คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความรู้สึก part ฟาโรห์
ผมกำลังนั่งพิมพ์รายงานอยู่ที่บ้านแพมมีด้วยจิตผิดปกติ อย่าเพิ่งสงสัยอะไรทั้งนั้นว่าผม
กำลังหงุดหงิดอะไรอยู่ เพราะผมกำลังจะอธิบายอยู่นี่ไง ผมไม่รู้ว่าผมเป็นบ้าอะไรถึงทะเลาะกับพี่ชายตัวเองโดยที่ไม่ถามอะไรก่อนเลย ว่าพี่ชายผมทำอะไรพี่จัสมินหรือเปล่า ทั้งที่ปกติเราไม่เคยจะทะเลาะกันด้วยซ้ำ แล้วทำไมตอนพี่จัสมินถูกรถชน หัวใจผมมันถึงเจ็บขนาดนี้ แล้วทำไมผม....โอ้ย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ตอนนี้มีแต่คำว่าทำไม ทำไม ทำไม ล่องลอยอยู่เต็มหัวผมไปหมด T^T
"ถ้าแกยังพิมรายงานอย่างเหม่อลอย แกได้กินรองเท้าแกมโบฉันเป็นอาหารค่ำแน่ ถ้าห่วงก็ไปหาเค้าถ้ารู้สึกผิดก้อไปขอโทษพี่แกซะสิ แกนี่น่ากระทืบจริงๆเลย ฉันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์แกนะที่แกจะมาเล่าเรื่องทุกข์ใจ ของแกให้ฉันฟังนะ" แพมมีพูดขึ้น ใช่ เธอพูดถูกผมผิดเองที่มันปอดแหกเกิน หลังจากนั่งมาเป็นชั่วโมงในการฟังยัยแพมสวดด่าจนสามารถรวบรวมมาเป็นคัมภีร์ได้แล้ว มันก็แถบทำให้ผมต้องรีบก้มหน้าก้มตาทำรายงานให้เสร็จ ถ้าไม่อยากโดนเพื่อนตัวเองสวดด่ายิ่งกว่าคัมภีร์ไบเบิ้ลแต่ทั้งๆที่งานเกือบเสร็จแล้วผมก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอู่ดี ทั้งห่วงพี่จัสมิน แล้วก็พี่ฟิลลิปต์ ที่ผมไม่ถามอะไรให้รู้เรื่องเสียก่อนถ้าผมไม่ใจร้อนผมก็คงไม่ทะเลาะกับพี่ชายสุดที่รักของผมหรอก พูดไปก็ปวดหัว ส่วนยัยแพมมี่หลังจากร่ายคาถาด่าผมจบก็สลบคาไปกับโซฟาไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นี่มันก็เกือบจะเที่ยงคืนและกะว่าจะค้างที่นี่และ แต่ว่าทุกคนไม่ต้องตกใจนะครับ ผมมาค้างบ้านยัยแพมมมี่บ่อยมากจนจะเป็นลูกคนที่2ของบ้านหลังนี้อยู่แล้ว ยัยแพมมี่เลยจัดการเพิ่มเตียงอีกเตียงหนึ่งไว้ในห้องมันส่วนเสื้อผ้าของผมก็เกือบครึ่งตู้ของยัยแพม เรียกได้ว่า อยู่ด้วยกันแบบชิวๆ ตะหลิวผัดไทยเลยและ ซึ่งแน่นอนหน้าที่ที่ต้องทำเป็นประจำทุกครั้งก็คืออุ้มยัยแพมมีขึ้นนอน ดีนะที่มันอาบน้ำแล้ว ผมก็อาบแล้วจะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่นแย่งห้องน้ำกันตอนดึก ผมจัดการอุ้มร่างแพมมี่ขึ้นสู่อ้อมแขนอันแข็งแรง ซึ่งเธอสวมชุดนอนสีฟ้าลายโดราเอม่อนเป็นเสื้อกับกางเกง ซึ่งเเพมเคยบอกว่า เธอชอบมันมากเพราะผมเป็นซื้อให้แน่สิของฟรีนิแม่คุณ ผมวางร่างบางผมสีดำยาวเกือบถึงเอวลงกับเตียงนอนลายโดราเอม่อน ซึ่ง
ผมตั้งใจเลือกให้แต่ของมันเป็นสีฟ้าของผมเป็นสีชมพูด้วยเหตุผลที่ว่า สีชมพูแสบตาทำให้มันนอนไม่หลับ ผมจัดการห่มผ้าให้แพมมีแล้วลุกขึ้นไปปิดไฟแล้วจัดการไปนอนเตียงตัวเองแล้วคลุมผ้าม่านกันไว้ ไม่ให้ยัยแพมมี่มาทำมิดีมิร้ายผมตอนดึก ซึ่งมีตอนหนึงที่มันเดินละเมอเตะผมตกเตียงเป็นเหตุที่ผมต้องติดผ้าม่านอย่างเร่งด่วน เพราะแรงถีบเธอมหาศาลมากจนทำให้
ผมกลิ้งตกลงจากเตียงได้เป็นอะไรที่น่ากลัวมากและแล้วค่ำคืนนี้ก็เกือบจบลงถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์แพมมี่ที่ดังขึ้นมาตอนตี2กว่าๆซึ่งผมก็เกือบเคลิ้มหลับอยู่แล้ว หลังจากฟังเสียงโทรศัพท์โหยหวนอยู่นาน แพมมี่ก็ตัดสินใจลากสังขารตัวเองขึ้นมารับโทรศํพท์แล้วเดินไปคุยที่ระเบียงประมาณเกือบ30นาทีก่อนที่จะวางสายแล้วเดินมารูดผ้าม่านที่กั้นระหว่างเตียงเราสองคนออก ก่อนที่มันจะถอนหายใจใส่โทรศัพท์ของมัน ซึ่งทำให้ผมต้องลุกขึ้นมานั่งคุยกับมัน
"ไงเกิดอะไรขึ้นละ" ผมถามขึ้นก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งเตียงเดียวกับแพมมี่
"เมื่อกี้พี่เลโอโทรมา"มันบอกผมพร้อมมองหน้าจอโทรศํพท์ไอโฟนของมัน
"เลโอนี่แฟนล่าสุดของแกใช่ไหมที่เพิ่งคบกันเมื่ออาทิตย์ก่อนแล้วไงละเกิดอะไรขึ้น"
"ฉันบอกเลิกกับพี่เขาไปแล้ว"มันพูดพร้อมมองหน้าผม ใช่แพมมี่มีปัญหาในการมีแฟนมากไม่เคยคบใครถึงเดือนก็บอกเลิกไปหมด ซึ่งมีเหตุผลเดียวในการเลิกก็คือ เธอไม่เคยรักคนที่เธอคบด้วยสักคน
"แล้วไงต่อ "
"ฉันสงสัยว่าฉันจะเป็นเลสเบี้ยนวะ"ยัยแพมพูดพร้อมเอาตุ๊กตาโดราเอม่อนตัวใหญ่ของผมมากอด
"ใช้อะไรคิด แกนี่นะเลสเบี้ยน แกแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่หรือเปล่า "
"ไม่รู้สิ"
"ถามตรงๆนะ แกเคยจูบใครบ้างหรือเปล่าในบรรดาแฟนของแกทั้งหมด"
"ไม่เคย"คำตอบของแพมทำให้ผมอึ้ง
"สาบานมานะว่าแกพูดจริง แกมีแฟนตั้งหลายคนไม่เคยจูบเลยหรอ"
"อย่าว่าแต่จูบเลยแค่จับมือฉันก็รังเกียจเต็มทน ก็ฉันไม่ได้รักนิหว่า จะให้จุบกันได้ไง"
""งั้นแกก็มาจูบฉันสิ ถ้าเป็นฉันแกคงไม่รังเกียจใช่ไหม ทีนี้ก็จะได้รู้สักทีว่าแกเป็นเลสเบี้ยนหรือเปล่า"
"แล้ว.."ไม่ทันที่ยัยแพมมี่จะพูดจบผมก็ประกบริมฝีปากเธอบางของเธอทันทีก่อนจะใช้ลิ้นเปิดทางเข้าไปในปากของแพมมี่มือหนาของผมลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของแพมมี่อย่างแผ่วเบาไม่นานแพมมี่ก็จูบตอบกลับมาแล้วใช้มือสองข้างกอดคอผมไว้อย่างหมดแรงเราแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มและตอบรับสัมผัสต่างๆอย่างอ้อยอิ่งไม่นานแพมมี่ก็ตัดสินใจผลักร่างผมออกช้าๆ
"ฉันรู้สึกโหวงๆ หัวใจเต้นแรง ทำตัวไม่ถูก และก็สมองมึนไปหมด "แพมมี่พูดความรู้สึกทุกอย่างออกมาซึ่งมันเหมือนกับผมหมดเลยซึ่งตอนนี้ผมก็ได้แต่นั่งนิ่งๆเท่านั้น อะไรกันความรู้สึกแบบนี้ มันคืออะไรกัน
"ฉันไปนอนก่อนนะ"แพมมี่ล้มตัวนอนแล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวทันทีส่วนผมก็ลุกไปนอนที่เดิมของผมแล้วหลับไปเช่นกันในตอนที่ชายหนุ่มหลับสนิทลงไปแล้วนั้นหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทก็เดินมาตรงข้างเตียงของชายหนุ่มพร้อมพูดว่า
"หรือที่ฉันไม่รักใครไม่ใช่ว่าฉันเป็นเลสเบี้ยนแต่หัวใจของฉันอาจให้เพื่อนอย่างแกไปแล้วก็ได้"หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะยกมือสัมผัสริมฝีปากของตัวเองอีกครั้ง
ความคิดเห็น