ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Help me now!! ช่วยฉันทีสมการรักนี้แก้ไม่ออก

    ลำดับตอนที่ #5 : วันแห่งความเงียบเหงา

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 55


    M U S I C CAFE : LUN LA
    Matesoulmy
      © Tenpoints !
                                 วันแห่งความเงียบเหงา

    น่าเบื่อๆๆๆ ฉันบ่นพึมพำอยู่ในห้องพยาบาลฉันมาอยู่ที่ได้ไงนะหรอแอบแกล้งป่วยและมานอนเล่นที่นี่นะสิวันนี้ไม่รู้ว่าไปไหนกันหมดทั้งเนย,บราซิล,เบนซิลมันเลยทำไห้ฉันเบื่อโลกฉันนอนเซ็งๆแบบนี้มาได้3ชั่วโมงและไปไหนดีหว้าและแล้วความคิดที่ดีเลิศก็บังเกิดขึ้นในสมองใช่แล้วโดดเรียนดีกว่าไหนๆก็จะไม่มีอะไรทำแล้วฉันเก็บของและเดินออกจากห้องพยาบาลมาด้วยความเร็วแสง(เว่อ)และจัดการมองๆๆๆหาทางปีนออกจากโรงเรียนกำแพงและกันฉันพยยามมองหากำแพงที่ไม่มีลวดหนามอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจปีนขึ้นไป

    ฮวบ

    ทำอะไรของเธอ.....โดดเรียนหรือไง” นั่นทำไห้ฉันหันไปมองข้างล่างของฝั่งนอกโรงเรียนมองเห็นฟิลลิปต์ที่ตอนนี้สวมเสื้อเครื่องแบบผู้ป่วยอยู่

    ฟิลลิปต์มาอยู่ที่นี่ได้ไง” ฉันกระโดดลงไปหาฟิลลิปต์ทันที

    เหอะคนอย่างเธอฉันไม่อยู่สักนาทีจะไม่ก่อเรื่องได้ไหม

    ใครก่อเรื่องอะไรนายเหอะหนีออกจากโรง พยาบาลมาหรือไง

    นั่นมันเรื่องของฉันส่วนเธอมานี่” นายฟิลลิปต์จับแขนฉันลากมาจนถึงหน้าประตูโรงเรียน

    อะไรเนี่ย

    พาเด็กโดดเรียนมารับโทษ

    ไม่นานประตูก็เปิดออกนายฟิลลิปต์เดินเข้าไปเหลือแต่ฉันที่ยืนกอดอกและไม่ยอมเดินตามไปด้วย

    จะมาดีๆหรือว่าจะไห้ฉันอุ้มมา

    นี่นายขู่ฉันหรอ

    เรียกว่าเตือนจะดีกว่านะ

    ไม่

    แน่ใจ

    ฉันแน่ใจ” ฉันตอบด้วยเสียงหนักแน่นแต่ทว่าอยู่ๆร่างฉันถูกยกขึ้นแล้วพาดไว้บนบ่าของนายฟิลลิปต์

    หึๆแล้วมาดูกันว่าเด็กโดเรียนอย่างเธอฉันจะทำอะไรได้บ้าง” หลังจากฉันร้องตะโกนโวยวายจนเหนื่อยร่างของฉันก็ถูกนำมาห้องกรรมการคุมกฎอีกแล้วและถูกวางลงกับเก้าอี้

    นายมันป่าเถื่อน  รุนแรง โหด อัมหิต ไม่มีจิตใจ

    หึ จะด่ายังไงก็เชิญแต่ว่าฉันขอทราบเหตุผลที่เธอคิดจะโดดเรียนหน่อยสิ

    ไม่มีเหตุผล” ฉันพูดพร้อมสะบัดหน้าไปทางอื่นนั่นทำไห้ฟิลลิปต์มาจับไหล่ฉันพร้อมเสยผมที่ปิดหน้าเขาอยู่ขึ้น

    เอาละวันนี้ฉันจะยกโทษไห้แต่ว่ามีครั้งต่อไปมันจะไม่โชคดีเหมือนคราวนี้แน่นอน

    ชินายนี่มันบ่นได้โหล่เลยขนาดโดนมีดแทงยังไม่หยุดจะบ่นอีกฉันละนับถือนายจริงๆ

    ฉันจะนอนแล้วส่วนเธอจะไปไหนก็ได้ภายในห้องนี้” พูดจบนายฟิลลิปต์ก็ล้มตัวนอนกับพื้นพรหมนั่นทำฉันล้มตัวลงไปนอนบ้างแต่ทว่านายฟิลลิปต์ดึงตัวฉันเข้าไปกอดและหันตัวไปเผชิญหน้ากับเขา

    นายทำอะไรปล่อยฉันนะ

    ฉันป่าวทำอะไรฉันกลัวว่าเธอจะหนีฉันเลยต้องจับไว้เท่านั้นเอง” นายฟิลลิปต์พูดพร้อมหลับตาลงส่วนฉันที่ดิ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรัดแน่นข้นเลยต้องทนอยู่แบบนี้ต่อไป

    ฉันถามหน่อยสิทำไมเธอถึงทำตัวไม่สนใจใครแบบนี้ด้วย” ฟิลลิปต์เริ่มพูดทำลายความเงียบ

    ก็ไม่มีใครสนฉันและทำไมฉันต้องไปสนคนพวกนั้นด้วยละ

    เธอต้องการกี่คนที่จะไห้เขาสนใจเธอ” นายฟิลลิปต์ถามประหลาดขึ้นๆ

    นายพูดอะไรเนี่ยมันเป็นไปไม่ได้หรอก” ฉันพูดพร้อมขำ

    ลองพูดมาสิ

    คนเดียวฉันต้องการแค่คนเดียวนายทำไห้ฉันได้ไหมไม่ได้ใช่ไหมละ”  ฉันเงยน่าขึ้นมองฟิลลิปต์เพื่อรอคำตอบแต่ว่าเขาหลับไปแล้วไห้มันได้งี้สินายนี่ประหลาดขึ้นทุกวันๆหลังจากเวลาผ่านไปไม่นานอ้อมกอดของนายฟิลลิปต์เริ่มหลวมลงฉันจึงค่อยดันตัวออกจากนายฟิลลิปต์และลุกไปนั่งเก้าอี้

    พรืด... ”เสียงเปิดประตูห้องไม่ใช่ใครเลยนอกจาก บราซิลและเนยแต่ไม่เห็นเบนซิลแหะนั่นทำไห้ฟิลลิปต์ที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมา

    อ้าว...ไหงผู้ป่วยทั้งสองถึงมาอยู่ด้วยกันได้เนยพูด

    เฮ้ยฟิลลิปต์แกยอมโดดจากโรงพยาบาลเพื่อมาหาสาวเลยหรอ” บราซิลพูดพร้อมยิ้มและเดินมานั่งที่โซฟากับเนย

    นึกว่าไม่มีแรงลุกเดินซะแล้ว” เบนซิล พูด

    ฉันออกมาจะมาถามเรื่องนักเรียนพวกนั้นไปถึงไหนแล้ว” ฟิลลิปต์พูดพร้อมมานั่งที่โซฟา

    อ๋อ ก็ไล่ออกไปหมดแล้ว” บราซิลพูด

    ดี หืม...และเธอไปขัดส้วมหรือยัง” ฟิลลิปต์พูดพร้อมตวัดสายตามาที่ฉัน

    ก็จัสมินไม่สบายฉันเลยเลื่อนไปก่อนเนยพูด

    เธอนะหรอไม่สบายเมื่อกี้ยังยืนเถียงฉันอยู่เลย

    เอ่อคือ

    ถ้าฉันออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่เตรียมไปขัดส้วมได้เลย

    “T^T”

    เบนนายพาฉันไปโรงพยาบาลหน่อยสิออกมานานแล้วคงจะตกใจกัน

    ได้” นั่นจึงทำไห้ฉันดีใจยังกับขึ้นสวรรค์

    ส่วนเธอไปคัดคำว่าฉันจะเป็นเด็กดีมา100คำ

    ฉันโตแล้วนะ

    โตแค่ตัวนะสิฉันบอกไห้ทำก็ทำ

    อะไรนะไม่ได้ยิน” หลังจากนั้นฉันก็เดินออกมาจากห้องกรรมการคุมกฎพร้อมถีบประตูและวิ่งเลยจนมาชนกับร่างบางๆของผู้หญิงคนหนึ่งย้อมผมสีฟ้าออกเขียวหน้าตาสวยชนิดว่าฉันเห็นจนต้องตะลึงเลยทีเดียวแต่กลับเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

    โทดคะเปนอะไรหรือเปล่า เอ๊ะจัสมินนี่ ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น

    เอ่อคุณทำไมรู้จักฉันได้ไง ฉันถามด้วยความมึนงงแต่ผู้หญิงคนนี้ก็คุ้นหน้าแหะแต่ทำไมนึกไม่ออก

    เอ่อ อืมไม่เปนไรก็ดีแล้วฉันขอตัว พูดเสร็จผู้หญิงร่างสวยก็พาตนเองวิ่งออกไปพอฉันลุกปุ๊ปก็มาเจอกับเบนซิลพอดีที่ตอนนี้กำลังยืนหอบอยู่ตรงหน้าฉัน

    เห็ยเฟอร์เซียไหม เอ่อ ไม่สิ ผู้หญิงที่ร่างประมานเธอย้อมผมสีฟ้าๆเห็นหรือเปล่า

    อืมรู้สึกจะวิ่งไปทางนั้นนะ

    อ่า อืมขอบคุน หลังจากนั้นเบนซิลก็วิ่งตามไป

    ฉันพาตัวเองมาที่สวนน้ำของโรงเรียนหลังจากที่ผละจากเบนซิลและฉันจะทำอะไรเนี่ยฉันจึงเดินไปรอบโรงเรียนเห็นเด็กนักเรียนซึ่งคาดว่าจะเป็นรุ่นน้องนั่งทำอะไรสักอย่างอยู่ฉันจึงเดินเข้าไปดูเป็นเด็กวัยรุ่นชายม.4ประมาน3คนมีแอลกอฮอล์เต็มไปหมดฉันจึงค่อยย่องๆเดิน(เหมือนสายลับ)

    ทำอะไรนะ

    เฮ้ยพี่ตกใจหมด

    นึกว่ากรรมการนักเรียน

    นั่นสินะแล้วเฮ้ยสวยวะ “หลังจากนั้นน้องทั้งสามคนก็มองมาที่ฉัน

    หน้าพี่มีอะไรหรือเปล่า” ฉันถามหลังจากน้องๆมองมาที่ฉัน

    สวย” น้องทั้งสามคนพูด

    เอ่อๆอืมพี่ชื่อไรแล้วมาที่นี่ทำไม น้องคนหนึ่งถามขึ้นฉันนั่งลงลงกับพื้นปูนมองเห็นแอลกอฮอล์เต็มไปหมด

    เฮ้ยนี่มันเหล้านี่

    จุ๊ๆพี่เงียบๆหน่อยสิเดี๋ยวก็ซวยกันหมดหรอกน้องผู้ชายหน้าตาน่ารักพูดแหมก็ดูสิผิวที่ขาวจนผู้หญิงยังอายกับลักยิ้มที่แก้มจมูกที่โด่งขึ้นเป็นสันกระดูกริมฝีปากบางเฉียบบวกกับผมสีควันบุหรี่แว่นสีเหลืองตัดกบกรอบหน้าเป็นอย่างดี

    พี่ขอกินด้วยสิ

    มันจะดีหรอเอ่อผมชื่อฟาโรห์ น้องที่น่าตาน่ารักพูดแนะนำตัว

    น่านะน้องพี่ไม่ได้กินมานานแล้ว

    อืม ก็ดีเหมือนกันผมเห็นใจพี่สวยกินได้ตามสบายเลยคับ

    ผ่านไป2 ชั่วโมง

    สภาพแต่ละคนช่าง

    พี่ไม่มาวววววววววสักทีหรอออออออออออ

    พี่คอแข็ง55+ไม่มาวหรอกอ้ายน้องง ฉันพูดพร้อมปลดเนกไทมาโพกหัว

    เราชาวนาอยู่กับควายฮึ้ยๆๆๆๆ นองฟาโรห์ร้องพร้อมตบหลังเพื่อนที่หมดสติไปแล้ว

    พอหมดงานไถเราก็ไปเดินชอปปิ้ง ฮึ้ยๆๆๆ อั้นนี้ฉันเอง

    เอออันนี้ฮาวะพี่55+แล้วพี่อยู่ไหน

    พี่หรอเออออจำไม่ได้วะ55+

    พี่ขี่หลังผมไปเดี๋ยวผมแบกเองมาๆๆมะ ฉันขึ้นขี่หลัง ฟาโรห์และเดินไปรอบๆโรงเรียน

    ไปเลยฮึ้ยๆๆ ฉันพูดพรอมตีหลังฟาโรห์อย่างคึกคะนอง

    55+ได้เลย

    เฮ้ยนี่มันจัสมินนี่หว่าไหงเป็นงี้เลยวะเธอรู้ไหมถ้าฟิลลิปต์เห็นอะไรจะเกิดขึ้น

    อ้าวซิลลลลลลลลลลลลลลลไปเที่ยวกันป๋าวช่างหัวมันไปเลยหลุดโลก55555+

    นั่นมันฟาโรห์นี่เวรแล้วไงล่ะซิล วางตัวจัสมินลงเลยฟาโรห์

    เรื่องไรพี่เนยพี่สาวสุดสวยทั้งคนผมไม่วางหรอกจริงไหมพี่สวย

    55นั่นสินะ  หลังจากนั้นบราซิลและเนยก็แยกตัวฉันกับฟาโรห์ออกจากกันส่วนเนยก็พยุงฉันไปไว้ที่รถและขับไปส่งที่คอนโด

    เนยเธอพาฉันกลับมาทำไม ฉันถามขณะที่ฉันล้มตัวนอนลงเตียงอย่างโอนเอน

    เฮ้อจัสมินทำไมถึงทำอย่างนี้ฟิลลิปต์ฆ่าฉันแน่

    กลัวที่ไหนละเธอกลัวหรือไงเนย

    ใครไม่กลัวก็บ้าแล้วฟิลลิปต์ออกจากโรงพยบาลวันนี้ เนยบ่นๆๆอะไรอีกสารพัดแล้วขอตัวกลับไปโรงเรียนฉันรู้สึกมึนและเวียนหัวมากสงสัยน่าจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าจนเห็นภาพหลอนของนายฟิลลิปต์ที่ตอนนี้กำลังมองหน้าฉันอยู่

    นายนี่มันตลกชะมัดเลยดูหน้าสิยังกับไปกินรังแตนมาเลย” ฉันพูดแต่ว่าทำไมภาพนายฟิลลิปต์ค่อยเลื่อนน่าลงมาใกล้ๆฉัน

    นี่แม้ขนาดภาพหลอนก็จะจูบฉันหรอเนี่ย55+นี่ฟิลลิปต์นายรู้มะนายมันเป็นผู้ชายที่ฉันอยากเตะมากที่สุดในโลกแต่ว่าทำไมตอนนี้บรรยากาศรอบตัวฉันมันร้อนขนาดนี้ละแถมหัวใจของฉันมันเต้นแรงจนจะระเบิดอยู่แล้วตอนเห็นหน้านายตอนนี้ทำไมนายไม่ยิ้มบ้างละตอนนายยิ้มน่ารักดีนิแล้วทำไมฉันต้องชมนายด้วยเนี่ยหรือว่าฉันจะชอบนายฮะนายโหด55+” ไม่นานนักดวงตาหนักอึ้งของฉันก็ปิดลงสนิทพร้อมกับผ้านวมที่ห่อหุ้มตัวฉันไว้แปลกตรงที่มันไม่ร้อนเลยสักนิดกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกแต่ก่อนที่ฉันจะเข้าสู้ห้วงนิทรามีประโยคหนึ่งลอยเข้ามาในสมองไม่รู้ว่าใครพูดแต่เสียงนี้ช่างคุ้นเหลือเกินหรือฉันเพ้อของฉันกันแน่นะ

    ฉันจะกอดเธอแบบนี้จนกว่าจะตื่นเลยดีไหม


    ชายหนุ่มยันตัวและค่อยดันตัวหญิงสาวออกจากอ้อมแขนมองดูหญิงสาวที่หลับตาพริ้มไปด้วยฤทธิ์เหล้าบนเตียงสีขาวที่มีขนาดใหญ่และนุ่มเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากใบหน้าสวยๆนั้นกับกลิ่นตัวของเธอที่หอมมากชนิดที่กระตุกหัวใจชายหนุ่มอย่างแรงชายหนุ่มครุ่นคิดหญิงสาวจะรู้ไหมเขาหัวใจเต้นแรงแค่ไหนที่มองหน้าสวยๆของเธอยิ่งตอนที่เธอบอกว่าชอบเขาหัวใจของเขาเต้นระรัวยิ่งกว่ากลองชุดที่รัวใส่กันไม่ยั้งแค่ได้มองเธออยู่อย่างนี้ชายหนุ่มก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกทำไมกันนะหรือว่าเขาจะชอบเธอคนนี้เข้าเสียแล้วชายหนุ่มสะบัดหน้าสองสามทีเพื่อลบความคิดนั้นออกจากหัวสมองเขาไม่ควรจะรักใครไม่สิไม่มีสิทธิ์ที่จะรักใครมาตั้งแต่ต้นแล้วต่างหากชายหนุ่มลุกจากเตียงพาตนเองไปที่ห้องครัวหยิบน้ำดื่มพร้อมหายาแก้แฮงค์ทุกอย่างถูกจัดเรียงอย่างเรียบง่ายแต่มีระเบียบบนถาดสแตนเลส ถูกวางไว้บนหัวเตียง ชายหนุ่มบิดผ้าซับน้ำแล้วเช็ดไปตามใบหน้าที่มีแต่เหงื่อหลังจากนั้นค่อยๆปลดกระดุมที่เสื้อเพื่อจะเช็ดตัวโชคดีที่หญิงสาวสวมเสื้อกล้ามทับไว้ไม่งั้นหญิงสาวคงโกรธเขาไปตลอดชีวิตแน่ๆชายหนุ่มค่อยเช็ดตัวอย่างเบามือบนแขนเรียวงามและซอกคอของหญิงสาวหลังจากนั้นจัดการถอดถุงเท้าของหญิงสาวออกจัดการโยนใส่ตะกร้าก่อนจะรวบผมสีเพลิงแดงของหญิงสาวขึ้นอย่างเบามือกดจุมพิตลงที่หน้าผากของหล่อนก่อนที่จะเดินออกมาจากห้อง                                

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×