ผู้เข้าชมรวม
2,292
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
2.29K
อัปเดตล่าสุด : 30 เม.ย. 57 / 16:34 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
SF : Ex- (JunHyuk)
เป็น SF ที่ต่อจาก SF ก่อนๆๆๆๆ นะคะ 555
เพื่ออรรถรสที่ดี แนะนำให้อ่านเรื่องก่อนๆๆด้วยโนะ
ทุกเรื่องต่อกันหมด แต่ก็จบในตอนเดียว (งงป่ะะ??? 5555)
แต่อ่านเรื่องนี้อย่างเดียวก็ได้มั้ง 555 รู้เรื่องๆ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วันหยุด.. เป็นสิ่งที่ผมและนักศึกษาทุกคนโหยหามากที่สุดเชื่อสิ แถมวันนี้อากาศดีอีกต่างหาก เจ๋งชะมัดเลย งั้นผมขอให้ทั้งวันเป็นวันดีๆด้วยละกันครับ
.
.
.
“จะพาไปไหนเนี่ย?”
“นั่งเฉยๆน่า เดี๋ยวก็ถึง”
มันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะนั่งอุดอู้อยู่ในห้องในวันที่อากาศดีแบบนี้จริงไหมครับ ผมเลยบังคับดงฮยอกให้ออกมาเที่ยวด้วยกัน ทั้งที่จริงๆแล้วตัวเล็กอยากนอนมากกว่า
“วันหยุดทั้งที ขอนอนนานๆหน่อยก็ไม่ได้ ใจร้ายชะมัด”
“พามาเที่ยว นี่ใจร้ายตรงไหน?”
“ก็อยากนอน นอนนานๆอ่ะ เข้าใจมั้ย”
“เลิกพูดมาก ละนอนไปเลย ไอ้หมอขี้บ่น”
“ว่าไงนะ ใครขี้บ่น?”
“ป่าวครับ ไม่มีอะไร นอนซะคนดี ^^”
แก้ตัวแบบโง่ๆไปทีนึง แล้วเอื้อมมือไปลูบหัวคุณหมอขี้บ่น
แค่นี้ดงฮยอกก็ยอมเงียบแล้วครับ
เห็นมั้ย เลี้ยงง่ายจะตาย.
.
.
.
“นี่.. ถึงแล้ว” ปลดล็อคเข็มขัดให้อีกคนเรียบร้อย แล้วเอานิ้วไปจิ้มแก้มนุ่มๆให้ตื่นมาดูโลกซักที
“.......”
“ตื่นได้แล้วน่า นอนอะไรนักหนา”
“........”
“ไม่ตื่นจูบนะ เอาสิ”
“...โอเคตื่นแล้ว... อะ อื้อออออออ จุนเน่!!!!”
“ครับ? ^^”
“นิสัยรุ่มร่ามนี่ไม่เลิกจริงๆใช่มั้ย ห๊ะ?”
“ไม่หรอก แฟนน่ารักขนาดนี้ เลิกก็โง่ละ”
“ก็ตื่นแล้วนี่ จะจูบทำไม”
“ไม่ได้บอกซะหน่อย ว่าตื่นละจะไม่จูบ บอกตอนไหนครับ?”
“....นายนี่นะ” แล้วหมอก็ทำร้ายร่างกายผมตามเคย จนตอนนี้ผมเคยชินไปแล้วครับ
ถามจริง.. ผมดูเจ้าเล่ห์มากเลยใช่ไหม? แต่คือคนแบบดงฮยอก.. ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งน่ารัก..
พูดให้ตายก็ไม่รู้หรอกครับว่าน่ารักยังไง ต้องมาลองเอง
แต่ผมจะยอมให้อยู่ใกล้แฟนผมเหรอ..?
ฝันไปเถอะครับ.
ผมไม่รู้ว่าจุนฮเวนึกยังไง ถึงขับรถพาผมมาสวนสนุก ที่ที่มีแต่เด็กๆแบบนี้
ให้ตายเหอะ.. นี่อายุเท่าไหร่ละเนี่ย ยังอยากจะเล่นอะไรแบบนี้อยู่รึไงกัน
“ป่ะ ได้บัตรมาแล้ว” สภาพจุนฮเวตอนนี้คือตื่นเต้นกว่าเด็กๆในนี้ซะอีก
“นึกยังไง พามาสวนสนุก โตแต่ตัวรึไง”
“ป่าว.. แค่อยากมาฉลองครบรอบ 3 เดือนกับแฟน ในที่ๆมาเที่ยวด้วยกันครั้งแรก ^^”
“.............” ผมลืมไปสนิท
“ตอนนั้นสนุกจะตาย กี่ขวบนะ.. 13 รึป่าว”
“.............”
“ตลกชะมัด แอบมาเที่ยวกันสองคนไม่ให้แม่รู้ ฮ่าฮ่า”
“จุนฮเว...” ผมจะทำยังไงดี ผมลืมแบบไม่น่าให้อภัย ผมลืมได้ยังไง วันนี้วัน..
“ครั้งนี้ก็ไม่ต้องแอบละไง ก็โตแล้วนี่เนอะ ^^”
“จุนฮเว...คือ..” ยิ้มเหมือนไม่รู้สึกโกรธอะไรผมแบบนั้น ยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่
“ครับ?”
ไม่สนใจแล้วว่าคนอื่นจะมองยังไง ผมสวมกอดจุนฮเวไว้แน่น เพื่อให้เค้ารับรู้ว่าผมรู้สึกผิด...
รู้สึกผิดจริงๆ ที่ไม่เคยสนใจ หรือใส่ใจอะไรเลย
“กอดคนอื่นแล้วมาร้องไห้แบบนี้คืออะไร คิมดงฮยอก”
ไม่พูดเปล่า คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนมา3เดือน กำลังเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ..
จะดีไปถึงไหนกัน.. ดีเกินไปแล้วกูจุนฮเว
“จุนฮเว... ขอโทษ...”
“ไม่เป็นไรครับ.. รู้น่าว่าเรียนหนัก ไม่เป็นไรนะ”
ตอนนี้คิมดงฮยอกดูเป็นเด็กมากกว่าเด็กคนไหนในสวนสนุกนี้ซะอีก ร้องไห้ในอ้อมกอดผม และทุกครั้งที่เค้าเป็นแบบนี้ผมก็จะปลอบด้วยการลูบหัว พร้อมคำพูดปลอบโยนที่พยายามบอกดงฮยอกว่าไม่เป็นไร มันไม่เป็นไรจริงๆ..
“มีแฟนเป็นหมอต้องอดทนหน่อยนะรู้มั้ย... ฮึก..” ผมไม่ชอบเห็นดงฮยอกร้องไห้เลย ให้ตายสิ
“อยู่กับดงฮยอกไม่เคยรู้สึกว่า 'ต้องอดทน' ที่จะอยู่นะ จำไว้”
“................”
“รักมากรู้มั้ย เข้าใจทุกอย่าง ไม่เคยโกรธที่จำไม่ได้ ไม่เคยเลย”
“...............”
“หาคนดีๆแบบนี้ไม่ได้ละนะ รักให้มากๆล่ะ”
“.....หลงตัวเองชะมัด”
พอรู้ว่าผมไม่ได้โกรธ ดงฮยอกตัวแสบก็กลับมาพูดจาน่าตีอีกตามเคย
ให้มันได้อย่างนี้สิ แฟนผมจะอยู่ในโหมดหวานได้สักกี่นาทีเชียว.
.
.
.
เวลาทั้งวันถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว.. พวกเราเล่นเครื่องเล่นแทบทุกชนิด เห็นดงฮยอกเป็นหมอตัวเล็กแบบนั้น อย่าดูถูกเชียว รายนั้นโหดกว่าผมหลายเท่าตัว
“อะไรกัน แค่นี้จะอ้วกเหรอจุนเน่”
“เห้ย ไม่ไหวแล้วจริงๆ กลับเหอะ”
“ 55555555 อ่อนแอชะมัด”
“นายจะไม่พูดคำนี้ถ้าเราอยู่ที่ห้องกันสองคน คิมดงฮยอก”
“อะไร ทำมาเป็นพูดดี”
“กลับห้องมั้ยล่ะตอนนี้ จะได้พิสูจน์ว่าไม่ได้อ่อนแอ”
“...บ้า” หึ หมอไม่กล้านี่หว่า
“นั่งรอนี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวไปซื้ออะไรมาให้กิน” อีกคนคงหิวแย่ละ ยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เที่ยง
“อื้อ อย่าไปนานนะ...”
“รู้แล้วน่า ไม่ปล่อยให้นั่งคนเดียวหรอกนานๆหรอก น่ารักขนาดนี้”
“พูดมาก รีบไปเลย”
.
.
.
“เฮ้ ดงฮยอก”
“..พะ...พี่มาร์คเหรอ?” มาทำไม ที่นี่ ตอนนี้ จะมาเจอกันอีกทำไม
“มากับใครเนี่ย? ทำไมนั่งคนเดียวครับ” ดวงตากับรอยยิ้มนั่น... ผมคุ้นเคยมากจริงๆ
.
.
“มากับจุ...”
“มากับกู มึงถอยไป ไม่ใช่ที่ของมึง ลุก!” จุนฮเวมาตอนไหน!? สองคนนี้ไม่ควรเจอกัน
“เห้ยๆๆ จุนฮเวใจเย็นดิ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีมั้ย”
“อย่าเสื-อก ไม่ใช่เรื่องของมึง มาทางไหน กลับไปเลย”
ผมถูกจุนเน่ลากไปอยู่ด้านหลัง ขอบตาผมกำลังร้อนอีกรอบ ขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรเลย
วันนี้วันครบรอบเลยนะ...
“ทำไมพูดกับแฟนเก่าน้องดงฮยอกอย่างนั้นล่ะกูจุนฮเว ไม่สุภาพเลย”
“ไอ้เชี่ย มึงหุบปาก”
“หึ.. ทำไม มึงก็แค่คนมาทีหลัง”
“....มึงทิ้งคนดีๆแบบดงฮยอกไป แล้วยังกล้าพูดแบบอีก ไปตายที่ไหนก็ไปเลยไป”
“กูไม่ได้ทิ้ง มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”
“เข้าใจผิดเชี่ยอะไร ดงฮยอกเห็นกับตาตัวเองแบบนั้น”
“......จุนฮเวพอเถอะ พากลับห้องสักที..” ผมไม่ไหวแล้ว ทนอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ดงฮยอกกลับมาหาพี่มั้ย..? เราเคยรักกันมากแค่ไหน ดงดงก็รู้ดีนี่ครับ” พี่มาร์คพูดบ้าอะไร?
“............”
“กลับมาหาพี่นะ”
“ไม่” นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะพูดกับคนแบบพี่
“.............”
“ไม่มีทาง” เราจะต้องไม่เจอกันอีก
... จุนฮเวช่วยรักผมนานๆด้วย อย่าทำเหมือนที่คนๆนี้ทำกับผม ขอร้องล่ะ..
.
“ได้ยินชัดแล้วก็กลับไป ถ้ามึงพูดชื่อดงฮยอกอีกที กูฆ่ามึงแน่” ผมรู้ว่าจุนฮเวใช้ความพยายามในการควบคุมอารมณ์ไม่ให้ระเบิดในที่สาธารณะแบบนี้ เค้าสองคนไม่ควรมาเจอกันเลยจริงๆ
“.........จุน พากลับห้องนะ เหนื่อยแล้ว”
ผมใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายที่มีลากจุนฮเวออกจากตรงนั้น ให้จุนฮเวห่างๆพี่มาร์คได้เท่าไหร่ยิ่งดี ผมไม่อยากให้จุนฮเว.. จุนฮเวคนที่ผมรักเจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว ไม่เอาแล้ว
สวนสนุกวันนี้เกือบสนุก..
เกือบ
ก็แค่เกือบ.
สงสารคนตัวเล็กที่เอาแต่นอนร้องไห้ตั้งแต่กลับมา.. วันนี้เราไม่ควรเห็นน้ำตาเลยนะ ไม่ว่าจะของใครก็ตาม ...คนเก่าของดงฮยอกมีอิทธิพลมากขนาดนั้นเลยรึไงกัน เลิกร้องไห้ให้คนที่ทำร้ายนายซะทีได้ไหม..
ผมเห็นแบบนี้ ผมก็เจ็บนะ.
“ดงฮยอก...”
“หื้ม?”
“หยุดร้องได้รึยัง..”
“..........”
“วันนี้วันของเรา.. มีแค่เรื่องของเราได้มั้ย ในความคิดนาย”
“..........”
ผมรู้ครับ ว่าสองคนนั้นเคยรักกันมาก รักกันนานหลายปี ผมเป็นเพื่อนดงฮยอก รู้มาตลอดว่าไอ้มาร์คนั่นไม่ใช่คนดีอะไรตั้งแต่แรก แต่คนเค้ารักกัน ผมจะไปทำอะไรได้ สุดท้ายก็ต้องเห็นคนตัวเล็กเจ็บแทบตายตอนรู้ความจริง..
และในตอนนี้ผมก็ทำได้แค่กอดดงฮยอกไว้ หวังว่าเค้าจะดีขึ้น..
“จุนเน่...” คนในอ้อมกอดเรียกชื่อผมเสียงแผ่วเบา
“ครับ?”
“ขอโทษที่วันนี้ไม่สนุกเลย..”
“...ช่างมันเถอะนะ มีอีกตั้งหลายวัน”
.
.
“ไม่ได้รักแล้วนะ..”
“..............”
“คนที่เราเจอวันนี้อ่ะ .. ไม่ได้รักแล้ว” ดงฮยอกพยายามจะเลี่ยงการเรียกชื่อ ผมรู้
“ไม่ได้รักก็อย่าไปร้องไห้ให้เขาสิ”
“ไม่ได้ร้องไห้ เพราะเจอ....”
“...............”
“แต่ร้องเพราะเป็นห่วง กลัวจุนฮเวจะรู้สึกไม่ดี”
“..............”
“อยู่ปกป้องแบบนี้ไปนานๆได้ไหม.. อย่าทิ้งอีกนะ”
“............”
“ให้ใจไปแล้ว รักษาดีๆนะ รู้มั้ย”
.
.
.
.
“ตัวก็ให้แล้วไม่ใช่เหรอครับ?...”
“.........กูจุนฮเวอยากตายเหรอ”
END.
น้องดงฆ่าจุนฮเวได้เลยค่ะ 555555555555
SF นี้มันยังไงๆอยู่เนอะ (ยังไง? 5555555)
อย่าหาสาระความรู้เลยโนะ 5555555
ตอนนี้สอบเสร็จแล้วค่ะ ถ้ารักกันอย่าถามถึงว่าทำได้ไหม ฮี่ฮี่
รักทุกคนเหมือนเดิมม *โปรยจูบ
ขอบคุณที่เค้ามาอ่านจ้า ^^
ผลงานอื่นๆ ของ iimm ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ iimm
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น