คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ✉ จดหมายฉบับที่ 24✉สัมผัสที่น่าจดจำ
✉ จดหมายฉบับที่ 24✉สัมผัสที่น่าจดจำ
‘...มาทำกันไหม?’
‘...มาทำกันไหม?’
‘...มาทำกันไหม?’
สมองของผม นายธีราทรหรือเทมตอนนี้กำลังประมวลผลอย่างหนักชนิดที่ว่าถ้าเป็นซีพียูเครื่องคงระเบิดไปแล้ว...คำพูดของพี่นัทที่พูดเมื่อกี๊คืออะไร?
ทำอะไรครับพี่?!!!
แถมยังพูดด้วยใบหน้าแดงๆถึงจะก้มมองพื้นก็ตามแต่ผมก็เห็นนะว่าไม่ใช่แค่หน้าแต่ลามไปทั้งตัวทั้งหูทั้งแขน...ชมพูจัดทั้งตัวจนผมเผลอกลืนน้ำลายไปไม่รู้ตั้งกี่อึก
“...อ่อ...พี่หมายถึงทำอาหารเหรอครับ?”ผมถามดู....คำว่า ‘ทำ’ ของพี่นัทไม่มีทางที่จะมีความหมายเดียวกับที่ไอ้ลามกอย่างผมพูดแน่ๆ
ดังนั้นผมต้องใจเย็นเอาไว้
ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่กับพี่นัทตาม
ความจริงผมคิดเอาไว้แล้วถ้าออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ผมจับพี่นัทปล้ำแน่...อ๊ะ อ๊ะ...อย่าพึ่งปาอะไรใส่ผมครับ...ก็ตลอดเวลาที่พี่นัทดูแลผมน่ะมันยิ่งทำให้ผมทั้งรักทั้งหลงพี่นัทจนถอนตัวไม่ได้...ความรู้สึกของผมมีแต่เพิ่มขึ้นๆในทุกๆวัน
แล้วยิ่งวันสุดท้ายด้วย
ผมอยากจะสร้างความทรงจำที่พี่นัทไม่มีวันลืมผม....อยากให้พี่นัทรู้ว่าเขาเป็นของผม...ของผมคนเดียวเท่านั้น!!
ดังนั้นผมผิดตรงไหนล่ะที่อยากครอบครองพี่นัท?
“...เทม...พี่รู้ว่าเทมเข้าใจความหมายของพี่”พี่นัทจ้องผมด้วยแววตาที่แน่วแน่เหมือนคนที่ได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว
“...อึก!...”ผมกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก
ความหมายเหรอ?
ถ้าไม่ทำอาหารงั้นก็ทำขนมละมั้ง?
แต่ผมรู้ดีว่าไม่ใช่...
“...พี่นัท...พูดจริงเหรอครับ?”ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“...”พี่นัทไม่ตอบมีเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น
“ผม...ไม่ได้มีสติมากพอที่จะให้พี่ปฏิเสธผมกลางคันนะ”ผมบอกพี่นัทไปตามตรงด้วยใจที่เริ่มเต้นถี่รัวอย่างควบคุมไม่ได้...นี่ผมกำลังจะ...
ได้ครอบครองพี่นัทอย่าที่ผมหวังมาตลอดงั้นเหรอ?!!!
“...อืม...ถึงจะรังเกียจยังไงก็ห้ามหยุดนะ”พี่นัทเอ่ยด้วยแววตาเศร้าๆที่ทำให้ผมถึงกับขมวดคิ้วด้วยความงงงวย
รังเกียจ?
ผมเนี่ยนะ?!!
“ผมจะทำให้พี่รู้ว่าผมรักพี่มากแค่ไหน?...คำว่ารังเกียจพี่ลืมมันไปเลย...ไม่มีวันที่ผมจะนึกหรือแม้แต่จะพูดคำนั้นออกมาต่อหน้าพี่หรอก!!”ผมบอกพี่นัทออกไปตามตรงด้วยน้ำเสียงที่แฝงโมโหนิดๆ
“เทม...ขอบคุณ”พี่นัทบอกผมด้วยรอยยิ้มกว้างที่นานๆทีผมจะได้เห็น
ท่าทางแบบนั้นทำให้สติที่เคยควบคุมได้ขาดผึ่ง
“ทะ...อุ๊บ!...อืมม~...”ผมประกบจูบพี่นัทอย่างดุเดือด...ควานหารสสัมผัสที่แสนหวานของคนตรงหน้าเหมือนคนที่ขาดสติ
“อึก!...อื้ออ~...อือ~...”พี่นัทครางในลำคอก่อนจะเอื้อมมือกำปกเสื้อผมแน่น
อารมณ์ที่เตลิดไปแล้วดูเหมือนว่ามันคงไม่สามารถกลับมาได้ง่ายๆแน่นอน
ลิ้นร้อนของผมเข้าไปในปากของพี่นัทโดยไม่ขออนุญาตเหมือนทุกครั้งก่อนจะเกี่ยวพันลิ้นผมกับลิ้นเล็กๆของพี่นัท...ยิ่งพี่นัทตอบสนองผมกลับมาด้วยท่าทางเขินๆและปลายลิ้นที่สั่นระริกนั่นยิ่งทำให้ผมดูดเม้มริมฝีปากของคนตรงหน้ามากขึ้นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
“อื้ออ~...อื้ม~...อึก!....อื้อ~”เสียงครางในลำคอดังอย่างต่อเนื่อง...มันช่างกระตุ้นอารมณ์ผมดีจริงๆเลย...ทำไมพี่นัทช่างยั่วยวนผมได้ขนาดนี้นะ
แค่นี้ผมก็ไปไหนไม่รอดแล้ว
อย่าทำให้ผมหลงพี่ไปมากกว่านี้เลย
“อึก!...อื้มมม~...อื้ออ~...”พี่นัททุบไหล่ผมเบาๆเป็นการย้ำเตือนว่าพี่เขาเริ่มขาดอากาศหายใจแล้ว...ผมเพิ่มแรงสัมผัสมากขึ้นอีกนิดตามอารมณ์ที่กลั้นไม่อยู่ของตัวเองก่อนจะผละออกจากริมฝีปากแสนหวานอันยั่วยวนของพี่นัทด้วยความเสียดาย
“อ่า...แฮ่ก...แฮ่ก....”พี่นัทเซไปพิงกับเคาน์เตอร์ที่ตั้งอยู่ข้างๆตู้เย็นก่อนจะใช้แขนทั้งสองข้างพยุงตัวเองไว้ไม่ให้ล้มโดยที่พี่เขายังหันหน้ามาทางผมอยู่...แถมยังจ้องโกรธๆอีกด้วย
“...โกรธเหรอครับ?”ผมถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆก่อนจะเดินเข้าไปใกล้พี่นัทแล้วค่อยๆใช้ปลายนิ้วลูบเบาๆที่แก้มแดงๆของพี่นัท
“...ใครให้เล่นแบบนี้เล่า!...นึกว่าจะขาดใจตายแล้วซะอีก!”พี่นัทพึมพำด้วยน้ำเสียงโกรธๆ
“ไม่ตายหรอกครับ....แต่ถ้าสลบผมจะเป็นคนผายปอดเอง”ผมบอกด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“บ้า!”คำด่าที่น่ารักหลุดออกมาจากปากพี่นัท
ผมละชอบท่าทางเวลาเขินของพี่นัทที่สุดเลย
“ผม...ทำต่อเลยได้ไหมครับ?”ผมขยับเข้าไปใกล้แล้วกระซิบข้างๆหูของพี่นัทเบาๆ
“...ที่เตียงได้ไหม?”พี่นัทพยักหน้าแล้วเอ่ยถามผม
อ่า...พี่นัทของผมน่ารักสุดยอดเลย
“ได้สิครับ”ผมบอกด้วยรอยยิ้มก่อนที่ผมจะ...
หมับ!
“อ๊ะ!...เทม...ปล่อยพี่...”พี่นัทสะดุ้งเอาแขนโอบคอผมอย่างอัตโนมัติเมื่อผมอุ้มพี่นัทด้วยท่าอุ้มเจ้าสาว...
หนักไหม?
ก็มากกว่าผู้หญิง...แต่ไม่ได้เหลือบากกว่าแรงของผมหรอก
“อย่าดิ้นสิครับ...เดี๋ยวตกนะ”ผมกระซิบบอกพี่นัทก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนๆที่ขึ้นสีจนน่าสัมผัสของคนในอ้อมแขนไปสองสามที
สองเท้าของผมเร่งมาจนถึงห้องนอน
ตุบ!
ผมวางพี่นัทลงอย่างเบามือก่อนจะขึ้นคร่อมพี่เขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!
เสียงหัวใจสองดวงดังขึ้นถี่รัวจนไม่รู้ว่าเสียงไหนเป็นของใคร...
ตอนนี้ผมกำลังจะสำลักความสุข
อีกไม่กี่อึดใจผมจะได้ครอบครองพี่นัท
พี่นัทของผม!!
“พี่นัท...ผมจะทำให้คืนแรกของเราดีที่สุด”ผมบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะจูบเบาๆที่ริมฝีปาสีชมพูที่น่าสัมผัสของพี่นัท
“..อืม~...มามีความสุขด้วยกันนะ”พี่นัทตอบผมด้วยรอยยิ้มก่อนจะโอบคอผมไปประจบจูบ
---------------------------------------------CUT-----------------------------------------
ขอตัดออกค่ะสามารถทิ้งเมลล์ไว้ได้หรือจะตามอ่านที่เว็บธัญวลัยหรือThaiboysloveได้เลยนะคะ
---------------------------------------------CUT-----------------------------------------
ผมละอยากจะทำอีกรอบซะจริงๆ
ให้ตาย...คนอะไรทำไมถึงยั่วยวนผมได้ขนาดนี้นะ!!
“...เทม”พี่นัทเรียกผมเบาๆ
“ครับ”ผมหันไปหาพี่นัทที่ปรือตามมองผมก่อนจะเม้มปากตัวเองแน่นเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“...อ่อ...ดีไหม?”พี่นัทพึมพำแล้วสบตากับผมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
ดี...?
“อะไรดีครับ?”ผมถามพี่นัทกลับไปตามตรง
“อ่อ...ก็...ที่ทำกับพี่...ดีไหม?”พี่นัทหลบสายตากับผมก่อนจะพึมพำด้วยใบหน้าที่แดงจัด
หมับ!
“ดีที่สุดเลยครับ”ผมคว้าตัวพี่นัทมากอดแน่นแล้วกระซิบๆที่หูเบาๆ
“แล้วพี่ละ...ดีไหม?”ผมถามพี่นัทกลับบ้าง
“...ดีสิ...ดีมากเลย”พี่นัทตอบผมก่อนจะพลิกตัวมาซุกกับอกผม
ผมกอดพี่นัทแน่นโดยที่ในหัวมีแต่ความคิดที่อยากให้เวลาเดินช้าลงอีกหน่อย
อย่าพึ่งพรากเอาความสุขของผมไปเลย
ขอเวลาอีกหน่อยเถอะ
ผมยังไม่พร้อมที่จะให้พี่จากผมไปในตอนนี้
ได้โปรดเถอะ
.................................................................................................................
สวัสดีคะ
หายหน้าหายตาไปสักพัก(ประมาณอาทิตย์นึงได้)พึ่งสอบวิชาแรกเสร็จค่ะ
ตอนแรกกะจะรอสอบเสร็จแล้วค่อยอัพแต่ก็เห็นใจคนรอคะรู้ว่ามันค้างมาก
ตอนนี้อาจดูสั้นถ้าตัดฉากncออกไป...ก็สั้นจริงๆแหละคะตอนนี้เน้นฉากncเลยไม่ค่อยมีเนื้อหาอะไรมากนัก
สำหรับตอนนี้ใช้เวลาแต่งนานมากคะยอมรับตรงๆ เลย...กว่าจะแต่งได้แต่ละบรรทัดมันช่างยากลำบากจริงๆค่ะอารมณ์ก็ช่างบิ้วได้ ยากเหลือเกินแถมเรายังอยากเขียนในด้านของเทมที่มีอารมณ์หื่นกับพี่นัทอยู่ มากเลยยิ่งทวีความอยากของการเขียนมากขึ้นไปอีก
อ่านแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างช่วยคอมเม้นท์บอกได้เลยนะคะจะค่อยๆปรับไปเรื่อยๆ
ncครั้งที่2...แต่งเองเขินเองสุดๆต้องหาเวลาที่อยู่คนเดียวแต่งไม่งั้นแต่งไม่ออกจริงๆ
หวังว่าจะถูกใจทุกคนนะคะ
เจอกันครั้งหน้าคงจะเป็นหลังสอบเสร็จ...สักเสาร์หน้าจะมาลงให้นะคะ
เจอฉากสวีทแล้วต่อไปคงเป็นฉากแยกจาก...ไม่ค่อยชอบแต่งแต่ถ้าไม่แต่งก็ไม่ได้อีก(อ้าว)
ยังไงก็ช่วยติดตามความรักของน้องเทมและพี่นัทต่อไปด้วยนะคะว่าจะจบลงอย่างไรเหลืออีกไม่กี่ตอนแล้ว(จากที่วางแผนไว้)
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและทุกๆคอมเม้นท์ที่ทำให้เราแต่งเรื่องนี้มาได้ไกลขนาดนี้นะคะ
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ
ความคิดเห็น