คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: ร้ายก็รัก :: Episode04 "Hug"
พลั่ก !!!
" โอ๊ย " เสียงร่างสูงส่งเสียงร้องโอดโอยเมื่อหล่นจากเตียงลงมากระแทกพื้นอย่างแรง
" ทงเฮ " เรียกด้วยความแค้น เมื่อร่างบางตรงหน้านอกจากจะยึดเตียงเค้าเป็นของตัวเองแล้ว
ยังส่งเจ้าของเตียงลงมากองที่พื้นอีก
' มันน่าจับจูบซะให้เข็ด ' ร่างสูงคิดในใจก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขยับเข้าใกล้ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้ม
อย่างมีความสุข
" ที่รัก ตื่นได้แล้วน่า " ว่าพลางใช้มือปลาหมึกไล้เข้าไปในเสื้อนอนของร่างบาง ทงเฮเพียงแค่ทำหน้ารำคาญ
ก่อนจะพลิกตัวหนีไปอีกด้าน
" เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก จะตื่นหรือไม่ตื่น อุตส่าห์ปลุกดี ๆ แล้วนะ " ความอดทนที่มีอยู่น้อยนิดขาดลง ร่างสูงก้มลง
ตะโกนใส่หูของร่างบางจนทงเฮยกมือขึ้นมาปิดแทบไม่ทัน
" โอ๊ย หูชาไปหมดแล้ว "
" ตื่นได้ซะที " ร่างสูงบ่น เมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็เกือบสว่างแถมร่างบางตรงหน้ายังมาถีบเค้าตกเตียงแต่เช้าอีก
" ให้อึนฮยอกปลุกก็ได้นี่นา ยังไงมันก็ต้องมาปลุกฉันทุกวันอยู่แล้ว " ร่างเล็กหาว ยังตื่นไม่เต็มตาเลยนี่นา
เมื่อคืนเผลอหลับไปตอนไหนก็ยังไม่รู้เลย
" เอากุญแจคืนมาจากไอ้ไก่แล้ว เพราะฉะนั้นอย่าหวังเลยว่ามันจะมาปลุก "
" นายทำอย่างนี้ทำไม " ร่างเล็กโอดครวญ
" ทำทำไมเหรอ? นายคิดสิ ถ้าปล่อยให้คนอื่นเข้ามาเพ่นพ่านในห้องเราตามใจชอบ ไม่ช้าก็เร็ว
ความลับของฉันต้องแตกแน่ "
" แล้วฉันจะตื่นไปเรียนทุกวันได้ไงล่ะ "
" ไปอาบน้ำได้แล้ว " คิบอมฉุดแขนร่างบางให้ลุกขึ้นมาจากเตียงของเค้า
" เดี๋ยวสิ นายยังไม่ตอบคำถามชั้นเลยนะ "
" เออ เดี๋ยวชั้นนี่แหล่ะ จะเป็นคนปลุกนายทุกเช้าเอง " ร่างสูงรับคำพลางดันร่างเล็กให้เข้าห้องน้ำไป
" แต่ว่าถ้านายไม่ตื่น... " คิบอมยื้อประตูห้องน้ำไว้เพื่อไม่ให้ร่างบางปิด
" นายนี่ ทำไมชอบมีข้อแลกเปลี่ยนอยูเรื่อยเลย " ร่างเล็กบ่น คราวนี้จะให้ฉันทำอะไรอีกล่ะ
" ถ้านายไม่ตื่น จะจูบปลุกซะเลย " ทันทีที่ร่างสูงพูดจบ ใบหน้าของทงเฮก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
" ฝันไปเหอะ " พูดก่อนจะกระแทกประตูปิดโดยแรง จนร่างสูงเกือบจะชักมือกลับไม่ทัน
" นี่ ลี ทงเฮ ฉันไมได้พูดเล่นนะ " คิบอมตะโกนใส่ประตูห้องน้ำก่อนจะอมยิ้มอย่างมีความสุข
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" คิบอมมมม " เสียงเรียกชวนขนหัวลุกทำให้คิบอมที่กำลังเดินกับทงเฮชะงักกึก ก่อนจะหันไปมองต้นตอของเสียง
" ท่าน ผอ. สวัสดีครับ " ร่างสูงก้มหัวทักทายอย่างมีมารยาท แม้ใบหน้าจะยิ้ม แต่ใจนี่มันตกไปถึงตาตุ่มแล้ว
" ตามมาที่ห้องหน่อยสิ " ท่านผอ. พูดก่อนจะเดินนำหน้าไปเป็นเชิงให้ร่างสูงรีบตามไปไว ๆ
" นายไปทำอะไรรึป่าวเนี่ย " ทงเฮที่เห็นท่าทางของท่านผอ. แล้วก็อดจะรู้สึกหวาดหวั่นแทนร่างสูงไม่ได้
" สงสัยเอกสารไม่เรียบร้อยมั๊ง " คิบอมตอบปัด ๆ ก่อนจะเร่งสาวเท้าตามผู้เป็นป้าไป
" ไอ้เสือ ฉันว่าฉันบอกแกไปแล้วนะ ว่าให้แกย้ายไปอยู่ห้อง 2-A แล้วทำไมแกไปโผล่ห้อง 2-B ได้? " ผู้เป็นป้า
เอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาถึงห้องทำงานของผู้อำนวยการ พลางตวัดสายตาคมกริบมองหลานชายตัวแสบ
" คือว่า... " ผู้เป็นหลานกล่าวยังไม่ทันจบก็โดนหญิงสูงวัยกว่ากล่าวดักคออย่างรู้ทัน
" อย่าบอกฉันล่ะว่าแกจำไม่ได้ เด็กอนุบาลยังไม่กล้าอ้างคำนี้เลยรู้มั๊ย "
คิบอมถอนหายใจ ถึงโกหกไปยังไงป้าก็คงจะจับได้อยู่ดี บอกความจริงไปเลยละกัน
" เรื่องทั้งหมดผมตั้งใจเองแหละป้า ผมอยากอยู่ห้อง 2-B "
" แกจะบ้ารึป่าว แกก็เห็นห้องนั้นมันอัดกันจนจะเป็นปลากระป๋องอยู่แล้ว แกเข้าไปอีกมันไม่กลายเป็นชุมชนแออัด
เลยรึไง " ผู้เป็นป้ากล่าวอย่างเหนื่อยใจ " แกมีเหตุผลอะไรกันแน่ บอกป้าได้ไหม? "
" ผม...ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี...แต่ว่าห้องนั้นมีคนนึงที่ผมสนใจอยู่ " คิบอมบอก เอาวะอย่างไงก็ไม่มีอะไร
จะเสียอยู่แล้ว
" อย่าบอกนะว่าเป็น ลี ทงเฮ ไอ้เสือ แกอย่าเอาเด็กคนนี้เข้ามาพัวพันกับพวกเราเลย "
" ถ้าผมจะบอกว่า 'ใช่' แล้วป้าจะว่ายังไง " ร่างสูงสบตาผู้สูงวัยกว่าอย่างแน่วแน่
ผู้เป็นป้าถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะกล่าวอย่างปลง ๆ
" ทงเฮเป็นเด็กน่าสงสาร พ่อกับแม่ตายตั้งแต่เทอมสองตอนปีหนึ่ง เด็กคนนี้ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ป้ารู้สึกสงสารก็
เลยให้ทุนเค้าเรียนที่นี่ เค้าเป็นเด็กที่มีความประพฤติดีนะ ป้าไม่อยากให้เด็กคนนั้นต้องมาพัวพันกับพวกมาเฟีย
อย่างเรา "
" ผมรู้หมดแล้ว ผมให้พี่คังอินสืบประวัติของเค้ามาหมดแล้ว " คิบอมพูดก่อนจะเงยหน้าสบตาผู้เป็นป้าอีกครั้ง "
ไม่ว่าป้าจะพูดอย่างไง ผมก็ไม่คิดจะตัดใจหรอก " ร่างสูงโค้งลาให้ผู้เป็นป้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"ตัดใจเถอะคิบอม ก่อนที่แกจะเจ็บไปมากกว่านี้"
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" เฮ้ย เกาหลีใต้รวมกับเกาหลีเหนือแล้วรึยังไงเนี่ย !! นี่ใช่ทงเฮตัวจริงรึป่าวเนี่ย " อึนฮยอกที่เพิ่งมาถึงห้องเรียนตกใจ
สุดขีด ก็จะไม่ให้ตกใจอย่างไงล่ะ ในเมื่อร่างบางตรงหน้าเนี่ย มันเคยมาเช้ากับเค้าซะที่ไหน
" หุบปากไปเลยแก " ทงเฮบ่นอย่างอารมณ์เสีย ถ้าไม่เป็นเพราะร่างสูงที่ปลุกเค้าขึ้นมาแต่เช้าแล้วล่ะก็ ไอ้ไก่ปากเสีย
ไม่มีทางได้แซวเค้าหรอกน่า
" ยังงี้แกก็ให้คิบอมปลุกทุกวันไปเลยสิ มาเช้ากว่าให้ฉันปลุกอีก " อึนฮยอกกล่าวขำ ๆ เมื่อเห็นปฏิกริยาของร่างบาง
ทีหน้าขึ้นสีเรื่อ
" เรื่องอะไร คอยดูเหอะฉันจะตื่นเองให้ได้ "
" เออ เชื่อตายเลย ปลุกแกมาสี่ปี ฉันยังไม่เคยเห็นแกตื่นมาโรงเรียนเองทันสักวัน "
" อึนฮยอก อ๊ะ ทงเฮก็อยู่ด้วย " ซองมินที่เพิ่งโผล่เข้ามาในห้องก็ตกใจไม่แพ้กัน
" ดูดิขนาดซองมินยังตกใจเลย ว่าแต่มีอะไรรึป่าวซองมิน " อึนฮยอกถาม
" มีเครื่องคิดเลขกันมั๊ยอ่ะ วันนี้มีเทส stat พอดีเลยอะ จะกลับไปเอาที่หอมันก็ไม่ทันแล้วคาบแรกซะด้วย " กระต่าย
น้อยบ่น
" ห้อง A มีเทสเหรอ แป๊บนะซองมินฉันเก็บไว้ที่ตู้เก็บรองเท้า เดี๋ยวจะไปเอามาให้นะ " ร่างเล็กพูดก่อนจะรีบออก
จากห้องไป
" มีอะไรกันแน่ซองมิน ฉันรู้นะว่านายสอบไปแล้ว ยังเอาข้อสอบมาบอกฉันอยู่เลย " อึนฮยอกลากร่างเล็กมาคุยกัน
ที่หลังห้อง
" จะมาดูหน้ารูมเมททงเฮซะหน่อย คนไหนอ่ะ " ซองมินบอกพลางชะเง้อคอมองหา
" จะมาเป็นกามเทพให้เพื่อนรึไงกัน " อึนฮยอกดักคออย่างรู้ทัน
" อื้อ แค่ดูทงเฮพูดถึงคิบอมเมื่อวานก็รู้แล้ว " กระต่ายน้อยตอบ " ว่าแต่คนไหนล่ะ บอกมาซะทีสิ? "
" ไม่อยู่หรอก ไม่รู้ไปไหน ว่าแต่เรามาร่วมมือกันให้ทงเฮมันสมหวังดีมั๊ยซองมิน " อึนฮยอกยื่นมามาให้กระต่ายน้อย
จับ
" ก็นั่นแหละที่ต้องการ " กระต่ายน้อยยิ้มอย่างร่าเริงก่อนจะจับมือสัญญากับอึนฮยอก
" ได้แล้ว อ่ะซองมิน " ทงเฮที่เพิ่งเข้ามาในห้องยื่นเครื่องคิดเลขให้ซองมิน ร่างเล็กแทบจะปล่อยมือที่จับกับอึนฮยอก
ไม่ทัน
" ขอบใจน๊า ทงเฮ แล้วจะตอบแทนให้นะ " ร่างเล็กรับเครื่องคิดเลข ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างร่าเริงแต่ก็ชน
เข้ากับคน ๆ หนึ่งจนล้มลงซะก่อน
" โอ๊ย " ซองมินโอดครวญ
" ขอโทษ เป็นอะไรรึปล่าว? " ร่างสูงยื่นมือเพื่อให้ร่างเล็กจับ ซองมินจับมือนั้นก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้นมา
" ซองมินเป็นอะไรรึป่าว " ทงเฮปราดเข้าไปดูเพื่อนทันที
" อ้าว คิบอม ไปไหนมาเนี่ย พอดีเลย นี่ซองมินรูมเมทของฉันเอง ซองมินนี่คิบอมรูมเมทของ
ทงเฮ " อึนฮยอกจัดการแนะนำให้เสร็จสรรพ พลางแอบขยิบตาให้ซองมิน
" คิบอม หวัดดีชั้นชื่อลี ซองมินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก " ร่างเล็กกล่าวทักทาย โอ้โห หน้าตาดีใช่เล่นนะเนี่ย ยังงี้เชียร์
ขาดใจเลย >_< มัวแต่ประเมินชายหนุ่มเพลินจนเผลอนึกขึ้นได้
" จะโฮมรูมแล้วนี่ ไปก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่ " ซองมินโบกมือลาเพื่อนทั้งสามคนก่อนจะกลับไปห้องของตัวเอง
" เพื่อนนายนี่มีแต่พวกพูดมากรึไงกัน " ร่างสูงก้มลงกระซิบกับร่างบางขณะเดินไปนั่งที่
" นายกำลังว่าตัวเองอยู่รึไงคิบอม อย่าลืมสินายก็เป็นเพื่อนฉันเหมือนกัน " ทงเฮสวนกลับ นาน ๆ ทีจะหลอกด่าร่าง
สูงตรงหน้าได้ ร่างเล็กรีบวิ่งกลับไปนั่งที่อย่างอารมณ์ดี
' ทงเฮ แสบนักนะ ครั้งนี้จะยอมให้ครั้งนึงละกัน ' ร่างสูงคิดในใจก่อนจะเดินกลับมานั่งที่
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" เด็ก ๆ คาบพละวันนี้เราจะไปทำความสะอาดสระว่ายน้ำกันนะ " หลังจากจบคำพูดประกาศิตของอาจารย์พละหน้าตา
โหดแต่ใจดี ก็มีเสียงโอดครวญดังทั่วห้อง 2-B
" โธ่ อาจารย์ ทำไมต้องเป็นห้องเราด้วยละครับ ห้องอื่นก็ใช้สระว่ายน้ำเหมือนกันนี่ " อึนฮยอกบ่น
" ก็เพราะมันถึงตาของพวกเธอแล้วน่ะสิ เทอมที่แล้ว ห้อง 2-A ทำไปแล้ว คราวนี้ 2-B ก็เลยต้องทำบ้าง " อาจารย์ชี้แจง
" แต่จะให้เราทำความสะอาดสระแล้วมาเรียนช่วงบ่ายต่อเหรอครับ เหนื่อยตายเลย " นักเรียนอีกคนบ่น
" อ้อ โทษที ๆ ครูลืมบอก เราจะทำความสะอาดตลอดช่วงบ่ายเลยล่ะ เพราะฉะนั้นตอนบ่ายก็ไม่ต้องมาเรียน
วิชาเหมือนปกติ "
" เย้ ! เย้ ! " พวกเด็ก ๆ ต่างพากันส่งเสียงร้องอย่างดีใจ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยังดีกว่าต้องมานั่งทนเรียน
ประวัติศาสตร์กับภาษาอังกฤษตอนช่วงบ่าย
" อย่ามัวแต่ดีใจ รีบไปเปลี่ยนชุดแล้วไปเจอกันที่สระว่ายน้ำได้แล้ว ให้เวลาแค่สิบห้านาทีนะ " หลังจากพูดจบ
อาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป เด็กต่าง ๆ พากันทยอยไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
" เป็นอะไรไป ทงเฮ ไม่ดีใจเหรอ หรือแกอยากอยู่เรียนประวัติศาสตร์มากกว่า " อึนฮยอกที่เห็นเพื่อนท่าทาง
ไม่ร่าเริงถาม
" ก็ดีใจอยู่หรอก แต่ฉันไม่อยากไปทำกิจกรรมข้างนอก " พูดพลางก็ซบหน้าลงกับโต๊ะ
" อ้อ ไม่ต้องห่วงฉันจะช่วยแกกันคน ๆ นั้นไว้เอง " อึนฮยอกตบบ่าเพื่อนรัก
" จะไปกันรึยัง ? " คิบอมถามก่อนจะลุกจากโต๊ะของตัวเอง อะไรก็ 'คน ๆ นั้น' เมื่อไรนักจะเลิกนึกถึงเค้าซักที
" นายไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะตามไป " ร่างเล็กพูดกับคิบอม ก่อนจะดึงแขนอึนฮยอกไว้ให้อยู่ด้วยกันก่อน
" รีบ ๆ ตามมาเข้าล่ะ " ร่างสูงพูดกระแทกกระทั้นก่อนจะเดินออกไป ทั้งชีวิตนายมีแค่ซีวอน อึนฮยอก
ซังมินรึไงกัน ' เคยมีชั้นมั่งรึเปล่า ทงเฮ '
" เอ้า มีอะไรก็ว่ามา เดี๋ยวไปสายจะโดนทำโทษนะเว้ย " อึนฮยอกถามเมื่อเห็นว่าทั้งห้องไม่เหลือใครนอกจากเค้า
กับทงเฮแล้ว
" ฉันไม่ได้โกรธซีวอนแล้วล่ะ "
" อะไรของแกเนี่ย ทีเมื่อวานยังจะเป็นจะตายแค่ชั้นพูดชื่อมันแค่นั้นเอง "
" ไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่ได้โกรธแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปมากกว่าคนรู้จัก วันนี้เลยว่าจะพูดกับซีวอนให้รู้เรื่อง "
" เออ อารมณ์แกนี่แปรปรวนยิ่งกว่าผู้หญิงมีเมนส์อีกนะเนี่ย ( แกไปรู้ได้ไงเนี่ยไก่ : Writer ) ว่าแต่ทำไมถึงปลงได้ล่ะ
แกไปชอบคนใหม่เข้าแล้วล่ะสิ ใช่มั๊ย ๆๆ " อึนฮยอกกระเซ้าเพื่อนรักที่หน้าเปลี่ยนสีขึ้นมาอีกแล้ว ทงเฮ เอ๊ย
แกมันน่ารักจริง ๆ ว่ะ
" เอาไว้ถ้าแน่ใจแล้วฉันจะบอกแก ไปกันได้แล้ว " ร่างเล็กดันเพื่อนรักออกไปจากห้อง ก่อนจะก้มหน้าซ่อนความอายไปตลอดทาง
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" อ๊ะ ขอโทษทีเป็นอะไรมากมั๊ย " ร่างสูงของซีวอนที่ปะทะเข้ากับร่างเล็กอย่างแรงเอ่ยขอโทษ แต่ทันทีที่เห็นว่า
เป็นทงเฮ ซีวอนก็เดินเลี่ยงหนีไปทางอื่น
" เดี๋ยว ซีวอน " ร่างเล็กคว้าข้อมือของร่างสูงไว้ " มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย "
การกระทำทั้งหมดไม่รอดพ้นจากสายตาของคิบอมไปได้ ชายหนุ่มกำด้ามแปรงทำความสะอาดในมือจนแน่น
" จะทดสอบความแข็งแรงรึไงคิบอม " อึนฮยอกกล่าวอย่างล้อ พลางถือวิสาสะเข้ามาตบไหล่ของร่างสูงเบา ๆ
" เงียบไปเถอะน่า " ถูคราบสกปรกตรงหน้าจนกระเบื้องมันจะหลุดลอกออกมาเป็นแผ่นแล้วรู้ตัวมั๊ยคิบอม
" รู้สึกว่านายจะอยู่กับทงเฮมากจนนิสัยเปลี่ยนไปนะเนี่ย -*- คนอุตส่าห์จะบอกเรื่องอะไรดี ๆให้ฟังซะหน่อย "
" มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมา " ร่างสูงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ สายตายังคงไม่ละไปจากร่างของสองคนนั้น
คนหนึ่งที่ทำให้หัวใจหวั่นไหว กับอีกคนที่ไม่ถูกชะตา
" ทงเฮกับซีวอนมันเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้นแหล่ะ ทงเฮมันไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นแล้ว "
" จะเชื่อได้ยังไงล่ะ นายไม่ได้เป็นทงเฮเองซะหน่อย "
" ฉันคบกับทงเฮมานาน ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ ว่าแต่นายเหอะ เมื่อไรจะบอกเพื่อนฉันซะที "
" บอกเรื่องอะไร ? " ร่างสูงพูดกลบเกลื่อน ก็สิ่งที่เค้าแสดงออกมาน่ะใคร ๆ ก็รู้อยู่แล้วว่าเค้าชอบทงเฮแค่ไหน
มีแต่เจ้าตัวนั่นแหล่ะที่ไม่รู้
" เออ ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง " อึนฮยอกพูดก่อนจะฉีดสายยางที่อยู่ในมือเข้าใส่ร่างสูงตรงหน้า หมั่นไส้นัก
" อึนฮยอก เล่นอะไรของนายเนี่ย " ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้พูดอะไร ทงเฮก็วิ่งเข้ามาสวมกอดคิบอมจากทาง
ด้านหลังพร้อมกับตะโกนว่าเพื่อนรักอีกรอบ " ไปทำความสะอาดต่อเลยไป "
" เออ ไม่อยากอยู่หรอก แถวนี้มดมันเยอะ " ว่าพลางอึนฮยอกก็เดินจากไป
" อะไร เกิดคิดถึงชั้นขึ้นมากะทันหันรึยังไงกัน " ร่างสูงกล่าวยิ้ม ๆ ก่อนจะดึงมือของร่างเล็กที่กอดเค้าอยู่ให้กระชับ
แน่นขึ้นไปอีก
" มะ มะ ไม่ใช่ ก็เสื้อมันเป็นสีขาว ถ้าเปียกไปก็เห็นแผ่นหลัง แล้วก็..." ร่างเล็กพูดอย่างตะกุกตะกัก หัวใจเต้น
โครมครามจนแทบจะระเบิดออกมาได้อยู่แล้ว
" หึงเหรอไง ไม่อยากให้ใครเห็นแผ่นหลังของฉันเหรอ "
" จะบ้ารึไง ไม่ใช่อย่างนั้นซักหน่อย ฉันหมายถึงเค้าจะเห็นรอยสักที่หลังของนายกันต่างหาก แล้วความลับของนาย
ก็จะแตก " ร่างเล็กสวนกลับ ทำไมคนตรงหน้าหลงตัวเองได้ขนาดนี้นะ
" ทงเฮ ฉันเป็นมาเฟียนะ ไม่ใช่ยากูซ่า ไอ้รอยสักอะไรนั่นจะไปมีได้ไงเล่า " ร่างสูงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ถึงจะเข้าใจผิดแต่ก็แอบดีใจอยู่นะที่ร่างเล็กเข้ามากอดเค้าเอง ทงเฮที่รู้ตัวว่าเข้าใจผิดก็คลายมือออกจากร่างสูง
' ไอ้บ้าคิบอมแล้วก็ไม่บอกตั้งแต่ทีแรก ปล่อยให้เค้าหน้าแตกอยู่ได้ตั้งนาน '
" เสื้อนายก็เปียกเหมือนกันนี่ " คิบอมพูดก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
" ช่างเถอะน่า ปล่อยได้แล้ว " ดิ้นกุกกัก พยามผลักร่างสูงออกแต่ไม่เป็นผล
" ไม่ " คิบอมพูดพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
" แต่ฉันอายนี่นา คนมองกันเต็มแล้ว >///< นายจะปล่อยดี ๆ หรือให้ฉันต้องลงมือห๊ะ "
" ฉันไม่ปล่อย ก็ฉันไม่อยากให้ใครเห็นรูปร่างของนายนี่ "
" นายพูดอะไรนะ " ทงเฮดูจะตกใจกับคำพูดของร่างสูงไม่น้อย
" ฉันหวง ไม่อยากให้ใครเห็น คนที่จะมองได้มีแต่ชั้น เข้าใจแล้วใช่มั๊ย "
พูดจบร่างสูงก็ลากร่างเล็กออกไปจากบริเวณสระว่ายน้ำทันที ท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมห้องทั้งหมดที่มอง
อย่างสงสัยในความสัมพันธ์ของสองคนนี้
========================================
Talk:
เฮ้อ ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน เพราะว่ามันมีเรื่องให้ต้องกลุ้มใจน่ะสิ
คอน super show นี่เราคงไม่ได้ไปดูแล้วล่ะ เพราะ
1. เก็บเงินไม่ทัน
2. ติดเรียน summer แล้วก็ตอนที่ SJ จะมามันเป็นช่วงสอบพอดี เฮ้อ อะไรจะซวยขนาดนั้น
ใครไปก็ฝากถ่ายรูปด๊องมาด้วยละกาน เศร้า T^T
และก็เหมือนเดิม ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์ ทุกโหวต และทุกคนที่อ่านนะคะ
ช่วยติดตามกันต่อไปเรื่อย ๆ นะจ๊ะ ^^
ความคิดเห็น