OC เห็นคนสร้างเยอะงั้นเอามั้ง!

ลำดับตอนที่ #5 : FIC FATE ของตูเองลงไว้ก่อนอนาคตอาจจะได้ใช้

ชื่อ:ชิเอรุ ฮิมาวาริ

ชื่อจริง:ชิเอรุ(เเปลว่าเหล็ก)

สถาณะ:ชาวสวน ผู้เข้าร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ เพื่อนที่ริวกะไว้ใจ เเก็งสามช่าเเห่งเฟท

นิสัย:เป็นผู้ชายที่รักเพื่อนคนหนึ่งมักจะชอบช้วยเหลื่อคนอื่นตลอดจนโดนเรียกว่าพ่อพระเหล็ก มีนิสัยกวนชาวบ้านไปทั่วเเละมักจะชอบตบมุกให้เพื่อน เเต่ก็เป็นอีกคนที่มีนิสัยจริงจังเเต่ก็มีได้เเค่ไม่นานเเละเป็นคนคลั่งอาเธอร์เรียเฟสมากถ้าเจอจะพุ่งเข้าไปจับมือเเละขอถ่ายรูปทันทีจนโดนบาทามาเยอะ หรือบางครั้งอาการหนักจนเหมื่อนโรคจิต

อาวุธ:ท่อเหล็ก หมัด เวทย์เหล็ก(สร้างของเหลวสีน้ำเงินออกมาสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้เรื่อยๆ)

ประวัติ:หนุ่มชาวนาผู้อยู่ในครอบครัวนามสกุลโครตตไม่เข้ากับหน้านักเลงของเขา เเต่ด้วยจริงๆเขาเป็นคนดีชอบช้วยเหลื่อคนอื่นผิดกับหน้าตาชวนหาเรื่อง โดยเขาถูกเลี้ยงดูในตระกูลจอมเวทย์ธรรมดาเเต่ก็มีเวทย์ที่เเข็งเเกร่งอย่างเวทย์เหล็กอยู่ เขามักจะปกป้องผู้อ่อนเเอเสมอจนกระทั่งมาอยู่ในสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์เขามักจะทำเหมื่อนริวกะคือไม่ฆ่าใครจะเเค่ส่งกลับไปเท่านั้น

ของที่ชอบ:อาเธอร์เรีย คนหน้าเหมื่อนอาเธอร์เรีย ริวกะ ยามิ กวนชาวบ้าน ร่วมตบมุกกับยามิเเละริวกะ ดอกทานตะวัน

ของที่ไม่ชอบ:การว่ายน้ำ คนที่ทำร้ายอาเธอร์เรียหรือเพื่อเขา คนที่ทำลายดอกทานตะวัน

ของที่เกลียด:คนที่เห็นชีวิตคนอื่นเป็นเพียงบันไดให้ตัวเองหรือสิ่งไร้ค่า

ของที่กลัว:อาเธอร์เรีย ผี น้ำ

สิ่งที่ต้องการจากจอก:เเค่อยากเห็นดอกทานตะวันบานไปทั่วทุกที่น่ะ

"หึ ริวกะเเกเเม่งโครตเพื่อนชั้นเลยวะ!จบสงครามก็มาเยี่ยมสวนทานตะวันบ้านชั้นด้วยล่ะ อ๋อเเกด้วยนะไอ้มืด..เห้ยคนหน้าเหมื่อนอาเธอร์เรีย!"/กระโจนหาดุจหมาป่ากระหายเลือด

เซอเเวน

ชื่อ:อาเธอร์เรีย เพนดราก้อน

นิสัย:เป็นคนเรียบร้อยมักจะตำหนิมาสเตอร์ของตนบ่อยๆ คอยห้ามไม่ให้มาสเตอร์ตนทำอะไรเสี่ยงอันตราย เเละคอยสั่งสอน(โดยการเอาเอ็กซ์คาลิเบอร์ฟาดหัว)เพื่อหยุดมาสเตอร์ตนไม่ให้ไปใกล้คนหน้าเหมื่อนตนคนอื่นๆ

ประวัติตอนถูกอัญเชิญ:อาเธอร์เรียถูกอัญเชิญออกมาผ่านเศษของโต๊ะกลมที่ชิเอรุเก็บไว้กับตัว เธอสนใจในคำขอของชิโอรุที่ต้องการให้ดอกทานตะวันบานไปทั่วทุกที่ ในตอนเเรกเธอคิดว่ามาสเตอร์ของตนหลอกเธอเเต่ภายหลังเธอกลับมั่นใจว่ามาสเตอร์ของตนต้องการเเบบนั้นจริงๆ เธอจึงตัดสิ้นใจต่อสู้เพื่อให้คำปราถนาเล็กๆของมาสเตอร์ตนเป็นจริง โดยเธอมักจะคอยตำหนิชิเอรุเรื่องที่เขามักทำอะไรบ้าๆไปหรือเเม้เเต่ตำหนิพวกริวกะที่ลากมาสเตอร์ตนออกนอกทาง(จริงๆมันสมยอมกันหมด) เธอมักจะสนิทกับเมลเเละเอเรชิกัลอย่างน่าประหลาดเหมื่อนมีอะไรบางอย่างทำให้พวกเธอเข้ากันได้ดี(ก็ไอ้สามน่อไง)

สิ่งที่ชอบ:อาหาร(ชิเอรุ) ดอกทานตะวัน ชิเอรุ

สิ่งที่ไม่ชอบ:กลุ่มสามช่าที่น่าปวดหัว ชิเอรุที่ชอบทำตัวเเปลกๆตอนเห็นคนหน้าเหมื่อนตน

สิ่งที่เกลียด:การสุญเสีย

"มาสเตอร์กรุณาทำตัวให้หมาะสมด้วย-----อ่ะ พึ่งบอกไปเองเห้อจริงๆเลยทำไมข้าถึงต้องมาคอยดูเเลท่านด้วย?"

ชื่อ:ยามิ ชูจิ

ชื่อจริง:ยามิ

สถาณะ:ลูกคุณหนู ร้านขายเสื้อเดินได้ นักประดิษ เเพทย์ จอมเวทย์ระดับสูง ผู้ร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ เพื่อนที่ริวกะไว้ใจ

นิสัย:เเตกต่างจากลูกคุณหนูหลายๆคนตรงที่เขามักจะทำตัวสนิทกับคนที่อยู่ต่ำกว่าเเละคอยรักษาคนโดยไม่ได้เรียกค่าใช้จ่ายเยอะเกินความจำเป็น บางครั้งเขายังออกค่ารักษาเอง ด้วยเหตุผลนี้เขาเลยถูกเรียกว่าหมอความมืดไม่ได้เเปลว่าชั่วเเค่มาจากชื่อยามิ เขามักจะมีอารมตลกตลอดเเละเวลาว่างมักจะสร้างสิ่งใหม่ๆเสมอโดยส่วนใหญ่เขามักจะทำตัวจริงจังเเต่ภายในมันก็ตัวฮาดีๆนี้เเหละ เเถมมีนิสัยชอบเปิดเสื้อด้านในเป็นคำพูด(เเบทเสทหนวด)

อาวุธ:สลับเปลี่ยนสิ่งของ(สามารถสลับอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต เเต่เขาสามารถสลับกับหัวใจได้เเต่โดนเอเรชิกัลห้ามไว้เพราะใช้สมาธิสูง ส่วนใหญ่เลยเอามาสลับเสื้อเล่น) เวทย์ความมืด เวทย์รักษา พ่อผมใหญ่เเละรวย ปืน อาวุธที่ประดิษเอง

ประวัติ:ชายหนุ่มที่เกิดในตระกูลระดับสูงของพวกจอมเวทย์ เเต่มักจะเเตกต่างจากพวกพี่ๆของตนตรงที่เขามักจะใช้เวลาในการศึกษาการเเพทย์เเละการประดิษมากกว่าไปรังเเกผู้อ่อนเเอ เขาเสียเเม่ไปเพราะโรคร้ายเขาจึงไม่ต้องการเห็นคนอื่นเป็นอย่างนั้นทำให้คนเป็นพ่อรักเเละเอ็นดูเขา เเต่พวกพี่ๆน้องๆกลับไม่ชอบใจเขานักเขาเลยถูกกีดกั่นทางสังคมจนเป็นคนเก็บตัว เเต่ด้วยรอยยิ้มของคนไข้ทำให้เขามีกำลังใจในการสู้ต่อไป จนเเขาได้ร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์เขาตัดสิ้นใจช้วยเหลื่อคนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนได้เจอริวกะเเละชิเอรุทำให้เขาเจอเพื่อนเเท้ๆเป็นครั้งเเรก จึงตัดสิ้นใจช้วยเหลื่อสองคนนี้เท่าที่จะทำได้

ของที่ชอบ:รอยยิ้มของคนไข้ ช้วยเหลื่อคนอื่น ริวกะเเละชิเอรุ(ในฐานะเพื่อนคนเเรก) เอเรชิกัล ประดิษของ ตบมุก คิดเสื้อมุกใหม่ๆ

ของที่ไม่ชอบ:การที่ตนไม่สามารถรักษาผู้ป่วยได้ การต้องอยู่คนเดียว น้ำ

ของที่เกลียด:คนที่คิดว่าชีวิตคนอื่นไม่ใช่เรื่องของตน คนที่ฆ่าคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง 

สิ่งที่กลัว:น้ำ ผี

ความต้องการต่อจอกศักดิ์สิทธิ์:ผมต้องการความรู้ไปรักษาคนครับเพราะ..../เปิดเสื้อ 'เพราะพ่อผมสอนมาดี'

"ทำไมผมถึงรักษาผู้ป๋วยได้ทั้งๆที่อายุไม่ถึง?......"เปิดเสื้อ'เส้นพ่อผมใหญ่'

เซอเเวน

ชื่อ:เอเรชชิกัล

นิสัย:เป็นคนขี้อายเเละมักจะซึนในบางครั้งเลยถูกมาสเตอร์ของตนเเกล้งอยู่บ่อยๆ ปวดหัวกับการสื่อสารของมาสเตอร์เธอที่ชอบใช้เสื้อผ้ามาสื่อสารด้วย เเต่ในใจลึกๆเธอนับถือเเละชื่นชมมาสเตอร์ของเธอในด้านอุมดาการณ์เป็นการอย่างมาก ถึงจะขัดกับงานของเธอก็เถอะ

ประวัติตอนถูกอัญเชิญ:เอเรชชิกัลถูกอัญเชิญผ่านกระโหลกสีทองที่ผู้ป่วยคนหนึ่งของยามิให้ไว้ โดยเธอมักจะถามยามิเสมอว่าทำไปเพื่ออะไร?เงินก็ไม่ได้ชื่อเสียงก็ไม่ได้มากอะไร ยามิจึงตอบเธอไปว่าเเค่ต้องการช้วยคนมันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล ในจังหวะนั้นเธอคิดเพียงเเค่ว่ามาสเตอร์ของเธอนั้นเเปลกเเต่พออยู่นานๆเธอก็รู้สึกเริ่มรักมนุษย์ขึ้นเรื่อยๆ เเต่ที่รักที่สุดคงมีคนเดียว

สิ่งที่ชอบ:ดูยามิสร้างของ เดินดูสิ่งใหม่ๆ อาหารเเปลกๆ(ในโลกใต้ดินเธอกินเเต่ฝุ่นกับดิน) ดอกไม้ ดูยามิรักษาคน

สิ่งที่ไม่ชอบ:เห็นยามิเศร้า

สิ่งที่เกลียด:คนที่ทำร้ายยามิหรือเพื่อนของเธอ

สิ่งที่กลัว:การจากลากับยามิเเต่เธอก็ยินดีเพราะนั้นหมายถึงยามิจะกลับไปมีชีวิตปกติ

"มาสเตอร์เป็นอะไรมองฉันตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้ว?....หืมเสื้ออีกเเล้วหรอ?....นะน่ารัก!?นะเเน่นอน!ฉะฉันน่ะเป็นเทพธิดานะ!