เจ้านกสีทอง - เจ้านกสีทอง นิยาย เจ้านกสีทอง : Dek-D.com - Writer

    เจ้านกสีทอง

    ยิ่งใกล้... ยิ่งมองไม่เห็น...

    ผู้เข้าชมรวม

    453

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    453

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  28 ก.ค. 55 / 20:48 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    เรามักเป็นเหมือนคนตัดฟืน  


    ลืมมองเห็นคุณค่าของคนใกล้ชิด ไม่ว่าจะเป็น


    คนในครอบครัว..  เพื่อนร่วมงาน  ญาติผู้ใหญ่  


    จำเอาไว้ว่า..  อารมณ์ความรู้สึกระหว่างคุณกับพวกเขา


    จะเป็นต้นทุนที่มองไม่เห็นในชีวิตของคุณ
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      นิทานเรื่อง นกสีทอง กับ คนตัดฟืน
       
       ตอนก่อนหน้า   ตอนถัดไป 

      นิทานเรื่อง นกสีทอง กับ คนตัดฟืน
      เกริ่นเรื่อง: ยิ่งใกล้... ยิ่งมองไม่เห็น...
      28 ก.ค. 55 
       

      นิทานเรื่อง นกสีทอง กับ คนตัดฟืน





      กาลครั้งหนึ่ง...  

      มีคนตัดฟืนคนหนึ่งไปตัดต้นไม้บนภูเขาทุกวัน



      ระหว่างทางเขาพบนกตัวหนึ่งกำลังได้รับบาดเจ็บ


      นกตัวนี้ มี ขนสีเงินแววววาวไปทั้งตัว



      " โอโห  เกิดมาไม่เคยเห็นนกสวยงามอย่างนี้มาก่อนเลย "

      เขาพูดอย่างดีใจ   และ นำ เจ้านกกลับไปดูแลที่บ้าน..



      เจ้านกสีเงิน จะ ร้องเพลงให้คนตัดฟืนฟังทุกวัน

      นั่น ทำให่้เขามีความสุขจริงๆ..



      ต่อมา..  คนข้างบ้านผ่านมา และ ได้เห็นเจ้านกสีเงิน


      จึงบอกกับคนตัดฟืนว่า..


      เคยเห็นนกสีทอง..    ที่สวยกว่าเจ้านอกสีเงินเป็นพันเท่า




      คนตัดฟืนได้ฟัง จึง เฝ้านึกถึงแต่นกสีทอง


      เขาไม่ใส่ใจฟังเสียงไพเราะของนกสีเงินแล้ว  


      เขาเริ่มไม่มีความสุขกับมันอีกต่อไปแล้ว




      วันหนึ่ง....


      ชายตัดฟืนนั่งอยู่ที่หน้าบ้าน  เฝ้ามองดูแสงตะวัน


      คิดถึงแต่ว่า..   เจ้านกสีทองจะงดงามแค่ไหน


      ส่วนเจ้านกสีเงิน.. ตอนนี้..มันหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว


      มันเตรียมตัวจะบินจากไป...




      นกสีเงิน บินไปข้างๆคนตัดฟืน  ร้องเพลงให้เขาฟังเป็นครั้งสุดท้าย


      "  ถึงเจ้าจะร้องเพลงเพราะ   แต่ก็สู้นกสีทองไม่ได้

      ถึงขนเจ้าจะสวย...  แต่ก็

      สู้นกสีทองไม่ได้อยู่ดี !"



      เมื่อนกสีเงินร้องเพลงจบ มันจึงบินรอบๆตัวคนตัดฟืนอีกครั้ง

      เพื่อเป็นการอำลา...



      มันบนมุ่งหน้าไปสู่แสงสีทองของดวงตะวัน...


      คนตัดฟืนมองดูนกสีเงิน


      ทันใดนั้น...


      ก็เห็นแสงตะวันสะท้อนขนของนกสีเงิน กลายเป็น นกสีทองที่งดงาม


      นกมัน.. นกสีทองที่เขาฝันถึงนั่นเอง


      แต่มันบินจากไปแล้ว   บินออกไปไกลแสนไกล


      และ..  ไม่หวนกลับ




      สิ่งที่มีค่าและสำคัญกับเรามักจะอยู่เบื้องหน้า


      แม้จะมองเห็น..  แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ


      คนเรามักจะละเลยสิ่งที่อยู่ใกล้ แล้ว มองหาสิ่งที่อยู่ไกลออกไป


      มองฟ้าเพื่อค้นหาจินตนาการ

      และ..


      มักจะลืมเงยหน้ามองบรรยากาศสดใสรอบข้าง..




      คนเรา   มาสู่โลกใบนนี้โดยลำพังและจากไปโดยลำพัง


      ชีวิตเป็นเพียงความว่างเปล่า..


      ความว่างเปล่านี้..  เราสามารถเติมเต็มได้



      เรามักเป็นเหมือนคนตัดฟืน  


      ลืมมองเห็นคุณค่าของคนใกล้ชิด ไม่ว่าจะเป็น


      คนในครอบครัว..  เพื่อนร่วมงาน  ญาติผู้ใหญ่  


      จำเอาไว้ว่า..  อารมณ์ความรู้สึกระหว่างคุณกับพวกเขา


      จะเป็นต้นทุนที่มองไม่เห็นในชีวิตของคุณ





      แฟนคลับ [8] 
       Add เป็นแฟนคลับ Blog นี้

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×