[SF] Anatomy - BobYun
สอบครั้งนี้... ผมจำอะไรไม่ได้เลย ฮยองช่วยด้วยครับ.
ผู้เข้าชมรวม
2,736
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
BOBBY : YUNHYEONG
บรรยากาศของห้องสมุดในตอนนี้คับคั่งไปด้วยนักศึกษาแพทย์เกือบทุกชั้นปีเพราะมันคือช่วงฤดูการสอบของคณะเรา แต่ถึงแม้จะมีนักศึกษาเข้าใช้บริการเยอะแค่ไหน สถานที่แห่งนี้ก็ยังคงรักษาระดับความเงียบได้เป็นอย่างดี อีกอย่างคือที่นี่แอร์เย็นสบายมาก เหมาะแก่การศึกษาหาความรู้ และยังเหมาะแก่การ...
ป๊าบ!
“เชี่ยยย เจ็บ!” ผมยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเองป้อยๆ เพราะโดนสันหนังสือฟาดลงอย่างแรง
“พรุ่งนี้จะสอบยังมีอารมณ์มานอนเล่น ลุกขึ้นมาเลยยุนฮยอง ไม่งั้นเดี๋ยวกูฟาดอีกรอบ” คิมดงฮยอกทำท่าจะเอาหนังสือเล่มอื่นมาฟาดผมอีกรอบจริงๆ
“โธ่.. มึงก็เลิกขยันซักสามนาทีได้ป่ะวะ กูเบื่อที่จะเห็นชื่อคิมดงฮยอกได้คะแนนท็อปชั้นปีแล้วนะ”
“ถ้างั้นมึงก็ลุกขึ้นมาอ่านสู้กูดิ”
“มึงทั้งฉลาด ทั้งขยัน.. สู้ไปก็เท่านั้นแหละ นอนดีกว่า แอ่ก...” ผมฟุบลงกับโต๊ะอีกรอบ แต่ถึงอย่างนั้นก็พอมองเห็นว่าคิมดงฮยอกง้างมือที่มีหนังสือเล่มหนาขึ้น แล้วกำลังจะฟาดลงมาบนหัวผม เพราะงั้นผมทำได้แค่หลับตาปี๋และเอามือทั้งสองข้างกุมหัวไว้
.
.
ฟาดรึยังวะ?
ทำไมไม่เจ็บ..
หรือว่าผมหมดสติไปแล้ว??
.
.
“...คิมบับฮยองนี่เกิดมาเพื่อปกป้องมึงจริงๆเลย เดินมาโน่นละ” ผมยกหัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วหันขวับไปมองตามที่ดงฮยอกบอก แล้วด้วยความที่กระจกห้องสมุดใสเลยทำให้เห็นว่าอีกคนที่อยู่ข้างนอกกำลังยิ้มกว้างและกำลังโบกมือมาทางนี้ คิมดงฮยอกวางหนังสือในมือลง พร้อมโค้งหัวให้คนเป็นพี่เบาๆ ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไปเชิงขอบคุณที่มาช่วยผมทันเวลา
บ็อบบี้ฮยองกำลังกวักมือเรียกแล้วทำมือเป็นรูปบ้าน
นั่นหมายถึง..
“ดงฮยอกเดี๋ยวกูกลับ-...”
“แหม่.. มีคนมาตามขนาดนี้กูคงกล้ารั้งไว้หรอก ไปไหนก็ไปเลย อ่านหนังสือด้วยล่ะ คือกูก็เบื่อที่จะท็อปชั้นปีแล้ว ช่วยมาอยู่ตำแหน่งนี้แทนกูที”
“...ถ้าไม่ติดว่ากูรีบ เดี๋ยวได้ถีบอ่ะ” คิมดงฮยอกกลั้นหัวเราะให้กับประโยคกวนๆของผม พลางโบกมือไล่ให้ผมไปไกลๆ หลังจากนั้นเจ้าตัวก็เอาแต่จ้องอ่านหนังสือต่อ
โธ่เอ้ย.. อันดับหนึ่งชั้นปี
มึงอยู่ตรงนั้นต่อไปเถอะ
กูไม่แย่งหรอก.
“....ไงคนเก่ง” ทันทีที่เจอหน้ากันก็พลั้งปากถามคำถามเดิมๆออกไป พลางเอื้อมมือไปขยี้ผมสีเข้มนั่นด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อ่านแล้วก็จำไม่ได้อ่ะฮยอง.. จำไรไม่ได้เลย ร่างกายต้องการปลาเพิ่มความฉลาด” ไม่พูดเปล่า ซงยุนฮยองยังเอามือเล็กๆนั่นมาเขย่าอยู่ที่ต้นแขนผมอีกด้วย
“แซลมอนซาชิมิ?”
“แหะๆ..” แววตาวิบวับนั่นเหมือนเด็กไม่มีผิดเลย
“เซน หรือ ฟูจิ?”
“....ฟูจิครับ”
หน้าที่ตามใจคนที่ชอบ ‘เอาแต่ใจ’ แบบยุนฮยอง
นี่มันเป็นหน้าที่ผมจริงๆ
หลังจากพาว่าที่คุณหมอไปเพิ่มความฉลาด(?) เรียบร้อยแล้ว กลับมาถึงห้องรายนั้นก็มุ่งตรงไปที่โต๊ะหนังสือทันที เห็นอย่างงั้นผมก็ไม่อยากกวน เลยตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำจัดการอาบน้ำให้เสร็จสรรพ ...ปรากฏว่าเดินออกมาอีกที ซงยุนฮยองคนเก่งของผมใช้โต๊ะนั่นเป็นหมอนไปซะแล้ว
“ยุนอ่า..” แรงสะกิดเพียงเบาๆทำให้ยุนฮยองขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะยอมเปิดเปลือกตาขึ้น แล้วลุกขึ้นมาในท่านั่งปกติ
.
.
“...ฮยอง”
“ว่าไง?”
“ผมเหนื่อยจังเลยครับ..” ร่างเล็กที่นั่งดีๆอยู่บนเก้าอี้ในตอนแรก.. เวลานี้กลับเอนหัวลงมาพิงสีข้างของผมเบาๆ สงสัยน้องจะเหนื่อยจริงๆแฮะ
“พี่ช่วยอะไรได้บ้างไหม...?”
“วิชากายวิภาค.. มันจำเกี่ยวกับร่างกายหมดเลย ฮยองช่วยไม่ได้หรอก-... เอ๊ะเดี๋ยวนะ..”
“หื้ม?”
“ไม่สิ ฮยองช่วยได้!!!!!!” ซงยุนฮยองเบิกตากว้าง อาการง่วงเมื่อสักครู่ดูเหมือนจะหายไปจนหมด น้องดูตื่นเต้นกับอะไรสักอย่างที่ผมไม่รู้เรื่องด้วยเลย
ยุนฮยองลุกพรวดขึ้นมาจากเก้าอี้ พลางจับตัวผมหมุนไปมา สุดท้ายน้องก็บอกให้ผมยืนนิ่งๆเอาเท้าชิด แล้วเอาแขนทั้งสองข้างชิดลำตัวพร้อมผายฝ่ามือออกมาทางด้านหน้า ..เหมือนจะได้ยินแว่วๆว่ามันคืออะนาโตมี่ โพสิชั่น
อะนาโตมี่ โพสิชั่น..
คือไรวะ
?
“ฮยองยืนท่านี้ไปตลอดเลยนะ แล้วอยู่เฉยๆ นี่เรียกว่า Anatomy position”
“มันคือท่าอะไรอ่ะ?”
“รู้ไปก็เท่านั้นอ่ะ อย่ารู้เลยครับ ฮ่าๆ” เออ.. มันก็จริงว่ะ
ผมถูกบังคับให้ยืนอยู่ท่านั้นเกือบชั่วโมง โดยมีอีกคนเดินวนรอบตัวพร้อมเอาปลายปากกากดๆจิ้มๆลงบนกล้ามเนื้อแต่ละส่วนพร้อมท่องชื่อไปด้วย ไล่ตั้งแต่หัวไหล่จนไปถึงปลายเท้า ..ผมเพิ่งรู้วันนี้นี่แหละว่าชื่อกล้ามเนื้อทั้งร่างกายมันมีเยอะมากมายขนาดนี้
“เรียบร้อยแล้วฮะ ฮยองไปนั่งพักได้ ฮ่าๆๆ” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วล้มตัวลงนอนแผ่อยู่บนเตียง ใครบอกว่ายืนเฉยๆมันไม่เหนื่อย? ผมนี่เกร็งไปทั้งตัวจริงๆนะ ยิ่งตอนที่ยุนฮยองบอกให้เลิกเสื้อขึ้น เพราะต้องดูกล้ามเนื้อหน้าท้องกับกล้ามเนื้อหลัง ผมยิ่งทำอะไรไม่ถูก แต่อีกคนกลับเอาปากกาจิ้มๆซิกแพ็คของผมแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย ไม่มีเขิน ไม่มีหน้าแดงสักนิด
ให้ตาย
เรียนหมอมันบั่นทอนความโรแมนติกจริงๆ.
หลังจากที่ปล่อยให้ผมพักได้ไม่นาน ยุนฮยองคนเก่งก็หย่อนตัวนั่งลงบนเตียงข้างๆผม และด้วยความที่มืออยู่ไม่สุขเลยรวบเอวน้องเข้ามาใกล้ๆแล้วนอนลงบนตักนั่นซะเลย
“มือไวแบบนี้อีกแล้วนะ...” ถึงน้ำเสียงจะเหมือนดุ แต่มือเล็กๆนั่นก็ลูบลงมาบนกลุ่มผมไปมา
“จำได้หมดรึยัง? พี่อุตส่าห์ยืนเป็นหุ่นให้ตั้งนาน หุ่นหน้าตาดีขนาดนี้ หาไม่ได้อีกแล้วล่ะ”
“ทำไมเป็นคนหลงตัวเองงี้อ่ะ”
“รึไม่จริง??? โธ่เอ้ย”
“ฮ่าๆๆ จริงก็ได้ครับ คิมบับฮยองของผมเท่ที่สุดอยู่แล้ว แถมดีใจอีกต่างหาก” ผมยิ้มกว้างให้กับคำตอบที่ได้ยิน ถึงไม่รู้ว่ายุนฮยองจะเต็มใจตอบหรือไม่ แต่การได้เห็นอีกคนดูผ่อนคลายจากการอ่านหนังสือ ผมก็ดีใจแล้วล่ะ
.
.
“ง่วงยัง.. นอนเลยมั้ย? พรุ่งนี้สอบเช้าหนิ”
“ขออีกแป๊บนึงนะ ผมยังไม่ได้ท่องกล้ามเนื้ออีกสี่ที่”
“ตรงไหนอ่ะ? พี่ต้องยืนแบบนั้นอีกป่ะ?”
“ไม่ครับ ฮยองนอนแบบนี้ก็ได้”
“อ่าว แล้วจะท่องยังไง-....”
“...ฮยองหลับตาก่อน” ผมเอามือปิดตาคนบนตักบังคับให้หลับตาลง ที่ทำแบบนี้ได้เพราะกล้ามเนื้อส่วนต่อไปที่จะต้องท่องคือกล้ามเนื้อบริเวณใบหน้า เพียงแค่อีกนอนสบายๆให้ผมเอานิ้วจิ้มๆก็พอแล้ว
“.....”
“อันนี้เรียกว่ากล้ามเนื้อ orbicularis oculi ใช้หลับตา” ผมเอานิ้วกดบนเปลือกตาของคนเป็นพี่เพียงเบาๆ พลางท่องชื่อกล้ามเนื้อไปด้วย
จากเปลือกตา.. ไล้นิ้วไปเรื่อยๆจนไปถึงบริเวณหน้าผาก.. ตอนนี้บ็อบบี้ฮยองลืมตาขึ้นมาแล้ว สายตาที่ผมถูกมองอยู่ตอนนี้มันไม่ต่างจากตอนที่คบกันแรกๆเลย แล้วผมก็แพ้สายตาแบบนี้ทุกที
“อ..เอ่อ.. กล้ามเนื้อหน้าผาก.. frontalis”
“frontalis….”
“ฮยองพูดตามผมทำไมเนี่ย?”
“ท่องเสร็จแล้วเหรอ? ถ้ายังก็ท่องต่อสิ” อะไรของเค้าเนี่ย.....
“โอเคครับ.. ก.. กล้ามเนื้อจมูก.. เรียกว่า nasalis”
“nasalis.....”
นอกจากจะพูดตามแถมจ้องตาไม่กระพริบ บ็อบบี้ฮยองยังเอื้อมมือมาจับมือผมที่นิ่งค้างอยู่บริเวณหน้าผาก ให้เลื่อนไล้ลงไปบริเวณจมูก
“เอ่อ... ฮยองปล่อยมือผมก่อนมั้ย?...”
“....” อีกคนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบ แถมยังกระชับฝ่ามือที่กุมมือผมอยู่ให้แน่นขึ้นไปอีก
“งั้นกล้ามเนื้อส่วนต่อไป........ อ..เอ่อ......”
“...?”
“orbicularis oris....กล้ามเนื้อรอบริมฝีปาก... ใช้จูบ...”
“orbicularis oris...” เสียงทุ้มกำลังทวนสิ่งที่ผมเพิ่งพูดออกไปเมื่อสักครู่ แถมมือใหญ่นั่นก็ยังบังคับมือผมให้เลื่อนขยับจากบริเวณเนินจมูกลงมาบริเวณริมฝีปาก ...รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคนที่นอนอยู่บนตักผุดขึ้นแทบจะในทันทีที่ริมฝีปากถูกสัมผัสโดยปลายนิ้วของผม
“ฮ..ฮยอง..”
“กล้ามเนื้อรอบริมฝีปาก...”
“....”
“ใช้จูบใช่ไหม?”
ริมฝีปากที่เป็นเจ้าของรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อสักครู่ กำลังกดจูบลงมาบนปลายนิ้วของผมเพียงแผ่วเบา... เพียงแค่นั้นก็ทำให้สติของผมแทบไม่เหลือ.. ผมชักมือกลับออกมาช้าๆ แล้วเลื่อนมือมากุมสองแก้มไว้แน่นกลัวว่าอีกคนจะเห็นว่าตอนนี้หน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน
“ทำไมฮยองทำแบบนั้นเล่า....”
“แล้วทำไมล่ะครับ”
.
.
“มันเขิน...” ..........มันเขินแบบบอกไม่ถูก ไม่รู้ดิ.. บ็อบบี้ไม่เคยทำแบบนี้... มัน.... งื้ออออ... -//-
“ฮ่าๆ จะได้จำได้แม่นๆไง”
“โธ่.. ใครเค้าใช้วิธีนี้กันล่ะ”
“ก็แล้วทำไมอ่ะ? วิธีไหนก็ได้ทั้งนั้น.. ถ้านายจำได้”
“ก็มัน...”
“แน่จริงก็พูดดิ ว่าจำไม่ได้”
เห๊อะ.. ท่องรอบเดียวใครจะไปจำได้ล่ะ
เออว่าแต่..
orbicularis oris… นี่กล้ามเนื้อใช้จูบ.
ถูกใช่ไหม?
รถยนต์สีดำฟิล์มมืดสนิทคันเดิมที่คอยมาส่งอีกคนอยู่เสมอๆถ้าผมมีเวลาว่าง ตอนนี้จอดนิ่งอยู่บริเวณหน้าคณะแพทย์ตั้งแต่เวลาเจ็ดโมงเช้า เนื่องจากยุนฮยองรบเร้าให้มาแต่เช้าจะได้ไม่ตื่นเต้นในการสอบ แต่ผมก็มองว่ายังไงยุนฮยองก็ขจัดความตื่นเต้นของตัวเองออกไปไม่ได้อยู่ดี
“ฮยอง.. ผมจะจำได้มั้ยอ่ะ?”
“จำได้ดิ เมื่อคืนพี่อุส่าห์ยืนเป็นหุ่นให้เลยนะ”
“โห่ววว ก็มันตื่นเต้นนี่...” ยุนฮยองเริ่มนั่งไม่ติดเบาะเมื่อเวลาสอบใกล้เมาเรื่อยๆ ผมเลยมือเอื้อมไปลูบหัวน้องเบาๆเชิงปลอบประโลมว่ามันไม่เป็นไร แค่หยุดตื่นเต้นเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง
.
.
“ก่อนจะไป ...เดี๋ยวฮยองติวให้อีกรอบมา”
“ฮยองจำชื่อกล้ามเนื้อได้เหรอ?”
“ก็เดี๋ยวถามเฉพาะที่จำได้ไง”
“ดีเลย ถามๆๆๆๆ”
“ยุนหลับตาก่อน... ค่อยๆนึกคำตอบนะ” ร่างบางในชุดนักศึกษากำลังหลับตาลงอย่างว่าง่าย พร้อมกับขมวดคิ้วรอตอบคำถาม
ไม่รอช้าที่จะส่งคำถามแรกไปให้ยุนฮยอง.. ริมฝีปากแนบลงเบาๆกลางหน้าผากมน แล้วผละออกมาให้อีกคนได้คิด ว่าคำตอบของกล้ามเนื้อบริเวณนั้นคืออะไร... หึ.. ไม่มีทางลืมอีกแน่ เชื่อเถอะ
“ฮ..ฮยอง..”
“ขอเฉพาะคำตอบครับ”
“...frontalis” คำตอบแผ่วเบาจากยุนฮยองนั้นดังพอสำหรับสองคนในรถนี้เท่านั้น แก้มขาวขึ้นสีระเรื่ออย่างต่อเนื่อง ยิ่งผมเห็นแบบนั้น ผมยิ่งอยากแกล้ง..
“แล้วตรงนี้ล่ะ......” ก้มหน้าลงไปสำรวจแพขนตาสวย ก่อนจะกดจูบลงไปบนเปลือกตาทั้งสองข้าง
“......orbicularis oculi ครับ”
“ตรงนี้ล่ะครับคนเก่ง” จมูกชนจมูก...
“nasalis...”
“สุดท้ายละนะ..”
“...orbicularis oris”
“พี่ยังไม่ได้ถามเลย”
.
.
“ผมรู้ว่าฮยองจะถามอะไร...”
ไม่ทันได้ตั้งตัว ยุนฮยองใช้มือเล็กประครองใบหน้าของผมไว้แล้วกดจูบลงมาแรงๆหนึ่งทีแล้วผละออก ดูเหมือนการทำแบบนั้นแล้วถ้าผมเขิน ก็แสดงว่ายุนฮยองจะชนะผมได้...
แต่เปล่าเลย
วันนี้ซงยุนฮยองแพ้ราบคาบ.
“หน้าแดงแบบนี้ ไหวป่ะเนี่ย? ไม่ได้ตัวร้อนมีไข้นะ ฮ่าๆ”
“ฮยองอ่ะ...” สงสัยคงเขินจัด ทำเป็นวุ่นวายกับกระเป๋าบนตัก ไม่หันมาสนใจผมเลย
“ขอบคุณสำหรับจูบน่ารักๆแบบเมื่อกี้นะ.. ไปสอบได้แล้วคนเก่ง เดี๋ยวสาย”
“ครับ... อย่าลืมมารับด้วยนะ”
“ไม่ลืมน่า.. และจำได้หมดแล้วใช่ไหม.. ที่ติวให้เมื่อกี้นี้..?”
“ค...ครับ -///-”
ประตูรถลงถูกปิดลง.. ผมมองตามยุนฮยองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งอีกคนเดินหายเข้าไปในตัวอาคาร
ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆของยุนฮยองด้วยเถอะครับ
ขอให้การติวที่ผมทุ่มเทที่จะช่วยน้องทั้งเมื่อคืน และเมื่อกี้...
เกิดประโยชน์สูงสุด.
ซงยุนฮยองคนเก่ง
END.
Special:
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป..
“ยุนฮยอง!!!!! คะแนนออกแล้วววววววววว” เสียงคิมดงฮยอกตะโกนข้ามหัวคนอื่นๆในโรงอาหาร ก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามผม
“ตลกละ เพิ่งผ่านมาอาทิตย์เดียว อะไรจะตรวจเร็วขนาดนั้น”
“ไม่เชื่อมึงเปิดเว็บดูคะแนนดิ กูจะโกหกหา???”
“ไม่อ่ะ กูได้เท่าไหร่บอกมาเลย ...ของมึงด้วย? ได้เท่าไหร่? ท็อปอีกอ่ะดิ”
“ใช่...”
“แล้วมันตื่นเต้นตรงไหนวะ มึงก็ท็อปอย่างงี้มาตลอดอยู่ละ ตะโกนมาซะดังเชียว”
“เอ๊า ก็กูดีใจอ่ะ...”
“รอกูท็อปชั้นปีแล้วค่อยมาตะโกนใส่หน้ากู โอเคป่ะเพื่อน”
“....ก็ได้”
“.....”
“งั้นเริ่มละนะ..”
“อะไรของมึง-...”
.
.
“ซง ยุน ฮยอง ท็อปชั้นปี!!!!!!!!!!!!! คะแนนเท่ากูโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
END.
SF นี้มีสาระไปอี้กกกกกก 55555555555 ศัพท์เฉพาะมาเต็มมม แงงง เค้าขอโทษ T^T
คือหนังสืออนาโตมี่บนโต๊ะมันเตะตา เลยเป็นเรื่องเลย =,,=
ความรู้กายวิภาคตอนแต่งฟิคนี่แน่นกว่าตอนสอบอีกค่ะ นี่พูดเลย 55555555555
กราบขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน เข้ามาคอมเม้นท์
มันอบอุ่นมากจริงๆนะ -/////- เค้านี่ได้ยิ้มตลอดเลยเวลาอ่านคอมเม้นท์น่ารักๆ
สำหรับใครที่เพิ่งรู้จัก #ฟิคสามหมอ ก็ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกสามหมอเดอะซีรี่ย์นะคะ ^_^ *โดดกอด*
อย่าลืมแท็ก #ฟิคสามหมอ ในทวิตเตอร์นะ อ่านมันส์มากกกก ฮ่าๆ ^O^
ปล.1 เม้นใน dek-d ไม่ค่อยติด เค้าไม่รู้ว่าทำไม TT__________TT
ถ้าเข้ามาเช็คแล้วไม่ติด ถ้าตัวเองไม่เหนื่อย รบกวนเม้นใหม่อีกรอบโนะ.. _/\_
หรือ ไปที่ #ฟิคสามหมอ ในทวิตเตอร์อาจจะง่ายกว่าค่ะ 55555555555 ทันใจๆ
ปล.2 .................... ตัดสินใจรวมเล่มแล้วนะ O.O!!!! ใครอยากจับจองอดใจรอนิดนึง
กำลังค่อยๆดำเนินการ รายละเอียดจะแจ้งอีกทีนะคะ ^_^
ไปละ พูดมากละ จุ๊บบบบบบบบ -3-
ผลงานอื่นๆ ของ iimm ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ iimm
ความคิดเห็น