คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
มือเรียวได้วางดอกไม้ที่หลุมศพ ก่อนจะหยิบแว่นตากันแดดสีดำออกมาอย่างช้าๆ คราบรอยน้ำตายังคงปรากฏ น้องที่เหลือเพียงคนเดียวของเธอได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ น้องสาวที่เธอรักสุดหัวใจได้จากเธอไปก่อนหน้าวันเกิดของเธอ ควอน ยูริ
“ทำไม ทำไมเธอต้องจากพี่ไปด้วย ยุน พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะกลับมาหาเธอ แต่ทำไมเธอไม่รอพี่ ยุนอาใครทำให้เธอต้องเป็นอย่างนี้” น้ำเสียงที่สั่นเครือของยูริเต็มไปด้วยความเศร้ากับการจากไปของน้องสาว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยุนอายังมีท่าทางที่ร่าเริง แถมบอกกับเธอว่าจะพาคนรักมาให้เธอรู้จัก แต่เหตุการณ์นี้มันคืออะไรกัน ข่าวอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่แหกโค้งถนนแถบชาญเมืองทำให้เธอหัวใจสลาย
“ซูยอง บอกฉันมาให้หมดว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ยูริหันไปถามเสียงดังกับเพื่อนสนิทของยุนอา
“เอ่อ คือว่า ยุนมันเสียใจที่แฟนมันบอกเลิกแล้วไปมีคนใหม่ ก็เลยดื่มหนักจน” ซูยองพูดเสียงแผ่วลงไปเรื่อยๆ
“ใคร...แฟนของยุนคือใคร” ยูริกำมือแน่นสายตาแข็งกร้าวราวกับจะฆ่าใครได้
“เป็นนักเที่ยวที่ชื่อ จอง เจสสิก้าค่ะพี่ยูล” ซูยอง เล่าเรื่องราวของเจสสิก้าและยุนอาให้ยูริฟังว่าทั้งสองได้เจอกันในผับชื่อดังจนได้คบหาดูใจกันมา 3 เดือน ยุนอาคาดหวังกับรักครั้งนี้มากรักเจสสิก้าสุดหัวใจ แต่สุดท้ายก็ต้องถูกบอกเลิกเพราะเจสสิก้ามีคนอื่น แต่สิ่งหนึ่งที่ ซูยองไม่ได้บอกยูริคือ อุบัติเหตุครั้งนี้ไม่มีใครพบศพของยุนอาแม้แต่ซักคน
ยูริ นั่งลงตรงหน้าหลุม ราวกับจะบอกอะไรน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย
“หลับให้สบายนะยุน คนที่ทำอะไรกับเธอไว้พี่จะเอาคืนให้สาสม ใครทำน้องพี่เจ็บมันต้องเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่า..พี่จะแก้แค้นให้เธอเอง” ยูริน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง และมันจะไหลเป็นครั้งสุดท้ายยูริให้สัญญากับตัวเอง
.
.
.
ผับหรูกลางใจเมือง เหล่าผีเสื้อกลางคืนก็ออกลีลาร้อนแรงบนฟอร์เต้นรำอย่างสนุกสนาน ในนั้นก็มีสาวสวยในเดรสสีแดงที่กำลังโยกย้ายเต้นรำอย่างยั่วยวนสายตานักเต้นทั้งชายหญิง
“ไม่เบื่อเหรอแก ออกมาเที่ยวแทบทุกคืน” ร่างเล็กได้ถามเพื่อนสาวที่เพิ่งเต้นรำเสร็จมาดๆ
“ก็เบื่อ แต่ไม่อยากอยู่บ้าน” หญิงสาวเบ๊ะปากอย่างไม่ใส่ใจ
“อืมม แล้วไม่คิดถึงยุนเหรอ หายไปเลยตั้งแต่เธอบอกเลิก”
“ซันนี่ แกพูดถึงมันทำไม กว่าฉันจะสลัดคนน่าเบื่ออย่างนั้นได้แทบตาย คนอะไรแรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่หลังๆมาก็ทำตัวโง่งี่เง่าน่ารำคาญ หึงหวงไม่เข้าท่า เลิกไปได้ก็ดี” หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่ายทันทีที่เพื่อนสาวพูดถึงอดีตคนรัก หรือ คนที่เธอควงเล่น ซึ่งอย่างหลังน่าจะเหมาะกว่าเพราะเธอไม่เคยรักยุนอา เลยซักนิด
“แกก็เป็นแบบนี้นะ ฟานี่ ตั้งแต่ฉันเจอมาเนี่ย ยุนอา เรียกได้ว่าดีที่สุดในสต๊อกแกละ” ซันนี่ยังไม่วายบ่นเพื่อนสาวที่กำลังสานสัมพันธ์กับคนใหม่ที่เดินเข้ามาหา
“ฉันกยูริค่ะ คุณ” หญิงสาวหน้าตาเฉียบคมเข้ามาทักทาย
“ฉัน เจสสิก้าค่ะ” ทิฟฟานี่ส่งสายตาที่เย้ายวนให้กับคนใหม่ทันที ทำเอาซันนี่ถึงกับเหนื่อยใจ ทิฟฟานี่คงเกลียดพี่สาวร่วมสายเลือดคนนี้จริงๆถึงได้ทำลายชื่อเสียงพี่สาวผ่านตัวเอง อย่างนี้
ซันนี่เดินออกมาจากข้างในผับเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ก็ยังมีน้ำใจไปบอกสารถีคนขับรถของทิฟฟานี่ให้กลับบ้านไปได้เลยเพราะเหมือนว่าคืนนี้ทิฟฟานี่คงไปไหนต่อไหนกับสาวสวยที่เพิ่งรู้จักกันอย่างกยูริแน่นอน
ก๊อกๆๆ หญิงสาวในรถตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย
“แทยอน ฟานี่บอกให้เธอกลับก่อนเพราะมีคนไปส่งมันแล้วละ”
“ขอบคุณค่ะซันนี่ แต่ฉันรอฟานี่ดีกว่า”
“งั้นคงนานหน่อยนะแทยอน เพราะเห็นว่าเปิดห้องในคลับกันแล้ว” ซันนี่บอกเพียงเท่านั้นก่อนจะหยิบกุญแจรถของตัวเองเพื่อกลับบ้านไปพักผ่อนบ้าง ส่วนแทยอนก็นั่งเศร้าอยู่ในรถเพื่อรอทิฟฟานี่ต่อไป
“ฟานี่ เมื่อไหร่เธอจะเลิกประชดชีวิตอย่างนี้ซักที รู้มั้ยว่าฉันเจ็บปวด แทยอนเจ็บจะตายอยู่แล้วทิฟฟานี่”
บ้านตระกูลจอง กำลังวุ่นวายกับการเตรียมจัดงานแต่งงานที่จะมีขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า ของลูกสาวคนโตเจสสิก้ากับคนรักที่รักกันมานานหลายปีอย่าง ปาร์ค เยอึน
“เจสทำอะไรอยู่คะ” เยอึนเห็นคนรักก้มหน้าก้มตาจดอะไรซักอย่างอดสงสัยไม่ได้
“ไม่บอกค่ะ” เจสสิก้ารีบเก็บซ่อนกระดาษทันที
“ไม่บอกโดนลงโทษน้าาา” เยอึนก้มไปหอมแก้มเจสสิก้าอย่างรวดเร็ว
“คนบ้า ทะลึ่งนักนะ” เจสสิก้าเขินที่โดนจู่โจมไม่ทันตั้งตัว
“อีกสามวันได้ทะลึ่งมากกว่านี้แน่นอนค่ะ หึหึ” เยอึนทำสายตาเจ้าเล่ห์จนเจสสิก้าอดยิ้มเขินไม่ได้ เธอกับเยอึนคบกันในกรอบของคำว่าแฟนมาตลอดไม่เคยมีครั้งไหนที่คนตัวสูงจะเอาเปรียบเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว มากที่สุดก็แค่จูบเท่านั้น
“ไม่คุยด้วยแล้ว” เจสสิก้าแกล้งทำเป็นงอน
“โถ่ เจ้าหญิงคนสวยขา อภัยในเค้าด้วยน้าาา”เยอึนเข้าไปกอดออดอ้อนกับร่างบางอย่างน่ารัก จนเจสสิก้าเผลอหัวเราะออกมา อย่างนี้แหละน้า สามปีไม่เคยทะเลาะกันแม้แต่ครั้งเดียว
กรอบหน้าหนังสือพิมพ์เล็กๆในหน้าสังคม เป็นการประกาศการแต่งงานของไฮโซระหว่างปาร์คเยอึน ทายาทพันล้านของธุรกิจส่งออก กับ จอง เจสสิก้า ทายาทโรงแรม เครือจองกรุ๊ป ทำให้คนร่างสูงถึงกับปาหนังสือพิมพ์ลงพื้นอย่างมีอารมณ์
“ทิ้งน้องฉันแล้วไปแต่งงานกับคนอื่น ผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอต้องเจอกับคนอย่างฉัน...เจสสิก้า”
ชนบท หมู่บ้านแถบชาญเมืองไกลห่างความเจริญ
“พ่อคะ เค้าจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” สาวน้อยหน้าใสมีความกังวลกับร่างบางที่เธอไปพบ
“อืมม ความจริงตกจากที่สูงมาขนาดนี้แล้วยังรอดก็ถือว่าโชคดีแค่ไหนแล้ว แต่นี่อาการเค้าดูปกติมาก พ่อตรวจดูแล้วก็มีแค่กระดูกที่แขนซ้ายกับขาขวาหัก แล้วก็ฟกช้ำตามร่างกายเท่านั้น” ซอ ซังอู ที่เคยเป็นแพทย์มาก่อนได้อธิบายอาการของคนแปลกหน้าให้ลูกสาวได้คลายกังวล
“เหรอคะพ่อ” ลูกสาวได้ถามพ่อให้แน่ใจอีกครั้งว่าคนแปลกหน้าคนนี้ปลอดภัยจริงๆ
“ปลอดภัยดีจ๊ะลูกสาว แล้ววันนี้พ่อจะเข้าไปในเมืองนะ ดูแลตัวเองนะลูกแล้วก็ดูแลเค้าแทนพ่อด้วย คราวนี้จะไปนานหน่อยเพราะทางนั้นเห็นว่ามีงานวิจัยให้พ่อช่วยศึกษา” คนเป็นพ่อลูบหัวลูกสาวด้วยความเอ็นดู
“ค่ะพ่อ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ซอ ดูแลตัวเองได้ค่ะ” ซอฮยอนได้เข้าไปกอดพ่อเหมือนเด็กน้อย
“งั้นพ่อไปแล้วนะ ถ้าเค้าตื่นขึ้นมาก็จัดยาที่พ่อเตรียมไว้ให้นะซอ” ซังอู ย้ำกับลูกสาวอีกครั้งก่อนที่จะออกไปทำงานนอกเมืองที่เหมือนจะนานกว่าทุกครั้ง ซอฮยอนออกไปส่งพ่อก่อนจะกลับมาดูแลคนแปลกหน้า ซอฮยอนเช็ดตัวให้หญิงสาวก่อนจะเห็นสร้อยคอที่สลักเป็นตัวอักษร ก่อนจะพรึมพรำเบาๆกับหญิงสาว
“นี่เธอ ชื่อยุนอา เหรอ”
========================================
เรื่องนี้ไนซ์ได้รับแรงบันดาลใจจากละครไทยหลายๆเรื่องรวมกันนะคะ
อาทิเช่น ทางผ่านกามเทพ กับ หลงเหงาจันทร์
เพราะฉะนั้นอย่าสงสัยในความเน่า กร๊ากกกกกกกก
เจอกันต่อไปในตอนหน้านะคะ
ความคิดเห็น