คุณพ่อบ้านใจกล้า [Aimnam]

ลำดับตอนที่ #2 : CH2

''เอมๆๆๆๆๆๆๆ เปิดประตูบ้านให้น้ำหน่อยสิ เอม!''

''น้ำไม่อยากนอนตากยุงนอกบ้าน เปิดให้น้ำหน่อยจ้ะเมียจ๋า''

ไม่เปิด

ร่างบางที่นั่งรอสามีอยู่ ว่าจะกลับมาตอนไหน พอเธอได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอดเธอเลยจัดการ

ล็อคประตูซะ

เธอรู้ว่าเขาไปที่ไหน แต่เธอแค่ไม่อยากออกไปตามแค่นั้นเอง รู้ได้ยังไงนะเหรอ ก็เมื่อหลายเดือนก่อนเธอสั่งซื้อเครื่องติดตาม

มาติดไว้ที่รถของสามีเองแหละ โดยที่เจ้าของรถยังไม่รู้

''พรุ่งนี้เช้าค่อยเข้าบ้านแล้วกันนะ ตอนนี้เอมง่วงแล้วขี้เกียจลงไปเปิดประตูให้ค่ะ''

ร่างบางตะโกนลงมาจากทางหน้าต่างชั้นสอง หลังจากที่เธอล็อคประตูเสร็จเธอก็เดินขึ้นมาที่ชั้นสองเพื่อจะพักผ่อน

''เอมๆเดี๋ยวสิแล้วน้ำจะนอนยังไงอ่ะ ''

ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบาง

''เอาวะ นอนที่พื้นนี่แหละอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว''

เช้านี้ร่างบางกำลังทำอาหารอยู่ในครัว อย่างอารมณ์ดี พลันหูเจ้ากรรมได้ยินเสียง

เคาะที่ประตูไม่หยุด นึกโมโหขึ้นมาทันทีเรื่องเมื่อคืน

''อะไรจะเคาะทำไมกันนักกันหนาฮะน้ำ'' ร่างบางว่าเสียงเรียบ

''เอมเรื่องเมื่อคืนน้ำขอโทษนะ น้ำคุยงานกับลูกค้าก็เลยกลับดึก จริงๆนะเอม''

ร่างสูงพูดไปก็ทำหน้าอ้อนๆไว้ก่อน พลางคิดในใจยังไงเอมก็ใจอ่อนอยู่แล้ว

''คงจะคุยเพลินสินะ ถึงได้ไปอยู่ที่ผับได้''

''เอ่อ เอมรู้ได้ไงอ่ะ '' ร่างสูงมีท่าทีอึกอักทันที แถบจะกลืนน้ำลายไม่ลงคอ 

ที่ร่างบางรู้เรื่องเขาหนีไปเที่ยวได้ไงกันนะ ทุกทีไม่เคยโดนจับได้ ซวยจริง

''ไหนว่าคุยงานไง แค่นี้ทำไมน้ำต้องโกหกเอมด้วย''

''น้ำขอโทษนะเอม ที่น้ำโกหกเพราะไม่อยากให้เอมไม่สบายใจไง''

''ยังไงเอมก็ไม่สบายใจอยู่แล้ว ที่น้ำไปเที่ยวผู้หญิงอ่ะ'' 

''เอมเป็นเมียน้ำนะ เราแต่งงานกันแล้ว''

''ไหนน้ำบอกจะเลิกเจ้าชู้ไง ''

''นี่มันจะสามปีแล้วนะน้ำ ที่น้ำยังทำตัวแบบนี้อ่ะ''

''เอมเริ่มเหนื่อยแล้วว่ะ ''

ร่างบางที่ตอนนี้มีน้ำใสๆไหลคลออยู่ที่ดวงตาคมคู่สวย มันบ่งบอกว่าเธอกำลัง

อ่อนแอเหลือเกิน เธอทนกับน้ำมาหลายปีแล้ว แต่เขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ตัวเองได้เลย เธอหวังมาตลอดว่าจะมีชีวิตคู่ที่ดีเหมือนกับคนอื่นๆเขาบ้าง

แต่วันนี้มันทำให้เธอคิดทบทวนแล้วว่าเขาคงปรับปรุงตัวเองให้ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ

แล้วเธอเองก็เหนื่อยล้ากับปัญหาเดิมๆแบบนี้แล้ว มันควรหยุดซะที

''เอมอย่าเงียบแบบนี้สิ น้ำขอโทษ น้ำผิดไปแล้วน้ำสัญญาจะไม่ทำอีก''

''พอเถอะน้ำ คำสัญญามันไม่มีค่าอะไรอีกแล้วล่ะ เวลาเอมจับได้น้ำก็พูดแบบนี้ทุกที''

''นับจากวันนี้น้ำอยากจะไปเที่ยว ก็แล้วแต่น้ำเลย เอมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว''

''เอมให้อภัยน้ำแล้วใช่มั๊ย '' 

''ค่ะเอมให้อภัยน้ำได้เสมอ ''

''ขอบคุณนะเอม''

''แต่เอมว่าเราเลิกกันเถอะค่ะ คุณก็จะได้ไปใช้ชีวิตของคุณให้เต็มที่

เพราะเอมไม่อยากที่จะต้องคอยระแวงคุณอีกแล้ว''

ร่างบางพูดเสร็จก็เดินขึ้นบ้านไป เพื่อที่จะไปเก็บของแล้ว

ย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านของตัวเอง  ส่วนร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนั่งร้องไห้

อยู่ตรงหน้าประตูอย่างหมดสภาพ เสือที่กำลังจะสิ้นลาย

ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาเขายอมรับว่าเขาเจ้าชู้จริง

เขาผิดและก็ไม่เคยที่จะทำตามคำสัญญาที่ให้กับเอมไว้ได้เลย

ถ้าวันนี้เขาจะเสียเธอไปมันก็สมควรแล้วหล่ะ

มาลงให้แล้วค่ะ ทักทายกันหน่อย 1เม้นท์ 1กำลังใจที่ดีของไรท์ 

by.สาวสามหมอก