ร้านปรึกษาปัญหาชีวิตของลู่เหริน

ลำดับตอนที่ #3 : จดหมายถึง บีอี้ : ถ้าอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงในชีวิต จงเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียก่อน

จดหมายถึง "บีอี้"

จากที่คุณชายได้กล่าวมานั้น

คุณชายเป็นเด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ซึ่งหมายถึงกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 - 6

อาจจะกำลังจบการศึกษาระดับมัธยม เตรียมตัวในการเข้าสู่มหาลัย

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ถ้าเทียบกับปักษา เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาการสยายปีกบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็นครั้งแรก

นกน้อยที่กำลังจะบินออกจากรัง ออกไปสู่โลกกว้างที่รอคอยอยู่ข้างหน้า ย่อมมิอาจล่วงรู้ว่ามีสิ่งใดรอคอยมันอยู่บ้าง

จะบินไปทิศทางไหนถึงจะดี? จะกางปีกอย่างไรให้ไม่พลาดตกลงไปบนพื้นเสียก่อน?

ถ้าบินออกไปแล้ว ข้าจะไปพบเจอสิ่งใดกัน...

การผจญภัยหรือ เพื่อนใหม่หรือ อันตรายหรือ คู่ชีวิตหรือ ที่อยู่ใหม่หรือ...

มันมิอาจล่วงรู้ได้ จึงมีความรู้สึกหวาดหวั่นเป็นธรรมดา

สองทางเลือกที่มีคือ สยายปีกบินออกไป หรือ นอนอยู่ในรังเดิม

ถ้าเลือกที่จะกางปีกบินออกไป ย่อมหมายถึงว่ามันสามารถก้าวข้าปัญหาแรกในชีวิตของมันได้แล้ว 

แต่ถ้ามันเลือกทางเลือกที่สอง นอนอยู่ในรังเช่นนั้น ทว่าปากก็บ่นไม่หยุด

"ข้าอยากทำสิ่งนี้ ข้าอยากทำสิ่งนั้น ชีวิตข้าช่างไร้ความหมายนัก"

จะบ่นไปเพื่ออะไร ในเมื่อเป็นมันเองที่เลือกชีวิตทางนี้?

คุณชายนั้น อยู่ในกลุ่มที่สอง

การแก้ปัญหานี้นั้นง่ายดาย กุญแจคือ จงหุบปากซะ

การบ่น การด่าตัวเอง มิเคยช่วยเหลืออะไรท่านทั้งนั้น นอกจากทำให้ท่านดูไร้ค่ามากขึ้นไปอีก ถ้าอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงในชีวิต จงเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียก่อน

กุญแจไขปัญหาต่อมาคือ การตั้งจุดมุ่งหมายให้กับชีวิต

เท่าที่ข้าเข้าใจ คุณชายแจงไว้ว่ามีความสนใจมากมาย ทว่าเพราะความเกียจคร้าน จึงมิได้ลงมือทำอะไรสักอย่างเป็นการเป็นงานเสียที

หากเป็นเช่นนั้นจริง ก็ช่างน่าเสียดายนัก

จากคำพูดคำจาของท่าน คุณชายน่าจะเป็นผู้มีพรสวรรค์ผู้หนึ่ง ทว่าความเกียจคร้านนี่เองที่เป็นศัตรูตัวฉกาจดึงรั้งคุณชายไว้ให้หลุดพ้นจากวงจรแห่ง ความเจริญ

จงเลือกมาหนึ่งสิ่งที่ท่านสนใจที่สุด แล้วเลือกทำมันให้ดีที่สุด

สร้างระเบียบวินัยให้ตัวเอง

อีกครั้ง

เตือนตัวเองเสมอว่า

"ถ้าอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงในชีวิต ต้องเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองก่อน"

จงเป็นปักษาที่กล้าโผบินสู่โลกกว้าง ไล่ตามความฝัน กล้าเผชิญหน้ากับความผิดพลาด

ใช้ความผิดพลาดนั้นเป็นบทเรียนชีวิต สร้างภูมิต้านทานให้กล้าแกร่ง

หากเป็นตัวท่านเองที่เป็นสาเหตุของความจมปลักในชีวิต จงอย่าโทษผู้อื่น

ท้ายนี้ ขอฝากไว้

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น

ขอให้ท่านมีความอดทน และความมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีการใช้ชีวิตของตัวเอง

ข้าเชื่อว่าวันหนึ่งท่านจะสามารถค้นพบจุดประสงค์ของการใช้ชีวิตอยู่อย่างแน่นอน

- ชางลู่เหริน