คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ✉ จดหมายฉบับที่ 28✉เดทของจริง(1)
✉ จดหมายฉบับที่ 28✉เดทของจริง(1)
วันนี้เป็นวันที่ทีราทรตื่นเช้ามาแล้วมีความสุขที่สุดในรอบอาทิตย์
ทำไมน่ะเหรอ?
ก็ตอนนี้ผมมีพี่นัทอยู่ในอ้อมกอดยังไงล่ะ!!
“...พี่นัท”ผมเรียกชื่อพี่นัทเบาๆพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งเกลี่ยผมที่ปิดหน้าของพี่นัทเบาๆ
พี่นัทนอนหันหน้ามาทางผมโดยที่ซุกตัวอยู่กับอกผม...ตอนแรกที่ผมตื่นขึ้นมาผมแทบจะร้องออกมาดังๆดีนะที่ปิดปากตัวเองทัน
ภาพที่พี่นัทนอนซุกอยู่กับตัวเองแถมมือข้างนึงของพี่นัทยังกำเสื้อผมไว้แน่นอีก...มันเหมือนกับว่าพี่นัทไม่อยากให้ผมหายไปไหนใช่ไหม?
“...”ผมนอนมองพี่นัทอย่างเพลิดเพลินโดยที่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างช้าๆ....ผมล่ะอยากจะหยุดเวลาไว้ตอนที่มีพี่นัทอยู่ในอ้อมกอดซะจริงๆ
ใบหน้าขาวเนียนอมชมพูที่หลับตาพริ้มทำเอาผมถึงกับกลืนน้ำลายไปหลายต่อหลายอึก...ผมต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้
ผมรู้สึกว่าตัวเองหื่นขึ้นมากอย่างที่ไม่เคยเป็น
แถมยังควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้อีก...อย่างเมื่อวานก็ทีนึงแล้ว...
พอมาตอนนี้ผมก็คิดนะ..
คิดว่าตัวคิดแบบนั้นไปได้ยังไง!
ผมคิดว่าพี่นัทจะมีชู้ได้ยังไงกัน!!
แค่พี่นัททำท่าทางมีพิรุธหน่อยผมก็ถึงกลับหน้ามืดตามัวจะปล้ำพี่นัทหน้าห้อง...ให้ตายเถอะผมล่ะอยากจะตบหน้าตัวเองให้หายบ้าซะจริงๆ!!
แถมพอรู้ความจริงแล้วผมแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะคว้าตัวพี่นัทมาไว้ในอ้อมกอดผมพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษด้วยความสำนึกผิด
แต่สิ่งที่เข้ามาแทรกระหว่างความรู้สึกผิดคือความตื้นตันและดีใจมาก....ผมไม่คิดว่าพี่นัทจะเป็นเหมือนที่ผมเป็น
พี่เขาอ่านจดหมายที่ผมส่งให้...แถมเท่าที่ดูกกระดาษและซองแล้วท่าทางจะอ่านหลายรอบด้วย...แบบนี้ผมพอจะเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าพี่นัทคิดถึงผมมากเหมือนกับที่ผมคิดถึงพี่เขาน่ะ
ท่าทางน่ารักๆที่ผมไม่ได้เห็นมาเกือบอาทิตย์มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะสัมผัสพี่นัท...ทั้งแก้มแดงที่ขึ้นสีทุกครั้งที่ผมหยอดคำหวาน
ทุกสัมผัสที่ผมมอบให้พี่นัทกลับรับมันไว้อย่างไม่ต่อต้านแถมยังตอบสนองกลับมาด้วยท่าทีที่ไม่เป็นงานนั่น...มันยิ่งทำให้สติผมเตลิดไปไกล
จนรู้สึกตัวอีกทีผมก็จูบพี่นัทไปไม่รู้กี่รอบแล้ว...ความหวานที่ได้รับจนถึงตอนนี้ผมก็ยังสัมผัสถึงมันได้...
อยากจูบพี่นัทอีกจังเลย
“...อื้อ~...”พี่นัทครางในลำคออย่างรำคาญเมื่อร่างกายผมไปเร็วกว่าความนึกคิด...พอรู้ตัวอีกทีริมฝีปากผมก็สัมผัสเบาๆกับริมฝีปากสีชมพูของพี่นัทซะแล้ว
ผมกดริมฝีปากเน้นย้ำเบาๆสองสามครั้งก่อนจะผละออกแล้วหันไปหอมแก้มขาวๆของพี่นัทต่อ...ไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้ผมมีความสุขขนาดไหน
“...พี่นัท...จุ๊บ...พี่นัท..จุ๊บ...จุ๊บ...”ผมจูบไปทุกๆที่บนใบหน้าของพี่นัทที่หลับตาพริ้มอยู่...รอยยิ้มที่หายไปในรอบอาทิตย์กลับปรากฏขึ้นมาง่ายๆเพียงแค่มีคนตรงหน้าอยู่ข้างๆเท่านั้น
“...อื้ออ~....อ๊ะ!...เทม...อื้อ!...ทำอะไรน่ะ?”ระหว่างที่ผมกำลังหอมแก้มพี่นัทเสียงครางเบาๆพร้อมกับสัมผัสของมือพี่นัทที่พยายามดันหน้าผมออกไป
พี่นัทตื่นซะแล้ว!
อ่า...เสียดายจัง!
ยังไม่อิ่มเลย!
“จุ๊บ...อรุณสวัสดิ์ครับพี่นัท”ผมจูบที่ริมฝีปากพี่นัทเบาๆก่อนจะผละออกแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“.....”พี่นัททำหน้างงๆเหมือนคนที่ยังตื่นไม่เต็มที่ก่อนจะเบิกตาขึ้นพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีอย่างน่าสัมผัสเป็นที่สุด...อดใจไว้นะเทม
นายทำได้ๆ
“พี่จะไม่บอกอรุณสวัสดิ์ผมหน่อยเหรอครับ?”ผมถามพี่นัทด้วยน้ำเสียงอ้อนๆพร้อมรอยยิ้มก่อนจะขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่นัทจนจมูกของเราสัมผัสกันเบาๆ
“...อะ...อรุณสวัสดิ์...เทม”พี่นัทบอกผมด้วยน้ำเสียงติดขัดแถมพี่เขายังหลบตาผมด้วยใบหน้าที่แดงอยู่แล้วกลับแดงขึ้นไปอีก
ฟอดดด~
“อย่าทำตัวน่ารักมากสิครับ”ผมหอมแก้มพี่นัทไปฟอดใหญ่ก่อนจะกระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์...ถ้าพี่นัทยังทำตัวน่ารักกว่านี้...
วันนี้คงไม่ได้ลุกจากเตียงแน่ๆ
“...ไม่ได้ทำสักหน่อย”พี่นัทตอบผมเสียงอ่อยโดยที่ยังหลบสายตาผมอยู่
ครับๆ...ไม่ได้น่ารักเลยครับ...
ใบหน้าขาวเนียนที่ขึ้นสีจนหน้าสัมผัส
สายตาที่สั่นระริกอย่างน่าแกล้งนั่น
ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันแน่นแบบนั้น
ไม่น่ารักเลยสักนิดครับพี่!!!
“...เทม”
“ครับ?”ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงของพี่นัทปลุกผมที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
“อ่อ...วันนี้...อยากทำอะไรเป็นพิเศษไหม?”พี่นัทหันหน้ามาสบตาผมแล้วเอ่ยเสียงเบาๆด้วยใบหน้าที่ยังแดงไม่หาย
“อืม...ไม่นะครับ...แค่ได้อยู่กับพี่ก็พอแล้วล่ะ”ผมตอบกลับไปตามความจริง
จะไปที่ไหนก็ได้หรือจะอยู่บ้านพี่นัทแบบนี้ก็ได้...
ขอแค่ได้อยู่ข้างๆพี่นัทก็พอ
“งั้น....ไป.................กันไหม?”พี่นัทบอกผมด้วยเสียงอันเบาจนผมได้ยินแค่นิดหน่อยเท่านั้น...ไม่รู้เลยว่าพี่นัทต้องการจะบอกอะไรกันแน่
“อะไรนะครับ?”ผมถามพี่นัทอีกครั้งนึง
“....ไปเดทกันไหม?”พี่นัทเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นก่อนจะกลั้นใจตอบผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นจนผมสัมผัสได้...แก้มขาวๆที่ตอนนี้ขึ้นสีด้วยความเขินของพี่นัท
ประโยคที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของพี่นัท
ปกติพี่เขาไม่ค่อยจะแสดงออกอะไรมากนัก...
แต่ตอนนี้พี่เขากลับมาชวนผมเดท!!!
“...”ถ้าผมจะย้อนเวลากลับไปแล้วกดอัดเสียงไว้จะทันไหมครับ?
ผมจะฟังเช้า กลางวัน เย็นเลย....แถมจะตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าด้วยอ่ะ
ผมอยากจะประกาศให้โลกรู้จริงๆเลย...
พี่นัทชวนผมเดทครับบ!!!!
“อ่อ...ถ้าเทมไม่อยากก็ไม่...”
“ไปครับ!...ผมอยากไปสุดๆเลย!!....ไปไหนดีครับพี่นัท!”ผมรีบพูดแทรกพี่นัทขึ้นทันที...
พี่นัทเล่นบอกผมด้วยสีหน้าที่สลดลงอย่างเห็นได้ชัดทำเอาหัวใจผมเจ็บแปร๊บเลยครับ
“เทมอยากไปไหนล่ะ?”พี่นัทถามผมกลีบ
“...แล้วแต่พี่นัทดีกว่าครับ”ผมนึกแป๊บนึงก่อนจะตอบกลับไป
ถ้าได้ไปเดทกับพี่นัทจะเป็นที่ไหนก็ได้ทั้งแหละ
“...งั้นไปเซนทรัลกันก่อนไหม?...ไปกินข้าวกลางวันกันก่อนแล้วค่อยไปบางแสนกันดีไหม?”พี่นัทคิดนึดนึงก่อนจะพูดขึ้นเพื่อขอความเห็นจากผม
“ก็ดีนะครับ...ถ้าไปบางแสนไปเล่นน้ำกันไหมครับ?”ผมถามอย่างนึกสนุก
ไหนๆก็ไปทะเลทั้งที...ถ้าไม่ได้เล่นน้ำก็เหมือนไม่ได้ไปน่ะสิ
“...จะดีเหรอ?...พี่แก่แล้วนะ”พี่นัทมองมาที่ผมพร้อมกับพูดขึ้นเบาๆ
“พี่นัท...พี่ไม่แก่สักนิด...หน้าพี่เด็กขนาดนี้อาจมีคนมองว่าเป็นเด็กมหาลัยก็ได้นะ”ผมบอกพี่นัทพร้อมกับใช้มือข้างนึงสัมผัสที่แก้มของพี่นัทเบาๆอย่างอ่อนโยน
“...บ้าเหรอ!...ไม่ได้หน้าเด็กขนาดนั้นสักหน่อย”พี่นัทตอบผมด้วยใบหน้าเขินๆ
“งั้นก็ไปเล่นน้ำกันดีกว่า...พี่นัทมีเสื้อผ้าให้ผมยืมใส่เล่นน้ำไหมครับ?”ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะหันไปถามพี่นัทที่ลุกขึ้นตามมาติดๆ
“ก็มีอยู่นะ...เดี๋ยวพี่เตรียมไว้ให้...เทมไปอาบน้ำก่อนเถอะ”พี่นัทลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
ผมเองก็ลุกขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ...หลังจากที่ผมและพี่นัทเตรียมของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพวกเราก็ได้ออกเดินทางกันโดยที่ยังไม่ได้กินข้าวเช้า...
ไว้ค่อยไปกินที่เซนทรัลควบมื้อกลางวันเลยล่ะกัน
พวกเราใช้รถยนต์ของพี่นัทในการเดินทางครั้งนี้...ให้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงที่เซนทรัล...ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้วทำให้ที่จอดรถค่อนข้างหายากแต่พี่นัทก็หาที่จอดได้ในที่สุด
ถ้าจะถามว่าทำไมผมไม่เป็นคนขับ?
ก็พี่นัทเขาบอกว่าอยากขับเองนี่นาแล้วผมจะกล้าขัดได้ยังไงล่ะครับ?
แถมการที่ได้มองพี่นัทแบบนี้มันก็ฟินสุดๆเลยครับแม้ว่าพี่นัทจะหันมาจ้องผมเขม็งเป็นบางครั้งก็ตามที...แต่จะให้ทำยังได้ล่ะก็ผมอยากมองพี่นัทให้นานที่สุดนี่นา
“กินอะไรดีเทม?”พี่นัทหันมาถามผมเป็นพวกเราขึ้นลิฟต์มาที่ชั้น3แล้ว
ร้านอาหารหลากหลายร้านเรียงรายกันเต็มไปหมด...ผมไม่ได้มานานแล้วรู้สึกว่ามีร้านเปิดใหม่ขึ้นเยอะเลยล่ะ...
ผมมองร้านซ้ายขวาด้วยความสนใจ....ตอนที่ผมมาครั้งล่าสุดรู้สึกว่าจะหลายปีแล้วล่ะ
“...พี่นัทอยากกินอะไรล่ะครับ?”ผมถามพี่นัทกลับ
“อะไรก็ได้”พี่นัทตอบผมนิ่งๆแล้วเดินนำไป
“อะไรก็ได้มันไม่มีในนี้นะครับ”ผมเดินเร่งความเร็วตามพี่นัทไปแล้วบอกเบาๆด้วยรอยยิ้ม
“พี่ถามเทมก่อนนะ”พี่นัทหยุดแล้วหันมาสบตากับผมนิ่ง
“งั้นก็...อะไรก็ได้”ผมตอบเลียนแบบพี่นัททำให้พี่นัทคิ้วกระตุกเลยล่ะ
น่ารักชะมัดเลย!!
“รู้สึกว่า...อะไรก็ได้มันไม่มีในนี้นะครับ”พี่นัทตอบกลับมาด้วยคำพูดที่ก๊อปผมมาแบบเหมือนแด๊ะๆด้วยรอยยิ้มที่นานๆทีผมจะได้เห็น
“ฮะฮะฮะ...ครับๆ...งั้นพี่ชอบกินแนวไหนล่ะครับ?”ผมขำเล็กน้อยกับท่าทางของพี่นัทก่อนจะถามออกไป
“...น้ำๆ”พี่นัทคิดก่อนจะตอบผมกลับมา
“น้ำๆเหรอ...พี่นัทหิวมากไหมครับ?”ผมถามอีกพร้อมกับหันไปมองร้านที่อยู่รอบๆ
“ผลัดกันคนละคำถามสิเทม...เทมหิวมากไหมล่ะ?”พี่นัทไม่ตอบแถมยังถามผมกลับอีก
รู้สึกว่าวันนี้พี่นัทขี้เล่นขึ้นนะครับ
“...หิวมากสิครับ...หิวมากจนสามารถกินพี่นัทได้ทั้งตัวเลย”ผมตอบกลับไปพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่นัท
ไหนๆก็ไหนๆ...ขอหยอดสักหน่อยเถอะ
“...บ้า!...ไม่ถามแล้วก็ได้...ไปกินซาบูชิละกัน”พี่นัทตอบผมด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงไปที่ร้านซาบูชิ
“ฮะฮะ....พี่นี่น่ารักสุดเลย”ผมพึมพำเบาๆก่อนจะรีบเดินตามพี่นัทให้ทัน
โชคยังที่พวกเราไม่ต้องรอคิวพอเดินมาที่ร้านก็ได้เข้าไปทันที...
“เอาน้ำซุปอะไรดีครับ?”พนักงานคนนึงเดินเข้ามาทางพี่นัทแล้วถามอย่างมีมารยาท
แต่สำหรับผมมองว่ามันกำลังจะจีบพี่นัท!!
จะหาว่าผมคิดมากก็ช่างแค่ผมมองสายตาเป็นประกายวิ๋งๆที่มองพี่นัทผมก็รู้แล้ว...มันเหมือนกับที่ผมมองพี่นัทไม่มีผิดเลยน่ะสิ...
ให้ตายสิ...
ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกหึงพี่นัทอยู่!!
แล้วพี่นัทรู้ไหมว่าผมกำลังหึงอยู่น่ะ?
“เอาน้ำข้นครับ....เทมล่ะเอาซุปอะไร?”พี่นัทตอบแล้วหันมาถามบ้าง
หมับ!
“เอาเหมือนพี่นัทเลยครับ...เดี๋ยวไปตักน้ำให้พี่จะเอาน้ำอะไรดีครับ?”ผมกอดพี่นัทจากด้านหลังแล้วส่งสายตาหวานๆไปให้ไปเขา
เอาสิ....ถ้าผมทำขนาดนี้แล้วยังกล้ามาจีบพี่นัทอีกก็มาเลย
แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน!!
“...อ่อ...เทม...ปล่อยพี่ก่อน”พี่นัทบอกผมเบาๆแล้วพยายามดิ้นให้หลุดจากผม
“ทำไมล่ะครับ...พี่เกลียดผมเหรอ?...ทั้งที่เมื่อเช้าพี่เป็นฝ่ายซุกเข้าหาผมเองแท้ๆ”ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอนๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับพนักงานชายนั่น
“อ่อ...ซุปน้ำข้นสองนะครับ”พนักงานชายทวนก่อนจะเดินออกไปทันที
ก็ยังดีที่ยังความรู้สึกเร็ว...ไม่งั้นผมได้เปลี่ยนร้านแน่ๆ
“เทม...ทำอะไรน่ะ?”พี่นัทเงยหน้าขึ้นมาถามผม
“ผมหึงนี่นา”ผมกระซิบตอบพี่นัทเบาๆ
“...หะ...หึงอะไรเล่า!”พี่นัทถามผมด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงละเรื่อ
“พี่รู้ไหมว่าพนักงานคนนั้นจะจีบพี่น่ะ?”ผมคลายอ้อมกอดแล้วถามพี่นัทตรงๆ
“ห๊ะ?...คิดมากไปแล้วเทม”
“ผมรู้ละกัน...ผมขี้หึงมากนะถ้ามีใครมาเกาะแกะพี่อีกละก็ผมจะจูบโชว์ซะเลย”ผมบอกพี่นัทด้วยน้ำเสียงที่เอาจริงจนพี่นัทพี่นัทถึงกลับจ้องผมกลับอย่างหวาดๆ
“...อย่าแม้แต่จะคิดเชียว”พี่นัทบอกผมด้วยน้ำเสียงที่พยายามกลั้นไว้ไม่ให้สั่น
น่าแกล้งสุดๆเลยครับ
แต่ถ้าแกล้งมากๆผมได้โดนพี่นัทโกรธแน่ๆเลย
“ถ้าไม่มีใครมายุ่งกับพี่ผมก็ไม่ทำหรอก....หน้าแดงๆของพี่น่ะผมเห็นได้คนเดียว”ผมเดินเข้าไปกระซิบประโยคสุดท้ายกับพี่นัทเบาๆก่อนจะเดินไปตักน้ำให้พี่นัททั้งๆที่ยังไม่ได้ถามเลยว่าพี่นัทจะเอาอะไร
ถ้าผมยังยืนอยู่ตรงนั้นต่อผมได้อดใจไม่ไหวจริงๆแน่
ใบหน้าแดงๆ...ริมฝีปากที่เม้มแน่น...สายตาสั่นระริกที่มองมากที่ผม...พร้อมกับคำพูดเดิมๆที่ผมมักจะมองว่าน่ารักเสมอ
‘บ้า!’
...................................................................................................................
สวัสดีคะ
ตอนนี้มาอัพเร็วหน่อยเพราะปิดเทมอแล้วเลยมีเวลาแต่งมากขึ้น
เรารู้สึกชอบพระเอกแบบนี้จัง...แบบว่าขี้อ้อนน่ารัก
เหลืออีกเพียงสองตอนเรื่องนี้ก็จะจบแล้วนะคะ
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและทุกๆคอมเม้นท์คะ
ตอนหน้าเป็นเดทภาคต่อนะคะ...ช่วยติดตามกันด้วยนะ
ไว้เจอกันตอนหน้าคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ
ความคิดเห็น