คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : การไปเยือน 4 [Code:X27,S27,B27,F27]
มาอัพอน่อไปแล้ว่ะ
อาทิย์หน้าเราเปิเทอมแล้วะมาอัพสม่ำเสมอไม่ไ้นะ
แ่อนที่ยัไม่เปิเทอมะมาอัพให้มาที่สุนะ
ึ้นอยู่ับว่าะแ่เสร็รึเปล่า
............................................................................................................
“สึนะุ...เ้าแล้วนะรับ”
ใรน่ะ....ผมยั่วอยู่เลยนะ
ผมหันไปอี้านึเพื่อะไม่้อไ้ยินเสียนั้น
“สึนะุรับ”
อืม....หรือว่า...
“ออี5นาที่รับ...ุแม่”
ผมพึมพำออไป
เสียนั่น็หยุแล้ว้วยสิ....ีัเลย
ผมะไ้นอนอย่าสบะที
“แม่เหรอ...ั้นผมอนอนับุไม่เป็นไรสินะ”
เสียเิมัึ้น
นอนับผมเหรอ...
“อ๊ะ....”ผมลืมาแล้วลุึ้นทันที
ผมหัน้ายหันวา
ที่ผมเอ็ือฟรานนั่นเอ
ฟรานยืนอยู่้าๆเียผม...
เมื่อี๊...ผมเรียฟราน...ว่า...
แม่
“ะ...อโทษรับ...อโทษรับ”ผมพูอโทษพร้อมับ้มหัวให้ฟราน
นี่ผมบ้าไปแล้วรึไ
ไปเรียฟรานว่าแม่ไ้ยัไ!!
“รับๆ...ใเย็น่อนสึนะุ...ผมยัไม่ไ้ว่าอะไรสัำเลยนะ”ฟรานบอผม
“..รับ...เอ่อ...แล้วฟรานมีอะไรเหรอรับ”ผมถามฟราน
“ริ้วยสิ...พวบอสับรุ่นพี่บอให้ผมมารับุไปทาน้าวเ้าน่ะรับ”ฟรานบอผมแล้วยิ้มให้
บอสับรุ่นพี่...
“อ๊า!!!”ผมะโนลั่นนฟรานยัใเลย
ไม่นะ...นี่ผมำลัให้พวเารอ...
“..สึนะ...ุ...”
“ฟรานลไป่อนเถอะรับ...ผมะรีบอาบน้ำ...”ผมบอแล้วลุึ้นาเีย
พรื!!(เสียลื่น)
โร่มมม!!!
“โอ้ย...”ผมร้อึ้น...นี่ผมสะุแม้บนพื้นเรียบอีแล้วเหรอ
“ไม่เป็นไรใ่ไหมรับ”ฟรานถามผม้วยน้ำเสียที่เป็นห่วแล้วเ้ามา่วยพยุผม
“เอ่อ...รับ...อบุนะรับ...ะ...ั้นผมไปอาบน้ำ่อนนะรับ”ผมบอฟรานแล้วเ้าห้อน้ำไป
ผมอาบน้ำแล้วเินออมา็ยัเอฟรานนั่รอผมอยู่ที่เีย
“ทำไมไม่ไป่อนละรับ”ผมถามฟรานอย่าสสัย
“แล้ว...สึนะุ...ไปถูเหรอรับ”
อึ!
สิ่ที่ฟรานพูทำเอาผมถึับสะอึ
ผมพึ่เยมาที่นี่นะ...ะรู้ทาไ้ยัไรับ
“เอ่อ...อโทษรับ”ผมบอฟรานแล้ว้มหน้าล
เรานี่มัน...ไม่ไ้เรื่อเลย
“ไม่้อใส่ใรับ...ามผมมาสิรับ”ฟรานบอผมแล้วเินนำออาห้อ
“รับ”ผมอบแล้วเินามฟรานออไป
ผมว่า...ถึผมะอยู่ที่นี่ทั้อาทิย์ผม็้อหลแน่ๆ...
ทาอะไระับ้อนนานี้ัน
“ถึแล้วรับ”ฟรานบอผมพร้อมับเปิประู
ายละสิ...ระหว่าทามันแ่มอ้ายมอวา....
ลืมไปเลยว่าเราทำให้เา้อรอนาน
ผมไ้ถูยิหัวพรุนแน่ๆ
ถึะบอไปว่าเป็นพวพ้อ...
แ่ว่า...
แ่...
อ๊า!!
“้าริ!...ไอ้สวะ!!”ันัสพูพร้อมับใ้วาสีแมอมาที่ผมแบบโรธๆ
ผมายแน่ๆ...
“ะ...อ...”
“เลิอโทษแล้วมาะไอ้เปี๊ย!!...ั้นหิวนะินแไ้ทั้ัวแล้วนะ!!!”สวอโล่ะโนบอผม
ทำให้ผม้อวิ่เ้าไปนั่ทันที
ีนะที่ฟรานไปนั่่อนแล้ว...ผม็เลยรู้ที่นั่ัวเอ
ที่นั่ผมอยู่ร้ามับันัสและ้า้ายผมเป็นฟราน้าวาเป็นลุสูเรีย
แล้ว็เริ่มทานอาหารัน
“ไอ้บบ๊อบอี่รั้ว่าให้เอาพริไทมาวารนี้”เบลบอฟรานแล้วเริ่มปามี
อ๊ะ...พอพูถึเบล็นึถึเรื่อเมื่อืนึ้นมาะั้น
ไม่ๆๆๆ
อย่าิมาสิ...มันอาเป็นแ่ธรรมเนียมที่นี่็ไ้
“รุ่นพี่พูเรื่ออะไรเหรอรับ....”ฟรานอบเบลแล้วหลบมี
“โว้ยยย...ะินแบบนันสัมื้อะายรึไ”สวอโล่ะโนึ้น
เอ่อ...แบบนเลยเหรอรับ
แรอ่ะ!
“ิ!”
ารทะเลาะเรียน้ำย่อย่อนทานอาหาร็บล!
“ฟรานวันนี้แไปสืบเรื่อพวมันมา...เห็นว่ามันะมารวมันบาร์UUU”สวอโล่เปิประเ็นึ้นหลัทาน้าวเสร็
“ผมอไป้วยไ้ไหมรับ”ผมถามึ้น....ถ้าแ่ไปสืบไม่เป็นไรมาหรอ
“ไอ้เปี๊ย...มันไม่ไ้่ายอย่าที่แิหรอนะโว้ย!!!”สวอโล่บอผม
อ๊ะ...ทำไมันนะ
ผมเห็นเหมือนับว่าในแววาอสวอโล่มีวามเป็นห่วอยู่ถึะแ่แป๊บเียว็าม
“ผมะปป้อสึนะุเอรับ...หัวหน้าสวอโล่”ฟรานบอสวอโล่แล้วหันมามอผม
“ิิิ...ั้นเ้าายไป้วย”เบลบอสวอโล่
“แะไปหาาหมีแพน้ารึไ!!!...อยู่นี่แหละ...เออๆ...ะไป็ไป...หรือว่าไบอส!!”สวอโล่หันไปอวามเห็นาันัส
เบลที่โนปิเสธทันที็รู้สึว่าะเริ่มอารม์เสียแล้วสิ
“ามใ!!...ไอ้สวะ!!”ันัสมอผมแล้วพูึ้น
เยี่ยมเลย...ผมไ้ไปแล้ว
“อุรับ”ผมบอทุๆน
ะพยายามให้ีที่สุเลย
“ั้น...วอโเล่ัมาับเ๊นะฮ้า”ลุสูเรียบอผมแล้ววัมือเรีย
ผมเินามลุสูเรียไปแบบๆ
มีอะไรรึเปล่านะ
านั้นผม็อยาะย้อนเวลาลับมาเหลือเิน
“ม่ายยยยยยยยย!!....ปล่อยผมเถอะ!!!”ผมร้อออมาอย่าทนไม่ไหว
อย่านะ...
ถอเสื้อผมออทำไม...
เอาืนมานะ
อ๊า!!
แล้วใส่อะไรให้ผมเนี่ยะ
“่วยผม้วยยยย!!!”ผมะโนออไป
“อยู่นิ่ๆสิฮ้า”ลุสูเรียบอแล้วับแนผมไว้
ม่ายยยยยยย!!
่วยผม้วยยยย!!
รีบอร์น...โุเทระ...ยามาโมโะ...ฮิบาริ...มุุโร่....ันัส...สวอโล่...เบล...ฟราน
“อ๊า!!!!”ผมะโนออไปสุเสีย
“เฮ่อ...เสร็สัที่...เล่นเอาเหนื่อยเลย....ทุๆนูนี่สิฮ้า”ลุสูเรียะโหน้าออไปพูับทุน...โยที่มือับแนผมอยู่
ไม่ั้นผมวิ่ไปแล้ว
“ออมาสิฮ้า...”ลุสูเรียบอแล้วึผมออมา
“อ๊ะ....!”อนนี้ผมยืนอยู่่อหน้าทุๆน
“.........”ไม่มีใรพูอะไรออมาเลย
ผมว่าแล้ว...มัน้อน่าเลียอยู่แล้วล่ะ
็ลุสูเรียน่ะสิ
ับผมใสุ่ิมโมโนสีมพูไม่สิ...มีั้หลายสีแถมยัหลายั้น้วย...พวหผู้หิใส่ันไปไ้ไเนี่ยะ
ลุสูเรียยัเอาวิผมมาใส่ให้อีรวมถึเอาอะไรสัอย่ามาิ...ผมหนัหัวสุๆเลยล่ะ
แล้วผมเป็นผู้ายนะ
ให้มาแ่แบบนี้ไ้ไ
ผมอายายเลยสิ!!
“อึ้ไปันหมเลยเหรอฮ้า”ลุสูเรียทำลายบรรยาาศที่เียบ
อึ้...เหรอ
“....”ผมเยหน้ามอทุๆน
พวเา้อผม...แบบา...ไม่ระพริบ
“อ๊ะ...เอ่อ...ผม...”ผมรู้สึเหมือนทำอะไรผิเลยแฮะ
“ิิิ...สวยสุๆเลยล่ะ”เบลมผมอ่ะ...
แล้วที่ว่าสวยนี่...
ผมไม่เห็นะีใรไหนเลยนะ!!
“ว้าว...เหมือนผู้หิสุๆเลยรับ”ฟรานบอผม
เหมือนผู้หิเหรอ
ไม่เห็นน่าีใสันิ!
“....็ี”สวอโล่บอแล้วหันหน้าไปทาอื่น
ผมไม่้อารำมทั้ที่อยู่ในุนี้หรอนะ!!
“....”ันัสไม่พูอะไร
แล้วทำไม...้อ้อผมนานั้น้วยล่ะ!
“เอ่อ...ทำไม้อให้ผม...ใสุ่นี้ล่ะรับ”ผมถามึ้น
ยัไมัน็น่าสสัยริๆนี่นา
“ปลอมัวไฮ้า”ลุสูเรียที่ยืนอยู่้าๆบอผม
ปลอมัวเหรอ...
อ๋อ...ริสินะ
ทำแบบนี้ะไ้ไม่มีใรำผมไ้
แ่...
ผมว่าัวเอไม่ไ้ันานั้นนะ
“ั้นไปันเถอะรับ...สึนะุ...อัวนะรับ”ฟรานับมือผมแล้ววึออไปพร้อมับลาทุน
“เอ่อ...ไป่อนนะรับ...”ผมะโนบอทุน
อนนี้ฟรานพาผมมานน่าะถึสถานที่ที่บอแล้วล่ะ
“สึนะุ...่อานีุ้ะไปไหน้อบอผมนะรับ”ฟรานหันมาบอผม
“รับ”ผมอบฟรานลับไป
หมับ!!
“อื้อ...”อยู่ๆผม็โนนเอามือปิปาไว้า้านหลัแล้ว็ลาไปเย
“อาน(ฟราน)....อาน(ฟราน)....”ผมพยายามเรียฟรานแ่เพราะอนนี้มีนอยู่มาเสียเลยั
ฟราน็เินเ้าไป้าในแล้ว
ไม่นะ!!!
แล้วผมะเป็นยัไ่อไปล่ะ!!!!
...........................................................................................................
อบุสำหรับทุๆำลัใ่ะ
nu eng
ความคิดเห็น