ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความรู้สึกที่เริ่มเปลี่ยนแปลง2
สวัสีรับผมเทนมะเะน้อยแสนน่ารั มาแล้วนะรับหลัาไรสมอันบวานเยอะอี(แ่เียบไปเลยไอ่เะ)
อนนี้ผมำลัเินมาโรเรียนอยู่ เินนเียวโเี่ยวมาอะนึว่ามาโรเรียนสายที่แท้ นาฬิาายะั้น ็เลย
ื่นมาั้แ่เ้าอนนี้ 6:14 เออะื่นมาอนนี้ไม่มีเพื่อนมาเิน้วยเลยอะ ลัวโน่มืนอะหน้ายิ่เหมือนผู้หิอี
ผมผู้ายแท้ๆ ลับทัแบบเ็ผู้หิอีีวิ่าโหร้าย เินมาเรื่อยๆ็เอสึรุิเินมาพอีผมเลยทัเา
""อรุสวัส สึรุิ"ผมทัามสไลอผมพร้อมยิ้มแบบเป็นมิให้
"อืม อรุสวัส"เ้าอบเเล้วเบือนหน้าหนี
"ไปโรเรียน้วยันนะสึรุินะ"ผมทำหน้าแมวอ้อนใส่สึรุิ
"็ไ้ แล้วเลิเรียน็ลับับันนะ"เ้าพูแล้วยิ้มที่มุมปามาให้ผม
"ะหวานันแ่เ้ารึไ" ผมับสึรุิหันหลัแล้วหยุเินแล้วเอเรเวนที่มาาไหนไม่รู้เเล้วเินมาิๆ
"อรุสวัสนะ เรเวน"ผมทัเรเวนแล้วยิ้มให้
"อรุสวัส เทนมะ สึรุิ"เธอพูบแล้วเินนำผมับสึรุิไปแบบไม่รอันเลยหรอ
"นี้เรเวนไม่รอันเลยหนิ"ผมพูแล้วทำหน้าอนใส่ับเรเวน แล้วเธอ็หันมาพูับผมว่า
"ทำไมัน้อรอนายสอน้วย"เรเวนพูแล้วมอมา้วยหาา แล้วเินลับผมับสึรุิไป แล้วผมับสึรุิ็เินมา
นถึโรเรียนและเห็นเรเวนนั่อ่านหนัสือหรืออาลาบัมอยู่เลยทัไป
"อ่านอะไรหรอเรเวน"ผมถามแล้วูหนัสืออเธอ แล้วเรเวน็ปิหนัสือทันทีแล้วเ็บมันลระเป๋าไป แล้ว็ำลั
เินไปทาอื่นแล้วเธอ็บอับผมว่า
"อยารู้็เปิอ่านเอสิ "ถ้าเปิไ้"ันไปหละ"เธอเน้นำแล้วเินออาห้อไป
"สึรุิลอเปิอ่านันมั้ย"ผมถามออไป้วยวามอยาเือเรื่อาวบ้าน
"ลออ่านูสิ"สึรุิ็เินมาหาผมแล้วผม็เอาหนัสืออเธอออมา แล้วผม็เปิหนัสือแ่เปิไม่อออะทำไมมี
ุแหรอ แล้วผม็พลิหนัสือูทุอทุมุม แ่ไม่มีหนิแล้วเรเวนเปิอ่านไ้ไ
"ทำไมไม่เปิอ่านหละเทนมะ"สึรุิถามแล้วหยิบหนัสื่อมาแล้วลอเปิูมัน็เปิไม่ออ แล้วลอหลายวิธีแล้ว้วย
Raven
ันเินมาหลัโรเรียนแล้วนั่สมาธิสบอารมไว้เพื่อไม่ให้พลัอันไปทำร้ายนอื่น แ่สอนนั้นะเปิหนัสือไ้รึเปล่า่าเถอะ
หนัสื่อนั้น้อเปิ้วยเวทย์มนอันหนิ ให้าย็เปิไม่ออหรอ
"เฮ้อ อย่ารู้สึ เรเวน อย่ารู้สึ"นั่มานานแล้วนะเนี้ยแ่รู้สึเหมือนนเินมาหา เลยลืมาแล้วมอไปรอบๆนึว่าใรสึรุินี้เอแ่มาไม
"เรเวนมีเรื่อปรึษา"สึรุิพูแล้วนั่ล้าๆัน แ่็นั่หลับทำสมาธิ่อแล้วพูออไปว่า
"เรื่อไระมาปรึษาัน"ถามออไป
"เรื่อเทนมะหนะ"สึรุิพูแล้ว้มหัวล แ่เรื่อเทนมะหนะหรอทำไมอะ?
"เทนมะทำไม"ันถามออไปพูสั้นไ้ใวามีว่าแหปาพูมาอี
"ันอบเทนมะหนะไม่รู้ว่าเทนมะะรัันไหม"นึว่าบันแล้วะอี เทนมะน่าะมีนอบเยอะเหมือนันนะเท่าทีู่มา
40% เอาไปาใ่อูสิว่าเรเวนะอบอย่าไันนะ อยูันนะ
"ลอถามออไปสิว่ามีนที่อบรึเปล่า"อบไปแล้ว็ลืมามอมาที่สึรุิอนนี้็เยหน้ามามอันหมือนัน
"ริ้วยทำไมิไม่ออ"สึรุิสีหน้ามีวามาหวัึ้นมานินึแล้ว
"อบุนะเรเวน"สึรุิพูแล้ว็อบุ ัน็พยัหน้าเบาๆรับำอบุ ไม่นานนัสึรุิ็เินไปารนี้เฮ้อ่าเถอะยัไอให้สมหวัแล้วันนะ
อนนี้อทำสมาธิ่อนแล้วันนะ แล้วัน็หลับาลอย่าแผวเบา
"รู้ถึธรรมาิ รู้สึถึสายลม ที่พัมา"แล้วรู้สึว่าสายลมพัมาอ่อนๆ เป็นลมที่เย็นีมาเลยอนนี้
หลัานั่ไปลึ่ัวโม
"เ้าห้อ่อนแล้วันนั่มานานมาแล้วเหมือนันนะเนี้ย"พูแล้ว็รีบเินึ้นห้อทันทีแล้วพวเ็นัเรียนบาน็มาแล้ว้วย แล้วะเินสายาันสะุับนที่นอนหลับอยู่บนโ๊ะนัเรียนไม่ใ้ใรนอาเทนมะที่หลับาพริ้มอยู่บนโ๊ะรัเรียน แล้วนอนทับหนัสืออันอีสบายไปไหม
แล้วเินไปหยิบหนัสือแบบเบามือที่สุเพราะลัวเทนมะื่นึ้นมาถามว่า ทำไมเปิหนัสือแน่ๆเลย พอหยิบหนัสือมาไ้ึเสให้มันเล็ลแล้วใส่ระเป๋าระโปรทันที แล้วเินออารนั่นแล้วเินออไปสำรวโรเรียนนิหน่อยนถึสนามบอลิถึทุนัเลยนะ อนนั้นันเป็นาวยิ่ประู้วยสิ แถมเป็นรอัปันทีมอีเรียนที่นว่าเ้าะแ้ว่าลับวันไหน็เท่านั้นเอ รอนว่าะถึวันนั่น็พอมั้ะำวอะไรันนะเรา
"ใล้เ้าเรียนแล้วเ้าห้อีว่า"พูบ็รีบเินเ้าห้อระหว่าทา็มีพวรีราอยู่นั่นหละเบื่อมาทีนั้นับที่นี้็ไม่เปลื่ยนรนี้หละ
Tenma แ่ผม
ผมื่นมาอย่าสะลืมสะลืมแล้วปรับแสในห้อเรียนให้เ้าับสายาอผมแล้วไทโย็ยืนเท้าามอผมแบบเป็นอสำั แล้วผม็ถามออไปว่า
"มออะไรอยู่หรอไทโย หน้าั้นมีอะไริอยู่หรอ"ผมถามแล้วใ้มือลูบหน้าัวเอ
"เปล่ามอหน้านสำัอันอยู่หนะ แล้วเทนมะพรุ่นี้ว่าไหม"ไทโยถามแล้วยิ้มามสไลอเาเอ
"ว่าอยู่ทำไมหรอ"ผมถามออไปแล้วไทโย็พูว่า
"ไปเที่ยวห้าันเทนมะนะ"เอออบไียัไพรุ้นี้วันเสาร์็ไม่เป็นไรหรอ แล้วเรเวน็เินมาแล้ว็ับทพูผมแล้วอบว่า
"เทนมะะไปับสึรุิและันแล้วนายไปไหมไทโย หืม"แล้วเรเวน็ทำหน้านิ่ ่าาไทโยเหมือนหุหิยัไ็ไม่รู้
"ไปไม่ไปวนีๆแล้วนะเนี้ย"เรเวนพูแล้วยิ้มวนประสาทส้นเท้ามาแ่ผมเป็นผู้ายเลยไม่ล้าทำ
"ไป็ไ้ แล้วเลิยิ้มวนประสาทไ้แบ้วไม่ั้นเ็บัวแน่"ไทโยพูแล้วูเหมือนะทำริ
"แล้วทำไม ะทำอะไรั้นหรอฮะ"เรเวนพูแล้วยิ้มวนประสาทยิ่ว่าเ่าอี แล้วไทโย็้านมือแล้วไปที่เรเวน แ่เรเวน่อยสวนแล้วหลบทันเลยไม่เ็บัว
แ่ไทโยนอนสลบาพื้น
"ะหาเรื่อับใรู้วยนะ ไทโย "เรเวนยืนพูแล้วเน้นื่ออไทโย แล้วเินลับมานั่ที่แบบเียบๆ แล้วผม็เินมาหาเรเวนแล้สรู้ว่าหนัสือหายไป แล้วถามว่า
"แล้วทำไมันเปิหนัสืออันนั้นไม่ไ้เรเวน"ผมถามออไปแล้วผมรอำอบอเรเวน
"เอาไปเผายัไม่ไหม้เลยถ้าไม่ใ้ไฟอัน แล้วมัน้อเปิ้วยพลัอัน"เธอพูึ้นมาแล้วหันหน้าไปทาอื่น เธอเป็นอะไรไปแ่่าเถอะ แล้วุรู็เ้ามาในห้อแล้วทุน็นั่ที่ันหม
เลิเรียนและ้อมบอลเสร็
เอาหละรับปม็เินลับบ้านับสึรุิเรเวนไทโยับยูิมูระ ในระหว่าทาเิน็ุยันบ้าแ่ที่สสัยือ เรเวนเป็นหิที่เล่นฟุบอล"เ่มา"เะเ้าหลายลูมาเารพมา ริสิยัไม่ถามเรเวนเลยว่านัันี่โม
"เรเวนเอันที่ห้าี่โมหรอ"ผมถามออไปแล้วยิ้มให้ับเรเวน
"แปโมห้ามสาย ไม่อยารอถ้าสายาันในห้าเอ แล้วนายไป้วยยูิมูระ"เรเวนพูแล้วหน้านิ่มา แล้วเธอ็หันมาหาผม
"ลับบ้าน่อนนะ"เธอพูแล้วเินเ้าประศาไปบ้านให่ว่ารุ่นพี่ินโอีอะ
"เออแล้วสึรุิหละ หายไปไหนแล้ว"ปมมอาสึรุิ้วยวามเป็นห่วมา ยอมรับนะว่าอยู่ใล้เ้าแล้วใเ้นแรลออะ นึถึแล้วรู้สึร้อนที่หน้ามาเลยนะเนี้ย
"เทนมะนายหน้าแทำไม"ไทโยถามผม้วยวามสสัย หน้าเเอยู่หรอไม่ริใ่ไหมอะ
"แร้อยหนะ 555"ผมอบแล้วหัวเราะออมา
"นั่นันลับ่อนนะแล้วยูิมูระ้วย" ไทโยอบแล้วเินไปับยูิมูระ
เินลับนียวหรอเนี้ย แล้วเราะยื่นบ่นทำไมเนี้ย่าเถอะแล้สึรุิอนนี้ทำอะไรอยู่นะ ผม็เินเ้าบ้านไปเพราะพนุ้ื่นเ้าแน่นอน
บแล้วับอีอนนะ่ะ เป็นไบ้า เม้น ิ ม ไ้นะ่ะ
1 อมเม้น 2 ำลัใ นะ่ะ แล้วถามเนี้ยนะ่ะภา 2 ะเอาเทนสุเะมาไหม่ะ
อมเม้นอบมาไ้นะ่ะฝันีนะ่ะ ุพๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น