ร้านปรึกษาปัญหาชีวิตของลู่เหริน

ลำดับตอนที่ #5 : จดหมายถึง เฮยหยิน : การปรับตัวเข้าหาสังคม

จดหมายถึง "เฮยหยิน"

ปัญหาแรกของคุณหนูคือ

การปรับตัวเข้าหาสังคม

ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดาของเด็กวัยนี้ที่ บางคนจะมีความคิดความอ่าน เป็นผู้ใหญ่ และ แตกต่าง จากเพื่อนวัยเดียวกัน

ซึ่งตอนนี้มันอาจจะทำให้คุณหนูรู้สึกแย่ เพราะรู้สึกแปลกแยก

แต่การเป็นตัวของตัวเอง ถึงแม้จะแตกต่างจากคนอื่น นั่นไม่ได้หมายความว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ดี

กรณีของคุณหนูมีความคลับคล้ายคลับคลากับปัญหาของ แม่นางนางมารน้อยซิงมี่อยู่บ้าง ตรงที่อยากเป็นที่ยอมรับของกลุ่มเพื่อน

กุญแจในการแก้ปัญหาตัวแรกคือ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม จงปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนในสิ่งที่ พอจะทำได้

แต่ถ้าการที่จะทำให้พวกเขายอมรับในตัวคุณหนู หมายถึงคุณหนูต้องเปลี่ยนแปลงจน ลืมตัวตนที่แท้จริง ของตัวเองไปนั้น

วิธีนี้อาจจะใช้ได้อยู่สักพัก แต่มันจะทำให้คุณหนูรู้สึกอึดอัดเสียเองภายในเวลาไม่นาน

เรื่องต่อมาที่ว่า พอชอบอ่านนิยายก็ถูกโดนว่าว่าไม่สนใจการเรียน

จงถามตัวเองเสีย

คุณหนูไม่สนใจการเรียนอย่างที่เขาว่าจริงหรือไม่?

ถ้าจริง ก็แสดงว่าเขาหวังดี เตือนเรามิให้หลงลืมการเรียน

แต่ถ้าไม่จริง นั่นแปลว่าเขาพูดขึ้นมาแบบไร้หลักฐาน ไม่ได้หวังดีอันใด ตัดสินคุณหนูจากการกระทำเปลือกนอก

ซึ่งเป็นสิ่งที่เหล่าคน โง่งม ขี้อิจฉา ว่างเกิน ไม่มีอะไรทำ ชอบทำเสมอ

อย่าถือสาคนบ้า อย่าว่าคนเมา อย่าไปเฝ้ารอให้คนโง่งมเห็นคุณค่าในตัวเจ้า

เพราะคนโง่งม ย่อมมิอาจรู้ได้ว่าสิ่งใดเป็นการกระทำของคนฉลาด

ต่อมาเรื่องการถูกล้อเลียน เรื่องนี้ท่านมิอาจหาทางแก้ได้ เพราะคนที่ชอบล้อเลียนผู้อื่น เขาก็จะทำของเขาอยู่เยี่ยงนั้น

สิ่งที่ทำได้คือการเมินเฉยเสีย อย่าไปดิ้นรนกับคำล้อเลียนของพวกเขา เมื่อคนพวกนั้นเห็นท่านไม่ใส่ใจ ก็รู้สึกว่าการล้อเลียนท่านนั้นเป็นเรื่องที่มิค่อยสนุกเอาเสียแล้ว เดี๋ยวก็เลิกราไปเอง

อีกทั้งการถูกล้อเลียนในวัยเด็ก มันเป็นเสมือนยาที่มีภูมิคุ้มกันในการต้านทานเป็นอย่างดี ยามที่คุณหนูเติบโตมาในสังคมผู้ใหญ่ที่เลวร้ายกว่านี้มาก

เรื่องสุดท้าย ที่ว่าเป็นคนขี้เกียจ ให้ยกเลิกเสีย เพราะมันมินำมาซึ่งประโยชน์ใด ๆ มาสู่ท่านนอกจากความ ไม่เจริญ

คุณหนูสามารถกดไปอ่านจดหมายของข้า ถึงท่านบีอี้ในตอนแรก ๆ ได้ ข้าได้กล่าวถึงเรื่องความขี้เกียจไว้ในนั้นเป็นที่เรียบร้อย

- ชางลู่เหริน