ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Music in my heart : เสียงเพลงในหัวใจ

    ลำดับตอนที่ #3 : มายด์? Line?

    • อัปเดตล่าสุด 2 ส.ค. 56





    ~~ตึ้ง ตึง~~ เสียงโทรศัพท์ของฉันเองแหละ = = และนั้นก็คือสัญญาณเตือนว่า มีข้อความ Line เข้ามา เปิดดูซักหน่อยละกัน...

    ~~ตึ้งตึง ตึ้งตึง ตึ้งตึง ตึ้งตึง !!~~ อะไรเยอะแยะเนี่ย? Line กลุ่มอีกสินะ = = ปิดเสียงดีกว่า ไม่อ่านแล้ว =w= ไปทำการบ้านดีกว่า การบ้านกองเท่าภูเขาเบย

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    เช้าวันต่อมา

    หลังจากที่เมื่อคืน เพื่อนๆในห้องก็คุย line กลุ่มกันทั้งคืน เป็นเหตุให้ตอนเช้ามีข้อความ line มากกว่า 500 ข้อความ ใครมันจะไปอ่านทันฟร่ะ?

    ~~ตึ้ง ตึง~~ นั่นไง มาอีกแล้ว...

    “คุยไรกันเยอะแยะห้ะ” นี่คือข้อความจากเพื่อนคนนึง...

    !@#$%^&” แล้วมันก็คุยอะไรกันต่อ โดยที่ฉันไม่รู้เรื่องเลยซักนิด...

    “มายกับด้าสรุปเป็นยังไง” แชมป์พิมพ์มา ข้อความนี้ทำให้ฉันสะอึกเลยทีเดียว มายด์? ด้า? สองคนนี้เป็นอะไรกันงั้นหรอ?

    “ยุ่งไรนักหนา... บอกว่าไม่เป็นก็ไม่เป็นสิ..” และนี่คือข้อความที่แพนด้าตอบกลับมา เฮ้อ... โล่ง นึกว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันซะแล้ว...  ว่าแต่? ทำไมต้องลุ้นด้วย? นั่นสินะ...

    “ไม่เป็นไรอ่ะ?” อ้าว? นิจิโกะก็อยู่กับเค้าด้วยหรอ?

    “ว่างนักก็ไปนอนกับโทมิไป” โห~ ด้า แรงอ่ะ 555555555555555++

    “เห้ย! เค้าพลาดอะไรไป?” นิจิโกะเพิ่งมาสินะ เลยยังไม่รู้

            “ป่าว มันล้อว่าเราเปนแฟนกับมาย” แพนด้าอธิบายให้นิจิเข้าใจ

            “ไม่ใช่คานะหรอ” เห้ย!! ฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ยยย

            “เออ เอาเข้าไป” จะว่าไป ขึ้นไปอ่านข้างบนหน่อยก็ดีนะ... มีแต่ฮอร์โมน? นินทาคนอื่น? และ.... เดี๋ยวนะ!!!

            “เขาว่ามายกับด้าน่าจะคบกัลนะ” คำพูดของแชมป์ ทำให้หัวใจฉันเต้นเร็วผิดปกติ แล้วความรู้สึกนี้ มันคืออะไรกันนะ?

            “ยิ่งเกลียด ยิ่งรัก”

            “เค้าว่าเองสองคนเหมาะนะ”

            “มาย&ด้า ว่าไง”

            “จะได้บอกให้เกรซจัดงานแต่งงานให้”

            “เอาไง เกรซมีชุดเจ้าสาวหลายแบบ”

            “หมาแพนดี้กับมายด์เมโลดี้”

            “งานวิวา” และประโยคทั้งหลายวิ่งวนซ้ำไปซ้ำมาในหัว ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรกันนะ? เสียงหัวใจของฉัน มัน มันกำลังบอกว่ารักนายใช่มั้ย ด้า? ไม่ใช่สิ!!  ไม่ใช่!! เป็นไปไม่ได้...

            .

            .

            .

    .

    .

    .

    .

    ณ โรงเรียน

    Thank you teacher~  สิ้นเสียงขอบคุณ ก็เข้าสู่เวลาเบรค!!! เบรคแล้วววว หลังจากเรียนมาตั้งนานแหนะ

    “มายด์ ด้า ตกลงยังไงกันเนี่ย!!” เพื่อนในห้องคนนึงเดินมาถามด้า ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆกับฉัน

    “ก็บอกว่าไม่ได้เป็น ก็ไม่ได้เป็นไง” ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ... และแล้ว คำพูดเมื่อวาน ก็วนมาในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เค้าว่าเองสองคนเหมาะกัน’ ‘มาย&ด้า ว่าไง?’ ‘งานวิวา’ ‘หมาแพนดี้กับมายเมโลดี้ฉันได้แต่นั่งก้มหน้า แล้วพยายามลืมเรื่องต่างๆนี้ไปจากสมอง...

    คานะ TT^TT ขอให้แพนด้าอย่าชอบมายด์จริงๆเถอะ TT ตอนที่ 3 นะค้าา ฝากด้วยๆ ><

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×