Angel&Devil วุ่นนัก รักวัยรุ่น

ลำดับตอนที่ #1 : Angel&Devil ................1 (Intro)

 

                ภายใน ร.ร. ที่เงียบกริบ มีเพียงเสียงของอาจารย์ ที่ดังออกมาจากแต่ละห้องเรียน ทำให้รับรู้ได้เลย ว่านี้คือเวลาเข้าเรียกของแต่ละคน เพียงแต่ว่า มีเด็กนักเรียน 3 คน ที่เวลานี้ไม่ได้เข้าห้องเรียนเหมือนเพื่อนๆ ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียบจาก Last Angel กลุ่มนักเรียนที่ขึ้นชื่อได้ว่า แสบ แล้วซ่าที่สุดในโรงเรียน

“วิชานี้เป็นอะไรที่ไม่น่าเรียนเลยจิงๆ” ลีทึก เอ๋ยขึ้นอย่างเบื่อหน่าย

“คหกรรม พวกเราเนี้ยผู้ชายนะ ให้มาเรียนงี้ได้ไง” ดงเฮ สมทบ

“นี้ เงียบๆกันหน่อยสิ ฉันจะนอน เสียงดังกันจิงๆ”

 

                เสียงของร่างบางดังขึ้น ทำให้ทั้ง 2 คนเงียบไป แล้วพวกเค้าทั้ง 3 คนก้อหลับไป โดยที่ยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่า ตอนนนี้พวกเค้า ถูกใครคนนึง กำลังแอบมองอยู่ที่มุมใด มุมนึงของตึกอยู่

 

 

“ด๊อง นายรู้สึกเหมือนฉันไหม” ซองมินกระซิบถามดงเฮ

“ฉันก้อว่ากำลังจะถามอยู่เหมือนกัน”

ดงเฮ ตอบกลับอย่างรู้เท่านั้นสถนการณ์ ซึ่งแตกต่างจาก ลีทึก ที่ยังคงหลับ อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว

“ด๊อง นายพร้อมนะ” ซองมินถามดงเฮ เพื่อความมันใจ

“พร้อมทุกเมื่ออยู่แล้ว” ดงเฮ ขานรับ

 

พรึ่บ........... ซองมิน ปามีดเล็บที่พกติดตัวอยู่เป็นประจำ ใส่กำแพง ทำให้ใครคนที่กำลังแอบมองพวกเค้าอยู่ถึงกับสะดุ้ง แต่ก้อไม่ได้ทำให้ ‘ใครคนนั้น’ แสดงตัวออกมา

 

“ใครที่อยู่ตรงนั้นนะ ออกมาซะ” ดงเฮทำเสียงเข็ม หวังเพื่อที่จะให้ ‘ใครคนนั้น’ แสดงตัวออกมา แต่ก้อไม่เป็นผล

“อยากให้ฉันก้อเดินไปหานายเองนะ” ซองมินขู่

 

เงาของ ‘ใครคนนั้น’ ค่อยๆเดินออกมา ทำให้ ทั้ง 2 คน เห็นใบหน้าของ ‘ใครคนนั้น’ อย่างชัดเจน

“ฮึนฮยก” ทั้ง 2 คนต่างก้อตะโกนออกมาพร้อมๆกัน เสียงที่ดังมาก ทำให้ใครคนนึง ที่กำลังหลับฝันหวานอยู่ ถึงกับตื่นขึ้นมาเลยทีเดียว

“เอะ อะ อะไรกันน่ะ เสียงดังจิงๆเลย คนกำลังหลับ กำลังนอน”

“นี้ ทึกกี้ ลืมตาตื่นขึ้นมาดูเร็ว”

“อะไรกันนักกันหนาเนี้ย” ลีทึกค่อยขยี่ตา เพื่อที่จะให้ลืมตาตื่นได้เต็มที่

“O_O อึ......อึน...ฮยอก...”

“ทำไมตกใจกันมากหรือไงที่เห็นฉันกลับมาเนี้ย”

 

อึนฮยอก ที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ทำเอาทั้ง 3 คน ตกตะลึงไปตามๆกันเลยทีเดียว หลังจากที่นั่ง 4 คนนั่งคุย ถามสาระทุก สุกดิบ กับอึนฮยอกได้สัพพักใหญ่ๆ ลีทึก ก้อได้เสนอความคิดดีๆขึ้นมา

“เราไปฉลองกันไหม”

“ฉลองเนื่องในโอกาสอะไรหรอ.....??” อึนฮยอกถามอย่าง งง

“ก้อฉลอง ให้เรา แก๊งเราไง ที่ในที่สุด แก๊งเรา ก้ออยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา 4 คน”

“เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะ” ซองมินเสริม

“แต่ว่าวันนี้ฉันไม่ว่างอ่ะ” ดงเฮ ขัดขึ้น ทำให้ทุกคนเงียบไปซักพัก

“นายไม่ว่า นายจะไปไหนละ ไปฉลองกันพวกเราเหอะ” อึนฮยอกถามขึ้นด้วยความที่คิดถึงเพื่อนรัก

“ฉันมีธุระนะ พวกนายไปกันเถอะนะ ไม่ต้องห่วงฉัน ไว้คราวหน้าละกัน”

 

หลังจากที่ทุกคนตกลงกันได้แล้วว่าจะไปเลี้ยงฉลองกันที่ไหน ทุกคนก้อนั่งคุยกันไปเลื่อยๆ รอจนกว่าจะเลิกเรียน

อ๊อด......................................................(เสียงโบราณได้อีก)

พอเสียง อ๊อด ดัง เป็นการบอกเวลาเลิกเรียน ทุกคนก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน เพื่อที่จะได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้เรียบร้อย ระหว่างทางกลับบ้าน ซองมิน คิดตลอดว่า ‘ดงเฮ ไปไหน ทำไมถึงไม่ว่าง ปกติดงเฮจะไม่ใช่คนทิ้งเพื่อนแบบนี้ เค้าเป็นคนรักเพื่อน เพื่อนไปไหน เค้าจะไปด้วยทุกที่ แต่ทำไมวันนี้เค้าถึงไม่ไป’นี้คือทำถามที่ผุดขึ้นมาภายใจในของซองมิน

 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตุบ.....

“โอ๊ย......เจ็บนะ เดินระวังๆทางหน่อยสิ” ซองมิน ตะวาดใส่คนที่เค้าเดินชน

“นี้ ใครชนใครกันแน่ห่ะ” ร่างสูงตอบกลับ

“นายนั้นล่ะที่วนฉัน”

“ไปไกลๆเลยไป”

ร่างสูงดุ แล้วเค้าก้อเดินจากไป ปล่อยให้ร่างบางมองตาหลับเค้าอย่างไม่ไม่เข้าใจร่างสูง

“ไปไกลๆเหมือนกันละนายน่ะ” ซองมินตะโกนกลับไปอย่างโมโห

“คนอะไรเห็นหน้าครั้งแรกก้อไม่ถูกชะตาละ”

 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

“เมื่อไหร่ซองมินจะมาซักทีเนี้ย ฉันรอนานแล้วนะ” ลีทึกถามขึ้นหลังจากที่รอ ซองมินมานานกว่า ครึ่งชั่วโมงแล้ว

“ปกติ ซองมินไม่เคยมาสายนี้”

“ก้อนั้นนะสิ เกิดไรขึ้นหรือป่าวเนี้ย”

หลังจากที่ทั้ง 2 คน รอซองมินมาอีกกว่า 10 นาที และแล้วซองมินก้อมาถึง ไม่พูดพลั่มทำเพลง ซองมินมาถึงก้อรีบลาก ทั้ง ลีทึก และอึนฮยอกเข้าไปในร้านทันที หลังจากหาที่นั่ง สั่งเครื่องดื่ม อาหาร และอะไรอีกหลายอย่างพร้อมแล้ว ทั้ง 2 คน ก้อนั่งกินเลี้ยงกันอย่างเฮ ฮา มีเพียง ซองมินเท่านั้น ที่นั่งคิดถึงเรื่องของ ดงเฮ และ ‘ผู้ชายคนนั้น’

“นายเป็นใครกันนะ” ซองมินพูดขึ้นมาเบาๆ

“อะไรใครหรอ” แต่ลีทึก ก้อสามารถได้ยิน

“อ๋อ ป่าวหรอก ไม่มีอะไรหรอก”

 

ทั้ง 3 คนก้อกินเลี้ยงกันต่อ จบกระทั่งร้านปิด ทั้ง 3 คนจึงได้ฤกษ์กลับบ้านกัน

“นั้นใช่ ด๊อง หรือป่าวอ่ะ”

ซองมินทักขึ้น หลังจากที่เห็นหลังของใครบางคน ที่ตัวเค้า ว่าเค้าคุ้นๆ เหมือนจะเป็นเพื่อนรักของเค้า

“ไม่ใช่หรอกมั้ง ตาฝาดหรือป่าว อย่าไปสนใจเลย กลับบ้านๆๆๆ”

ด้วยความที่ลีทึกอาการเมานิสๆ บวกกับตอนนี้เป็นเวลา 5 ทุ่มแล้ว จึงไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไหร่ แต่เหตุการณ์ในวันนี้ ทำให้ซองมินสงสัยอะไรบ้างอย่าง  ดงเฮ ไปไหนทำอะไร และ ‘นายคนนั้น’ เป็นใครกัน



-------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีคร่ะ

แนะนำตัวก่อนนะคร่ะ
ชื่อ ไนซ์ นะคร่ะ
อายุปีนี้ก้อ 18 ละ (กำลังจะเข้ามหาลัย)

เรื่องนี้ก้อเป็นเรื่องแรกนะคร่ะ
ผิดพลาดยังไง ก้อช่วยแนะนำ และติชม กันด้วยนะคร่ะ

อย่าลืมเป็นกำลังใจให้ไนซ์ด้วยนะคร่ะ