คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วีรกรรมวันแรกกับพรรคพวกที่จงรักภักดี
วีรกรรมวันแรกกับพรรคพวกที่จงรักภักดี อื้ม….เสียงครางตื่นนอนของฉันพร้อมยัดกายลุกขึ้นจากเตียงมือเรียวยาวยกขึ้นคว้านาฬิกาบนหัวเตียงมาดูเป็นเวลา 9 โมง เฮ้อค่อยยังชั่ว เอ๊ะ 9โมงสายแล้วนิหว่าตายแล้วฉันลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องน้ำพร้อมกับแต่งตัวอย่างรวดเร็วด้วยชุดเครื่องแบบโรงเรียนใหม่ที่ใส่อย่างลวกๆพร้อมกับผมที่มัดขึ้นอย่างธรรมดาพร้อมกับรองเท้าหนังสีดำกับถุงเท้าที่ยังไม่ได้พับไห้พอดีจัดการหยิบกระเป๋าขึ้นมาค่อยยังชั่วที่ป้านิ่มจัดตารางสอนไว้ไห้แล้วพร้อมวิ่งไปปิดแอร์จัดการยัดโทรศัพท์ทั้ง6เครื่องลงในกระเป๋าพร้อมกับโน๊คบุคและอุปกรณ์เครื่องเขียนกับกระเป๋าเงินและจัดการยัดคีย์การ์ดลงในกระเป๋าเงินและวิ่งออกจากห้องไปที่รถทันทีพร้อมกางแผนที่โรงเรียนใหม่ และจัดการขับไปตามแผนทีทันทีด้วยความเร็วไม่นานนักก็มาถึงโรงเรียนและนำรถไปจอดในที่จอดรถพร้อมวิ่งหาห้องเรียนอย่างเหมื่อยล้า
ครืด...เสียงเลื่อนประตูพร้อมกับร่างสวยของฉันที่เดินเข้าไปในห้องและทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ฉัน
แฮกๆ เสียงฉันหอบพร้อมมือที่จับประตู
“คุณคงเป็นนักเรียนที่ย้ายมาจาก summer school ใช่ไหมค่ะ”
“ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะที่มาสาย ฉันพูดและเดินไปหน้าห้อง”
“แนะนำตัวเลยล่ะกันจะได้ไม่เสียเวลา”
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ จัสมิน ศักดิ์ตระกูล ชื่อเล่นคือ จัสมินยินดีที่ได้รู้จักคงอยู่ที่นี่เป็นเวลาเอ่อ...ช่างมันแต่คิดว่าไม่นานหรือถ้านานก็ช่างมันและก็เหนื่อยมากพูดแค่นี้ละกัน”ฉันพูดเสร็จสีหน้าทุกคนในห้องมองฉันแบบอึ้งๆ
“ดีมากล่ะก็วันหลังเสื้อยัดใส่กระโปรงให้ดีๆถุงเท้าก็พับลงมาหน่อยและเนกไทก็จัดการด้วยนะไปนั่งตรงที่กรรมการคุมกฎคนที่ต้องประเมินเธอล่ะกันตอนนี้เค้ายังไม่อยู่เพราะไปประชุมกับเพื่อนกรรมการคุมกฎคนอื่นๆคาดว่าคงได้เจอกันพรุ่งนี้ส่วนครูเป็นครูที่ปรึกษามีอะไรก็ถามได้โต๊ะเธออยู่ประมาณหลังห้องแถวหน้าต่างที่มีกระเป๋านักเรียนวางอยู่แต่ไม่มีคนนั่งไปนั่งเลยนะจะได้รีบเรียน”ครูพูดจบฉันก็ไปนั่งทันที
“งานที่ครูจะสั่งวันนี้คือรายงานเรื่อง ความสามัคคี ไห้นั่งเรียนจับคู่กันทำกับเพื่อนที่นั่งด้วยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นลงในรูปภาพที่นักเรียนไปถ่ายรูปมาถ้ามีวีดิโอด้วยยิ่งดีครูไห้เวลาทำ2วันนะส่วนเวลาที่เหลือก็ไห้ปรึกษากับบัดดี้ของนักเรียนที่จะทำงานด้วยล่ะกันงานจะได้ออกมาสมบูรณ์ส่วนครูจะไปตรวจงานที่ห้องพักครู”
“เฮ้อแล้วนายกรรมการคุมกฎไปไหนล่ะเนี่ยวันแรกก็อู้งานแล้วนะ”ฉันพูดพึมพำ
“สวัสดีฉันชื่อ เนยเป็นหัวหน้าห้องยินดีที่ได้รู้จัก ขอนั่งด้วยคนนะ” เพื่อนใหม่ที่ชื่อเนยพูด
“อืม มีอะไรหรอ”
“คือเดี๋ยววันนี้ฉันจะทำหน้าที่แทนกรรมการคุมกฎและก็ถ้ามีงานกลุ่มถ้าเธอไม่มีกลุ่มมาอยู่กลุ่มฉันได้”
“ขอบใจนะฉันชื่อ จัสมินยินดีที่ได้รู้จัก”
“เธอมาใหม่เดี๋ยววันนี้ไปกินข้าวกับฉันก่อนละกัน แล้วหลังเลิกเรียนอยากไปเที่ยวไหนไหมเดี๋ยวฉันจะพาไป”
“อืม ขอบคุณ ถามหน่อยสิโรงเรียนนี้เข้มงวดไหม”
“หือ ทำไมล่ะถ้ามีกรรมการคุมกฎก็ต้องเข้มงวดอยู่แล้ว”
“เฮ้อ เซ็งชะมัด กรรมกาคุมกฎนี่น่าเบื่อชะมัดเลยเธอว่าไหม”
“ไม่หรอกนะ แต่เธอไม่ต้องไปเก็บมาคิดหรอกพวกเขาแค่ทำตามหน้าที่ ถ้าเราไม่ทำผิดก็ไม่เป็นไรอีกอย่างนะคนที่ประเมินเธอนะก็เป็นกรรมการคุมกฎนิไม่ใช่แค่นั่นเป็นถึงหัวหน้ากรรมการคุมกฎเลยนะ”
“เฮ้ย จริง? โห่แล้วฉันจะรอดไหมเนี่ย”
“เธอนี่น่าตาสวยจังสนใจเป็นดวงใจห้องไหมคนดูแลเธอก็เป็นน่ะแต่เป็นของฝั่งผู้ชาย”
“ไม่ละ เธอไม่เป็นหรอเธอก็น่าตาก็น่ารักนิ”
“แค่ตำแหน่งหัวหน้าก็หนักพอตัวแล้ว”
“อืม ต่อไปวิชาอะไรหรอ และอีกกี่คาบพัก”
“ต่อไปวิชาคณิตศาสตร์อีกสัก2คาบเดี๋ยวฉันย้ายมานั่งเป็นเพื่อนเอาไหม”
“ถ้าไม่รบกวนนะ”
“อืม....ไม่รบกวนหรอกเพราะวันนี้ฉันก็นั่งคนเดียวเหมือนกัน”พูดจบเนยก็เดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองมานั่งกับฉันและพูดคุยเรื่องโรงเรียนนี้ไห้ฟังและก็เรื่องกรรมการคุมกฎที่มีอำนาจมากทำหน้าที่แทนห้องปกครองแต่ละบุคคลถูกคัดสรรมามีคุณสมบัติพร้อมทุกอย่างมีจัดการๆโหวตทั้งนักเรียนและอาจารย์ทุกระดับโดยมีนักเรียนคนหนึ่งชื่อ ฟิลลิปต์ เป็นหัวหน้ากรรมการคุมกฎและหลังจากนั้นเราก็นั่งเรียนจนจบวิชาภาคเช้าและไปที่โรงอาหารกับเนย
“นี่ฉันขอเรียกเธอว่ามินน่ะไม่ว่ากันใช่ไหม”
“อืมได้”
“เรานั่งโต๊ะนี้แล้วกันนะแยกกันไปซื้ออาหารแล้วมาเจอกันที่โต๊ะ”
“อืมได้”ฉันพูดพร้อมเดินไปซื้ออาหารยืนรอต่อแถวในที่สุดก็ถึงคิวฉันแต่ก็มีนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาแทรงน่าพร้อมซื้ออาหารไปก่อนและเตรียมเดินกลับแต่ฉันไวกว่าใช้เท้าไปขัดขายัยนั่นไว้จนล้มกับพื้นจนมันหันมามองน่าฉัน
“แกทำอะไรรู้ตัวไหม”
“และแกทำอะไรรู้ตัวไหมล่ะ” ฉันตอบกลับ
“กรี๊ด แกรู้ไหมฉันเป็นใคร”
“จะไปรู้แกหรอ ยัยคนไม่มีมารยาท”
“แกกล้ามากนักใช่ไหม เพี้ย!”เสียงฝ่ามือยัยนี่กะทบเข้าที่หน้าฉันอย่างจังทำไห้ฉันหันไปมองหน้ายัยนี่ด้วยสายตาที่เย็นชา
“หึ.รู้ไหมฉันไม่เคยทำเคยก่อนและรู้ไหมน่าฉันมีมูลค่ามากแค่ไหน และรู้ไหมว่าแกกำลังดวงซวยและรู้ไหมว่าฉันจะตบแก ห๊ะ!”พอฉันพูดเสร็จก็ยื่นมือไปบีบคอและจัดการเอาข้าวที่ตกไปที่พื้นเมื่อกี้ยัดเข้าใส่ปากของยัยนี่และยกถ้วยพริกป่นเทลงหัวมันพร้อมกับราดด้วยถ้วยน้ำปลาลงไปที่หัวหลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปนังเวรตะไลตัวนี้ไว้
“แก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ ฉันจะฟ้องพ่อ ฮือๆๆ”
“เชิญจำใส่หัวแกไว้นะฉันไม่แคร์ใครทั้งนั้นอยากทำอะไรทำแต่ถ้าฉันเอาคืนถึงตาย”พดเสร็จก็มีครูวิ่งมา
“พวกเธอตามฉันมาเดี๋ยวนี้!”
ณ ห้องปกครอง
“เฮ้อ เธอนะเป็นนักเรียนใหม่ไม่ใช่หรอ ทำไมก่อเรื่องเลยล่ะ” ครูถาม
“แต่มันหาเรื่องหนูก่อน”
“แต่ก็ไม่เห็นเธอจะบาดเจ็บตรงไหนและอีกอย่างหลักฐานละ”
“หนูคงไม่มีไห้” สักพักหนึ่งมีเสียงเปิดประตูกับนักเรียนราวๆ20คนเข้ามา
“พวกเธอเด็กไหม่หรือเปล่าหน้าไม่คุ้นเลยว่าแต่มีอะไร”
“คือหนูถ่ายคลิปตอนที่พี่จัสมินทะเลาะกับพี่คนนั้นได้ค่ะพี่จัสมินโดนทำร้ายก่อนนะค่ะ”
“อ้าวพวกเธอ นักเรียนจากโรงเรียนเก่านิ”
“คือพวกหนูย้ายตามพี่มานี่คะ พวกหนูบอกแล้วไงคะว่าหนูจะอยู่ข้างพี่”
“อืม จากที่ครูดูจากคลิปจัสมินไม่ผิดแต่เขียนชื่อไว้ละกันครูจะส่งไห้กรรมการคุมกฎส่วนคลิปนี้ครูขอยึดไว้ก่อนละกัน”ครูพูดเสร็จฉันก็เขียนชื่อและเดินออกไป
“ขอบใจพวกเธอมากแต่ไม่เห็นว่าจะต้องย้ายตามมาเลยนี่”
“คือหนูแค่ปลอมตัวเข้ามาเฉยๆสักพักก็คงกลับแล้วค่ะ”
“อืม แต่อย่างไงก็ขอบใจมาก”
“มิน....................เป็นไงบ้าง”เสียงเรียกของเนยที่วิ่งมาแต่ไกลเรียกฉัน
“ไม่เป็นไรหรอก”
“เฮ้อ ดีแล้วล่ะเมื่อกี้เธอนะไม่น่าเชื่อเลยฉันมัวแต่ยืนอึ้งเลยมาช้าไปหน่อย โทษทีนานๆทีจะได้เห็น”
“พี่จัสมินเย็นนี้ไปกินเลี้ยงกันเถอะ”
“อืม เนยไปไหม เออเกือบลืมนี่เพื่อนไหม่พี่ชื่อเนย”
“เอาสิวันนี้ยิ่งเหงาๆอยู่ด้วยยินดีที่ได้รู้จักนะน้องๆทุกคน”
“ค่ะงั้นหลังเลิกเรียนเจอกัน”ไม่นานนักพวกรุ่นน้องก็วิ่งออกไป
“ไปกินข้าวเถอะมินฉันซื้อแซนวิซกับนมมาไห้ไปกินในห้องเรียนก็ได้”
“อืม”หลังจากนั้นเราก็เดินมาที่ห้องเรียนแต่ทว่าเหมือนมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ฉัน
“นี่มินอย่าไปแคร์นะเป็นแบบนี้และเดี๋ยวก็ชินเอง”
“ช่างเถอะอยู่ที่โรงเรียนยิ่งกว่านี้ก็เคย”เนยนี่ก็นิสัยดีเหมือนกันแหะสักพักเราก็เดินมาถึงหน้าห้องพอดีและเดินไปที่โต๊ะพร้อมกินแซนวิซ
“นี่มินๆฉันขอ บลูทูธภาพเมื่อกี้หน่อยดิอยากได้ๆ”
“อืม เอาสิพูดจบก็หยิบไอโฟนเธอนี่ก็แสบเหมือนกัน”ขึ้นมาพร้อมส่งไห้เนย
“55+ดูสิตลกชะมัดเลยตัวอะไรก็ไม่รู้”เนยพูดพร้อมหัวเราะ
“นี่ต่อคาบศิลปะใช่ไหม”
“อือ สนุกมากเลยนะเดี๋ยวเราจะวาดภาพตัวประหลาดนี่และมินว่าเป็นไง”
“เนยเธอก็ไม่จบสะทีกินได้แล้วเดี๋ยวหมดเวลาพักทีนี้จะขำไม่ออก”
“เออ.จริงด้วยแหะ”ไม่นานนักเนยก็นั่งกินแซนวิซต่อจนหมดและก็นั่งเล่นเกมส์โทรศัพท์มือถือ
“นี่มินถ่ายรูปกันเถอะเชื่อไหมฉันไม่เคยถูกใจใครอย่างเธอเลย”
“มาสิฉันก็เหมือนกัน เอามือถือใครถ่ายละ”
“ฉันถ่ายก่อนละกันและอีกรูปหนึ่งเอาเครื่องมินถ่าย”
“งืม”ไม่นานนักเราก็ถ่ายรูปกันเสร็จอาจารย์ก็เข้ามาพอ
“นักเรียนทั้งหมดยืน”เสียงเนยพูด
“สวัสดี”นักเรียนทั้งหมดพูด
“สวัสดีนักเรียนใหม่คนไหนยกมือ”ไม่นานนักฉันก็ยกมือขึ้น
“เราชื่ออาร์ต”ทำไมมันดูสนิทสนมจังว่ะนี่มันครูกับลูกศิษย์นะ
“เราชื่อจัสมินหรือมินยินดีที่ได้รู้จักอาร์ต”
“ดีมากนั่งลงได้วันนี้มีนักเรียนมาใหม่เรามีเกมส์ไห้เล่นเราจะมาประยุกต์ไฮไฟไห้เป็นงานศิลปะกันกันอยากรู้ไหมว่าทำอย่างไง”
“อยากสิ”เสียงทุกคนในห้อง
“ก่อนอื่นจะแจกอุปกรณ์และวิธีการเล่นไห้พวกเธอเดินมาหยิบสีคนละอันซึ่งแต่ละขวดสีจะไม่เหมือนกันพร้อมกับจานสีและน้ำกระดาษวาดเขียน”ไม่นานนักทุกคนก็ลุกไปหยิบพร้อมกับฉันด้วยและกลับไปนั่งที่เดิม
“ทุกคนคงรู้จักไฮไฟว์คือการนำมือสองมือมาประกบกันละทุกคนมีสีคนละสีซึ่งจะใช้เป็นสัญลักษณ์ของตัวเองให้นำมือตัวเองจุ่มสีที่ได้มาแปะลงไปในกระดาษให้ได้จำนวนเท่ากับคนในห้องหลังจากนั้นนำกระดาษไปไห้คนอื่นมาไฮไฟว์กะมือเราที่กระดาษโดยแปะทาบลงไปในกระดาษซึ่งอาจจะได้เป็นสีใหม่เราจะเรียกมันว่ามิตรภาพพอทำเสร็จ1ไฮไฟว์ให้เขียนชื่อเธอกับเพื่อนลงไฮไฟว์ซะทำไห้ครบทุกคนคะแนนอันนี้30คะแนนไห้ส่งภายได้อาทิตย์นี้โอทุกคนมีปัญหาไหม”
“ไม่มี”
“งั้นเริ่ม ไฮไฟว์”
“เฮ!”หลังจากนั้นฉันก็จัดการเล่นไฮไฟว์กับเพื่อนคนอื่นทำไห้รู้จักคนมากมายและก็สนุกมากด้วยทีนี้ก็เหลืออีกแค่3คนเท่านั้นที่เป็นกรรมการคุมกฎ
“มินหน้าเธอเปื้อนสีด้วย55+”
“เธอก็ด้วยตรงจมูกเหมือนโดราเอม่อนเลย55+”
“จริงอ่ะเช็ดไห้หน่อยสิ”
“อือ เห้ยตายแล้วเปื้อนยิ่งกว่าเดิมอีกโทษทีๆฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“นี่แนะๆๆ”หลังจากนั้นเพื่อนในห้องก็เอาสีมาป้ายตัวกันละกันแต่ละคนสภาพแทบดูไม่ได้
“เห้ยๆมินถ่ายรูปกันทางนี้ๆ”
“อืม แชะ”
“เสร็จแล้วหน้าฉันเหมือนโดราเอม่อนจริงๆด้วย”หลังจากนั้นออดก็ดังขึ้น
“บายๆ”ครูอาร์ตพูด
“บายๆ”เสียงเด็กนักเรียน
“สงสัยเราต้องไปอาบน้ำกันก่อนแล้ว”
“อืมเดี๋ยวไปอาบที่ห้องฉันก็ได้ใกล้ดี”
“อืม”ไม่นานนักเราก็เก็บของเตรียมกลับ
พี่จัสมินพี่เนยอยู่ไหมค่ะ เสียงเรียกของรุ่นน้องดังขึ้น
อยู่นี่
อ้าวเห้ย!ไหงน่าพวกพี่เป็นแบบนี้
“คือพวกพี่ทำงานเพลินกันไปหน่อยเดี๋ยวพวกพี่ไปอาบน้ำที่ห้องพี่ก่อนละกันส่วนพวกน้องก็ไปรอที่ร้านสั่งอาหารรอไว้เลยแล้วส่งข้อความมาบอกด้วยว่าอยู่ไหน”ฉันพูด
“ค่ะงั้นพวกเราไปก่อนนะ”
“อืม”
“ไปกันเถอะเนย”
“อืม”หลังจากนั้นเราก็ขับรถไปที่คอนโดฉันและขึ้นลิฟต์จนถึงห้องฉัน
“เข้ามาเนย”
“อืม”
“ไม่ต้องเกรงใจเธอไปอาบก่อนเลยนะเนยฉันขอจัดตารางสอนแปบเดี๋ยวเตรียมเสื้อผ้าไห้ด้วยผ้าขนหนูอยู่ในห้องน้ำแล้ว”
“ห้องเธอใหญ่จัง”เนยพูด
“แต่ก็ไม่มีความสุขหรอกนะไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวไปสายโดนเป็นเจ้ามือไม่รู้ด้วย”
“ไปแล้วๆ”หลังจากนั้นเนยก็ไปอาบน้ำส่วนฉันก็ไปจัดตารางสอนเตรียมเสื้อผ้าให้เนยและก็เสื้อผ้าให้ฉัน
Hey…HEY เสียงโทรศัพท์LGดังขึ้นทำไห้ฉันกดรับสายทันที
“ใครค่ะ”
“พี่เองมินเป็นไงบ้างเปิดเรียนวันแรก”
“มีเรื่องนิดหน่อยคะ55+แต่ก็ผ่านไปด้วยดีค่ะพี่ละ”
“ก็เจอกรรมการคุมกฎแล้วล่ะผู้หญิงอะไรบ่นชะมัดเลย”
“ก็ดีแล้วนิค่ะพี่จะได้ไม่เหงาน้องยังไม่เจอกรรมการคุมกฎเลยน้องจะออกไปกินเลี้ยงพอดีพี่ชายกินไรยังค่ะ”
“นั่งกินอยู่เนี่ยพวกรุ่นน้องมันมาหาและก็มียัยป้ากรรมการคุมกฎอยู่ด้วยละเดินทางดีๆด้วยล่ะเดี๋ยวดึกๆพี่โทรไปอีกทีนะบาย”
“บายคะขอไห้สนุกนะ ติ๊ด”หลังจากนั้นฉันก็เดินไปหน้าประตูห้องน้ำ
“เนยอาบน้ำเสร็จยังมินเอาเสื้อมาไห้”
“อืมเสร็จแล้วแปบนะ” พูดจบเนยก็ออดมาพร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำ
“มินอาบต่อเลยเราจะเปลี่ยนเสื้อผ้า”ไม่นานนักฉันก็อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากนั้นก็ลงจากห้องไปที่รถทันที
“นี่มินไปกินกันที่พลูสวนนะ”
“ไม่รูจักเลยเนยขับได้ไหม”
“ได้เราขับเป็นมิน นอนไปเถอะเดี๋ยวถึงแล้วปลุก” ไม่นานนักเนยก็ออกรถจากคอนโดทันทีส่วนฉันก็หลับอย่างอ่อนเพลียใช้เวลาราว15นาทีก็ถึงพลูสวน
“มินๆถึงแล้ว” เสียงเนยปลุก
“อืม ตื่นแล้วจ๊ะตื่นแล้ว” ฉันเปิดประตูลงมาจากรถก็พบกับร้านอาหารที่ทุกคนนั่งลงกินกับพื้นบนเสื่ออย่างเป็นกันเองพร้อมกับธรรมชาติและหมูดาวนับพัน
“พี่จัสมิน ทางนี้ เสียงรุ่นน้องเรียกฉันจึงหันไปทางเสียงพบว่าทุกคนนั่งอยู่บนเสื่อพร้อมกับอาหารที่เต็มโต๊ะ
“ไปเนยฉันหิวมาก” ไม่นานนักเราก็นั่งลงกับเสื่อ
“ไหนๆมีอะไรบ้าง” เนยพูดพร้อมมองไปที่อาหารมี ไก่ทอด ข้าวเปล่า ยำวุ้นส้น ยำทะเล เฟร้นฟราย ขนมปังปิ้งหมึกปิ้ง กุ้งเผา มันฝรั่งทอด
“โอ้โห ใครเลี้ยงเนี่ย “เนี่ยพูด
“นั่นดิ” ฉันพูด
“เดี๋ยวพวกหนูเลี้ยงเองก็ได้ค่ะ”
“พี่เลี้ยงเองดีกว่าไม่ต้องเครียดกินกันดีกว่านะ”
“ขอบคุณค่ะพี่เนย”หลังจากนั้นพวกเราก็ลงมือกินกันไม่นานนักอาหารก็เริ่มหมด
“แล้วกลับกันยังไง”ฉันถาม
“พวกเราเหมารถตู้มาแล้วพี่ล่ะ”
“มีรถมา”
“งั้นพี่เช็คบิลเลยล่ะกัน”พูดเสร็จเนยก็เรียกพนักงานมาเช็คบิล
“เท่าไหร่คะ”
“1540บาทครับ”เนยยื่นเงินหลังจากนั้นพวกเราก็บอกลากันสักพักฉันกับเนยก็พากันขึ้นรถไป
รถแล่นออกมาได้สักพัก
“เนยบ้านเนยอยู่ไหนเดี๋ยวเราไปส่ง”
“อยู่ที่เดียวกับมินนั่นและ”
“จริงอ่ะและทำไมไม่บอก”
“ก็อยากเห็นน่ามินตกใจไงอีกอย่างกรรมการคุมกฎก็พักที่นั่นด้วยและห้องเราก็อยู่ข้างๆห้องมินเลย”
“เธอนี่มันแต่ก็ดีมีเพื่อนอยู่ด้วยกัน”หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันเข้าห้องแล้วก็นอน
ความคิดเห็น