ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -จบ-✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉ {ํYaoi/BL}

    ลำดับตอนที่ #26 : ✉ จดหมายฉบับที่ 20✉ครั้งแรกที่ทำแบบนี้?

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.38K
      52
      21 เม.ย. 58

    จดหมายฉบับที่ 20ครั้งแรกที่ทำแบบนี้?

     

     

    ให้พี่...ช่วยไหม?”

     

     

    “พะ...พี่นัท..”ธีราทรเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อพี่นัทพูดประโยคด้านบนขึ้นมาด้วยใบหน้าแดงๆและเสียงหอบหายใจแผ่วๆจากการที่ถูกจูบอย่างดุเดือดเมื่อครู่นี้

     

     

    ตอนนี้ในหัวผมมันกำลังขาวโพลนไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นมีแค่ประโยคที่พี่นัทพูดเท่านั้น...

     

     

    ให้พี่...ช่วยไหม?’

     

     

    ให้พี่...ช่วยไหม?’

     

     

    ให้พี่...ช่วยไหม?’

     

     

    ช่วยอะไรครับพี่?!!!

     

     

     

    ตอนนี้หัวใจผมกำลังเต้นถี่รัวมากขึ้น อารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงจากการที่จูบพี่นัทกลับเพิ่มมากขึ้นเพียงแค่ได้ยินประโยคสั้นๆของพี่เขาเท่านั้น...ตอนนี้ผมบอกเลยว่าน้องชายผมมันแทบจะระเบิดอยู่แล้ว

     

     

     

    ตลอดอาทิตย์กว่าที่ผมคบกับพี่นัท...ไม่อยากจะบอกหรอกนะว่าผมช่วยตัวเองเกือบทุกวัน..ใครจะบอกว่าผมลามกมักมากหรืออะไรก็ช่างเถอะ

     

     

    ผมยอมรับก็ได้ว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ

     

     

    ใครใช้ให้พี่นัททำตัวน่ารักขนาดนั้นกันเล่า!!!

     

     

    แค่ผมหยอดคำหวานหน่อยก็หน้าขึ้นสีจนผมอดไม่ได้ที่จะสัมผัสแก้มแดงๆนั่นสักทีสองที...ความจริงผมก็อยากจะฟัดแก้มขาวๆของพี่นัทตลอดเวลานั่นแหละแต่ก็ต้องพยายามช่างใจไว้เดี๋ยวจะถูกหาว่าหื่น!

     

     

    แถมพี่นัทน่ะใจดีกับผมสุดๆแค่ผมอ้อนหน่อยก็ยอมผมไปหมดแล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมรักผมหลงพี่ได้ยังไงล่ะครับ?

     

     

    โดยเฉพาะเรื่องจูบ...ผมรู้ว่าตัวเองมักจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้เวลาที่จูบกับพี่นัทแบบนั้นก็เลยตักตวงมากไปสักหน่อยพี่นัทเลยไม่ยอมให้ผมจูบอีก...ผมก็เลยออดอ้อนจนในที่สุดพี่นัทก็ยอมให้ผมจูบแต่แค่อาทิตย์ละครั้ง

     

     

    บอกตรงๆเลยนะครับ...อาทิตย์ละครั้งมันจะไปพออะไร!!

     

     

    เดี๋ยวพี่นัทก็จะกลับไปทำงานที่เดิมแล้ว

     

     

    ถ้าถึงตอนนั้นผมจะทำยังไงล่ะ?

     

     

    ตอนนี้มีอะไรให้ผมตักตวงได้ผมก็พร้อมที่จะทำ!

     

     

    จะหาว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้

     

     

    ก็ผมกลัวนี่นา

     

     

    ถ้าพี่นัทกลับไปพี่นัทอาจจะเจอคนที่ถูกใจมากกว่าผมก็ได้...แล้วถ้าเป็นแบบนั้นผมจะทำยังล่ะ?

     

     

    ผมไม่ยอมหรอกนะ!!

     

     

    ผมรัก...รักพี่นัทมาก

     

     

    มากจนผมไม่คิดว่าจะสามารถรักใครได้มากขนาดนี้

     

     

    ผมอยากครอบครองพี่นัท

     

     

    อยากให้พี่นัทเป็นของผม

     

     

    เป็นของผมคนเดียว

     

     

    แต่ผมรู้ว่ามันเร็วไป...ผมกับพี่นัทพึ่งคบกันไม่นานผมไม่ควรจะทำเรื่องแบบนั้นแม้ว่าผมจะต้องการมันมากมายขนาดไหนก็ตาม

     

     

    ผมอยากให้เกียรติพี่นัท...พี่ไม่ใช่ที่ระบายความใคร่แต่เป็นคนที่ผมรัก

     

     

    เพราะงั้นผมเลยเลือกที่จะช่วยตัวเองมากกว่าจะให้พี่นัทช่วย

     

     

    แล้วตอนนี้มันอะไร?!

     

     

    พี่นัทกำลังจะยั่วผมใช่ไหม?!!

     

     

     

    ตั้งแต่ที่ออกมาจากห้องน้ำแล้ว..พอพี่นัทมานอนที่ห้องผมทำให้ผมรู้สไตล์การแต่งตัวของพี่เขา...โดยเฉพาะชุดนอน...เสื้อกล้ามสีอ่อนๆกับกางเกงบ๊อกเซอร์สั้นๆสีสดใสเป็นสิ่งที่พี่นัทชอบใส่มาก...โดยที่ไม่รู้เลยว่าเป็นทดสอบความอดทนผมากขนาดไหนที่จะไม่ให้วิ่งเข้าไปหาพี่แล้วกระชากลงบนเตียงก่อนจะถอด ถอด ถอด ถอดมันให้หมดนั่นแหละ...ผิวขาวๆที่เห็นอยู่เกือบทุกวันทำให้ผมเผลอกลืนน้ำลายไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ

     

     

     

    บางวันผมถึงกับต้องตื่นมาช่วยตัวเองตอนตี3เพราะเห็นขาขาวๆที่พาดกับหมอนข้างรวมทั้งเสื้อกล้ามตัวบางที่ถูกถกขึ้นจนเห็นหน้าท้องแบนราบที่น่าสัมผัสที่สุด

     

     

    ผมเคยคิดว่าตัวเองไม่ใช่พวกชอบเซ็กนะ

     

     

    ตอนที่เรียนอยู่ผมก็มีบ้างแต่ก็ไม่ใช่ว่าขาดไม่ได้...ผมจะทำเฉพาะตอนเครียดๆหรือมีคนที่ถูกใจแต่ถ้าไม่ได้ทำก็ไม่เป็นไร...

     

     

    แต่นี่อะไร?

     

     

    แค่เห็นหน้าที่ขึ้นสีของพี่นัทน้องชายผมมันก็ร้อนผ่าวจนผมแทบเด้งตัวออกห่างพี่เขาเพราะกลัวว่าพี่เขาจะรู้ว่าผมเป็นเอามากขนาดนี้

     

     

    แต่วันนี้ผมกลับจูบพี่นัทเพลินไปหน่อยจนไม่ได้สังเกตว่าน้อยชายตัวเองตื่นตัวขึ้นมาจนพี่นัทถึงกับสะดุ้ง

     

     

    ผมอยากจะเอาหน้ามุดดินจริงๆเลยให้ตายสิ!

     

     

    ทำไมผมหื่นแบบนี้เนี่ย!!

     

     

    เพราะพี่นัทคนเดียวเลย!

     

     

    ทำให้ผมเป็นแบบนี้น่ะ!

     

     

    แล้วนี่อะไร!!

     

     

    รั้งแขนผมไว้พร้อมกับถามว่า...

     

     

    ให้พี่...ช่วยไหม?’

     

     

    ถ้าผมบอกว่าให้พี่ช่วยพี่จะทำยังไงล่ะครับ!!

     

     

    อย่ามาทำให้ความอดทนที่มีอยู่เพียงน้อยนิดของผมกระเด็นหายไปเลยนะครับ!

     

     

    ไม่งั้นพี่คงไม่ได้มีโอกาสปฏิเสธอีกแล้ว!

     

     

    “...ปล่อยผมก่อนพี่นัท...ผมจะไม่ไหวแล้ว”ผมบอกพี่นัทก่อนจะพยายามดึงแขนที่ถูกพี่นัทจับอยู่ให้ปล่อยตนออกไปก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว

     

     

    อย่างที่บอก...

     

     

    ผมไม่อยากให้พี่นัทเป็นแค่ที่ระบายความใคร่

     

     

    พี่เป็นทุกๆอย่างของผม

     

     

    ผมรักพี่นัท...

     

     

    “...เทม...พี่...ให้พี่ช่วยเถอะ”พี่นัทพยายามรั้งแขนผมกลับไปแล้วมองมาด้วยแววตาสั่นระริกที่แฝงไปด้วยความจริงจัง

     

     

    “พี่นัท...พี่กำลังทำให้ผมทนไม่ไหวนะ”ผมกลั้นใจตอบพี่เขาไป...ผมรู้ตัวเลยว่าตอนนี้น้องชายที่หลับอยู่มันตื่นเกือบจะเต็มตาแล้ว

     

     

    “...งะ...งั้นก็ไม่ต้องทน”พี่นัทเม้มปากแน่นก่อนจะพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

     

     

    ทั้งสีหน้า

     

     

    ท่าทาง

     

     

    ตอนนี้ทุกอย่างของพี่มันช่างยั่วยวนผมเหลือเกิน

     

     

    “...ผมไม่อยากให้พี่เป็นแค่ที่ระบายความใคร่”ผมบอกออกไปแล้วพยายามจะลุกจากเตียงอีกครั้ง

     

     

    “ไม่ไม่...พี่รู้ว่าเทมไม่ได้คิดแบบนั้น...พะ...พี่เองก็...ฮึ้ย!...เด็กบ้าเอ้ย!!

     

     

    ผลัก!

     

     

    ตุบ!

     

     

    “...พะ...พี่นัท...”ผมเรียกคนตรงหน้าด้วยความตกตะลึงเมื่อพี่นัทออกแรงผลักจนผมล้มลงนอนแนบไปกับเตียงโดยที่มีพี่นัทขึ้นคร่อมผมอยู่

     

     

    พระเจ้า!

     

     

    นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?!

     

     

    “...พี่อยากช่วย...ให้พี่ช่วย...นะครับ”พี่นัทบอกผมอีกครั้งโดยที่มือนิ่มของพี่นัทค่อยๆวางลงเป้ากางเกงผมช้าๆ

     

     

    อึก!

     

     

    “...พี่....ผม...”ผมถึงกลับพูดอะไรไม่ออกความต้องการของผมมันกำลังบดบังความรู้สึกนึกคิด...ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ผมแย่แน่ๆ

     

     

    มันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าซ๊อตเมื่อมือนิ่มๆของพี่นัทวางลงมา...น้องชายผมที่ตื่นตัวอยู่แล้วกลับแข็งขึ้นอย่างน่าอาย...ผมสัมผัสถึงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นของตัวเองได้เลยล่ะ

     

     

    ผมจะไม่ไหวแล้ว

     

     

    “...พี่รักเทมนะ”คำพูดเบาๆถูกเอ่ยขึ้นก่อนพี่นัทจะดึงกางเกงบ๊อกเซอร์ผมลงช้าๆ

     

     

    หมับ!

     

     

    “พี่นัท...ถ้าพี่เริ่ม...ผมจะไม่ยอมให้พี่หยุดนะ”ผมเอื้อมมือไปจบมือของพี่นัทที่เลื่อนขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ผมลงจนเกือบจะเห็นน้องชายผมอยู่แล้ว

     

     

    “...พี่จะไม่หยุด...จนกว่าเทมจะเสร็จ”พี่นัทบอกผมเบาๆพร้อมรอยยิ้ม

     

     

    อ่า...นี่ผมกำลังจะบ้าแล้วจริงๆ

     

     

    ทำไมพี่ถึงยั่วผมได้ขนาดนี้นะ!!

     

     

    “...รบกวน...ด้วยนะครับ”ผมเอ่ยอย่างยอมแพ้...ผมแพ้ต่อความต้องการในส่วนลึกของตัวเอง...ยอมแพ้ต่อสายตาและคำพูดของพี่นัทที่ถ่ายถอดมา...และยอมแพ้ต่อหัวใจของตัวเอง

     

     

    ------------------------------------------CUT-------------------------------------------------

    ขอตัดนะคะ สามารถท้ิงเมลล์ไว้ หรืออ่านได้ที่เว็บธัญวลัยและthaiboysloveนะคะ

    --------------------------------------------CUT------------------------------------------------

     

     

    “...ซี๊ดด~...พี่นัท....อึก!....อ่าาาา~”ผมกระตุกตัวปลดปล่อยออกมาเต็มมือพี่นัทก่อนจะนอนแผ่กับเตียงด้วยความสุขที่ล้นทะลักออกมาอยากควบคุมไม่ได้

     

     

    “...เฮ่อ...พี่นัท....พี่มัน...สุดๆไปเลย”ผมค่อนยันตัวขึ้นแล้วบอกกับพี่นัทที่มองหน้าผมอย่างทำตัวไม่ถูก

     

     

    “อ่อ...พี่...ทำไม่ดีรึเปล่า?”พี่นัทมองหน้าผมแล้วถามเสียงอ่อย

     

     

    “...ทำไมคิดแบบนั้นละครับ?”ผมขยับนั่งดีแล้วถามพี่นัทกลับ

     

     

    อะไรที่ทำให้พี่นัทคิดแบบนั้นนะทั้งๆที่ผมออกจะมีความสุขมากขนาดนี้แท้ๆ

     

     

    “ก็....มันเป็นครั้งแรก...อ่อ...ที่ทำแบบนี้”พี่นัทตอบผมเบาๆแล้วหันหน้าไปอีกทางเพื่อหลบสายตาที่ผมจ้องไป

     

     

    “...ครั้งแรก?”ผมพึมพำขึ้น

     

     

    หมายความว่าพี่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน?

     

     

    ผมเป็นคนแรก!

     

     

    “อืม...”พี่นัทพยักหน้าตอบผมเบาๆ

     

     

    “กับผู้หญิงก็ไม่เคย?”ผมถามอีกครั้ง

     

     

    “...ไม่เคยทำให้แบบนี้”พี่นัทพยักหน้าแล้วตอบผม

     

     

    เยสสส!!!!

     

     

    ผมอยากจะตะโกนออกมาดังๆซะจริงๆ

     

     

    ผมเป็นคนแรกที่พี่นัททำให้!!!!

     

     

    หมับ!

     

     

    ตุบ!

     

     

    “พี่นัท...พี่น่ะทำให้ผมมีความสุขสุดๆเลย...มีมากอย่างที่ไม่เคยเป็น..”ผมโผลเข้ากอดพี่นัทจนเราทั้งคู่ล้มลงบนเตียงอีกข้างนึง....ผมกระซิบข้างๆหูพี่นัทเบาก่อนจะจูบไปทั่วใบหน้าของพี่นัทที่ตอนนี้แดงก่ำเหมือนมะเขือเทศสุก

     

     

    น่ากินจริงๆ

     

     

    “ผมรักพี่นะ”ผมสบตากับพี่นัทก่อนจะเอ่ยเบาๆด้วยรอยยิ้ม

     

     

    “...อึก!...เทม...ลุกก่อน”พี่นัทสะดุ้งขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับบอกผมด้วยความตกใจ

     

     

    “...??”ผมมอองพี่นัทอย่างงๆว่าพี่เขาตกใจทำไม

     

     

    ผมค่อยๆเลื่อนสายตาจากหน้าพี่นัทลงมาเรื่อยๆจนในที่สุดผมก็รู้ว่าทำไมที่นัทถึงอยากให้ผมลุกออกไป...เป้ากางเกงบ๊อกเซอร์ของพี่นัทตุงขึ้นนิดๆ

     

     

    สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมยิ้มออกมาพร้อมกับใจที่เต้นรัว

     

     

    พี่นัทรู้สึก?

     

     

    รู้สึกหลังจากที่ช่วยผม?...แปลว่าพี่เขาเกิดอารมณ์เพราะผมใช่ไหม?

     

     

    แค่คิดผมก็ยิ้มแก้มแทบปริแล้ว

     

     

    “พี่จะทำตัวน่ารักไปถึงไหนกันครับ?”ผมเอ่ยถามอย่างไม่ต้องการคำตอบก่อนจะค่อยๆใช้มือตัวเองลูบครึงแก่นกายที่อยู่ภายใต้กางเกงบ๊อกเซอร์ของพี่นัทอย่างเบามือ

     

     

    “อึก!...อื้อ~...เทม...ไม่...ปล่อย...อ๊ะ~...”นัทส่ายหัวไปมาก่อนจะบอกผมเสียงสั่น

     

     

    “พี่ช่วยผมแล้ว...ให้ผมช่วยพี่นะ”ผมบอกพี่นัทที่ครางไม่หยุดเมื่อผมค่อยๆดึงบ๊อกเซอร์พี่นัทลงแล้วใช้มือกุมแก่นกายสีสวยของพี่นัทแล้วเริ่มขยับเบาๆ

     

     


    ------------------------------------------CUT-------------------------------------------------

    ขอตัดนะคะ สามารถท้ิงเมลล์ไว้ หรืออ่านได้ที่เว็บธัญวลัยและthaiboysloveนะคะ

    --------------------------------------------CUT------------------------------------------------

     

     

    “....พี่นัท”ผมเรียกพี่นัทที่นอนหอบแฮ่กๆก่อนที่ดวงตาทั้งสองข้างของพี่นัทจะปิดลงอย่างช้าๆ

     

     

    พี่นัทหลับไปแล้ว

     

     

     

    ผมมองนั่งมองหน้าพี่นัทสักพักก่อนจะจัดการเช็ดคราบน้ำของทั้งผมและของพี่นัทออกแล้วใส่กางเกงให้พี่นัทใหม่...

     

     

    ผมล้มตัวลงนอนก่อนจะรวบตัวพี่นัทที่นอนอยู่ข้างๆเข้ามาในอ้อมกอดแล้วลูบไปตามโครงหน้าพี่นัทที่หลับตาสนิทอย่างหน้าหลงใหล

     

     

    “ผมรักพี่...รักมาก...รักมากจริงๆนะครับ”ผมกระซิบเบาๆก่อนจะนอนหลับไปด้วยความสุขที่มีมากจนจะทะลักออกมา

     

     

    ตั้งแต่ที่มีพี่นัท....ผมรู้สึกว่าตัวเองได้ค้นพบสิ่งที่ขาดหายไปมานานของตัวเอง

     

     

    ...........................................

     

     

    “อื้อ~...”วรนัตรค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆเมื่อแสงแดดได้ส่องลอดเข้ามาภายในห้องนอน

     

     

    เมื่อตื่นเต็มตาผมก็ค่อยลุกตัวขึ้นนั่งแล้วหันไปมองข้างกายที่ปกติจะมีเทมนอนอยู่ด้วยแถมยังชอบมากอดผมตอนนอนอีก

     

     

    “อ๊ะ!...”ผมเบิกตากว้างเมื่อความทรงจำเมื่อคืนถูกปลุกขึ้นมาหลังจากที่สมองตื่นเต็มที่แล้ว

    เมื่อคืนผม...

     

     

    ‘...พี่อยากช่วย...ให้พี่ช่วย...นะครับ

     

     

    ‘...พี่จะไม่หยุด...จนกว่าเทมจะเสร็จ

     

     

    ฉ่า!

     

     

    “...บ้าเอ้ย!”ผมเอามือสองข้างปิดใบหน้าที่ร้อนมากของตัวเอง

     

     

    นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!

     

     

    ทำไมถึงพูดประโยคหน้าอายแบบนั้นไปกัน!

     

     

    ไม่สิ...

     

     

    ผมรู้สึกว่ามันบังมีต่ออีก...

     

     

    อื้อ~...เทม...อย่า...อื้อ~...

     

     

    อื้อออ~....เทม...อ๊ะ!...อื้ม~...จะ...ไม่...อื้ออ~...

     

     

    อือ!...อีกนิดนะครับ...อ่า~...พร้อมกัน

     

     

    อ๊ะ!...อ๊าาาาาา~

     

     

    อื้มมม~

     

     

    ตู้มม!!!

     

     

    “...”ผมรู้สึกเหมือนหน้าตัวเองกำลังระเบิด

     

     

    นี่ผมไม่ได้แค่ช่วยเทม...แต่ผมกับเขา...เราทำ...ทำ...

     

     

    โอ๊ยยย...บ้าเอ้ย!!

     

     

    ทั้งอายทั้งเขินทั้งโมโห...ตอนนี้อารมณ์ผมมันปนกันไปหมดแล้ว!

     

     

    แกร็ก!

     

     

    “ตื่นแล้วเหรอครับ?”เทมเปิดประตูเข้ามาแล้วถามผมด้วยรอยยิ้ม

     

     

    “....อืม”ผมตอบเทมกลับไปเบาๆก่อนจะหันหน้าหนี

     

     

    ตอนนี้ผมโครตเขินเลยบอกตรงๆ

     

     

    ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเทมด้วยซ้ำ

     

     

    ตุบ!

     

     

    หมับ!

     

     

    ผมได้ยินเสียงของเทมขึ้นมาบนเตียงก่อนที่ตัวผมจะถูกรวบเข้าไปในอ้อมกอดของคนที่อยู่ด้านหลัง...

     

     

    “ผมขอโทษนะครับ”เทมกระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิด

     

     

    ว่าแต่...เทมทำผิดอะไรล่ะ?

     

     

    “เทม...ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ?”ผมถามเทมก่อนจะเอาหน้าซุกลงตรงไหล่เทม...ตอนเช้าๆอากาศค่อนข้างเย็นแถมยังเปิดแอร์อยู่อีกผมเลยขอความอบอุ่นสักหน่อยละกัน

     

     

    “ก็ผมเอาแต่ใจตัวเอง...บังคับพี่...แถมยังมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวอีก...ขอโทษนะครับ”เทมกระซิบเบาๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นๆ

     

     

    ผมยิ้มบางๆกับคำตอบของเทม...

     

     

    เขามักจะกังวลในสิ่งที่คล้ายๆกับผม

     

     

    เมื่อคืนผมเองก็กังวลเพราะผมรู้สึกดีมากเวลาที่เทมสัมผัสจนลืมไปว่าเทมจะรู้สึกดีไปด้วยกันรึเปล่า?

     

     

    “เทม...เทมไม่ได้มีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ...พี่เองก็มีความสุข...มีมากด้วย”ผมกอดตอบเทมก่อนจะกระซิบเบาๆให้เทมฟัง

     

     

    “...จริงเหรอครับ?....พี่ไม่ได้พูดถนอมน้ำใจผมใช่ไหม?”เทมถามย้ำผมอีกครั้ง

     

     

    “พี่จะทำแบบนั้นทำไมล่ะ?...พี่มีความสุจริงๆนะ”ผมเอื้อมมือขึ้นไปลูบเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนของเทมอย่างเบามือแล้วพูดย้ำอีกครั้ง

     

     

    “ผมรักพี่...รักที่สุดเลย”เทมกระซิบบอกผมพร้อมกับดันตัวผมให้นอนราบลงกับเตียง

     

     

    “เทม?..”

     

     

    “ขอผมจูบอรุณสวัสดิ์หน่อยนะครับ”สิ้นเสียงเทมผมก็ไม่มีโอกาสได้ตอบกลับอีกแล้วก็เล่นประกบปากลงมาซะขนานนี้นี่นา

     

     

    ให้พี่พักสักหน่อยไม่ได้รึไงนะ!

     

     

    อย่าลืมสิว่าพี่30แล้วน่ะ!

    .................................................................................................................................
     

    สวัสดียามค่ำคะ

     

    ในที่สุดก็ได้มาอัพ

     

    ดีใจมากที่มีคนรออยู่คะ

     

    ผิดหวังกันไหมที่พี่นัทหลับไปก่อน...เราพยายามแต่งให้ได้อารมณ์มากที่สุดแล้วแต่ได้แค่นี้แหละคะ

     

    เป็นยังไงบ้างคะ?

     

    ตอนนี้ก็ได้มาถึงตอนที่20แล้วเหลืออีกแค่10ตอนก็จะจบแล้วรู้สึกว่าแป๊บๆเอง

     

    ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ทุกคนให้มานะคะ

     

    ตอนต่อไปจะมาในอีกไม่ช้าคะแต่ถ้ามีงานเข้ามาอาจนานสักหน่อยแต่ไม่เกิน1อาทิตย์แน่นอนคะ

     

    ไว้เจอกันตอนต่อไปนะคะ

     

    nicedog


    ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×