มหาจักรพรรดิมนต์ตราศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้น

แสงแดดยามเช้า เสียงนกน้อยกู่ร้องแสดงถึงวันใหม่ได้มาถึงแล้วเป็นเวลาที่ผู้คนมากมายตื่นมาทำกิจวัตรประจำ นั้นได้มีร่างของเด็กน้อยวัย 5 ขวบ ฉางเชิงที่นอนอยู่บริเวณชายป่าอสูรสถานที่ๆชาวบ้านทั่วไปไม่ได้ค่อยๆอยากเข้ามาใกล้ก็ค่อยๆขยับร่างกายและลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อต้อนรับวันใหม่และชีวิตใหม่เช่นเดียวกันหลังจากนั้นฉางเชิงได้มองไปรอบๆๆตัวเองก็พบเพียงแต่ป่าโชคดีที่ไม่มีอสูรเวทย์ไม่งั้นการเริ่มต้นอาจเป็นจุดจบก็ได้สำหรับเด็กน้อย
"เฮ้อ ข้าคือฉางเชิงสินะ นี่คือชีวิตใหม่ของข้าสินะ"เสียงบ่นของเด็กน้อย
หลังจากบ่นเสร็จฉางเชิงได้ลุกขึ้นเดินไปสำรวจรอบๆๆตัวเองอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัย
จากนั้นก็กลับมานั้งที่เดิมเพื่อเรียบเรียงความรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้อย่างละเอียดอีกครั้งด้วยความสามารถของพรแห่งปัญญาทำให้ฉางเฉิงเข้าเรื่องราวในความทรงจำได้อย่างรวดเร็ว
***โลกใบนี้เต็มไปด้วยเวทย์มนต์ แบ่งออกเป็น 7 อาณาจักรประกอบด้วย

1.อาณาจักรเทเรีย
2.อาณาจักรเรนเดีย
3.อาณาจักรบาบิโลเนีย
4.อาณาจักรพาทริอาค
5.อาณาจักรเซนเธอรอส
6.อาณาจักรวินเทอร์
7.อาณาจักรทาลคาวิน

ซึ่งแต่ละอาณาจักรนั้นมีราชวงศ์ปกครองมีผู้พิทักษ์คอยปกป้อง มีเมืองต่างที่ตระกูลใหญ่คอยดูแลอยู่ในปกครองและสำนักเวทย์มนต์ต่างๆเป็นกำลังในการสร้างผู้คนที่มีความสามารถขึ้นมาให้เป็นกองทัพเพื่อปกป้องอาณาจักรจากการบุกรุกของอสูรเวทย์และอาณาจักรอื่นๆรอบข้าง
ถึงแม้การใช้เวทย์มนต์จะเป็นเรื่องปกติของผู้คนแต่ความเป็นอยู่ของผู้คนนั้นก็ขึ้นอยู่ความสามารถถ้าแข็งแกร่งก็สุขสบายถ้าอ่อนแอก็เป็นได้แค่ทาสรับใช้ ***
นี่คือสิ่งที่ฉางเชิงได้จากความทรงจำและป่าอสูรที่ฉางเชิงอยู่ตอนนี้ก็ใกล้กับอาณาจักรทาลคาวินซึ่งเป็นอาณาจักรที่เล็กที่สุด ดังนั้นสิ่งแรกที่ต้องทำในความคิดของเด็กน้อยแต่จะเข้าไปมือเปล่าก็ยังไงอยู่เพราะต้องหาเงินสำหรับใช้จ่ายและสิ่งที่หาง่ายที่สุดเพื่อขายเป็นเงินก็คือสมุนไพร ที่มีอยู่เต็มป่าอสูรถึงแม้จะอยู่เขตนอกแต่ก็เต็มไปด้วยสมุนไพรระดับต่ำถึงกลางหรือโชคดีอาจเจอสมุนไพรระดับสูงหลังคิดเรียบร้อยฉางเชิงเลยเดินเก็บสมุนไพรต่างๆผ่านไป 3 ชั่วโมงก็ได้สมุนไพรระดับต่ำและระดับกลางมาจนเต็มกระเป๋า**ไม่ต้องถามว่ามาจากไหนท่านเทพแกให้ติดตัวมาพร้อมเสื้อผ้าน่ะ**ถึงไม่ได้มากมายแต่ก็น่าจะพอสำหรับซื้อของใช้และข้าวกินแหละหลังจากนั้นฉางเชิงก็เดินทางเข้าเมืองเวนินซึ่งเป็นเมืองหนึ่งในการปกครองของอาณาจักรทาลคาวินถึงจะเป็นเมื่องที่ไม่ได้เจริญมากนักแต่ก็ไม่ได้แย่อะไรมากมีร้านค้า สำนักเวทย์ โรงประมูล โรงแรมต่างตั้งอยู่พอสมควร หลังจากใช้เวลาในการเดินทางไป 2 ชั่วโมงเด็กน้อยก็มาถึงประตูเข้าเมืองเวนินฉางเชิงได้เห็นผู้คน ขบวนสินค้าที่ต่อคิวรอการตรวจจากทหารยามเพื่อเข้าเมืองจนผ่านไปประมาณว่า20 นาทีก็ถึงคราว"เจ้าชื่ออะไร"เสียงทหารยามถามขึ้น
"ข้าน้อยชื่อฉางเชิง""พ่อแม่ของเจ้าไปไหนทำไม่มาคนเดียว""พ่อแม่ข้าน้อยเสียไปแล้วน่ะครับ"(มีหรือเปล่ายังไม่รู้เลย เป็นเพียงความคิดไม่กล้าพูดออกไป)""อ่อ แล้วมาทำไรที่เมืองนี้"ทหารยามถาม "ข้าน้อยแค่อยากมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองนี่น่ะครับ"ทหารทำหน้าเข้าใจในสิ่งที่เด็กน้อยจะสื่อแล้วหันไปปรึกษากับทหารอีกนาย จากนั้นก็หันมาพูดกับเด็กน้อย "เจ้าเข้าไปได้ถ้าอยากจะอยู่เมืองนี้ก็ไปขึ้นทะเบียนซะคราวหน้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตอบคำถามอีก" ฉางเชิงได้ยินดังนั้นกล่าวขอบคุณแล้วรีบเดินเข้าเมืองพร้อมมองหาร้านที่จะรับซื้อสมุนไพรแต่ก็ไม่รูจะไปร้านไหนดีเนื่องจากอยากหาร้านเล็กก็พอจะได้ไม่เป็นที่สนใจว่าเด็ก 5 ขวบเก็บสมุนไพรจากไหนมากมายสำหรับผู้ใหญ่ปริมาณที่ฉางเชิงมีอาจไม่มากแต่สำหรับเด็ก 5 ขวบถือว่ามากทีเดียวดังนั้นฉางเฉิงเลยถามคนที่ผ่านไปมาแถวนั้นแล้วก็ได้ร้านเล็กตามที่ต้องการหลังจากนั้นก็ได้มุ่งหน้าไปที่ร้านดังกล่าวพอไปถึงพอร้านเล็กที่มีคนเข้าออกไม่มากส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านทั่วไปที่หาสมุนไพรมาขายฉางเชิงรอจนไม่มีคนจากนั้นก็เข้าไปในร้านพบกับเจ้าของร้านที่เป็นชายแก่อายุน่าจะประมาณ60-70ปีแต่ก็ไม่ถือว่ามากมายสำหรับโลกใบนี้เพราะคนที่ใช้เวทย์มนต์จะมีอายุที่ยาวมาก "ต้องการหาซื้อสิ่งใดหรือจะมาขายสิ่งใดเด็กน้อย"เมื่อชายแก่เห็นฉางเชิงเลยถามขึ้นมา"ข้าน้อยนำสมุนไพรมาขายไม่ทราบว่าร้านท่านรับซื้อหรือไม่""รับ สิแล้วเจ้านำสมุนไพรใดมาขายบ้างเอามาให้ข้าประเมินราคาสิ""ข้ามีสมุนไพรระดับต่ำกลับกลางมานี่ครับ"จากนั้นฉางเชิงได้หยิบสมุนไพรที่เก็บมาวางบนเค้าเตอร์เพื่อให้เจ้าของร้านตรวจสอบผ่านไปสักพักเจ้าของร้านก็ได้บอกราคาที่รับซื้อ "สมุนไพรระดับต่ำข้าซื้อได้ต้นละ10เหรียญเงินส่วนระดับกลางข้าให้50เหรียญเงินถ้าเป็นสมุนไพรปกติที่มีระดับความบริสุทธิ์1-5ล่ะนะส่วนที่เจ้าเก็บมาเป็นสมุนไพรที่มีความบริสุทธิ์ระดับ6ขึ้นไปทั้งนั้นถึงระดับจะต่ำอ่ะนะข้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าไปนำมาจากไหนข้าไม่ได้สนใจแต่ข้าให้ได้ในราคา 1 เหรียญทองต่อสมุนไพรระดับต่ำ1ต้นส่วนระดับกลางข้าให้ 5 เหรียญทองเจ้าพอใจหรือไม่"
"ท่านให้จริงนะ"อืม"ข้าตกลง"นี่คือค่าสมุนไพรที่เจ้านำมาขายสมุนไพรระดับต่ำความบริสุทธิ์ขั้น6ขึ้นไป50ต้นระดับกลางความบริสุทธิ์ขั้น6ขึ้นไป45ต้นรวมเป็น275เหรียญทอง"จากนั้นเจ้าของร้านก็ยืนเงินให้เด็กน้อยพร้อมถามเจ้าจะถือเงินจำนวนนี้ใส่กระเป๋าจริงน่ะหรือ ฉางเชิงคิดตามว่ามันก็อันตรายสำหรับเด็กจริงเลยถามกลับเจ้าของของร้านว่ามีแหวนมิติหรือไม่แล้วราคาเท่ารัย เมื่อเจ้าของร้านได้ยินจึงบอกให้รอสักคู่พร้อมเดินเข้าไปในร้านแล้วกลับออกมาพร้อมแวนมิติ3วตงและยื่นให้ฉางเชิงดูพร้อมบอกราคา”แหวนมิติขนาด1*1(เมตร)ราคา20เหรียญทองส่วนขนาด5*5ราคา100เหรียญทองส่วนขนาน10*10ราคา200เหรียญทอง”เมื่อได้ยินดังนั้นฉางเชิงทำถ้าคิดอยู่นานเพราะถ้าซื้อแหวนขนาดเล็กก็เก็บของไม่ได้มากแต่ถ้าซื้อขนาดใหญ่ก็อาจไม่เหลือเงินพอใช้จ่ายและอาจถูกปล้นได้อีกเพราะราคาแหวนก็ไม่ใช่ถูกๆ เมื่อเห็นสีหน้าคุ้นคิดของเด็กน้อยพ่อค้าเลยอธิบายเพิ่มให้เด็กน้อยตัดสินใจง่ายขึ้นว่า “นี่เจ้าเด็กน้อยแหวนมิติน่ะเจ้าจะเลือกยากทำไม่กันยังไงภายหลังเจ้าก็เพิ่มพื้นที่ได้อยู่ที่แล้ว”จริงหรอครับ"เออสิข้าจะโกหกเจ้าทำไม"แต่ถ้าข้าซื้อวงเล็กมันก็เล็กเกินไปแต่ถ้ามาอีกขนาดก็ใหญ่เกินไปที่ข้าสมควรมีครอบครองเดี๋ยวนี้โดนปล้นได้" เจ้ากังวลเรื่องนี้งั้นเจ้าก็ซื้อขนาด5*5 เดี๋ยวจ้าจะแต่งให้มันเป็นสีขาวเหมือน1*1ให้เอามั้ยจะได้หมดปัญหา"ท่านทำได้จริงหรอ"จริงสิข้าเพิ่มรวด

ลายให้ด้วยแต่มันทำได้ครั้งเดียวนะเปลี่ยนกลับไม่ได้อีกแล้วเอามั้ยตกลง"งั้นเอาขนาด5*5 ครับนี่เงิน100เหรียญครับ"แล้วเจ้าจะเอาลายอะไรบนแหวน"ขอเป็นต้นสมุนไพรต้นนั้นละกัน"(มันเป็นสมุนไพรที่มีลักษณะคล้ายเถาวัลย์เล็กดูสวยดี)"ได้รอสักคู่"จากนั้นเจ้าของร้านก็ร่ายเวทย์หล่อหลอมเพื่อเปลี่ยนแปลงสีสันของแหวนพร้อมสลักรวดลายลงบนแหวนให้กับฉางเชิง ผ่านไปประมาณ20นาทีขั้นตอนต่างๆก็เสร็จเรียบร้อยแล้วก็ยื่นแหวนให้กับฉางเชิง"แหวนของเจ้า"(หลังจากได้รับแหวนฉางเชิงก็นำมาสวมที่นิ้วแต่ก็ดันใช้ไม่เป็น)"นี่มันใช่ยั่งไงหรอครับแล้วที่บอกขยายพื้นที่นี่ต้องทำยังไง"(เมื่อได้ยินคำถามจากเด็กน้อยเจ้าของร้านแทบกุมขมับเลยเพราะไม่คิดว่าเด็กน้อยๆไม่รู้วิธีใช้มัน)"เจ้าไม่รู้วิธีใช้มันหรือแค่ถ่ายพลังเวทย์เข้าไปก็ได้แล้วส่วนขยายพื้นที่อันนี้ยากนะถึงจะบอกว่าทำได้เจ้าต้องหาคนที่ใช้ธาตุความมืดความบริสุทธิ์ของธาตุขั้น8ขึ้นไปเท่านั้นแล้ววัตถุดิบอีก2-3อย่างเพื่อหล่อหลอมเพิ่มขนาดพื้นที่น่ะ"

  หลังจากได้คำอธิบายฉางเชิงก็กล่าวขอบคุณพร้อมเก็บเงินใส่กระเป๋าเพราะแค่ใช้พลังเวทย์ไม่เป็นแต่ก็ไม่ได้ไปไหนเพราะมีเรื่องจะถามอีก เรื่องคือการขึ้นทะเบียนกับแหล่งข้อมูลที่จะเรียนรู้วิธีใช้เวทย์มนต์เบื้องต้นและแล้วก็ได้คำตอบมาจากเจ้าของร้านจากนั้นฉางเชิงก็มุ่งหน้าไปที่ป้อมปราการชั้นในเพื่อขึ้นทะเบียนว่าเป็นประชาชนเมืองนี้การขึ้นทะเบียนไม่มีอะไรยากแค่หยดเลือดบนป้ายแสดงตัวตนก็จะปรากฏชื่อแล้วรายละเอียดอีกเล็กน้อยเช่นระดับของความสามารถในการใช้เวทย์มนต์แน่นอนของฉางเชิงคือผู้รับรู้เวทย์มนต์ขั้น1 ซึ่งไม่มีเด็ก 5 ขวบคนไหนในโลกนี้มีระดับต่ำขนาดนี้เลยหลังจากลงทะเบียนเสร็จฉางเชิงก็มุ่งหน้าไปที่หอคำภีร์เวทย์ซึ่งตั้งอยู่ทุกเมืองเป็นสถานที่รวบรวมคำภีร์เวทย์มนต์ ตำราหลอมโอสถ และศิลปะการต่อสู้ต่างๆไว้มากมายแต่ก็ไม่ค่อยมีใครให้ความสนใจเพราะคิดว่าเป็นสถานที่ใช้ฝึกเบื้องต้นเท่านั้นเพราะใครจะไปอยากอ่านหาความหมายจากหนังสือเองสู้เข้าสำนักต่างๆดีกว่ามีคนสอนพร้อมอธิบายทุกอย่างให้ฟังแต่สำหรับฉางเชิงสิ่งเหล่านี้คือสิ่งสำคัญและง่ายเนื่องจากพรแห่งปัญญาที่ช่วยในการจดจำและเข้าใจในสิ่งต่างๆนั้นเอง

อธิบายเรื่องเงินกันหน่อยนะครับลืม

100เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญทองคำขาว

10000เหรียญทองคำขาว = 1 เหรียญไดม่อน