คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : สิ่งที่ผมไม่รู้
บันทึกพิเศษฟาโรห์
หลังเลิกเรียน ผมซึ่งวันทั้งวันนี้ผมคิดอยู่ไม่กี่อย่าง 1พี่จัสมิน 2.ไปหาพี่จัสมิน 3.อยากไปหาเร็วๆจัง มันไม่แปลกหรอกครับเพราะเวลาที่เราตกหลุมรักใครแล้วเราก็จะเทใจไปให้เขา เกือบหมดซึ่งผมคนหนึงและที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก ^_^ กิ้วๆอย่ามาอิจฉากันละ แหมก้คนน่ารักนิเนอะ อะโฮะโฮะ
"ไอ้ทุเรศ วันนี้แกจะโดดทำเวรอีกแล้วเรอะ" แพมมีเพื่อนสาวแสนสวยสุดสนิทสปริตรแรงขาดใจของผมพูดขึ้น
"น่านะไอ้แพม แกก็น่าจะรู้นิหว่าว่าฉันเพ้อถึงพี่เค้ามาทั้งวันเลยนะ" ผมพูดพร้อมส่งสายตาวิ้งๆไปให้
"อ้อ ไอ้ที่แกทำหน้าหื่นๆ พูดจาหื่นๆ ทั้งวันน่ะนะ เป็นเพราะพี่จัสมินนะหรอ แกนี่มันทุเรศจริงๆเลย ไอ้หื่นเอ้ย" แพมมี่ว่าผมซะเกือบจะเอาหน้าแนบเพดานห้องตกลงฉันเพื่อนแกจริงหรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรคนหล่อให้อภัยได้
"ไว้ครั้งหน้าฉันจะมาช่วยนะ ส่วนรายงายฉันไปช่วยแน่ๆ เจอกัน2 ทุ่ม ที่บ้านแกนะเว้ย จะไม่late สัญญาเลยเอ้า"
"เอาเหอะฉันจะรอแกละกัน"
"ขอบคุณคร้าบบบบบบบบ" ผมพูดพร้อมเดินลั้นลาออกมาจากห้องไปที่ห้องพี่จัสมินทันที แต่กลับไม่เห็นพี่จัสมินเลย คนหล่อเสียใจอะ
"อ้าวมาหาใครจ๊ะ" พี่เนยพูดพร้อมกำลังเก็บของใส่กระเป๋า
"พี่จัสมินนะครับ" ไม่อยู่หรอ
"ออกไปตั้งนานแล้ว พี่วานให้เค้าไปดูฟิลลิปต์หน่อยนะจ๊ะว่าแต่มีธุระอะไรหรือเปล่าจ๊ะ"
"อ้อ ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมไปหาพี่เค้าเองดีกว่าครับ บายๆ" ผมพูดแล้ววิ่งไปที่มอเตอร์ไซค์คู่ใจลายโดราเอม่อนของผม ที่เคยถูกยัยแพมมี่ด่าว่าปัญญาอ่อนมาแล้วด้วย ชิคนหล่องอน ไม่นานผมก็เดินทางมาถึงบ้านพี่ฟิลลิปต์ซึ่งกำลัง รอจังหวะข้ามถนน ผมกับพี่ฟิลลิปต์ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรอกครับ เพราะพี่เค้ามีงานเยอะมาก บางครั้งต้องเดินทางไกล แม่ก็เลยอนุญาติให้พี่เค้า มาอยู่ข้างนอกได้ ผมองถนนที่รถไม่มีวี่แววว่าจะหยุดพลันสายตาก็เหลือบไป เห็นพี่จัสมินที่วิ่งมาจากทางไหนก็ไม่รู้พร้อมกับรถวามเร็วสูงที่เข้าพุ่ง ชนกับร่างพี่จัสมิน สมองผมเหมือนชาไปชั่วขณะ ผมวิ่งไปหาพี่จัสมินที่นอนหมดสติอยู่กลางถนน รถทุกคนหยุดกระทันหาเมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ขึ้น ผมวิ่งเข้าไปหาร่างพี่จัสมินพร้อมกับอุ้มขึ้นมาไว้บนตักตีน้ำตา
ของผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมร้องเรียกชื่อพี่จัสมิน หลายครั้งจนรถพยาบาลที่มี
คนหวังดีเรียกให้มาถึงผมจึงรู้ตัว ผมขึ้นมาบนรถ หมอและพยาบาล กำลังช่วยดูอาการและต่อสายออกซิเจน ให้พี่จัสมิน
"ช่วยเธอด้วย ช่วยเธอด้วยครับ ขอร้องละ ช่วยเธอที" ผมอ้อนวอนพร้อมบีบมือพี่จัส
มินไว้แน่น ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป
"ใจเย็นนะคะ" พยาบาลบนรถพูดขึ้นพร้อมกับรถที่หยุดเมื่อถึงที่หมาย ร่างของพี่จัสมิ
นถูกนำออกจากรถ แล้วตรงไปที่ห้อง I C U อย่างเร่งรีบผมเดินตามไปด้วยเช่นกัน
แล้วนั่งรอ รอจนกว่าพี่จัสมินจะออกมาหาผม ผ่านไปเกือบ4ชั่วโมงซึ่งตอนนี้ก็เกือบ1ทุ่ม คุณหมอก็องไปที่ห้องพี่จัสมิออกมา
"คุณ ไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ แต่คุณต้องดูแลเธอไม่ห่าง บริเวณศรีษะมีการ
กระเทือนเล็กน้อยแต่ไม่ส่งผลอะไร โชคดีมากรับ ที่รถไม่ชนโดนอวัยวะสำคัญ แต่
คนไข้อาจจะมีสภาวะ ช็อก และหวาดระแวงนะครับ คุณต้องดูแลเธอให้ดีนะ คาดว่าเธอน่าฟื้นพรุ้งนี้เช้า เพราะหมอให้ยานอนหลับเพื่อให้างกายได้พักผ่อนนะครับและเดี๋ยวเราจะย้ายคน ป่วยไปห้องพิเศษนะครับ" หมอพูดพร้อมเดินออกไป ไม่นานร่างพี่จัสมินก็ถูกนำไปพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยแต่ สำหรับผม มันยังไม่จบ มันเกอดอะไรขึ้น ตอนที่พี่อยู่กับพี่ฟิลลิปต์ ทำไมพี่จัสมินถึงร้องไห้หนักอย่างนี้ ผมต้องรู้ให้ได้ ผมโทรไปหาพี่ฟิลลิปต์
"พี่อยู่ไหน"
(ฉันอยู่บ้าน แกมีอะไร)
"ออกมาหาผมหน่อยสิ "
(อืมมีอะไรหรือเปล่า)
"ผมแค่อยากให้พี่ดูอะไรหน่อยนะ"
(แล้วจะเจอกันที่ไหน)
"โรงพยาบาลxxx"
(อืม อีก10นาทีเจอกัน)
ไม่นานพี่ฟิลลิปต์ก็มาถึงหน้าโรงพยาบาล แต่ไม่ทันที่พี่เค้าจะตั้งตัวผมก็วิ่งไปชกหน้าพี่เค้าจนหงายหลังลงไป
"เฮ้ยอะไรวะ"
"ผมควรถามมากกว่าไหม ว่าำพี่เป็นอะไร"
"แกพูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจ"
"แล้วถ้าผมถามว่าตอนที่พี่จัสมินไปหาเธอ พี่ทำอะไรเธอ"
"ฉัน ไม่ได้ทำ"
"แน่ใจหรอที่พูดออกมานะ"
"แล้วแกจะมาเสือกอะไร"
"งั้นพี่ช่วยรู้หน่อย ไหมละว่าพี่จัสมินถูกรถชนหลังจากออกมาจากบ้านพี่ และผมนี่และที่เห็นเหตุการณ์แล้วรอจนกว่าพี่เค้าจะปลอดภัย ที่นี้ผมจะเสือกได้หรือยัง"
"แกว่าอะไรนะ ฉันถามว่าเมื่อกี้แกพูดว่าอะไร1"
"พี่จัสมินถูกรถชนเข้าใจไหม และรู้ไหมทำไมพี่จัสมินถึงถูกรถชน ก็มันเป็นเพราะพี่ไง
ละเข้าใจหรือยัง"
"ฉันขอไปดูเธอหน่อยได้ไหม" พี่ฟิลลิปต์พูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ
"ได้ ถ้าจะขึ้นไปดูความผิดท่ตัวเองก่อนะนะ ขึ้นไปสิ จะได้รู้ว่าพี่จัสมินเค้าเจ็บปวด
แค่ไหน" ไม่นานนักพี่ฟิลลิปต์ก็ขึ้นไปหาพี่จัสมินที่ห้อง ซึ่งเธอกำลังนอนหลับอย่าง
เจ้าหญิงที่พึ่งผ่านความตายมาหาดๆ ที่ศรีษะถูกพันด้วยผ้าก๊อต เอาไว้ แขนซ้าย ถูก
เจาะสายน้ำเกลือ และถุงเลือดเพื่อมเพิ่มเลือดให้ พี่ฟิลลิปต์ทำท่าจะเดิน เค้าไปจับ
ตัวเธอ พร้อมกับลูบสีผมเปลวเพิงอย่างทะนุถนอม
"สิ่งที่พี่ควรรู้ไว้ตอนนี้ก็คือ เธอปลอดภัยแล้ว และหวังว่าพี่จะไม่ทำร้ายเธออีก"
"ฉันขอเฝ้าเธอได้ไหม"
"โชค ดีมากนะที่วันนี้ผมติดทำรายงาน ไม่งั้นพี่ไม่มีสิทธิ์แม้จะแตะต้องตัวพี่จัสมิ
นแน่" ผมพูดพร้อมตรงไปบ้านของแพมมี่เพื่อไปทำรายงานให้เสร็จ
ความคิดเห็น