คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ยามรุ่งสาง
“ื่นแล้วหรอพ่อนี้เ้า”
เรย์ิทัเมื่อนที่นอนอยู่บนัว
“ละเมอหรอ”
“อืม”
“ไปอาบน้ำเถอะเี๋ยวทำ้าวเ้าให้”
“อบุนะ”
ไอพูอบุพลาพยายามะายลาัวเรย์ิ
ลิ่นอาหารโยมาระทบับมูอไอแ่เา็ไม่รู้สึอะไรเลยเพราะเาเป็นหุ่นยน์
“หอมไหม”
เรย์ิถามอย่าอารม์ีแ่ิ้วอ็เาระุเหมือนนึอะไรบาอย่าไ้ึถามออไปว่า
“วันนี้ไอ ไอ มีานหรือเปล่า”
“มี่วเ้าน่ะทำไมหรอ”
ไออบเรย์ิแบบๆ
“เี๋ยวไปส่นะ”
“อบุนะ”
“เี๋ยวเรย์ัไปอาบน้ำ่อนนะ”
เมื่อพูบเรย์ิ็เินไปทาห้อนอนเพื่อไปหยิบุ
เรย์ิบอน้ำา๊อและปล่อยให้น้ำอุ่นๆไหลผ่านัวเาใ้วามิและพึมพำอะไรบาอย่า
่อนะปิน้ำและแ่ัวแบบสบายๆเพื่อ้อนรับวามหนาวเย็นที่ำลัะมาถึ
“เรย์ัเสร็แล้วไปัน”
“อืม”
ทั้ 2 นพาันเินไปลานอรถั้นใ้ินและึ้นรถ
“อโทษนะเมื่อืนละเมอ”
ไอพูระหว่าเรย์ิำลัออรถ
“ไม่เป็นไรไอ ไอ ฝันีหรือเปล่าล่ะที่ไ้นอนบนัวเรย์ั เรย์ัฝันีนะ”
ประโยนั้นทำให้ไอหน้าแ
“ผมไม่ไ้ฝันผมหลับลึ”
“ถึแล้วนะ”
“รู้ไ้ไว่าผมมีานที่นี่”
“เรย์ิเป็นผู้ัารวนะ”
“อืม อบุนะ”
รถอเรย์ิวิ่ออไปแล้วไอมอามรถอเรย์ินไลลับา
‘ไม่อยาห่าันเลย’
ไอพัมพึมเบาๆ่อนเินเ้าสำนัานหนึ่ไป
ความคิดเห็น