คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
“นี่คุณ จะให้ฉันนอนตรงไหน” เจสสิก้ากวาดสายตาไปรอบห้องก็มีแค่เตียงเดียวที่อยู่กลางห้องเท่านั้น
“ก็...เตียงนี้ไง” ร่างสูงตบเตียง ทำท่าทางเชิญชวน จนเจสสิก้าอยากจะเข้าไปตะปบหน้าให้หายหมั่นไส้
“ให้ฉันนอนกับคุณฉันขอตายดีกว่า”
“แน่ใจเหรอเจสสิก้า อยากพิสูจน์ก่อนตายมั้ยละ” ยูริเดินยิ้มเจ้าเล่ห์เข้าไปหาร่างบางที่ถือหมอนไว้แน่น
“อย่าเข้ามานะ !!!!”
“หึหึ เจสสิก้า เธอคิดว่าเธอจะทำอะไรฉันได้เหรออออออ” ยืนหน้าไปใกล้เจสสิก้าเพื่อยั่วโมโหอีกฝ่าย แต่พอยูริพูดเสร็จก็โดนหมอนฟาดเข้าให้ที่หน้าเต็มๆ จนใบหน้าคมสะบัดไปตามแรงเหวี่ยง
ผัวะ !!!!!!
“เล่นอย่างนี้ใช่มั้ยเจสสิก้า” ร่างสูงจะเข้าไปคว้าข้อมือของเจสสิก้าแต่ก็ถูกตุบตีด้วยหมอนไม่ยั้งแม้ไม่เจ็บแต่ก็เอาเธอมึนไปเหมือนกัน
“พอๆๆๆๆ พอได้แล้ว” ยูริหมุนตัวหลบหมอนของเจสสิก้าได้ทันทำให้เจสสิก้าที่ออกแรงฟาดเต็มแรงเสียหลักล้มลงบนเตียงพอดี ยูริฉวยโอกาสขึ้นคร่อมและตรึงข้อมือของเจสสิก้าทันที
“เสร็จฉัน”
“ปล่อยฉันนะไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต” เจสสิก้าดิ้นหนียูริที่กำลังก้มหน้ามาหาเธอเรื่อยๆ
“พูดไม่เพราะเลยค่ะ อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ” ยูริบดจูบกับริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง
“อื้อออ” เจสสิก้าเบือนหน้าหนีการจูบของยูริแต่ก็ไม่พ้นเมื่อร่างสูงไม่ยอมง่ายๆ ยิ่งว่ายิ่งยุ ยิ่งดิ้นยูริยิ่งจูบ มือเรียวปล่อยข้อมือของเจสสิก้าให้เป็นอิสระก่อนจะลูบไล้ที่ปลีน่องก่อนจะเลื่อนขึ้นมาข้างบนต้นขาช้าๆ ร่างบางของเจสสิก้าถึงกับสะดุ้ง
“อ อย่า” เสียงแผ่วเบาของเจสสิก้าลอยมากระทบส่วนประสาทของยูริที่กำลังจะแตกกระเจิงให้กลับมาอีกครั้ง ร่างสูงผละตัวเองออกมา ก่อนที่ทุกอย่างจะเกินการควบคุมของตนเอง
เกือบไปแล้วยูริ
ยูริไม่พูดอะไรแต่โยน ผ้าห่มและหมอนให้เจสสิก้าที่ยืนเช็ดปากที่กำลังบวมเพราะแรงจูบร้อนแรงเมื่อซักครู่นี้ของยูริ
“นอนซะเจสสิก้า พรุ่งนี้เธอต้องเจออะไรอีกเยอะ” ยูริเดินไปล็อคประตูอย่างแน่นหนาก่อนจะล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจเจสสิก้า
เจสสิก้าปูที่นอนให้ไกลจากเตียงมากที่สุดก่อนจะล้มตัวนอนบ้าง
ฉันต้องหนีจากคนโรคจิตอย่างเธอให้ได้
“พี่ยูลไปอยู่ส่วนในของโลกเนี่ย ทำไมโทรหาไม่ติด แล้วพี่จะรู้มั้ยว่าจับไปผิดคน เฮ้อ”ซูยองปาโทรศัพท์ลงบนเตียงเพราะจนด้วยปัญญาที่จะติดต่อกับยูริ
แสงอาทิตย์ ยามเช้า ปลุกให้ยูริตื่นขึ้นมา สายตาพลางดูร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆฝา
“ทำไมเธอถึงได้ใจร้ายนักเจสสิก้า น้องฉันทำผิดอะไรเธอถึงได้ทำลายความรักของเค้าอย่างเลือดเย็น” ยูริพูดออกมาเบาๆ และลุกจากเตียงนอนก่อนจะเดินออกไป
เท้าเปล่าได้ย้ำลงบนพื้นทรายละเอียดสีขาวทำให้ยูริได้ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับธรรมชาติที่อยู่ตรงหน้า จิตใจของร่างสูงตอนนี้กำลังแตกแยกออกเป็นสองทาง สับสน และว้าวุ้นไปหมด
อยากจะแก้แค้นให้น้องแต่ทางไหนละ ที่จะทำให้คนอย่างเจสสิก้าเจ็บปวดที่สุด ยูริถึงกับคิดไม่ตก ทรมานร่างกาย ก็ทำได้ง่าย แต่เธอไม่ต้องการเพียงแค่นั้น คนอย่างเจสสิก้าต้องเจ็บทั้งกายและใจไม่น้อยไปกว่าน้องของเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าคมปรากฏขึ้น พร้อมกับเดินกลับบ้านอย่างมีจุดหมาย
“เจสสิก้า ตื่นๆ”
“......”
“ไม่ตื่นฉันปล้ำ” สิ้นเสียงเข้มๆของยูริ เจสสิก้าถึงกับเด้งตัวขึ้นมาทันที สายตาขวางมองมาทางยูริอย่างหาเรื่อง เมื่อคืนเธอแทบนอนไม่หลับเพราะต้องคอยระวังตัวระวังภัยให้กับตัวเองกว่าจะได้นอนจริงๆก็ปาไปค่อนคืน
“ไปตักน้ำใส่ตุ่ม เพราะตั้งแต่วันนี้ไปเธอต้องใช้ห้องน้ำข้างล่างบ้านเท่านั้น”
“อะไรนะ”
“หูหนวกหรือยังไง ถ้าเธอไม่ตักก็ไม่ต้องอาบน้ำ”
“แล้วจะให้ฉันไปตักน้ำจากไหนกัน” เจสสิก้าขึ้นเสียง
“น้ำตกไง เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึง ออกกำลังกายหน่อยซิคุณหนูเจสสิก้า” ยูริยืนกอดอกยิ้มอย่างเย้ยหยั่น เจสสิก้าเกลียดจริงๆกับคำว่าคุณหนู คิดว่าเธออ่อนแอขนาดนั้นมานักหรือไง เจสสิก้าลุกขึ้นก่อนจะเดินเชิ่ดออกไปตักน้ำตามยูริว่า
“แล้วน้ำตกอะไรนั่นของคุณอยู่ไหน”
“ตามฉันมา อ่อ หยิบถังที่ฉันเตรียมไว้สำหรับเธอมาด้วยจะได้ไม่ไปเสียเที่ยวนะคุณหนู”
เจสสิก้าเดินไปหยิบถังน้ำสองถังที่รอเธออยู่อย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะเดินตามยูริไป แล้วก็จริงอย่างที่ยูริว่า เดินไปไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงน้ำตก เจสสิก้าถึงกับตะตึงกับความงดงามของน้ำตกที่อยู่ตรงหน้า สายน้ำที่ไหลตกลงมาเป็นม่านน้ำ น้ำใสที่มองเห็นถึงพื้น ฝูงปลาแหวกว่ายไปมา ทำให้เจสสิก้าตื่นตาตื่นใจ จนลืมไปว่ายูริยืนมองอยู่ข้างๆ
“ไม่เคยเห็นน้ำตกหรือไงกันคุณหนู หน้าสงสารจริงๆ” วาจาที่ขวางโลกของยูริลอยมากระทบประสาทการได้ยินของเจสสิก้า
“นี่!!!!”
“อะไร นี่ อะไร จะตักน้ำก็รีบตักเดี๋ยวฉันจะทำกับข้าว” ยูริพูดเสร็จก็เดินกลับไปไม่หันมองร่างบางแม้แต่น้อย
“ไอ้โรคจิต ค่อยดูถ้าฉันหนีไปได้ฉันจะแจ้งความจับเธอเข้าคุก” เจสสิก้าได้แต่กัดฟันกรอดก่อนจะหยิบถังน้ำขึ้นมาตักน้ำ
“หนักจัง” แขนเล็กๆยกถังน้ำสองถังขึ้นมาและเดินกลับไปที่ห้องน้ำ แต่เมื่อเห็นสภาพห้องน้ำเจสสิก้าถึงกับช็อค
นี่ฉันต้องใช้ห้องน้ำห้องนี้ใช่มั้ย
สภาพของห้องน้ำที่ไม่เหมือนห้องน้ำแต่เหมือนห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆที่ทำด้วยฝาไม้เก่าผุๆ พร้อมที่จะพังหรือจะปลิวไปได้ทุกเมื่อเมื่อลมพัด โถส้วมก็เป็นแบบนั่งยองๆ ตุ่มน้ำที่ไม่มีแม้แต่น้ำซักหยด ทำเจสสิก้าเกือบจะร้องไห้เธอต้องกลับไปตักน้ำกี่รอบกัน น้ำในตุ่มถึงจะเต็ม เจสสิก้าเทน้ำจากถังลงตุ่ม ร่างบางเดินกลับไปตักน้ำที่น้ำตกรอบแล้วรอบเล่า จากที่ตอนแรกเห็นว่าทางเดินจากน้ำตกใกล้นิดเดียวแต่ตอนนี้เจสสิก้ากลับคิดว่ามันไกลเกินไปแล้ว กำลังแขนเริ่มอ่อนล้า อาการปวดเมื่อยหลังเป็นผลจากการก้มๆเงยๆ ในใจร่างบางตอนนี้นึกสาปแช่งคนร่างสูงไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เจสสิก้าเดินกลับไปตักน้ำอีกครั้งซึ่งมันจะเป็นรอบสุดท้ายสำหรับเธอแล้วเพราะน้ำในตุ่มจะเต็มซักที
“เฮ้อออออ เสร็จแล้ว” เจสสิก้าปาดเหงื่อที่เต็มใบหน้าสวย ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดฝาตุ่มก่อนที่จะเดินไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนเพื่อจะได้อาบน้ำกับเค้าซักที แต่ก่อนออกไปเจสสิก้า
ก็ต้องช็อคเป็น รอบที่2สุดขีด
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงกรี้ดดังลั่นสนั่นเกาะของเจสสิก้าทำเอายูริที่กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ก็ตกใจ อดที่จะวิ่งออกมาไม่ได้เพราะเกรงว่าร่างบางจะได้รับอันตรายจากอะไรบางอย่างที่เธอก็ไม่ทราบได้
“เจสสิก้า มีอะไร” ยูริถามเสียงเครียดเมื่อเห็นว่าเจสสิก้ามีใบหน้าที่ซีดเผือดยืนขาสั่นอยู่ในห้องน้ำ
“ตุ๊ก...ตุ๊กแก” ร่างบางพูดออกมาอย่างยากลำบาก แต่ยูริที่ได้ยินถึงกับขำแตกราวกับว่าเป็นเรื่องน่าขันเต็มที ร่างสูงกำลังจะเดินไปหาเจสสิก้าแต่ก็ต้องตกใจเมื่อร่างบางได้เป็นลมล้มพับไปเป็นที่เรียบร้อย
“เฮ้ยยย ไรวะใจเสาะชะมัด” ยูริก้มลงอุ้มเจสสิก้าขึ้นมาและพาร่างบางออกมานอนที่นั่งริมระเบียงบ้าน
เวลาผ่านไปซักครู่ ยูริก็ทำอาหารเสร็จพอดี ส่วนเจสสิก้าก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา
กรี้ดดดดดด
“ตุ๊กแก ตุ๊กแก ไม่จริงฉันอยู่ร่วมกับมันนานขนาดนั้นเชียวเหรอ ไม่จริ๊งงง” เจสสิก้าร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะเธอไม่สังเกตเลยว่าตอนที่หิ้วถังน้ำไปมาอยู่นั้น มีตุ๊กแกสีดำตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ขอบประตูด้านบน
“เอ้า ร้องไห้เข้าไป ก็แค่ตุ๊กแกน่ารักๆตัวเดียวทำเป็นกลัวไปได้” ยูริยิ้มขำกับท่าทางที่กลัวสุดขีดของเจสสิก้า
“น่า..รัก..ฮึก..บ้านเธอซิ..ฮึก” เจสสิก้าปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความกลัวไม่หาย
“พอได้แล้ว เจสสิก้า มากินข้าวก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ” ยูริเริ่มรำคาญก่อนดึงข้อมือของเจสสิก้าไปที่โต๊ะซึ่งเจสสิก้ายอมไปแต่โดยดีเพราะตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนอะไรทั้งนั้น ทั้งอ่อนล้าจากการตักน้ำ ทั้งตกใจช็อคกับตุ๊กแกที่เธอเกลียดที่สุด
“กินซะ”
“.........” เจสสิก้ายังซึมๆ งงๆและเบลอๆ อยู่
“นี่ จะให้ฉันมัดมือมัดเท้าแล้วป้อนให้เหมือนเมื่อคืนมั้ย” เจสสิก้าหยิบช้อนขึ้นมาตักอาหารอย่างลังเล ก่อนจะตัดสินใจทานมันลงไป
รสชาดไม่เลวแหะ
บรรยากาศในการทานข้าวเช้าของคนทั้งคู่ มีแต่เสียงคลื่นที่กระทบเข้าชายฝั่งเท่านั้น แต่ไม่มีเสียงพูดคุยกันระหว่างคนทั้งคู่ จนกระทั่งเจสสิก้าทานจนอิ่ม ส่วนยูริก็ทานเสร็จเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
“ล้างจานด้วยนะเจสสิก้า” ยูริเดินบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะไปหยิบหนังสือมาอ่านที่ระเบียงอย่างสบายอารมณ์
“ล้างจานด้วยนะ ชิสส์” เจสสิก้าบ่นเบาๆก่อนจะจัดการตามที่ไอ้โรคจิตหน้าหล่อตัวดำสั่ง
เจสสิก้าจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้ชำระล้างร่างกายซักที นี่ขนาดแค่ครึ่งเช้าเธอยังเหนื่อยขนาดนี้แล้วถ้าอยู่ต่อไปเรื่อยๆเธอจะต้องเจออะไรบ้างเจสสิก้าเองก็อดคิดไม่ได้
ร่างบางหอบผ้าข้าวหอบของเพื่อที่จะไปอาบน้ำแต่เมื่อเห็นปริมาณน้ำในตุ่มขาของเจสสิก้าก็แทบทรุด เพราะน้ำที่เธอตักมาจนเต็มตอนนี้เหลือแค่น้อยนิด ตักอาบได้ 4 ขันคงหมด และตอนนี้น้ำก็ได้เจิงนองเต็มพื้นห้องน้ำไปหมด
นี่มันอะไรกัน ตุ่มน้ำรั่วงั้นเหรอ จงใจแกล้งฉันใช่มั้ยไอ้โรคจิต!!!!!
เจสสิก้าโกรธจนควันออกหู เดินไปหายูริที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียงก่อนจะเขวี้ยงขันอาบน้ำไปทางร่างสูงทันที แต่ยูริไวกว่าสามารถหลบขันของเจสสิก้าได้ทันก่อน
“อะไรของเธอ เจสสิก้า” ยูริขึ้นเสียงดังตามอารมณ์
“เธอแกล้งฉันใช่มั้ย”
“แกล้งอะไร”
“ก็ตุ่มน้ำมันรั่ว เธอก็ยังให้ฉันตักน้ำมา รู้มั้ยว่าฉันเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะตักน้ำให้เต็ม”
“ฉันเปล่า” ยูริตอบสั้นๆ
“ฉันไม่เชื่อ ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย”
“ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันไม่รู้จริงๆว่าตุ่มมันรั่ว”ยูริยืนยันคำเดิมก่อนจะนั่งลงอ่านหนังสือต่อโดยไม่สนใจร่างบางซักนิด
“แล้วฉันจะอาบน้ำได้ยังไงกัน ขอฉันอาบห้องน้ำข้างบนไม่ได้เหรอ” เจสสิก้าอ่อนลงเพื่อต่อรองกับยูริ
“ไม่ได้”
“ขอร้องเถอะยูริ ฉันเหนียวตัวจะตายอยู่แล้ว”
“อาบน้ำตกก็ได้นิ” สิ้นเสียงยูริเจสสิก้าอยากจะเข้าไปกรี้ดๆใส่หน้าร่างสูงทันที แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินสะบัดออกไปจากตรงนั้นทันที
ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้บ้ากาม
=========================
รีดเดอร์ ไรท์เตอร์ขออภัยที่มาอัพช้า
เพราะไรท์เตอร์ต้องเตรียมพรีเซ้นท์งาน
อาทิตย์นี้ก็เลยวุ่นๆ จนไม่มีเวลาอัพฟิค
และคาดว่าจะเป็นอย่างนี้จบกว่าจะสอบเสร็จ - -"
แต่จะพยายามมาอัพให้บ่อยที่สุดนะคะ
สำหรับตอนนี้ยกให้ไอ้โรคจิตกับเจสศรีนะคะ555
เจอกับไอ้โรคจิตของหญิงสิกได้ใหม่เมื่อชาติต้องการนะคะ
ไปละค่ะ ฟิ้วววววววววววววววววววววว
ปล. ช่วยตรวจสอบคำผิดให้ด้วยนะคะ ถ้ามีจุดไหนผิดก็ฝากเตือนด้วยค่ะ ^ ^
ความคิดเห็น