คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : :: ร้ายก็รัก :: Episode07 "Confession"
" หึหึ ฉันจะทำให้นายรู้เอง ว่า ' ถ่านไฟเก่าคุ ' มันเป็นยังไง "
คิบอมกระชากคอเสื้อของอีกคนขึ้นมาทันที ปกติเค้าไม่ใช่คนทำอะไรวู่วาม แต่ถ้าเป็นเรื่องของทงเฮ
ทีไรก็อดไม่ได้ทุกครั้งไป
" ถ้าแกคิดว่าทำได้ก็ลองดู " ร่างสูงขบกรามจนเป็นสันนูน ก่อนปล่อยให้ซีวอนเป็นอิสระ เมื่อเห็นร่าง
เล็กเดินเข้ามาใกล้
" ไปกันเถอะ " ทงเฮชวนเพื่อนทั้งสอง
" ฉันจะไปจ่ายค่าอาหารก่อน " ร่างสูงพูดแล้วก็เดินตรงไปที่แคชเชียร์ ก่อนจะยื่นบัตรเครดิตให้
" ขอโทษค่ะ บัตรเครดิตของคุณถูกระงับการใช้ค่ะ " พนักงานสาวส่งบัตรที่มีปัญหาคืนให้เจ้าของ
คิบอมรับมาอย่าง งง งง ก่อนจะส่งใบใหม่ให้
" ใบนี้ก็ถูกระงับการใช้ค่ะ " พนักงานสาวส่งบัตรคืนด้วยสีหน้าหวาด ๆ ก็สายตาของร่างสูงที่ส่งมา
มันทำให้เธอกลัวจนลนลาน
" เป็นไปได้ยังไง เมื่อวานผมยังใช้ได้อยู่เลย " คิบอมบ่น ก่อนจะส่งบัตรเครดิตทั้งหมดที่มีให้เธอ
" ทุกใบ ถูกระงับการใช้งานค่ะ " พนักงานสาวส่งบัตรคืนให้เจ้าของ ตอนนี้เธอแทบจะร้องไห้แล้ว
" พูดเป็นอยู่แค่นี้รึไง " ร่างสูงหัวเสีย แต่ยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีกเมื่ออีกคนหนึ่งยื่นบัตรของตัวเองให้พนักงาน
" ผมจ่ายเองครับ " ซีวอนยิ้มให้ พนักงานสาวรับบัตรไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนจะถอนหายใจอย่าง
โล่งอก เมื่อบัตรใช้งานได้ตามปกติ
" ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ " พนักงานสาวกล่าวขอบคุณเมื่อชำระเงินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ร่างสูงหลบมุมไปโทรศัพท์ กดเลขหมายปลายทางแล้วรอสายอย่างใจจดใจจ่อ เป็นไปไม่ได้ที่บัตร
ทุกใบถูกระงับ มีใครกำลังเล่นตลกกับเค้าแน่
" ว่าไง " เสียงหญิงสาวปลายทางรับสาย น้ำเสียงบ่นบอกว่าเพิ่งตื่นนอน
" พี่ บัตรผมถูกระงับ " คิบอมบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ปลายสายฟัง
" อ้อ รู้แล้ว นายท่านเป็นคนสั่งระงับเองแหละ " หญิงสาวปลายสายตอบกลับมาอย่างเนือย ๆ การทำ
งานบัญชีให้แก๊งค์มาเฟียนี่เหนื่อยกว่าที่คิดแฮะ
" ว่าไงนะ พ่อเหรอ พ่อทำแบบนี้ทำไม ? " ร่างสูงอดจะแปลกใจไม่ได้เมื่อรู้ว่าคนที่สั่งระงับคือพ่อของตัวเอง
" คิบอม แกลืมไปแล้วสินะว่าพรุ่งนี้วันอะไร "
" วันอะไรพี่โบอา ? " ร่างสูงถามหญิงสาวซึ่งมีหน้าที่ดูแลบัญชีของแก๊งค์
" วันนัดประชุมใหญ่ของแก๊งค์ไง แกไม่ได้มาหลายปีแล้วนะ นายท่านเลยยื่นคำขาดว่า ถ้าปีนี้แกไม่
มาอีก ก็อย่าหวังว่าจะมีเงินใช้เลย "
หญิงสาวตัดสายไปก่อนที่ร่างสูงจะได้ถามอะไรต่อ เมื่อต่อสายไปที่เลขหมายเดิมอีกครั้งก็พบว่า
มันเปลี่ยนเป็นระบบฝากหมายเลขโทรกลับแล้ว
" ให้มันได้อย่างนี้สิ " ร่างสูงสบถก่อนจะเดินไปสมทบกับทงเฮและซีวอนที่รอเค้าอยู่นอกร้าน
" พวกเราจะไปเที่ยวต่อกัน นายจะไปด้วยรึเปล่า " ทงเฮร้องทักทันทีที่เห็นคิบอม
" ไป " ตอบแบบสั้น ๆ ห้วน ๆ ถึงบัตรเครดิตจะใช้ไม่ได้ ก็ใช่ว่าเงินสดที่มีติดตัวอยู่จะน้อยซะเมื่อไร
อีกอย่างขึนปล่อยไปแค่สองคนคงได้เป็น ' ถ่านไฟเก่าคุ ' อย่างที่ซีวอนบอกแน่ ๆ
ทั้งสามคนเดินเตร็ดเตร่ไปตามแหล่งช้อปปิ้งย่านมยองดง สำหรับทงเฮแล้ว อะไร ๆ ก็ดูจะหน้าตื่นตา
ตื่นใจไปหมด เพราะร่างเล็กไม่ค่อยมีโอกาสออกมาเที่ยวเล่นบ่อยนัก
" นายว่าสร้อยเส้นนี้เป็นยังไงบ้าง " ทงเฮหยิบสร้อยข้อมือจากร้านหนึ่งขึ้นมาให้เพื่อน ๆ ดู
" อยากได้เหรอ " ซีวอนถามพลางเข้าไปใกล้ ๆ ร่างบางเพื่อมองให้ชัด มือใหญ่จับที่ข้อมือของทงเฮ
ให้ยกสร้อยเส้นนั้นขึ้นมาใกล้ ๆ
" เอาล่ะค่ะ ท่านผู้ชม เราได้คู่รักที่จะมาเล่นเกมกับเราแล้วล่ะค่ะ " เสียงหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งดังขึ้น คิบอมที่จะเข้าไปแยกทั้งคู่ออกจากกันต้องถอยออกมา เพราะหญิงสาวคนนั้น และทีมงานรายการ
โทรทัศน์อีกนับสิบกว่าคนกรูเข้าไปลุมร้อนซีวอนและทงเฮ
" เอ่อ เราไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก " ร่างเล็กบอกปัด แม้จะยังงงอยู่แต่ก็สะดุดหูกับคำว่า 'คู่รัก'
" โธ่ ช่วยหน่อยนะคะพี่สาว เรากำลังออกอากาศสดนะคะ " หญิงสาวคนเดิมกระซิบบอกกับทงเฮ
ร่างเล็กจะเอ่ยปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นผู้หญิง แต่ก็โดนคน ๆ หนึ่งกระชากแขนให้มาอยู่หน้ากล้อง ซีวอน
ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดยอมปล่อยมือแต่โดยดี
" คิบอม !!! " ร่างเล็กเรียกชื่อคนที่มาฉุดตนเอง ออกจะแปลกใจไม่ได้
" คน ๆ นี้เป็นแฟนผม " ไม่พูดเปล่าร่างสูงยังก้มลงไปหอมแก้มร่างในอ้อมกอดฟอดใหญ่
" ตอนนี้เราไม่ว่างต้องการเวลาส่วนตัว " พูดจบคิบอมก็ลากร่างบางที่ตกใจจนตาค้างออกมาจาก
กลุ่มคนแล้ววิ่งหายลับไป ซีวอนมองคนทั้งสองก่อนจะพูดกับตัวเองเบา ๆ
" นี่คือสิ่งที่เพื่อนจะทำให้เพื่อนใช่มั๊ย ทงเฮ "
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" โอ๊ย เหนื่อย " ร่างเล็กบ่นทันทีที่ร่างสูงหยุดวิ่ง
" ไม่ได้วิ่งไปโรงเรียนบ่อยจนชินแล้วเหรอไง " คิบอมยิ้ม กระชับมือที่จับกับร่างบางให้แน่นขึ้นไปอีก
ร่างสูงก้าวเดินช้า ๆ เพื่อปรับจังหวะให้เท่ากับอีกคน
" ฉันอยากจะต่อยหน้านายซักหมัดเหลือเกิน ทำไมทำแบบนั้น ไม่รู้สึกอะไรบ้างรึไง " ร่างเล็กบ่น
" รู้สึก... "
" ถ้ารู้สึกผิดแล้วจะขอโทษล่ะก็ มาให้ฉันต่อยนายคืนซะทีหนึ่งดีกว่า "
" รู้สึกว่า..... ฉันจะชอบนาย "
o_O !!! คำสารภาพรักแบบไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจจะฟัง ทำเอาร่างบางทรุดลงไปกองกับพื้น
สติหลุดลอยไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
" จะบอกให้ฟังอีกทีก็ได้ ว่า 'ฉันชอบนาย' แล้วนายคิดยังไงกับฉัน ? " คิบอมย่อตัวลงมา ย้ำถ้อย
คำทุกประโยคให้ร่างตรงหน้าได้ฟังชัด ๆ
" ฉัน... " ร่างบางมองหน้าร่างสูงนิ่ง หัวใจเต้นเร็วแรง พยายามคิดหาเหตุผลมาตอบคนตรงหน้า
เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง...................แต่กลับร้อนรนราวกับไฟ
สุขุมเหมือนผู้ใหญ่...................แต่กลับเอาแต่ใจเหมือนเด็ก ๆ
อยู่ด้วยกันก็มีแต่ความวุ่นวาย...................แต่กลับปฏิเสธไม่ได้ว่ามีความสุข
ทุกครั้งที่เห็นหน้า ได้ยินเสียง ได้กอด หรือแม้กระทั่งจูบกัน มันก็ทำให้หัวใจหวั่นไหวไปทุกครั้ง
ปฏิเสธไม่ได้แล้วทงเฮ ความรู้สึกที่อยู่ในใจตอนนี้มีเพียงหนึ่งเดียว
' รัก '
" ฉันก็เหมือนกัน " พูดเบาจนแทบเป็นกระซิบ ไม่ใช่เพราะไม่มั่นใจ แต่มันเขินเกินกว่าจะบอกคำ ๆ นั้น ร่างสูงรั้งตัว
คนน่ารักให้เข้ามาไว้ในอ้อมกอดทันที
" พูดอีกครั้งสิ " ร่างสูงกระซิบเบา ๆ
" ไม่ ฉันอาย "
" พูดเถอะน่า "
" ไม่ "
" งั้นเลือกเอาว่าจะพูด หรือจะจูบ " ร่างสูงยื่นข้อเสนอ
" จะเลือกทางไหนนายก็มีแต่ได้ไม่ใช่รึไง " ช้อนสายตากลมโตขึ้นมองร่างสูงอย่างประท้วง คิบอม
หัวเราะชอบใจ สายตาอย่างนั้นมันดูน่ารักจนอดจะบีบจมูกรั้น ๆ นั้นไม่ได้
" ช่างเถอะ ไม่อยากโดนหาว่าแกล้งเด็ก " ร่างสูงลุกขึ้น ส่งมือมาช่วยพยุงร่างบางที่ยังนั่งอยู่ให้ลุก
ขึ้นตาม ทงเฮจับมือของคิบอมก่อนจะดึงรั้งให้ร่างสูงล้มลงมา ร่างเล็กประทับกลีบปากนุ่มของตัวเอง
กับปากของร่างสูงเบา ๆ ก่อนจะถอนออกอย่างรวดเร็ว
" นี่ถือว่าเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ได้ตั้งใจจูบนาย เข้าใจมั๊ย " ร่างเล็กพูด ใบหน้าแดงก่ำก่อนจะลุกขึ้น
" ค้าบ ค้าบ ไม่ได้ตั้งใจ แล้วอยากมีแบบตั้งใจมั่งมั๊ยล่ะ " ร่างสูงกล่าวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดิน
ตามทงเฮไป
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" คิบอม พาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย ? " ทงเฮถามเมื่อชายหนุ่มพาเค้ามาที่แผนกเสื้อผ้าแบรนด์ดัง
" พรุ่งนี้ จะมีงานประชุมใหญ่ของพรรค " ร่างสูงกล่าวหลังเลือกสูทออกมาสามสี่ตัว
" อ้อ นายเลยมาหาซื้อชุดเหรอ นี่ชุดนี้ก็เหมาะกับนายนะ " ร่างเล็กว่าพลางหยิบสูทตัวหนึ่งขึ้นมา
" ของฉันน่ะมีแล้ว ฉันหมายถึงของนายต่างหาก " ร่างสูงหยิบสูทตัวที่ร่างเล็กเลือกออกมาส่ง
ให้พนักงานก่อนจะผลักร่างของทงเฮให้เข้าห้องลองเสื้อไป
" ไม่ไปได้มั๊ยอ่ะ " ทงเฮประท้วง ทั้งงานคงมีแต่คนน่ากลัวเดินไปมาเต็มไปหมด
" ไม่ได้ มันเป็นงานสำคัญ " ร่างสูงเสียงแข็ง
" ว่าแต่ค่าเสื้อผ้าพวกนี้คงไม่หักออกจากเงินเดือนใช่มั๊ย " ทงเฮถาม เรื่องงกยังไงก็มาเป็นที่หนึ่งจริง ๆ
" ไม่หักหรอกน่า ชักช้าเดี๋ยวฉันช่วยเปลี่ยนเลย " คิบอมเร่ง พลางทำท่าจะเข้าไปในห้องลองเสื้อ
ผ้าด้วย ร่างบางปิดประตูทันที ขืนเข้ามาก็ไม่ได้เปลี่ยนกันพอดี -*-
เมื่อลองเสื้อผ้าเสร็จหมดแล้ว ร่างสูงก็ตัดสินใจซื้อหมดทุกตัว โดยให้เหตุผลว่า ' ยังต้องใช้อีกหลายงาน '
" ทงเฮ ตัวนี้เหมาะกับนายสุด ๆ ไปเลย " คิบอมเรียกร่างบางที่เดินนำหน้าให้หันกลับมาดูหุ่นนางแบบ
ที่สวมเพียงชุดชั้นในผ้าลูกไม้สีดำ
" เก็บไว้ใส่เองเหอะ " ตะโกนบอกร่างสูงด้วยความอาย ก่อนจะรีบเดินจ้ำไปให้ไกลจากตรงนั้น
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" โอ๊ย เมื่อยไปหมดเลย " ร่างเล็กบ่นเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูห้อง วันนี้ทั้งวันออกไปเดินเที่ยวจน
ปวดไปหมดทั้งขา
" เปิดประตูห้องดิ ฉันไม่มีมือ " ร่างสูงที่ถือของมาเต็มสองมือบอกทงเฮ
" เฮ้ย !!! อะไรกันเนี่ย " ร่างบางร้องตะโกนอย่างตกใจเมื่อที่ ๆ เคยเป็นเตียงนอนของตัวเอง
ถูกแทนที่ด้วยโทรทัศน์ขนาดสี่สิบนิ้ว
" อ้อ มาถึงไวดีแฮะ " คิบอมกล่าวชม ก่อนจะจับของที่ซื้อมาทั้งหมดยัดใส่เข้าตู้เสื้อผ้า
" จะมาชมอะไรกันตอนนี้ แล้วเตียงของฉันล่ะ เตียงมันหายไปไหน ? "
" อ้อ พอดีทีวีมันใหญ่มาก ๆ ฉันเลยบอกให้บริษัทขนย้ายเค้าเอาเตียงนายออกไป มันจะได้มีพื้นที่
ว่างพอ " ร่างสูงตอบหน้าตาเฉย พลางเดินไปนั่งบนเตียงของตัวเอง
" ทำไมไม่เอาเตียงนายออกไปล่ะ แล้วฉันจะนอนตรงไหนเนี่ย ? " ร่างเล็กบ่นพลางมองดูพื้นห้อง
ระหว่างทีวีกับเตียงที่เหลือแค่พอให้เดินได้เท่านั้น
" ตรงนี้..." คิบอมชี้ไปที่เตียงตัวเอง ก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ร่างบางกลัวมากที่สุด " นอนกับชั้น "
" ไม่เป็นไรเชิญเลยครับเจ้านาย เดี๋ยวผมจะนอนข้างล่างเอง " ทงเฮบอกปัด ใบหน้าขึ้นสีเรื่อ
ก็ประโยคสุดท้ายที่คิบอมพูดออกมามันชวนให้คิดไปไกล
" เคยนอนด้วยกันมาแล้ว จะอายอะไรอีกล่ะ "
" นั่นมันก็ใช่แต่นี่ไม่เหมือนกัน " ทงเฮพยายามอธิบาย
" กลัวว่าฉันจะทำอะไรรึไง ? "
" แล้วฉันจะไว้ใจนายได้มั๊ยล่ะ ? "
ร่างสูงนิ่งคิด ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ตรงไปตรงมาที่สุด
" ไม่รู้ เพราะฉันก็ไม่ไว้ใจตัวเองเหมือนกัน "
========================================================
Talk:
และแล้วก็คลอด ( ? ) ตอนนี้ออกมาอีกตอนจนได้
หุหุ อาตี๋กะอาหมวยบอกรักกันซะแร้ว ดีใจแทน >< ~
วันนี้ไม่มีอะไรจา Talk แล้วล่ะค่ะคิดไม่ออก
ขอให้น้อง ๆ ที่สอบ A-NET โชคดีล่ะกานนะจ๊ะ
อ่อตอนหน้า อาจจะ (?) เป็น NC นะคะไม่แน่ใจ
ต้องดูที่ความยาวก่อนละกัน
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกโหวต ทุกคนที่อ่านค่ะ
คุณคือคนสำคัญของเราค่ะ
รักคุณเท่าฟ้า ( สโลแกนคุ้น ๆ เนอะ )
ความคิดเห็น