คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 10 ตอน ฝึกพิเศษ+ชื่อของเจ้าคือ ..
กริ้งงงงงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงงง
“อื่ม….กี่โมงแล้วเนี่ย…ตี5ใครตั้งนาฬิกาปุกเนี่ย…เออใช่ต้องไปฝึกนี่นา”ริรินรีบลงไปข้างล่างทันที
“หนาวชะมัดเลย”ฉันพูด
“อ้าวพี่ลงมาเร็วจังเลย”นานะถาม
“อื่ม……แล้วแม่ละ”ฉันถาม
“แม่อยู่นี่จ้า”แม่พูด
“แล้วแม่จะให้พวกเราฝึกอะไร”นานะถามแม่
“อื่ม….ก็..เออ..ใช่แม่มีของดีให้พวกลูก”แม่ยิ้มแล้วยื่นสร้อยคอกับสร้อยข้อมือมาให้เรา
“ให้นานะเป็นสร้อยคอ…ส่วนริรินเป็นสร้อยข้อมือนะ”แม่บอก ฉันก็หยิบสร้อยข้อมือมา
“แล้วมันคืออะไรอ่ะแม่”ฉันถาม
“ก็…เป็นอาวุธประจำตัวพวกลูก”แม่บอก งงค่ะ งงมาก
“แล้วมันใช้ยังไง”นานะถามแม่
“พวกลูก..ต้องตั้งชื่อ..ให้กับพวกเขา..พวกเขาสามารถสื่อสารกับเราได้”แม่บอก
“แล้วตั้งชื่อยังไง”ฉันถามแม่
“ให้ลูกคิดชื่อแล้ว…กางวงแหวนเวทย์ออกแล้วพูดว่า…ด้วยพันธะสัญญาทางสายเลือดของข้า…ข้าในนามนายคนใหม่ขอตั้งชื่อของเจ้าในนาม..แล้วลูกก็บอกชื่อที่ลูกตั้งออกไปก็เสร็จ”แม่บอก
“อื่ม…งั้นนานะเริ่มก่อนนะ”นานะกางวงแหวนเวทย์ออกแล้วพูดว่า”ด้วยพันธะสัญญาทางสายเลือดของข้า…ข้าในนามของนายคนใหม่ขอตั้งชื่อของเจ้าในนาม…..Bardiche”พอนานะพูดเสร็จก็มีแสงสว่างขึ้นสร้อยคอตรงกลางมีรูปกระบองขนาดเล็กเริ่มขยายใหญ่ขึ้น
“แม่นี่มันอะไรค่ะ”นานะถามแม่แล้วยื่นกระบองให้แม่ดู
“ก็เป็นอาวุธของลูกไงจ้ะ”แม่บอก
“สวัสดีค่ะท่านนานะ” Bardiche กระบองสีขาวนั้นพูด
“พูดได้ด้วยรึค่ะ”ฉันถามแม่
“ได้จ้า..เอาหละตาลูกแล้วริริน”แม่บอก
“ค่ะ”ฉันกางวงแหวนเวทย์แล้วพูดว่า”ด้วยพันธะสัญญาทางสายเลือดของข้า…ข้าในนามของนายคนใหม่ขอตั้งชื่อของเจ้าในนาม…Raising Heart”พอฉันพูดแล้วก็เรากฎรูปธนูแล้วธนูนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้น
“สวัสดีค่ะท่านริริน” Raising Heart พูด
“เรียกว่าริรินก็ได้นะ”ฉันพูด
“ค่ะ” Raising Heart พูด
“เอาหละ..ไว้ค่อยพูดกันที่หลังนี่7โมงครึ่งแล้วนะ”แม่บอก
“เฮ้ย..สายแล้ว”ฉันกับนานะพูดขึ้นพร้อมกันแล้วพวกเราก็รีบวิ่งขึ้นไปอาบน้ำอย่างด่วนแล้วพวกเราก็วิ่งลงมาข้างล่าง
“พวกเราไปก่อนนะคะ”ฉันกับนานะบอกแม่
“เดี๋ยวลูกนี่ขนมปังเอาไปกินเพื่อหิว”แม่โยนขนมปังให้พวกเรา
“ค่ะ บ๊ายบายค่ะ”ฉันพูดแล้วพวกเราก็รีบวิ่งไปโรงเรียน
……………โรงเรียน……………..
“โมโดคาวะนานะ โมโดคาวะริริน”ครูเรียกรายชื่อ
คลื่นนนนนนนนนนนนน
“มะ..มา..ค่ะ.แฮ่ แฮ”พวกเราพูดพร้อมกัน
“เอาหละไปนั่งที่ได้”ครูบอก พวกเราเดินเข้าไปนั่ง
“แผลเธอหายยังอ่ะ”วายุถาม
“อื่ม…ก็ดีขึ้นแล้ว”ฉันบอกแล้วนั่งลง
“เอาหละวันนี้ครูมีเรื่องจะบอกนักเรียนทุกคน”ครูบอก
ความคิดเห็น