมูกฟุดฟิด (ตอนนี้เป็นตอนที่หมาเฝ้าโรงเรียน ข้าจำชื่อมันไม่ได้แล้วกำลังเฝ้าเมซอยู่ข้างล่างต้นไม้)

เจ้ามาดูที่ข้าพิมพ์ให้ใหม่นะ จากนั้นมันก็มองสิ่งที่พึ่งร่วงลงมาแล้วเริ่มทำจมูกฟุดฟิด เจ้าคิดว่ามันกระชับขึ้นไหม ถ้าไงก็ลองไปอ่านทวนของเก่าและลองดูดีๆว่าตรงไหนที่ยืดเยื้อ ใช้คำฟุ่มเฟือยดูนะ

ตอนที่เมซเขียนไดอารี่ วันที่ 5/7/2xx5 ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้าจะเขียน 5 ข้างหลัง x ทำไม ในเมื่อใส่ x ไปให้หมด ข้าว่าจะดูดีกว่า หรือแบบ 25xx อย่างนี้ก็เข้าท่านะ หรือแล้วแต่เจ้าจะพิจารณา ข้าไม่ได้บังคับ

บางครั้งเจ้าเผลอใช้คำว่า หรอ ลองกลับไปอ่านทวนอีกทีนะ แก้ให้เป็น เหรอ จะดีกว่า เพราะ หรอ เป็นคำสแลงน่ะ ใช้เป็นภาษาพูดเท่านั้น

ตอนที่เมซอยู่ในร้านขายของเล่น มีบางประโยคที่ขัดกัน

... เมื่อฉันเดินมองไปเรื่อยๆจนถึงประตู จู่ๆก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเปิดประตูเสียงดังเข้ามาในร้าน

เมื่อฉันหันไปมองก็พบเด็กหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามาในร้าน

เจ้าว่ามันขัดกันไหม บรรทัดแรกเหมือนเมซจ้องที่ประตูอยู่แล้วและเห็นคนที่เดินเข้ามา แต่บรรทัดที่สอง บรรยายเหมือนกับเมซไม่รู้ว่าใครเดินเข้ามา เพศไหนไม่ทราบ ดังนั้น บรรทัดแรกมันเลยทำให้ดูขัดกัน

ข้าอ่านไปได้ไม่เท่าไหร่ แต่ขอบอกว่าเรื่องของเจ้าพล๊อตแน่นมาก เจ้าจงแต่งอย่างนี้ให้ดียิ่งขึ้นต่อไปด้วยล่ะ การผูกปมก็ทำได้น่าแยบยลนัก ในเส่วนนี้เจ้าทำได้ดี แต่การบรรยายก็อย่างที่ข้าบอกไป ควรพัฒนาและปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นเพื่อนิยายของเจ้าเอง ส่วนความลื่นไหลของการดำเนินและบทสนทนา ข้าว่าเจ้าทำได้เยี่ยม แต่บางสิ่งที่ข้าติเจ้าก็ควรนำไปปรับปรุง หรือแล้วแต่เจ้าจะนำไปพิจารณาเพื่อให้นิยายนี้สมบูรณ์อย่างที่เจ้าหวัง สวัสดี

*********

1 ซีเควันเดอเรอร์ ผลงานทั้งหมด 3 เรื่อง

เรื่อง : ล่ามวิญญาณ ดับตำนานเเค้น

สวัสดีคุณเตเต้เจ้าค่ะ

ก่อนอื่นต้องขออภัยที่ข้าพเจ้ามาวิจารณ์ช้า ช่วงนี้เหนื่อยมากจริงๆ แต่อย่างไรก็ได้มาวิจารณ์นิยายให้ท่านด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้งแล้วเจ้าค่ะ

มาเริ่มกันเลยดีกว่า บทวิจารณ์ของข้าพเจ้าไม่แยกออกเป็นเรื่องๆ แต่จะเขียนวิจารณ์ไปเรื่อยๆเช่นนี้นะเจ้าคะ อดทนอ่านกันซักนิดหนึ่ง เรื่องพล็อต ทำออกมาได้ดี มีเงื่อนงำ มีปริศนาและความล้ำลึกดีมากๆเจ้าค่ะ มีการเรียงลำดับเหตุการณ์ดี เพียงแต่ขาดความรู้สึกแปลกใหม่ คือตัวพล็อตทำออกมาได้ดี เพียงแต่ข้าพเจ้ายังไม่รู้สึกว่า เอ๊ะ! เก๋ดีจัง คิดได้ยังไง อะไรแบบนี้ อ่านไปแล้วบางทีก็เบื่อบ้าง อาจจะเป็นเพราะปริศนาเยอะและท่านดำเนินเรื่องไปโดยไม่ค่อยมีการพักผ่อนเข้ามาคั่นเท่าไหร่นัก แต่โดยรวมนับว่าทำได้ดีมากเจ้าค่ะ  มีปัญหาเล็กน้อยเรื่องตัวละคร ข้าพเจ้ารู้สึกว่าข้าพเจ้ามองไม่เห็นภาพของตัวละคร ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร รูปพรรณสัณฐาน (โดยเฉพาะแคลร์ ตอนที่อ่านไปได้สี่ห้าตอน สงสัยมากว่าแคลร์หน้าตาเป็นอย่างไร) แต่ก็ขอชื่นชมที่ตัวละครมีนิสัย บุคลิกที่แสดงตัวตนชัดเจน โดยเฉพาะตัวเอกอย่างแคลร์เป็นคนกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวและเข้มแข็ง ท่านสร้างแคลร์ออกมาได้ดี เพียงแต่บางครั้งข้าพเจ้าก็กลับคิดว่ามันจืดจัง ถึงจะมีความกล้าหาญ มีความเด็ดเดี่ยว แต่มันยังไม่เฉี่ยวใจน่ะเจ้าค่ะ คือไม่มีเอกลักษณ์ที่ทำให้รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากเพลนตัวละครผู้กล้าหาญเดิมๆ จุดนี้เป็นเพียงความชอบส่วนตัวของข้าพเจ้า จะมองผ่านไปก็ย่อมได้เจ้าค่ะ  ทีนี้มาดูกันเรื่องภาษา ภาษาในเรื่องนี้มีความชัดเจนสูง อยู่ในเกณฑ์ดีเลยทีเดียว เห็นภาพเหตุการณ์ และฉากรอบตัวชัดเจน ทว่า ข้าพเจ้าก็ยังขัดใจกับรูปพรรณสันฐานของแคลร์จริงๆนั่นแลเจ้าค่ะ ตรงนี้ถือว่ามองไม่เห็นเลยว่าเป็นอย่างไร ภาษาเรื่องนี้เหมือนจะทำให้คล้ายนิยายแปล แต่ดูแล้วมันก็ไม่คล้ายเท่าไหร่นัก แต่ยังไงก็ขอชื่นชมว่าแทบไม่มีคำผิดเลย เหมือนจะเจอคำนึงคือ เสต็ก ที่ถูกต้องควรจะเป็น สเต็ก เจ้าค่ะ มีอีกเรื่องนึงก็คือการใช้ภาษาอังกฤษเข้ามาสอดแทรก สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ถ้าให้ดีอยากจะให้ใช้ทับศัพท์ บางจุดเข้าใจว่าจำเป็น แต่บางอันนี่ไม่จำเป็นเลย ใช้ทับศัพท์เอาก็ได้ ดูดีกว่าด้วย เพราะอ่านแล้วมันจะกระตุกน่ะเจ้าค่ะ  อีกเรื่องที่อาจจะดูไร้สาระ แต่ข้าพเจ้าไม่ชอบนิยายที่พื้นดำ ตัวหนังสือขาว มันปวดตาน่ะเจ้าค่ะ ฮา55555 เข้าใจว่าท่านอยากจะให้มันดูดาร์ก ลึกลับ หรืออะไรก็แล้วแต่ ทว่า ข้าพเจ้ากลับเห็นว่าเพียงแค่เนื้อหาก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องบิ้วท์ใส่ธีมกันก็ได้เจ้าค่ะ อย่างไรก็ตามหากจุดนี้รกก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

สุดท้ายขอสรุปภาพรวม พล็อตดีมาก แต่ดำเนินเรื่องน่าเบื่อไปนิด ทำให้ขาดความน่าติดตาม ตัวละครสมบูรณ์แบบ แต่จืดไปเล็กน้อย ควรเพิ่มเอกลักษณ์ให้ชัดกว่านี้ จะยอดเยี่ยมมากๆ ภาษาทำได้คล้ายนิยายแปล แต่ก็ยังไม่เหมือน หากจะเขียนแนวนี้ต้องศึกษาเพิ่มเติม คำผิดแทบไม่มีเลย ลดการใช้คำภาษาอังกฤษ  นิยายของท่านดีมากๆเลยเจ้าค่ะ ข้าพเจ้าขอเป็นกำลังใจในการรีไรท์  และขออภัยอย่างสุดซึ้งอีกครั้งที่มาซะเลทเลยทีเดียว แม้อาจจะไม่ได้กล่าวชื่นชมนิยายของท่านมาก แต่ก็ต้องขอบอกว่าท่านทำออกมาได้ดีทีเดียว ในฐานะนักอ่านคนหนึ่ง ขออวยพรให้นิยายเรื่องนี้ไปให้ถึงเส้นชัยอย่างที่หวังไว้นะเจ้าคะ ซีเควันเดอเร่อร์เป็นกำลังใจให้เสมอ และจะแวะมาเยี่ยมท่านในหน้านิยาย (...แม้จะทำตัวเป็นนักอ่านเงา) เรื่อยๆเจ้าค่ะ

**********

เรื่อง : P.R.I.N.C.E เจ้าชายสายพันธุ์นรก

ซีเควันเดอเรอร์ไม่ได้อ่านนิยายแฟนตาซีออนไลน์ชั้นยอดขนาดนี้มานานแล้ว ตามที่ท่านนิกซ์วันเดอเรอร์เขียนไว้หน้าบทความรับวิจารณ์ว่าถ้าหาจุดบกพร่องในนิยายไม่ได้ก็คงต้องนับว่าตัวนักวิจารณ์แพ้ ขอบอกเลยว่าอ่านอย่างนึกจับผิดสุดๆ แต่ก็คว้าน้ำเหลว และต้องขอยอมรับว่าข้าแพ้ท่าน ท่านวูล์ฟ ฮ่าๆๆ ท่านทำให้ข้าแพ้ตั้งแต่งานแรกเลยทีเดียวเชียวนะเออ นิยายของท่านเยี่ยมจริงๆ และขออภัยที่การวิจารณ์ครั้งนี้อาจไม่สามารถช่วยให้ท่านพัฒนาหรือรีไรท์ได้มากนัก เพราะว่ามันจะมีแต่คำชมและการอวย กับจุดบกพร่องเล็กน้อยที่ไม่จำเป็นต้องนึกมาใส่ใจมาก   เพราะซีเคได้อ่านไปยิ้มไป และยังอยากจะเปิดอ่านตอนต่อไปเสียจนไม่ได้จดอะไรไว้เลย

หากบอกว่าเป็นเรื่องราวของเจ้าชายกับองค์รักษ์ แล้วเมื่อบอกว่ามีเจ้าชาย ความน่าเบื่อก็จะผุดขึ้นมาในจิตใจของข้าน้อยซีเคทันที แต่จากเรื่อง‘P.R.I.N.C.E เจ้าชายสายพันธุ์นรก’ อ่านเปิดเรื่องมาก็ทำให้รู้สึกได้ว่า เอ๊ะ… ไดอาล็อคบทสนทนาน่าสนใจดีนะ  เป็นเจ้าชายหรือเป็นนักเลง โชว์โหดตั้งแต่บทนำกันเลยทีเดียว  องครักษ์นี่ก็ปากกล้าซะไม่มี  ทำให้จุดขายของเรื่องนี้คือคาแร็คเตอร์และความฮาของตัวเองทั้งสองซึ่งคุณวูล์ฟสามารถสร้างให้มีมิติด้วยการเสริมรายละเอียดยิบย่อยซึ่งทำให้รู้สึกประทับใจได้ เช่น ถึงริกซัสจะเถื่อน ดูเหลวไหล แต่จริงๆกลับเป็นคนมีความรับผิดชอบและใส่ใจในรายละเอียดเล็กน้อยของงาน นักเลงแต่ก็รักชาติและยึดมันในสัตย์สาบาน สิ่งเหล่านี้ถึงจะเล็กน้อยแต่มันก็เป็นเสน่ห์ของตัวละครของคุณวูล์ฟค่ะ ถึงแม้นิยายแฟนตาซีปัจจุบัน การมีตัวเอกเป็นคนนิสัยเถื่อนๆบ้าๆฮาๆจะมีอยู่ถมไป ไม่ถือว่าแหวกแนวเท่าไหร่ แต่ก็โอเคที่คุณวูล์ฟได้ให้กำเนิดคนต่ำศักดิ์กว่าอย่างองครักษ์เอียนมาบ้าเป็นเพื่อน เลยดูน่าสนใจขึ้นในระดับหนึ่งเลยทีเดียว  ส่วนเรื่องการปล่อยการรับมุกซึ่งคุณวูล์ฟก็ทำได้ไม่มีทีติ ฮามาก ถึงแม้บางครั้งมันจะออกอาการ เกิน ไปบ้างจนบางจุดรู้สึกตงิดใจและเหมือนจะรู้สึกถึงความพยายามอยากให้ตลก แต่โดยรวมแล้วทำได้ดีมากๆจริงๆค่ะ บางมุกยังทำให้ซีเคแอบฉุกไปคิดเลยว่า นี่ตัวละครตั้งใจจะพูดเล่นหรือพูดจริง

 เรื่องภาษา บรรยายไม่มากไม่น้อยเกินไปกำลังดีค่ะ แต่เนื่องจากซีเคเคยเป็นนักเขียนนิยายรักแนวโบราณ ทำให้ค่อนข้างเคยชินกับการใช้ศัพท์เก่า หรือศัพท์ที่สละสลวยจนเกินไป ถึงตอนนี้กำลังผันตัวไปเป็นนักเขียนแฟนตาซีก็มักจะหลุดนิสัยเดิมและกำลังอยู่ในระหว่างการฝึกฝนเรื่องนี้อยู่ นี่ถือเป็นบทเรียนที่ดีให้กับตัวผู้วิจารณ์เองว่าบางครั้งไม่จำเป็นต้องใช้ศัพท์เยอะหรือถ้อยคำที่สวยหรูเพื่อทำให้เข้าถึงอารมณ์ของผู้อ่าน เพียงแค่คำพื้นๆเพลนๆก็สามารถเข้าถึงจิตใจผู้อ่านได้หากผู้เขียนรู้จักใช้และรู้จักจังหวะในการเขียน  แต่ก็สืบเนื่องมาจากที่เคยใส่ใจในเรื่องการใช้ภาษามาก บางครั้งจึงรู้สึกว่าคุณวูล์ฟควรจะเปลี่ยนนิดเติมหน่อยในบางจุดซึ่งมันฟังแล้วแสลงหู ซีเครู้สึกหลายๆจุดประมาณว่า เอ...มันจะดีกว่ามั้ยนะ ถ้าใช้คำนี้แทนคำนี้ แต่คิดว่าถ้าให้บอกเป็นจุดๆเจาะจงไปเลยก็คงเยอะอยู่และเป็นสิ่งที่เล็กน้อยมากเกินไป ยังไงก็คาดว่าหากทิ้งระยะแล้วรีไรท์เรื่องภาษาก็คงจะทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆจนหมดไปในที่สุดค่ะ

แม้คุณวูล์ฟจะเขียนมาว่าอยากให้สับโครงเรื่องเรื่องความสมเหตุสมผลและผิดก็ว่าตามผิด แต่เท่าที่อ่านดูก็ไม่ได้รู้สึกติดใจตรงไหนเป็นพิเศษ รวมๆแล้วก็ทำให้ซีเครู้สึกอินได้กับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่มองได้ทั้งคำว่ามิตรภาพ...ความจงรักภักดี หรือแฉล้มไปทางแนวจิ้นอีกด้วย แม้จะดูเป็นนิยายที่เอาใจสาวเลือดสีม่วงที่จิ้นกันจนกัดผ้าห่มและถึงจะอ่านแล้วพอเข้าใจเจตนาของคุณวูล์ฟว่า อืม...ไรท์เตอร์ก็คงจะมีเขียนเองชงเองบ้างไม่มากก็น้อย แต่ตามตรงก็ไม่มีตรงไหนที่ร้ายแรงจนส่อมากเกินไปไม่น่าเป็นห่วงค่ะ ฮ่าๆๆ

ชอบนิยายเรื่องนี้อีกอย่างคือมีสาระแอบแฝงไม่ใช่เอาแต่ไร้สาระและสนุกไปวันๆ นิยายที่ดีควรมีข้อคิด และคุณวูล์ฟก็ทิ้งข้อคิดคำคมดีๆเอาไว้ในนิยายไม่น้อยเหมือนกัน เพียงแต่การใช้ข้อคิดมันก็เหมือนเป็นเหมือนดาบสองคม ทำให้คนอ่านประทับใจได้ก็จริง แต่บางครั้งมันจะฉุกให้คนที่เป็นผู้ใหญ่วิเคราะห์ได้อย่างถี่ถ้วนว่าตัวละครนั้นๆ เข้าใจในข้อคิดนั้นๆจริงๆหรือเปล่า สำหรับซีเคซึ่งเป็นเด็กและอาจจะมองตรงนี้ไม่มากไม่ได้ซีเรียสและคิดว่าคุณวูล์ฟทำได้ดีแล้ว (เพราะสนุก...ไม่ได้วิเคราะห์อะไรมากด้วย) แต่ก็ไม่คิดว่ามีปัญหาอยู่ดี (ฮา) นิยายของท่านยอดเยี่ยมจริงๆค่ะ คารวะหนึ่งจอก

อีกอย่างที่อยากจะชื่นชมท่านจากใจจริง คือแทบไม่มีคำผิดเลย อ่านแล้วไม่รู้สึกเสียอารมณ์เพราะปกติซีเคเป็นคนเซ้นส์สิทีฟมากกับคำผิด อ่านเจอแล้วจะเกิดเซ็ง (ทั้งๆที่นิยายตัวเองมีเกลื่อน) ผิดแบบพิมพ์ตกนั่นให้อภัย แต่ถ้าผิดแบบผู้เขียนไม่รู้วิธีเขียน ยิ่งต้องขอบายและปิดไปเลยด้วยอารมณ์ส่วนตัว

  สุดท้ายนี้ขออภัยที่ไม่ได้ชี้แนะอะไรท่าน และถึงจะไม่รู้ว่าท่านวูล์ฟตั้งใจจะส่งให้สำนักพิมพ์ไหนหรือเปล่า ก็อยากจะให้เรื่องนี้ได้ตีพิมพ์ออกสู่สายตาสาธารณะชน เพราะยอมรับว่าไม่รู้จักเรื่องของท่านวูล์ฟจนกระทั่งท่านได้มาโพสท์ที่บทความวิจารณ์นิยาย (ปกติไม่ค่อยอ่านนิยายออนไลน์) อยากจะได้เห็นรูปเล่มของนิยายดีๆจากเว็บเด็กดีอีกซักเล่มค่ะ

ขอบคุณที่สร้างสรรค์และแบ่งปันเรื่องราวดีๆให้กันค่ะ

ซีเควันเดอเรอร์ 

**********

เรื่อง : The Esbelins' Hope ความหวังของชาวเอสเบลิน

เมื่อท่านพายบอกในใบสั่งมาว่ามอร์แดนเรดี้ งานนี้ซีเควันเดอเรอร์สับแหลกไม่เกรงใจแล้วนะคะ

ในสายตาของซีเค ขอชื่นชมอย่างแรกเลยว่าอัพนิยายเป็นระบบและรวดเร็วมาก ที่สำคัญยังแต่งมาได้ถึงหลายตอนขนาดนี้ นับว่าอึดมากจริงๆ อ่านแล้วพอจะเห็นความเป็นตัวเองของท่านผ่านทางภาษา ผูกปมได้เยอะ และดำเนินเรื่องเป็นขั้นเป็นตอนไม่ออกทะเล อย่างไรก็ตาม นิยายของท่านไม่ได้แย่ค่ะ แต่ประเด็นก็คือ ทุกอย่างมันกลางๆไปหมด ตั้งแต่ภาษาที่ใช้ พล็อตเรื่อง ตัวละคร แนวทางการแก้ปัญหา การดำเนินเรื่อง ทุกอย่าง… เอาล่ะ เรามาดูดีว่า ‘กลางๆ’ ของข้าน้อยนั้นเป็นอย่างไร

อย่างแรกของนิยายของท่านที่ควรจะปรับปรุงก็คือ คำผิดและการใช้ภาษา

ข้าน้อยซีเคยอมรับว่า ข้าน้อยเป็นคนเซ้นส์สิทีฟในเรื่องการใช้ภาษาและคำผิด แต่ประเด็นก็คือ ถ้าพิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดข้าคงไม่ว่ากระไรนัก แต่เมื่อข้าได้อ่านเพียงบทนำและบทที่หนึ่งของท่าน กลับได้พบคำผิดที่อ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดใจ เพราะกำลังอ่านเนื้อเรื่องอยู่ดีๆก็ต้องควักกระดาษขึ้นมาจดอย่างเร่งด่วน

กรุณาอย่ามองว่าเรื่องคำผิดเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้ามีระยิบระย่อยตามทางข้าจะไม่ว่า แต่มันจะต้องไม่ใช่บทนำ ท่านโปรดจงอย่าลืมว่า นักอ่านใหม่ของท่านตัดสินใจที่จะอ่านหรือไม่อ่านผลงานของท่านต่อหรือไม่จากบทนำและบทที่หนึ่ง เพราะฉะนั้นบทนำและบทที่หนึ่งควรจะแก้ให้หมดจด น่าประทับใจที่สุดอย่างแรกคือควรจะไม่มีคำผิด

ถึงอย่างนั้น ท่านพายไม่ใช่คนที่ใช้ภาษาวิบัติหรือคำผิดพลาดมากจนน่าเกลียด ปัญหาคือการใช้ ร.เรือ สลับกับ ล.ลิง และคำที่ใช้ผิดมักจะอยู่ในหมวดคำไทยที่มักเขียนผิดกันอยู่แล้ว

ข้าจะชี้ให้เห็นบางจุดเท่านั้น ปราชเปรื่อง ควรจะแก้เป็น ปราดเปรื่อง

แสงสว่างยามเช้ารอดหน้าต่าง ควรจะแก้เป็น ลอดหน้าต่าง

สัญชาติญาณ ควรจะแก้เป็น สัญชาตญาณ *หมายเหตุอ่านด้านล่าง*

ประจักร ควรแก้เป็น ประจักษ์

ลองลงมา ควรแก้เป็น รองลงมา

การเขียนคำผิดจะทำให้ผู้อ่านรู้สึกหมดศรัทธาในตัวนักเขียน ซีเคยอมรับว่าตัวเองไม่ได้เก่งภาษาไทยอะไรมากมาย และก็ยังเขียนคำผิดอยู่ แต่เมื่อพบก็ควรจะแก้ไขกันไป คำไหนที่ไม่แน่ใจก็ควรจะเปิดพจนานุกรมนะคะ หลังจากที่อ่านต่อมาก็ยังมีคำผิดในทำนองเดียวกันอีกหลายจุด ลองทิ้งช่วงซักพักแล้วกลับมารีไรท์ น่าจะทำได้ดีขึ้นนะคะ (นอกจากว่าผู้เขียนไม่รู้วิธีเขียนจริงๆ)

อีกจุดหนึ่งคือการใช้คำราชาศัพท์

บางครั้งซีเคก็รู้ว่าการเขียนนิยายสมัยนี้ไม่สามารถใช้คำราชาศัพท์ที่ถูกต้องตามที่ควรจะเป็นได้ เพราะฉะนั้นไม่ได้หวังให้ใช้ตามยศถาบรรดาศักดิ์ให้ถูกต้อง เพียงแต่เมื่อยึดจะใช้คำราชาศัพท์หมวดอะไรแล้ว กรุณาอย่าเปลี่ยนไปใช้หมวดอื่นไม่ว่าจะด้วยกรณีใดก็ตาม จากบทพูดขององครักษ์กับพระราชา เริ่มแรกคุณพายให้องครักษ์แทนตัวเองว่า ‘กระหม่อม’ (เป็นคำที่ใช้กับเชื้อพระวงศ์ไม่ใช่พระราชา แต่ไม่ว่ากันค่ะ เห็นหลายเรื่องก็ใช้แบบนี้ นิยายที่ตีพิมพ์ก็ใช้ จึงไม่มีปัญหา) แต่ไปๆมาๆ เดี๋ยว กระผม เดี๋ยวกระหม่อม มันไม่เหมือนกันนะคะ ‘กระผม’ เป็นแค่คำแทนที่ใช้กับเจ้านายเท่านั้น ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ จริงๆถ้าจะใช้กระผม ก็ไม่ว่ากันนะคะ แต่จะกระผม ก็ต้อง กระผมทั้งหมด จะกระหม่อม ก็ต้อง กระหม่อมทั้งหมด ที่สำคัญคือนี่เป็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในบทนำ ซึ่งเป็นบทที่ควรจะมีความผิดพลาดน้อยที่สุด

มาต่อกันที่เรื่องภาษาและการบรรยาย นิยายของท่านดูเหมือนจะมีการบรรยายเยอะ อาจจะดูเหมือนภาษาสวย แต่มันอ่านแล้วไม่ลื่นหูบางจุด หมายความว่า ถึงจะบรรยายยาวแต่ยังไม่กินใจและยังไม่ทัชอารมณ์ผู้อ่าน ยกมาจากบทนำและตอนที่หนึ่งเช่นกัน ตอนที่เจ้าชายเสด็จออกจากวังไป อารมณ์มันไม่บีบคั้นเลยค่ะ อ่านแล้วแบบ... อืม...ออกไปซะละ คือบทสทนาน่ะ พอได้ค่ะ แต่บทบรรยายที่ควรจะใส่ความรู้สึกที่บีบคั้น เสียใจ โกรธของตัวละครนั้นมันยังไม่เข้าถึงลึกพอ กระทั่งตอนแรกที่เซปต์ร้องไห้ตอนคุยโทรศัพท์กับคุณพ่อของเขา นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผู้อ่านเข้าใจความรู้สึกเสียใจ กดดัน หรือผิดหวังของเซปต์มากเท่าที่ควร ยังมีอีกหลายตอน ทั้งตอนที่เซปต์พูดถึงแม่ที่ตาย ตอนที่เขาอยู่ในสภาวะตึงเครียด ดีใจ เสียใจ ต่างๆนาๆ มันยังไม่เข้าถึงอารมณ์ค่ะ แบบอ่านแล้วไม่อิน ถ้ารักจะเขียนตัวเอกทีมีปมดราม่าอยู่แล้วแบบนี้ต้องรู้จักเล่นกับมุมมองและจิตใจคนให้มากกว่านี้ค่ะ อย่าลืมว่าคนอ่านไม่ใช่เซปต์ คนอ่านไม่สามารถเข้าใจจิตใจที่หน่วงของเซปต์ได้ในตอนนั้น บรรยายให้คนอ่านเข้าถึงได้มากกว่านี้อีกนะคะ แต่สิ่งที่ดีก็คือเมื่ออ่านๆไปก็จะเห็นว่าภาษาพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ (ถึงจะขึ้นๆลงๆ...แบบว่า เฮ้ย ตอนนี้ทำได้ อ้าว ตอนต่อไปกลับมาเป็นเหมือนเดิมซะละ) คาดว่าถ้าเขียนต่อไปก็จะพัฒนาขึ้นอีกจนไร้จุดบกพร่องในที่สุด ยังไงก็ฝึกฝนเยอะๆค่ะ คุณพายทำได้แน่นอน

อ้อ... ไหนๆตะกี้ก็พูดถึงเรื่องความสำคัญของบทนำไปแล้ว ต่อกันเลยที่ชื่อเรื่องซึ่งเป็นอันดับแรกที่นักอ่านจะตัดสินใจเข้าหรือไม่เข้ามา ชื่อเรื่องของท่านพายเนี่ย สำหรับซีเคแล้วมันดูจืดไปหน่อย แบบว่า ถ้าพูดกันตรงๆก็คือ ถ้าเห็นก็คงจะกดเลื่อนๆผ่านไป คือมันไม่ดูอลังการไม่ทำให้น่าสนใจเท่าที่ควร ‘ความหวังของชาวเอสเบลิน’ มันดูธรรมดามากค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่เป็นเพียงรสนิยมส่วนตัวของผู้วิจารณ์ แต่ก็มีบางคนชอบชื่อเพลนๆเหมือนกัน ดูขลังดี อะไรประมาณนั้น ยังไงก็ขึ้นอยู่กับคุณพายว่าจะรับฟังหรือชอบในฝั่งใดค่ะ

พูดเรื่องการเกริ่นเรื่องไปแล้ว หลังจากที่อ่านต่อมา พบว่านิยายเรื่องนี้กำลังเดินทางเข้าสู่วงจรโรงเรียนเวทย์มนต์ (โอเค ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นอะไรเกี่ยวกับพลังจิตต่างดาวก็ตาม) พออ่านแล้วก็รู้สึก เอ้อ... มันมาอีกละ ถึงอาจจะเป็นส่วนประกอบนึงของนิยายของท่าน ไม่ใช่พล็อตหลัก (แต่ตัวเอกก็ดำเนินเรื่องอยู่ในนั้น) แต่พอเจออารมณ์นี้เข้าไปก็เกิดความเบื่อขึ้นมาทันทีเลยน่ะค่ะ นิยายแนวนี้ในเด็กดีมีเยอะ หากท่านต้องการพัฒนาตัวเอง ควรจะใส่ความเป็น เอกลักษณ์ ลงไปให้มากกว่านี้ คืออ่านเรื่องนี้แล้วยังไม่สามารถสัมผัสถึงความรู้สึกว่า เอ้ย! เก๋ว่ะ! ซึ่งความรู้สึกนี้กำลังเป็นที่ต้องการของนักอ่านสมัยใหม่ที่กำลังต้องการความแปลกใหม่ในวงการนิยายแฟนตาซี

ตัวละครหลากหลายดีค่ะ แต่รู้สึกว่ามันก็ยังไม่มีเอกลักษณ์อยู่ดี คาแร็คเตอร์ของเซปต์ก็พอได้ ประมาณว่ามีที่มาที่ไปว่าทำไมโลกส่วนตัวสูง เพราะว่าพ่อแต่งงานใหม่ แถมยังถูกปิดบังฐานะก็เลยคิดว่าพ่อไม่รักตน แล้วยังกำพร้าแม่อีก ทำให้เป็นตัวละครที่ดูเป็น ‘เด็กมีปัญหา’ และต้องการความรัก (สังเกตได้จากเวลาที่เขาดีใจหรือเสียใจเพราะพ่อของเขา) แต่ว่าประเด็นก็คือ บางทีด้านเหล่านี้มันแหลมออกมาจนเกินพอดี มันทำให้ตัวละครดูแบนจนรู้สึกว่าน่าหมั่นไส้มากกว่าน่าสงสาร อีกอย่างส่วนตัวแล้วข้าน้อยซีเคไม่ชอบการแนะนำตัวละครตั้งแต่เริ่ม เหตุผลเพราะว่า ความคิดของผู้อ่านจะถูกชักจูงไปทางนั้นได้ง่ายๆ ทั้งๆที่บางที เราควรจะแสดงนิสัย ข้อมูลของตัวละครในเนื้อเรื่องของเรามากกว่า เพื่อที่จะทำให้ผู้อ่านมีวิจารณญาณเป็นของตนเอง วิเคราะห์และตัดสินนิสัยของตัวละครจากการกระทำของตัวละครนั้นๆ

การเรียงลำดับเหตุการณ์ถือว่าโอเคค่ะ จริงๆแล้วก็ธรรมดาไปหน่อย ไม่ค่อยตื่นเต้นเลย แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรที่น่าติค่ะ คือหมายความว่า ก็เรื่อยๆ ไม่ทำให้สับสน ไม่ออกทะเล แต่ก็ไม่ทำให้รู้สึกตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม ขอชื่นชมคุณพายอีกครั้งที่สามารถเขียนได้จนมาถึงตอนที่ 26 ต้องนับว่าคุณพายเป็นนักเขียนอีกคนหนึ่งที่มีความรับผิดชอบและรักงานเขียนของตัวเองอย่างแท้จริง สิ่งเหล่านี้สำคัญมากกว่าข้อบกพร่องทุกข้อที่กล่าวมาด้านบนหากมีใจรักในการเขียนและผลงานของตน มีความอึด มีความรับผิดชอบ ทุกปัญหา ทุกข้อบกพร่องก็จะถูกแก้ไขได้จากการฝึกฝน หากคุณพายไม่ท้อไปเสียก่อน ท่านจะเป็นนักเขียนทีดีกว่านี้ได้แน่นอนค่ะ หากได้เปิดหูเปิดตา รับฟังและเขียนไปเป็นเวลานานๆ

สุดท้ายนี้ ซีเควันเดอเรอร์ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณพายให้เขียนนิยายเรื่องนี้ไปให้จบตลอดรอดฝั่ง มีความอดทนและรักในผลงานของตนให้มากๆ (ไม่ใช่รักแบบตาบอด ปกป้องสุดชีพนะคะ) อาจจะไม่ได้ชื่นชมอะไรผลงานของท่านมาก ไม่ได้แปลว่าผลงานของท่านไม่ดี แต่เพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์เมื่อเทียบกับการบอกข้อเสียของนิยายแล้วให้ท่านได้แก้ไขปรับปรุง แล้วเมื่อเขียนจบก็อย่าลืมเว้นระยะแล้วกลับมาอ่านผลงานของตัวเองในฐานะนักอ่าน ไม่ใช่นักเขียน จำความรู้สึกของตัวเองว่าอ่านแล้วรู้สึกอย่างไรไว้ แล้วปรับปรุงผลงานให้ออกมาดีที่สุดสู่สายตาของผู้อ่านทุกคน ซีเควันเดอเรอร์ในฐานะนักอ่านคนหนึ่งขอเชียร์คุณพายและ ‘The Esbelins' Hope ความหวังของชาวเอสเบลิน’ ให้ไปถึงเส้นชัยให้ได้ค่ะ

 และถ้ามีปัญหาอะไรสงสัยในบทวิจารณ์นี้ก็ยินดีให้คำตอบทุกเมื่อนะคะ

ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ และหากคำวิจารณ์ใดๆได้ทำให้คุณพายไม่พอใจ ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้

 **********

 

BlackForest✿