คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Love 7
“ ยงกุก.. คือว่าฉัน... ชอบนาย! ฉันแอบชอบมานานแล้วละ ”
ยงกุกยืนอยู่ตรงหน้าฉันไม่มีอากัปกิริยาใดๆ นี่ฉันพูดทำให้ยงกุกทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ สงสัยจะตื่นเต้น><
“ ขอโทษนะเซริฉันคงรับความรู้สึกที่เธอมีให้ต่อฉันไม่ได้.. เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมน่าจะดีกว่านะ ”
กริ๊งงงงงง~~
โอ็ยยยย~ ไอ้นาฬิกาบ้าาาา! คนนอนฝันดีๆ ดันมาขัดอะไรตอนนี้ห๊าาา!!! เซ็งเว้ยตื่นมาก็อารมณ์บ่จอยยยยยย~ ฉันลุกจากเตียงและเตรียมไปอาบน้ำ
เอ.. ตอนฝันฉันบอกชอบแล้วยงกุกตอบมาว่าอะไรนะ?
“ นี่ก็เหลือไม่กี่วันแล้วนะครับที่คุณเซริจะอยู่ที่บ้านของพวกเรา ” จงออบ
“ แล้วไงละ ” ยองแจ
“ อ้าวนึกว่านายจะเกิดความผูกพันอะไรบางอย่างกับเซริเสียอีก ” ฮิมชาน
“ ฉันเนี่ยนะ? เหอะๆ เป็นไปไม่ได้หรอกยัยเซริก็แค่ผู้หญิงที่ต้องมาชดใช้สิ่งที่ทำกับฉันก็แค่นั้น ” ยองแจ
“ แร๊ง~ ” แดฮยอน
อีกด้านหนึ่ง
อะไรกันทำไมนายยองแจต้องพูดทำร้ายฉันขนาดนั้นด้วยละ.. ใช่สิฉันมันก็แค่ผู้หญิงที่อยู่ๆ ก็โดนนายใจร้ารังแกโดนให้มาเป็นคนรับใช้ แล้วนี่ฉันจะมายืนเสียใจอะไรกับที่หมอนั้นพูดอีกไม่นานฉันก็จะได้ออกไปจากที่นี่ ทนอีกหน่อยนะยัยเซริเธอต้องทำได้
“ เซริเธอมายืนอะไรตรงนี้ไม่ไปกินข้าวละ ”
อยู่ๆ ยงกุกก็โผล่มาจากไหนไม่รู้
“ อะ..เออตกใจหมดเลยฮาๆ ฉันกำลังจะลงไปแล้วละแล้วนายกินหรือยัง? ”
“ ยังฉันพึ่งลงมานั้นก็ไปพร้อมกันเลยสิ ”
“ จ๊ะ^^ ”
ที่โต๊ะอาหารทุกคนมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาคงมีแค่ฉันสินะที่มาเป็นส่วนเกินของครอบครัวนี้T^T ( รู้สึกเศร้าใจ )
" พึ่งเห็นนะครับว่ายงกุกใส่กำไล ใครให้มาครับเนี่ย? " จุงฮง
" ของขวัญที่ฉันให้เอง^^ " เย้ๆ ยงกุใส่ของฉันด้วย><
" นี่เหรอของขวัญที่เธอให้ยงกุกไร้รสนิยมจริงเลยนะเธอ "
" เรื่องของฉันยุ่งอะไรด้วยห๊ะ? ขอบคุณนะที่ใส่ของที่ฉันให้^_^ "
" อืม... กินกันเถอะกับข้าวจะเย็นหมดแล้ว " ยงกุก
แล้วทุกคนก็ลงมือกิน วันนี้ป้าจินทำอาหารน่ากินมากกกก~ มีของที่ฉันชอบด้วย>< ถูกใจฟุดๆ
เฮ้อ.. ทำไงให้นึกถึงฝันในช่วงที่ยงกุกตอบฉันนะ ทำยังไงก็นึกไม่ออก
“ มายืนเหม่อลอยเป็นหมามองเครื่องบินไปได้ ”
อยู่ๆ ยองแจก็โผล่ออกมาแถมยังพูดจากวนๆ อีก-*-
“ ถ้าจะมาพูดจาแบบนี้ไม่ต้องมาพูดกันเลยดีกว่า ” ฉันเดินหนีนายยองแจแต่ยองแจเข้ามาขวางทางเดินเสียก่อน
“ อะไรของนายฉันจะเข้าบ้านไม่ใช่สิคฤหาสน์.. ”
“ เป็นอะไรของเธอเนี่ย เมนมาไง ”
“ มาไม่มาเรื่องอะไรของนาย ใช่สิฉันมันก็แค่คนรับใช้นาย ”
“ เป็นอะไรของเธออีกตั้งแต่กินข้าวแล้วนะ ผู้หญิงเข้าใจยาก ”
“ ใช่ฉันมันผู้หญิงเข้าใจยากนายน่ะอยู่ห่างๆ ฉันเลยนะ! เห็นหน้านายแล้วชีวิตฉันยิ่งแย่ๆๆ ” และฉันก็เดินหนีเข้าคฤหาสน์ไปทิ้งให้นายยองแจเฮงซวยนั้นอยู่คนเดียว
คนอะไรยังมีหน้ามากวนไม่รู้ตัวเองหรือไงว่าทำอะไรลงไป ฉันฟึดฟัดขึ้นมาบนห้องนอนเฮ้อ~ อีกสองวันฉันต้องจากที่นี่ไปแล้วห้องนอนนี้คงกลับไปเป็นสภาพเหมือนเดิม ส่วนฉันก็ได้กลับไปบ้านอันแสนสุขของฉันเสียทีทนทุกข์รับใช้นายจอมโหดเอาแต่จิกสั่งๆๆๆ หมดหน้าที่นี้อย่าได้เจอกันอีกเล๊ยยยย~!
“ ยองแจฮยองไปทำอะไรนูน่าเขาน่ะเดินฟึดฟัดขึ้นห้อง ” จุนฮง
“ ก็ไม่รู้เนี่ยว่าฉันไปทำอะไรให้อยู่ๆ ก็พูดประชดประชันอยู่นั้นแหละ ”
“ แล้วฮยองถามไหมว่าเป็นอะไร ” จงออบ
“ ถามแต่ไม่ตอบ ”
“ ผู้หญิงก็งี้แหละกฎของกลุ่มเราถึงบอกไงว่าห้ามมีแฟนเพราะว่าผู้หญิงน่ะหน้าเบื่อเข้าใจยาก ” ฮิมชาน
“ ... ”
ผมไม่ตอบอะไรกลับไปแต่ถึงยังไงผมก็อยากรู้ให้ได้ว่าตัวผมเองไปทำอะไรให้เซรินั้นอารมณ์ไม่ดีเอาแต่พูดประชดใส่ผม
“ หรือว่าจะได้ยินที่ยองแจฮยองพูดตอนที่พวกเรานั่งรอเซริกับยงกุกฮยองลงมาทานข้าวละครับ ” จงออบ
“ ก็เป็นไปได้นะ แกน่ะพูดแรงด้วยสิถ้าเป็นฉันได้ยินนะคงอารมณ์เสียน่าดู ” แดฮยอน
“ ใช่แล้วละ.. ” ยงกุก
“ ใช่อะไรเหรอยงกุก ” ฮิมชาน
“ ตอนที่ฉันเดินลงมาเจอเซริยืนอยู่ตรงบันไดพอดีฉันก็เลยชวนเซริมากินข้าวก่อนหน้านั้นเซริคงแอบฟังที่พวกนายคุยอยู่ ”
ถ้าเป็นแบบที่ยงกุกฮยองบอก... ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วละ
“ แล้วนั้นฮยองจะไปไหน ” จุนฮง
ผมไม่ตอบอะไรกลับไปแล้วรีบวิ่งขึ้นไปหาเซริเพื่อที่จะอธิบายเรื่องที่ผมพูดแรง ขนาดแดฮยอนบอกยังบอกว่าถ้าได้ยินแบบนั้นอารมณ์เสียแล้วกับผู้หญิงอย่างเซริจะเหลือเหรอ
“ มันคงไปอธิบายบางอย่างให้เซริเข้าใจแค่นี้ก็ทำให้รู้แล้วว่ายองแจมันแคร์เซริแค่ไหน ” ยงกุก
“ นั้นก็หมายความว่า... ” ฮิมชาน
“ ใช่.. ยองแจมีใจให้เซริ ” ยงกุก
“ แล้วจะทำอย่างไรต่อไปละครับฮยองยองแจฮยองเล่นมีใจให้คุณเซริเท่ากับแหกกฎกลุ่มB.A.P เลยนะครับ ” จงออบ
“ เรื่องนั้นน่ะฉันเตรียมการไว้แล้ว... ”
ก๊อกๆๆ
“ เซริเธอออกมาคุยกับฉันก่อนได้ไหม ”
เซริเปิดประตูออกมา มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
“ มีอะไรจะเรียกใช้ฉันอีกและคุณชาย ”
“ เลิกประชดฉันสักทีหนาเซริ ฉันรู้ว่าเธอแอบฟังฉันตอนที่ฉันพูดถึงเธอที่โต๊ะอาหารกับเพื่อนๆ ของฉัน.. คือฉันขอโทษฉันมันปากเสียที่พูดแรงเกินไป ”
“ ถามหน่อยฉันเป็นอะไรกับนาย ”
อยู่ๆ มาถามกันแบบนี้แล้วผมจะตอบว่ายังไงกันละเนี่ย
“ เป็น.. คน..(ที่ฉันชอบไงละ) ” ทำไมมันพูดไม่ออกนะ!
“ เรื่องนั้นช่างเถอะไม่ต้องตอบฉันก็ได้เพราะฉันรู้คำตอบของนายอยู่แล้วแหละ ”
“ เธอรู้?... ได้ไง ”
“ ฉันมันก็แค่คนรับใช้ นายจะมาแคร์ความรู้สึกฉันทำไมกันทำไมไม่ไปอยู่กับพวกเพื่อนๆ ของนายละแล้วก็นินทาฉันเยอะๆ นะจะได้สมกับเป็นนายหน่อย ”
เซริหันกลับไปในห้องพร้อมกับปิดประตูแต่ผมใช้มือกันไม่ให้เธอปิด
“ อะไรอีกเรียกฉันให้มาคุยแค่นี้ไม่ใช่หรือ.. อุ๊บส์ ”
ผมเข้าจู่โจมไปที่ริมฝีปากของเซริและจูบกันนุ่มนวนของผมก็จบลงเพียงไม่กี่วินาที
เพียะ!!!
“ นายทำบ้าอะไรของนายกันห๊ะ!! ”
ปัง!!
และนั้นก็คือประโยคสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเซริ... โอ๊ย! นี้ผมทำบ้าอะไรลงไปทำไมไม่ยั้งใจไว้ทำไมกัน... แล้วต่อไปผมจะมองหาเซริติดไหม..
อี!!! ผู้ชาายเฮงซวย!! นายเอาจูบแรกของฉันไปได้ไงงงงง!! ฉันจะเอาไว้ให้คนที่ฉันจะรักเขาไปจนวันตายนะ!! ทำไมนายต้องทำร้ายจิตใจฉันซ้ำแล้วซ้ำอีกห๊ะ! ฉันเกียจนายได้ยินไหมว่าฉันเกียจนายที่สุด!!!!
สวัสดีจ้าาา~
ดองนิยายเรื่องนี้ไว้นานมาก
มีเวลามาอัพแล้วนะจ๊ะ^^
คิดว่า(ขีดเส้นใต้ใหญ่ๆ) จะมาอัพเรื่อยๆ
บอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วละ!
รอลุ้นละกันว่าจะจบแบบไหน><
ความคิดเห็น