ร้านปรึกษาปัญหาชีวิตของลู่เหริน

ลำดับตอนที่ #4 : จดหมายถึง มารน้อยซิงมี่ : การปล่อยวาง

จดหมายถึง "มารน้อยซิงมี่"

สิ่งแรกที่ข้าอยากจะกล่าว

ข้าอ่านจดหมายของท่านแล้วอดหัวเราะมิได้

มิอยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะมีอยู่จริง

จากที่แม่นางได้กล่าวมานั้น

ข้าพบว่ามิอาจหาทางแก้ไขมาแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น ในอดีต

ของท่านได้

ถูกต้องแล้ว ท่านจำต้องทำใจยอมรับมันและเดินหน้าไปกับชีวิตต่อไป

กุญแจการแก้ไขปัญหาคือ การปล่อยวาง

ท่านจำต้องปล่อยให้สิ่งที่ผู้คนนินทาเล่าขานเป็นเพียงแค่ลมผ่านหู อย่าไปถือมาคิด มาใส่ใจ

มนุษย์ปกติ ชอบนักกับการนินทาว่าร้าย ใส่ร้ายป้ายสีผู้อื่น

ถ้าแม่นางออกไปดิ้นรนให้พวกเขาเห็น พวกเขาก็ยิ่งได้ใจ ลงมือหนักข้อขึ้นไปเรื่อย ๆ

นั่นเป็นเพราะท่านเองที่เป็นผู้ให้ พลัง แก่คำพูดของคนเหล่านั้น

ที่สำคัญ สิ่งที่คนพวกนั้นกล่าวมา หาได้เป็นเรื่องจริงไม่ แล้วท่านจะใส่ใจไปไย?

ทำดี มิจำเป็นต้องให้ใครเห็น (เช่น เรื่องที่ท่านช่วยเหลือผู้ชรา) ให้ตนรับรู้แก่ใจตนก็เพียงพอ

สิ่งใดที่ถูกกล่าวขานนินทา (เช่น เรื่องคนร้ายในห้าง) ทว่ามันมิใช่เรื่องจริง แล้วท่านจะเดือดร้อนไปไย?

อีกทั้งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงมัธยม อีกไม่นานก็จะเป็นที่ลืมเลือนของผู้อื่น และกลายเป็นเพียงความทรงจำส่วนหนึ่งของท่าน ที่เมื่อนึกถึง ท่านก็จะหัวเราะออกมาอย่างขบขัน

ดังนั้นจงทำใจให้สบาย ไม่ต้องใส่ใจคำพูดไร้สาระของผู้อื่น จงใช้ชีวิตให้เต็มที่กับกลุ่มสหายท่าน จงเป็นตัวของตัวเอง

ท้ายนี้ขอฝากไว้ว่า

ถ้าท่านต้องเปลี่ยนตัวเอง เพื่อให้เป็นที่ยอมรับของคนกลุ่มหนึ่ง ย่อมหมายถึงว่าพวกเขามิได้ยอมรับตัวตนที่แท้จริงของท่าน

- ชางลู่เหริน