คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : โอเคนายชนะ
©
Tenpoints!
I've tried playing it cool.
พยายามคุมอารมณ์แล้ว
But when I'm looking at you
แต่พอเจอะเธอทนไม่ได้
I can't ever be brave
ไม่กล้า ใจมันเริ่มสั่น
'Cause you make my heart race
ใจฉันเร่งเพราะเธอไง
แม้ในทุกวันของการมาเรียนของฉันมันอาจจะน่าเบื่อและชวนไห้ปวดหัวไปบ้าง แต่ไม่ใช่กับวันนี้แน่นอน ฉันนั่งมองนาฬิกาสุดหรูเป็นรอบที่5ในคาบเรียนสุดท้าย จนอาจารย์ประจำวิชามองอย่างไม่พอใจ
“เธอคนนั้นนะ ยืนขึ้นหน่อยสิ” อาจารย์พูดพ้อมใช้มือเหี่ยวๆชี้มาทางฉัน
“เอ่อคะ”
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“ป่าวคะ“ ฉันพูดพร้อมยิ้มหวานไห้อาจารย์แล้วหันไปมองประตูหน้าห้อง ซึ่งไร้วี่แววของฟิลลิปต์เช่นเคย หายไปไหนของนายนะตั้งแต่พักกลางวันแล้ว
“งั้นก็ไปล้างหน้าหน่อยไป แล้ววันหลังตั้งใจเรียนหน่อยนะ” อาจารย์พูดแล้วหันไปสอนต่อ ฉันเดินออกมาจากห้องควักโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรงออกมา แล้วโทรหาฟิลลิปต์ทันที
(ฮัลโหล)
-นายอยู่ไหน ทำไมไม่เข้าเรียน-
(ห้องกรรมการคุมกฏนี่และ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย)
- เอ๋อ งั้นเด๋วฉันไปหานายและกัน –
(เฮ้ย ไม่ต้อง) ไม่ทันที่ฉันจะฟังฟิลลิปต์พูดออดเลิกเรียนก็ดังขึ้นฉันเดินกลับไปในห้องเรียนอีกครั้งเพื่อหยิบกระเป๋า และยกมือไว้ครูงามๆหนึ่งที หลังจากนั้นก็ตรงไปที่ห้องกรรมการคุมกฏ ร่างบางผลักประตูเข้าไปโดยไม่ขออนุญาตแม้แต่น้อย ส่งผลให้ร่างสูงผมสีดำขลับที่นั่งยุ่งกับกล่องปฐมพยาบาลเงยหน้าขึ้นและขมวดคิ้วใส่
“ฮู้ว นายไปโดนอะไรมาเนี่ย”ฉันมองไปที่หน้าและตามตัวของฟิลลิปต์ที่มีรอยข่วนถึงมันจะไม่ลึกมากแต่แผลก็เยอะเกิน
“เฮ้อ จะทำไงได้ละ ก็แมวตัวนั้นนะสิ”ฟิลลิปต์พูดและหันไปมองแมวสีขาวตัวเล็กที่นอนอยู่ตรงอีกด้านหนึงมุมโซฟา
“แล้ว?”
“ก็มันโดนหมาในโรงเรียนวิ่งกัดจนมาอยู่ในห้องนี่ ฉันก็แค่จะพามันไปกินข้าว มันกลับกลัวและกัดฉันซะงั้น”ฟิลลิปต์เบ้ปากอย่างไม่พอใจ เออแหะก็ดูหน้านายเข้าสิโหดขนาดนี้แมวไม่กลัวก็บ้าแล้ว
“มานี่ฉันทำแผลไห้”ฉันพูดพร้อมนั่งลงข้าตัวฟิลลิปต์และลงมือทำแผล
..............................................Part fillip…………………………
ผมนั่งมองแผลตามตัวแต่ก็อดแค้นแมวตัวนั้นไม่ได้ มันข่วนผมและรองซะเสียงดังจนเหนื่อยและก็หลับไปในที่สุด จัสมินค่อยๆนั่งบนโซฟาเพราะกลัวแมวจะตื่น หลังจากนั้นก็หยิบพลาสเตอร์ในกล่องปฐมพยาบาลลายการ์ตูนย์หวานแหวว เธอเสยผมที่หัวของผมขึ้นเพื่อดึงแผล ร่างบางดึงกิ๊บสีดำบนหัวของตัวเองและนำมาเหน็บไว้ตรงผมของผมเพื่อจะได้แปะพลาสเตอร์ได้ถนัด มือบางเรียวนั้นกำลังทาบพลาสเตอร์มาที่หน้าผากผมเลยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเรานั้นอยู่ใกล้กันมากขนาดไหน กลิ่นหอมอ่อนของครีมอาบน้ำที่เธอใช้โชยเข้าจมูกผมโดยง่าย กลิ่นกุหลาบหอมอ่อนๆที่ไม่แรงจนฉุน ทำให้ผมใจเต้นแรงและเร็วขึ้นเรื่อยมีครั้งหนึ่งที่แผลอยู่ตรงมุมริมฝีปาก เธอแปะพลาสเตอร์จนจมูกของเราเผลอชนกัน อ่าเธอทำแผลได้เบามาก ผมชอบจัง จัสมินยกมือของผมขึ้นพร้อมทาแอลกอฮอล์ไปที่ปลายนิวชี้และนิ้วก้อย ที่โดนเจ้าแมวข่วนอย่างเบามือ ผมสัมผัสได้เลยว่ามือของเธอนุ่มมากมันชวนน่าลูบน่าสัมผัสเสียจริง เอาอีกแล้วผมคิดอีกแล้วใจเต้นแรงอีกแล้วด้วย เห้อจะทำไงดีอะ หลังจากที่จัสมินทำแผลเสร็จเธอก็เก็บกล่องพยาบาลเข้าในล็อกเกอร์ และลงมานั่งกับผมพร้อมลูบหัวแมวตัวนั้นเล่น
“ตกลงวันนี้จะไปซื้อของหรือเปล่า”
“ไปสิ ก็สัญญากับเธอไว้แล้วนิ”ผมพูดแค่นี้ร่างบางก็ฉีกยิ้มอย่างมือความสุขออกมา อ่าเอาอีกแล้วร้อยยิ้มนั่นมันทำให้ใจผมสั่นอีกแล้ว วันนี้วันอะไรหนอหัวใจผมมันถึงไม่ปกติเอาซะเลย อ่าต้องระวังตัวแล้วสิเรา ไม่นานจัสมินก็หันมาพูดกับผมอีกครั้ง
“ไปกันเถอะ ฉันอยากไปซื้อของจะแย่แล้ว”พูดจบร่างบางก็เดินออกไปพร้อมกับกระเป๋าและกุญแจรถของผม แต่แหมเธอคงคิดอยู่สิว่าผมไม่รู้เรื่องที่เธอแอบหยิบบัตรเครดิตของผมไปตอนทำแผล ให้ตาย เธอมันก็น่ารักเหมือนกันนิ ผมเดินตามหลังเธอมาพ้อมเปิดประตูขึ้นฝั่งคนขับส่วนจัสมินก็น่งประจำตำแหน่งและคาดเข็มขัดอย่างเตรียมพร้อม
“เธอจะซื้ออะไรบ้างละ”ผมหันไปถามร่างบางที่กำลังฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
“ความลับนะ”เธอพูดและกลับไปฮัมเพลงต่อ ไห้ตายสิผมต้องเป็นโรคหัวใจไปแล้วแน่ๆเลย
.......................................End fillip………………………………………….
ฉันเดินลงจากรถและตรงไปห้างสรรพสินค้า k โดยด่วน ถ้าถามว่าทำไมวันนี้ฉันอารมณ์ดีนะหรอมีอยู่แค่2ข้อเท่านั้นและ 1.ฉันได้มาช็อปปิ้ง 2.ประเด็นนี้สำคัญมาก เพราะว่าช็อปปิ้งวันนี้ฟรีคะ เพราะตอนที่ทำแผลไห้ฟิลิลิปต์ฉันจิ๊กบัตรเครดิตแบบรู๊ดปรื๊ดๆออกมาด้วย นี่และคือสาเหตุ เพราะฉนั้นนี่เป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดเลยและ
“เดี๋ยวไปแผนกสัตว์เลี้ยงก่อนนะ ฉันจะไปซื้อปลอกคอ ที่นอน เสื้อ อาหาร มาไห้แมวตัวนั้นหน่อย”ฉันพูดนั่นยิ่งทำไห้ฟิลลิปต์หันมาเป็นสีหน้าเชิงไม่เข้าใจ
“เธอจะเลี้ยงมันหรอ ไอ้แมวตัวนั้นนะน่ะ”
“ใช่ มันน่ารักดีออก นายไม่สงสารมันบ้างหรือไง”
“สงสารนะสงสาร แต่เธอจะเสี้ยงมันที่ไหนกันละ”
“และนายไม่คิดว่าห้องกรรมการคุมกฏมันไม่กว้างไปหน่อยเหรอ ฉันก็กำลังเพิ่มพื้นที่ไห้มันแคบลงไง”และนี่คือคำตอบสุดท้าย ที่ฟิลลิปต์เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ฉันเดินเลือกของไห้แมวตัวนั้นเสร็จ ฉันก็เดินไปแผนกเครื่องสำอางเพื่อไปดูพวกครีมกันแดดที่มีค่าspfสูงๆจะได้กันแดดดีๆ
“มีกลิ่นกุหลายไหมคะ”ฉันหันไปถามพี่พนักงานในร้านซึ่งหล่อนดูจะสนใจฟิลลิปต์มากกว่าฉัน แหมเห็นคนหล่อไม่ได้จ้องตาเป็นมันเลยนะยะหล่อน เดี๋ยวก่อนเถอะ
“อ้อมีคะ พึ่งเข้ามาใหม่กลิ่นกุหลอมหอมนานมากเลยนะคะ แถมกันแดดได้ดีด้วย จะลองทาไหมคะ”ฉันยื่นมือเพื่อลองทาเนื้อครีมที่มีสัมผัสบางเบาและได้กลิ่นกุหลาบที่หอมเย็นๆอย่างชัดเจน แต่ยัยพนักงานก็ยังคงจ้องฟิลลิปต์อยู่ดี ถ้าไม่มีฉันอยู่เธอคงอยากกระโดดไปกอดใจจะขาดแล้วมั้งนะ ยืนตัวบิดเชียว
“ที่รักขา ที่รักว่าครีมตัวนี้หอมไหม เห็นที่รักบอกว่าชอบกลิ่นกุหลาบไม่ใช่หรอ”ฉันพูดพร้อมยกมือขาวผ่องดุจน้ำนมไห้ปะทะกัมจมูกโด่งเป็นสันซึ่งเป็นจังหวะที่ฟิลลปิต์หายใจเข้าพอดีเลยทำไห้เขาได้รับกลิ่นของเนื้อครีมอย่างเต็มที่ ถึงแม้จะงงเล็กน้อยกับพฤติกรรมของฉันแต่เขาก็เล่นบทตามฉันได้ดี
“แต่ว่านะ ความจริงที่รักไม่ต้องทาอะไรก็หอมอยู่แล้วละ นี่ไง” ไม่นานร่างสูงก็โน้มตัวมาที่ใบหน้าพร้อมหอมแก้มฉันไปฟอดใหญ่ กลายเป็นฉันเองที่หัวใจเต้นแรง
“อ่ะแฮ่ม ไม่ทราบว่าจะซื้อไหมคะ”
“อ้อซื้อครับ เอาตัวนี้และครับ2ขวดเลยและกันนะผมชอบ”ฟิลลิปต์พูดพร้อมเอือมาโอบกอดเอวของฉันและรั้งเข้าหาตัวพร้อมก้มลงมากระซิบที่หู
“ฉันรู้นะว่าบัตรเครดิตของฉันอยู่เธอ แต่ก็เอาเถอะยังไงของตอบแทนที่เธอไห้มันก็คุ้มเกินคุ้มแล้วละ หึ”ฟิลลิปต์พูดพร้อมแสยะยิ้ม นั่นมันทำไห้ฉันอยากกรีดร้องดังๆสักที และอยากกระโดดเตะเขาสักป๊าบแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มหวานๆอย่างเดียว
เออใช่ยกนี้นายชนะ แต่ต่อไปนายต้องแพ้ให้ฉันบ้างแล้ว ฟิลลิปต์ หลังจากซื้อครีมเสร็จแล้ว ฉันก็ตรงไปที่แผนกชุดว่ายน้ำทันที ฉันเดินไปที่ลายบิกินี่สีแดงสดคอเลกชั่นที่พึ่งเข้ามาใหม่ในซัมเมอร์นี้ ฟิลลิปต์เอ้ย คราวนี้นายได้หน้าแตกสมใจแน่ ฉันเดินไปหยิบบิกิแน่สีแดงสดแล้วตรงไห้องลองเสื้อผ้าโดยทันที ไม่นานบิกินี่สีแดงสดก็ทาบบนตัวของฉันสีมันตัดกับผิวขาวเนียนเรียนของฉันได้อย่างดี บวกกับผมสีแดงเพลิงที่แผ่กระจายไปทั่วแผ่นหลัง ฉันแง้มไปตูออกเล็กน้อยซึ่งพนักงานก็ยืนยิ้มอย่างต้อนรับ นี่และแผนของฉัน
“ที่รักค่ะมานี่หน่อยเร็ว ฉันอยากไห้คุณดูหน่อยว่ามันโอเคกับฉันหรือเปล่า ฉันว่าช่วงนี้ฉันน้ำหนักขึ้นด้วยและคะ”ฉันพูดพร้อมแสยะยิ้มอยางดีใจเอาเถอะ มาดูกันสิว่าผู้ชายที่ได้เห็นของเรือนร่างงดงามแบบนี้เขาจะพูดได้ซักกี่คำกันเชียว ฉันเดินมาจากห้องและยืนพิงอยู่ตรงหน้าประตูอย่างใจกล้า บางคนในร้านที่เห็นถึงกับอึ้งขนาดผู้หญิงบางคนเผลอทำโทศัพท์ตกยังมีเลย แล้วนายละฟิลลิปต์ ฟิลลลิปต์ที่เดินมาหยุดตรงหน้าฉันพร้อมกวาดสายตาที่ตกตะลึงไปทั่วร่างกาย หึ ฉันเดินเข้าไปโอบคอของเค้าให้โน้มลงต่ำพร้อมจ้องลึกไปที่นัย์ตาสีนิลคู่นั้นราวับมนต์สะกด แต่มันเกือบจะสำเร็จอยู่แล้วถ้านายนี่ไม่แสยะยิ้มราวกับมั่นใจ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกชวนลุ่มหลงนั่น
“อ่าห์ คุณจะอ้วนได้ไงกันเราออกกำลังกายกันแทบทุกคืนทุกวัน อีกอย่างมันเหมาะกับที่รักมากๆเลยครับ แต่ถ้าให้ดีผมชอบลายเสือดาวแบบเมื่อคืนที่คุณใส่ให้ผมดูมากกว่า ผมว่ามันเร้าใจกว่ากันตั้งเยอะ”ฟิลลปต์พูดพร้อมเอามือมาลูบไล้แก้มของฉันอย่างแผ่วเบา
“ไปรอที่หน้าร้านนะครับ รีบๆละวันนี้เรามีอะไรหลายอย่างให้ทำอีกเพียบ”ซึ่งแน่นอนว่าทุกคำพูดและประโยคที่หลุดออกมาจากนายฟิลลิปต์ทุกคนในร้านนี้ได้ยินหมด ชัดทั้งภาพและเสียง แบบบนี้ใช่ใหมที่เขาเรียกว่าชนะน็อก ฉันหงุดหงิดมากจึงรีบไปจ่ายเงินและรีบเดินไปหาคนที่ยืนรออยู่หน้าร้าน ที่ยืนกอดอกพร้อมกระดิกเท้าอย่างอารมณ์ดี
“นายทำให้ฉัฉัน ขายหน้า รู้ไว้ด้วย คนในร้านจะคิดอย่างไงที่นายพูดแบบบนั้นนะห๊า”
“อ้าวแล้วใครกันละ ที่มาเรียกฉันให้ไปดูชุดให้นะ ไม่ใช่เธอหรอ ยัยต๊องเอ้ยวันหลังเล่นอะไรหัดคิดให้มันดีๆหน่อยสิ ไปกลับกันได้แล้ว” ฟิลลิปต์พูดพร้อมอุ้มฉันไปที่ลานจอดรถแล้วยัดตัวฉันลงที่เบาะพร้อมปิดประตู แล้วขับรถไปที่คอนโดของฉันทันที
“ขอบใจยะ ที่ช่วยมาส่ง”ฉันพูดพร้อมปิดประคูอย่างแรงจนได้ยินเสียงอย่างดังไม่นานรถของฟิลลิปต์ก็เคลื่อนตัวออกไป โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่ชนะจริงๆคือเธอต่างหากชนะตั้งแต่ที่ยังไม่ได้เริ่มแข่งเลยด้วยซ้ำ เธอขโมยหัวใจของชายหนุ่มเย็นชาผู้นี้ไปแล้วอีกด้วย
ความคิดเห็น