[EXO] นางสาวแบคฮยอน | CHANBAEK

ตอนที่ 24 : `ตอนที่ 23 : แบคฮยอนเป็นโรค 100%

“เร็วๆ”

...ก็ใส่เอาเองสิ...

“ผมจะบ้าตายอยู่แล้วนะ”

...ก็เดาเองเด้!...

มีคนกำลังพูดคนเดียว โมโหคนเดียวอยู่ที่หน้าห้อง505 เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ปาร์คชานยอลคนหล่อ เมื่อเช้าไปโรงเรียนด้วยอารมณ์ดี เริงร่า มีความสุขสดใส พอตกเย็นมากลับโมโหจนหัวเกือบฟูเสียนี่ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะแบคฮยอนคนน่ารักนี่ไง

ชานยอลมาหาที่คอนโดเพราะว่าแบคฮยอนเป็นคนเรียกมาแท้ๆ แต่พอจะกดรหัสเข้าห้องปุ๊ป จั่นจ้านนนนน~ รหัสผิดจ้าาาาาาาาาาา พี่แบคฮยอนก็ไม่ยอมบอกว่ารหัสอะไร ปล่อยให้เขายืนงมกดรหัสเล่นอยู่ได้ จนตอนนี้โรคประสาทจะแดกพอกดผิดก็ร้องปิ๊ปๆๆๆๆยาวเลย

“แบคฮยอน” กดเสียงต่ำจนจะเข้าถ้ำอยู่แร่ะนะ

...หื้มมมมมม?...

“พี่ครับ ...ผมเริ่มโมโหแล้วนะ”

...หรอ งั่มๆๆ...

นั่น ชานยอลขยี้หัวตัวเองแรงๆเพราะหงุดหงิดมากถึงมากที่สุด คนตัวเล็กก็เอาแต่เล่นอยู่ได้ อาหารที่ซื้อมาก็เริ่มจะเย็นชืดแล้ว ไม่ต้องกินมันละ

“พี่ไม่เปิด ผมกลับแล้วนะ”

เสียงจากกล่องสื่อสารเงียบไป นับหนึ่งถึงสาม

หนึ่ง สะ สะ สะ สอง

“เข้ามาสิ”

เสียงเปิดประตูดังขึ้นหลังจากที่นับไปได้แค่สอง ชานยอลยิ้มให้หวานๆแล้วเดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย ความโมโหอันตรธานหายไปหมดพอได้เจอหน้าแฟนตัวเอง พี่แบคฮยอนนั่งลงที่โซฟา ส่วนเขาก็เดินไปจัดของกินที่เค้าท์เตอร์ครัวแทน คนตัวเล็กแอบหันมามองเขาเป็นระยะๆ แล้วก็ยู่ปากยู่ปากบ้าง ทำหน้าบึ้งบ้าง พี่แบคฮยอนเป็นอะไร?

“มากินข้าวครับ”

“อื้อออออ”

“เป็นอะไรครับเนี่ย” ชานยอลถามขึ้นเมื่อแบคฮยอนลุกเดินมากอดเอวเขา แอบเขินนิดนึงเพราะปกติเป็นคนทำตลอด พอมาโดนกระทำแล้วแอบเข้าใจความรู้สึกเวลาเขินเลยแหะ ร่างบางเอาหัวถูไถไปมาที่อกก่อนจะถอนหายใจดังพรืดใหญ่

“พี่แปลกๆไปนะ”

“ใช่ป่ะละ มันแปลกๆไปจริงๆด้วยอ่ะ”

“อาการเป็นไงไหนบอกหมอซิ”

“ย่าห์” มือเล็กยกขึ้นตีปาก ส่วนอีกมือก็ยังเกาะที่เอวแกร่ง “ก็...ตั้งแต่เช้าแหละ อยู่ๆก็รู้สึกคิดถึงแกมาก แบบมากกกกกก ไม่เคยรู้สึกคิดถึงแกเท่านี้มาก่อนเลยนะ แล้วพอแกบอกจะกลับบ้าน ฉันก็หงุดหงิดเฉยเลย แล้วพอเจอหน้าแกนะ มันก็รู้สึกแปลกๆอ่ะ”

“ผมบอกให้เอาไหมว่าเป็นไร”

“รู้หรอ”

“รู้สิครับ”

“ไหนว่ามา”

“เขาเรียกว่า โรคหลงชานยอล”

“ย่าห์!!” ร่างเล็กไล่ตีแขนชานยอลยกใหญ่ นอกจากพูดอะไรไม่สร้างสรรค์แล้วยังพูดจาตรงกับสิ่งที่เขาคิดอีก แบคฮยอนร้องฮือในใจเมื่อมือที่ไล่ตีถูกจับไปประทับจูบเบาๆทั้งสองข้าง หน้าร้อนผ่าว อะ...อาจจะจริง หลังจากวันนั้นก็... จะบ้าตายยยยย!!!

“อะนั่นแน่ ติดใจคืนนั่นละสิ เอาอีกมั้ยละ”

“ตบปาก”

“ตบด้วยปากป่ะละ แลกกัน”

“ไอ้ชานยอล”

“โอ๋ๆๆๆ ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยที่รัก ผมเข้าใจน่า”

“ถ้าแกไม่หยุดพูด ฉันจะฉีกปากแกออกซะ”

พอเห็นว่าเถียงไม่ได้ก็เริ่มขู่ฟ่อๆ ชานยอลหัวเราะร่าพลางลูบหัวคนรักไปด้วย แบคฮยอนทำหน้ายู่ใส่ จิกตาเมื่อชานยอลไม่ยอมหยุดขำซักที

“กินกันดีกว่าครับ เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน ผมขี้เกียจอุ่น”

พูดจบก็นั่งจัดแจงเตรียมพร้อมกินมื้อค่ำของวันนี้ ชานยอลที่นั่งตรงข้ามเอาแต่อมยิ้ม จ้องมองอากัปกิริยาของคนตัวเล็กไม่ยอมตักข้าวเข้าปาก แบคฮยอนเลิกคิ้วมองด้วยความแปลกใจเพราะข้าวยังไม่พร่อง ก่อนจะคีบเนื้อหมูยัดใส่ปาก

ฝ่ายคนมองก็แทบจะยิ้มแก้มแตกเข้าไปอีก เชื่อแล้วว่าเมื่อมีความสัมพันธ์ทางกายด้วยความรักเมื่อไหร่แล้วคนจะเปลี่ยนไป เหมือนพี่แบคฮยอนนี่ไง หุหุ เปลี่ยนเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

“แบคลี่~”

“...”

“แบคลี่~”

“ลี่อะไรของแก” คนถูกเรียกเงยหน้ามองอย่างงุนงง เอาแต่เรียกแบคลี่ๆอยู่ได้

“ก็... ลี่หน้าพัก”

“...ลี่หน้าพัก???”

“รักหน้าพี่ไงครับบบบบ~ รักน้า รักน้า รักน้า ฮ่าๆๆๆ” คนโดนเล่นมองด้วยสายตานิ่งเฉยไรอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น ชานยอลก็หัวเราะชอบใจมุกตัวเองอยู่นั่นโดยที่แบคฮยอนก็ได้แต่เหนื่อยใจ ทำอะไรไม่ได้ก็กินข้าวต่อ ปล่อยให้คนสติไม่ดีเขามีความสุขในแบบของเขาเถอะ

“มุกผมออกจะโปรเฟสชั่นนอล พี่ไม่เขินบ้างหรอ”

“ต้องเขิน?”

“เขินเด้ นี่ผมเล่นเองยังเขินเลย”

“เขินเพราะมันแป้กมากกว่ามั้ง”

“โห่ยยยย พูดงี้เดี๋ยวจับจูบเลย”

“มาดิ อยากจูบอยู่พอดี”

พูดจบก็หยักคิ้วใส่สองสามทีให้ชานยอลหมั่นไส้เล่น ถึงอย่างนั้นก็ไม่สนหรอกว่าพี่แบคฮยอนจะพูดเล่นหรือเปล่า หรือแค่อยากจะกวนประสาทไปงั้นๆ แต่ตอนนี้หน้าของเขากำลังเลื่อนเข้าไปใกล้จนเกือบจะรวมเป็นหน้าเดียวกันอยู่แล้ว แบคฮยอนมองนิ่งไม่ได้หลบหรืออย่างไร ส่วนชานยอลก็เอาแต่หลุบตาต่ำมองริมฝีปากอิ่มก่อนจะแพลนสายตามาสบกัน

“จูบสิ” ชานยอลเลื่อนหน้าเข้าไปกดริมฝีปากตามคำขอของร่างเล็ก ขยับช้าๆ จนแบคฮยอนใจเต้นรัว เขาแพ้จูบของชานยอลที่อ่อนโยน มันเป็นอะไรที่ใจสั่นโคตรๆ แบคฮยอนจูบตอบ ก่อนทั้งคู่จะค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิง

“พี่เป็นแบบนี้ก็ดีนะ”

“แบบไหน”

“ก็แบบนี้” พูดจบก็กดจูบลงมาอีกก่อนจะผละออกไป

แบคฮยอนเม้มปากกลั้นยิ้มมองคนตรงหน้าที่อมยิ้มตอบกลับมา ก่อนจะลงมือตักอาหารเข้าปากหลังจากสวีทกันเสร็จ แบบยังไงละ...แบคฮยอนเริ่มไม่ปกติแล้วสิ

40%

“นี่ชาน”

นี่เป็นครั้งที่ 12 แล้วที่แบคฮยอนเอาแต่เรียกอยู่แบบนี้ ส่วนชานยอลก็นั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาเล็กอีกตัว คนตัวเล็กถอนหายใจเพราะเรียกยังไงชานยอลก็ไม่สน ทั้งยังยกมือห้ามไม่ให้เขาเรียกอีกด้วย จะคุยนานไปแล้วนะ

แบคฮยอนหันมาสนใจทีวีตรงหน้าแบบเลื่อนลอย ไม่ได้สนใจว่ามันจะฉายอะไร เอาแต่คิดว่าจะเรียกยังไงให้ชานยอลสนใจดี เอ๊ะ หรือจะแย่งโทรศัพท์มาปาทิ้ง ไม่ดีม้างงงง ชานยอลคุยกับพ่ออยู่นะ หรือจะลากมานั่งข้างๆ ชานยอลก็ขืนอีกแงะ

“ครับ ประมาณวันอาทิตย์หน้านี้ครับ”

“สามสิบคนครับ ผมว่านอนห้องละ 3 ดีมั้ยครับ จะได้ประหยัด”

“อ่า งั้นหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมไปดูจำนวนห้องว่างเองดีกว่า เดี๋ยวยังไงผมจะส่งเมลไปให้พ่อดูอีกที”

แบคฮยอนกระตุกมือชานยอลยิกๆแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่ได้ให้ความสนใจเขาเลย ร่างเล็กตีมือหนาดังเพี๊ยะจนชานยอลหันมาก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวทุยของคนรักเบาๆ

แบคฮยอนจิ๊ปากขัดใจ นั่งกอดอกทำหน้าตาบึ้งตึง เอ้อ! ไม่สนก็ไม่สนให้ตลอดนะ งอนว่ะงอน นี่ไม่เคยงอนชานยอลมาก่อนเลยนะเนี่ย สิทธิพิเศษสำหรับคนที่ทำให้แบคฮยอนเป็นอากาศธาตุได้เพียงเพราะคุยโทรศัพท์อยู่ข้างๆกัน

“โอเคครับพ่อ ไว้เจอกันครับ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ครับ...สวัสดีครับ” ชานยอลละโทรศัพท์ลงหลังจากที่ตัดสายโทรศัพท์จากพ่อตัวเองที่เขาต้องการปรึกษาเรื่องไปเที่ยวกันตอนจบ

ชานยอลหันมาหาคนตัวเล็กที่ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้ากัน แบคฮยอนทำหน้าไม่สบอารมณ์ตามองทีวีแต่คิดว่าคงไม่ได้ดู ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหา หย่อนตัวนั่งลงข้างๆพลางซบไหล่อย่างออดอ้อนแต่กลับถูกสะบัดหลุด ชานยอลทำหน้างง แปลกใจว่าตัวเองทำอะไรผิดก่อนจะลุกเดินตามร่างเล็กที่กำลังจะเดินเข้าห้องไป

ไม่ทันที่จะได้จับกลอนประตู แบคฮยอนก็ถูกรัดด้วยอ้อมกอดอุ่นจากทางด้านหลัง คางแหลมกดลงมาที่หัวทุยอย่างพอดิบพอดี แบคฮยอนดิ้นนิดหน่อยให้พอเป็นพิธีทั้งๆที่เขาชอบกอดนี้จะตายไป แต่ต้องเล่นตัวไม่งั้นชานยอลมันได้ใจ

“งอนอะไรครับ”

“ปล่อย”

“ไม่ บอกก่อนงอนไร”

“ไม่ได้งอน” ใช้จังหวะที่ชานยอลเผลอ กระทืบเท้าลงไปเต็มๆจนสามารถดิ้นหลุดออกจากกอดอุ่นๆได้ แบคฮยอนเปิดประตูเข้าไปที่ห้องนอนตัวเองแต่ไม่ทันไอ้เด็กบ้าที่วิ่งเข้ามาอุ้มเขาจนตัวลอย

“โอ๋ๆ ผมขอโทษ~” ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนถูกชานยอลอุ้มหมุนไปมาพร้อมกับร้อยยิ้มร่า แบคฮยอนรัวทุบไหล่ชานยอล อยู่ๆก็นึกสะอึกขึ้นมาซะงั้น

“ฮึก ปล่อยนะเว้ย!” ชานยอลชะงักกึกเพราะไม่เคยเห็นพี่แบคฮยอนร้องไห้ น้ำตาเม็ดเป้งหยดลงมาจนชานยอลเริ่มทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะพาตัวพี่แบคฮยอนลงมานั่งที่เตียง ส่วนตัวเองก็นั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าพร้อมกับสองแขนแกร่งที่โอบรัดเอวบางอยู่

“ผมขอโทษที่ทำให้พี่โกรธ” ชานยอลว่าพลางเอาหัวไถไปที่ต้นขาเนียน แบคฮยอนสะอื้นแต่ไม่ได้ร้องไห้หนักอะไรขนาดนั้น มือเล็กดันหัวชานยอลออก แต่เรื่องอะไรจะยอม

“ปล่อย จะไปไหนก็ไป”

“ไม่เอา แฟนงอน ง้อแฟนอยู่”

“ไอ้ชานยอล ปล่อยดิว่ะ”

แบคฮยอนยกมือปิดหน้า แต่คราวนี้กลับนั่งนิ่งๆ ชานยอลย้ายตัวเองไปนั่งลงข้างๆ แล้วจับมือเล็กสองข้างที่ปิดใบหน้าสวยนั่นออก แบคฮยอนไม่ได้ขัดขืน บอกตามตรงแบคฮยอนเวอร์ชั่นนี้ชานยอลรับมือไม่ถูกจริงๆ

“ก็พี่ร้องไห้ จะปล่อยได้ไง” มือหนาประคองใบหน้าหวานเอาไว้ ก่อนที่นิ้วโป้งจะไล่เช็ดคราบน้ำตาที่ไหลเพราะตัวเขาเองเป็นต้นเหตุ น่าจะมาจากที่เขาไม่สนใจคนตัวเล็ก พี่แบคฮยอนเลยงอแงแบบนี้ แบคฮยอนสะอื้นสองสามที จนอดไม่ได้ที่จะจุ้บปลายจมูกรั้นที่ขึ้นสี

“โกรธจนหน้าแดงเลยอ่ะ เอ๊ะ! หรือเขิน”

ป้าบ!

“โอ้ย! ล้อเล่นครับที่รัก”

ป้าบ!

“โอเคๆ ไม่ร้องนะคนเก่ง” ชานยอลบีบแก้มนุ่มนิ่มจับส่ายเล่นไปมา แก้มอวบที่มีเยอะกว่าแต่ก่อน ไม่คิดว่ามันจะจับได้พอดีมือขนาดนี้ ใครมันจับพี่แบคฮยอนขุ่นว่ะ(ก็ตัวเองนั่นแหละ) แบคฮยอนจับข้อแขนชานยอลให้เอาออก แต่ก็ไม่เป็นผล ก่อนที่คนตัวใหญ่จะบีบปากเล็กเล่นให้เป็นปากจู๋

“อย่ากวนตีน” แบคฮยอนสะบัดหน้าออก แต่มือหนาก็มาประคองใบหน้าเอาไว้อยู่ไม่ยอมปล่อย

“ก็น่ารักอ่ะ โรคหลงชานยอลนี่ท่าจะกำเริบเนอะ”

“...เบื่อ”

“เบื่อคนรู้ทันอ่ะเด้~” ว่าจบก็ดึงปากล่างคนตัวเล็กเล่นไม่วายโดนฟาดที่ไหล่

“ไอ้เด็กบ้า!”

สองสายตาสอดประสานกันก่อนที่จะหลุดหัวเราะออกมา แบคฮยอนดีดหน้าผากคนกวนตีนไปหนึ่งที คนที่ทำให้เขาแปลกไป ชานยอลยิ้มน้อยๆก่อนจะเลื่อนหน้าเขามาจูบ จูบครั้งนี้หวานกว่าเป็นไหนๆ รู้สึกอบอุ่นใจบอกไม่ถูก ชานยอลก็เป็นชานยอลอยู่วันยังค่ำ คอยดูแลเอาใจใส่เขาเสมอ เรื่องเล็กๆน้อยๆที่คู่รักบางคู่มองข้าม ชานยอลกลับแก้ไขมัน

แต่ถ้ามันลดความกวนตีนมันลงอีกหน่อย จะดีกว่านี้

“หยุดเอามือล้วงเข้ามาในเสื้อได้ละ”

“ผมเปล่า”

“หรอ”

“ไม่เชื่อลองถกเสื้อขึ้นมาดูดิ เจอมือผม ผมให้ตีมือแตกเลย”

“มะเหงกสิ”

ชานยอลหัวเราะชอบใจ อยู่ๆก็มีแสงวาบเข้าตาแบคฮยอน(น่าจะเป็นแสงมโน) ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากอิ่ม แบคฮยอนจูบตอบอย่างไม่ลังเล รู้สึกเผลอไผลกับทุกสัมผัสที่มาจากมือหนาของคนตรงหน้า อีกทั้งชานยอลยังเอาแต่มอบความรู้สึกวาบวามให้แบคฮยอนรู้สึกดีมากๆไปอีก

สงสัยคืนนี้คงต้องยอมมันแล้วละ

“ห้ามรุนแรงนะ”

“เชื่อมือผมเหอะน่า”

Talk : ไม่มีเอ็นซี 5555555 เราไม่เน้นเอ็นซี แต่แค่จะสื่อให้รู้ว่าเขาได้กัน แอบเปลี่ยนสามสิบเป็นสี่สิบนะ เพราะที่เอามาเติมมันทุเรศไป เมื่อกี้ดูวิวตอนนี้ 80 เองคือไร 55555 แต่คอมเม้นท์โอเคเราเลย เม้นท์อีกรอบนะ เพราะเอามาเติมใหม่ ขอบคุณทุกคนที่อ่านฟิคเรานะ ขอบคุณที่แท็ก ขอบคุณที่แชร์ ขอบคุณที่เม้น ขอบคุณที่แอดเฟบ ปริ่มมากอ่ะแก หุหุหุหุหุ

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r