คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :: ร้ายก็รัก :: Episode03 "Envy"
" เชึ่ยเอ๊ยยย กุว่าแล้ว ทงเฮจริงๆด้วย " ร่างสูงสบถคำหยาบออกมาทันทีที่เห็นร่างตรงหน้าชัด ๆ
" อ้าว รู้จักกันงั้นเหรอ ดีเลย พี่จะไปต่อแล้ว งั้นแกพาเค้ากลับละกัน ฝากด้วยนะไอ้เสือ " คังอินตบบ่าน้องรัก
ก่อนจะพาพรรคพวกที่เหลือออกจากร้านไป
" ขอบคุณมากนะครับ คุณคังอิน " ผู้จัดการกล่าวขอบคุณไล่หลังไปแม้ว่าร่างสูงจะไม่อยู่แล้วก็ตาม
" เอาไง จะกลับกันเลยมั๊ย " คิบอมถามทงเฮหลังจากจัดการแก้มัดให้ร่างบางเรียบร้อยแล้ว นี่ใช่คิบอมคนเดียวกับที่เป็น
รูมเมทเค้าจริง ๆ เหรอเนี่ย ร่างบางมองคราบเลือดที่ติดอยู่บนเสื้อเชิ้ตของร่างสูงสลับกับใบหน้าของคนตรงหน้าไปมาก่อนจะเอ่ย
" ฉันต้องช่วยผู้จัดการเก็บร้าน " ทงเฮพูดก่อนจะรีบเดินผ่านร่างสูงไปยังผู้จัดการ แต่ถูกมือใหญ่ยึดข้อมือไว้ก่อน
" ไม่ต้องแล้ว กลับกันเลยดีกว่า มาสเตอร์วันนี้ผมขอตัวทงเฮไปล่ะนะ " ร่างสูงไม่รอฟังคำอนุญาตจากผู้จัดการ
รีบลากร่างบางออกมาจากร้านทันที
" ปล่อยนะ คิบอม บอกให้ปล่อยไง " ทงเฮพยายามแกะมือใหญ่ที่จับข้อมือเค้าไว้แน่น
" ไม่งั้นฉันจะตะโกนบอกทุกคนนะว่านายเป็นมาเฟีย "
" เอาเลย ฉันก็จะไปบอกโรงเรียนเหมือนกันเรื่องที่นายทำงานพิเศษตอนดึก " คิบอมจับร่างบางยัดเข้าไปในรถ
เฟอร์ราร์รี่คันหรูของเค้า ก่อนจะเดินอ้อมมายังที่นั่งคนขับ
( ขอสครีมหน่อยได้มั๊ยคะ > < ถึงจะไม่ค่อยเกี่ยวกับฟิคก็เหอะ - -"
นี่เป็นเฟอร์รารี่ที่มีอยู่จริงนะคะ รุ่น 612 scaglietti sessanta เป็น Limited Edition ค่ะ ผลิตออกมาฉลองเฟอร์รารี่ครบรอบ 60 ปี
ทั้งโลกก็เลยมีอยู่แค่ 60 คันค่ะ เนื่องด้วยความชอบส่วนตัวของผู้เขียนก็เลยจับยัดให้มันเป็นรถของคิบอมซะงั้น 55)
" แล้วอย่าคิดจะไปบอกใครแม้กระทั่งอึนฮยอกล่ะ ไม่งั้น นายจะได้รับรู้ความน่ากลัวของชั้น " คิบอมฉุดร่างบางให้เข้ามาใกล้
เมื่อเห็นว่าร่างบางพยายามจะเปิดประตูรถออกไป ร่างสูงกระชากรถออก จนคนที่นั่งข้าง ๆ นิ่วหน้าด้วยความกลัว
" คิบอม ฉันมีเรื่องอยากจะถามนาย " ร่างเล็กตัดสินใจเอ่ยทำลายความเงียบที่มีมาตลอดทาง
" ว่ามา " ร่างสูงตอบรับห้วน ๆ
" เรามาทำสัญญากันดีมั๊ย ฉันจะรักษาความลับของนาย ส่วนนายก็รักษาความลับของฉัน โอเคป่ะ "
" ทงเฮ นายยังสติดีอยู่รึเปล่าเนี่ย " ร่างสูงเหยียบเบรกกะทันหันจนร่างบางหน้าเกือบจะคว่ำไปจูบกับแผงคอนโซลรถ
" คิดมั่งรึปล่าว จะมาทำสัญญากับชั้นเนี่ย ลืมไปแล้วรึไงว่าฉันเป็นมาเฟียน่ะ สมองนายนี่มันเท่าเม็ดถั่วรึไงกัน "
" ก็แล้วจะให้ทำอย่างไงเล่า ให้ฉันคุกเข่าอ้อนวอนนายว่าอย่าบอกเรื่องของฉันรึไงกัน "
" เห็นฉันเป็นคนอย่างไงเนี่ย ฉันไม่บอกใครหรอกน่ะ "
" จริงเหรอ คิดแล้วว่านายต้องแอบเป็นคนดีกับเค้าเหมือนกัน "
ร่างเล็กยิ้มอย่างร่าเริง หวังว่าร่างสูงคงจะเชื่อได้นะ
" แต่ในทางกลับกันนายก็ห้ามบอกใครเรื่องของชั้นเข้าใจมั๊ย " คิบอมกำชับก่อนจะออกรถอีกครั้ง
" แล้วนายจะพูดให้มันมากความทำไมล่ะ สัญญามาตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง " ร่างเล็กบ่นอุบ
" ฟังนะ คำสัญญาของพวกเรามีความสำคัญมาก ๆ มันเป็นสิ่งที่ต้องรักษาด้วยชีวิต เพราะฉะนั้น
ระหว่างฉันกับนายถือเป็นข้อตกลง ไม่ใช่ 'สัญญา' เข้าใจมั๊ย เอ้า ถึงแล้ว ลงไปได้แล้ว "
ร่างสูงจอดรถยนต์ไว้ที่ลานจอดรถสาธารณะใกล้ ๆ กับหอพักก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับหอด้วยกัน
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" คิบอม " ร่างเล็กส่งเสียงเรียกร่างสูงเมื่อทั้งสองคนปีนขึ้นมาถึงระเบียงห้องพักแล้ว
" หือ มีอะไรอีกล่ะเนี่ย ง่วงจะไปนอน เข้าใจมะ " ร่างสูงหันกลับมาก็พบกับใบหน้าของร่างเล็กที่เข้ามาใกล้
จนแทบจะติดกัน
" ขอบใจที่ช่วย ถือว่าเจ๊ากับเรื่องเมื่อตอนเย็นนะ " พูดจบร่างเล็กก็รีบปีนระเบียงข้ามไปยังห้องเพื่อนรักทันที
" เรื่องเมื่อตอนเย็น.............หรือว่า " ร่างสูงนิ่งคิด สักพักใบหน้าได้รูปก็ขึ้นสีเรื่อ
" รู้ตัวหรือเนี่ย "
คิบอมทรุดนั่งลงพิงกับผนังห้อง มือทั้งสองข้างปิดใบหน้าที่ร้อนผ่าวจนเจ้าตัวยังรู้สึกได้
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
" หวัดดีอึนฮยอก อ้าวซองมินก็อยู่ด้วย กลับมาแล้วเหรอ " ทงเฮทักทายเพื่อนรัก และรูมเมทของเพื่อนที่เพิ่งกลับมาจากบ้าน
" อื้อหวัดดีทงเฮ คิดถึ๊ง คิดถึง " ซองมินโผเข้ากอดร่างเล็กที่ไม่ได้เจอกันตลอดปิดเทอมที่ผ่านมา
" นายผอมลงรึป่าวเนี่ย ทำงานหนักอีกแล้วใช่มั๊ย รู้งี้เอาโสมมาจากบ้านด้วยก็ดีหรอก " ซองมินประคองใบหน้าของร่างเล็ก
พลางหันซ้ายขวาเพื่อมองดูให้ชัด ๆ
" ซองมินไม่เอาน่า " ทงเฮปรามเพื่อน รู้ดีว่าถ้าไม่ห้ามไว้พรุ่งนี้ได้มีโสมเป็นลัง ๆ กองอยู่ที่ห้องของเค้าเป็นแน่
บ้านของซองมินเป็นเจ้าของโรงพยาบาล และคนน่ารักตรงหน้าก็ยังเป็นลูกคนเดียวด้วย
ทำให้ที่บ้านตามใจมากเป็นพิเศษ ไม่ว่าซองมินจะอยากได้อะไรก็มักจะได้เสมอ
" ซองมิน อย่าทำอย่างนั้นเลยน่า ทงเฮมันเกรงใจจะแย่อยู่แล้ว " อึนฮยอกที่เห็นซองมินคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาช่วยทงเฮปราม
อีกแรงหนึ่งก่อนจะแย่งโทรศัพท์ร่างเล็กมาถือไว้ซะเอง
" พวกนายก็เป็นกันซะอย่างนี้ อึนฮยอก นายจะให้เพื่อนเป็นโรคขาดสารอาหารตายใช่มั๊ย
ส่งโทรศัพท์มานี่ " ซองมินแบมือขอโทรศัพท์คืน อึนฮยอกหันมามองหน้าทงเฮ เพื่อนรักตรงหน้าดูจะซีดเซียวจริง ๆ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะปัญหาทางกายหรือทางใจกันแน่ อึนฮยอกจึงตัดสินใจส่งโทรศํพท์คืน
" คุณแม่เหรอ ซองมินนะครับ ครับถึงหอแล้วล่ะ คิดถึงคุณแม่เหมือนกัน คุณแม่ส่งโสมมาให้หน่อยจะได้มั๊ยครับ ป่าว
ซองมินไม่ได้เอามากินเองหรอก ทงเฮน่ะ ใช่ ๆ คุณแม่ที่น่ารัก ๆอ่ะ อื้อ
เอาแค่ 8 ลังพอ ครับ ๆ ขอบคุณมากเลย รักคุณแม่ที่สุดเลย ^^ " พูดเจ็บร่างเล็กก็โยนโทรศัพท์ไปไว้บนเตียง
ก่อนจะไปลากทงเฮให้ตามมานั่งบนเตียงด้วยกัน
" ทงเฮ กลับมาก็ดีแล้ว มาดูหนังกันเถอะ "
" อือ เอาสิหนังเรื่องอะไรอ่ะ "
" แป๊บนึงนะ เดี๋ยวขอหาก่อน " ซองมินผละจากร่างบางไปรื้อค้นข้าวของในกระเป๋าที่เพิ่งเอามาจากบ้าน
" ทงเฮ แล้วคิบอมอ่ะ ไม่ชวนมาด้วยกันเหรอ " อึนฮยอกถาม
" ใครคือคิบอมเหรอ ? " ซองมินหันมาถามด้วยความสงสัยก่อนจะก้มหน้าก้มตาหาแผ่น DVD ต่อไป
" เมทของทงเฮน่ะ เพิ่งย้ายมา " อึนฮยอกตอบ
" สงสัย เค้าคงจะหลับแล้วล่ะ ไม่ต้องไปชวนหรอก ว่าแต่แกขานชื่อให้ชั้นรึป่าว " ทงเฮหันไปถามเพื่อนรัก
" อ่อ ไม่ได้ขานให้อ่ะ ก็วันนี้คิบอมบอกจะขานให้ ตกลงเค้ารู้เรื่องที่แกทำงานพิเศษแล้วใช่มะ "
" อืม รู้แล้วล่ะ " ร่างบางตอบก่อนจะหวนไปนึกถึงเหตุการณ์ในผับ
" เออ ก็ดีจะได้มีผู้สมรู้ร่วมคิดเพิ่มอีกหนึ่ง ว่าแต่คิบอมไม่ได้คิดจะบอกโรงเรียนแน่นะ "
" อืม ชั้นห้ามเค้าแล้ว แกอย่าถามเซ้าซี้มากจะได้มั๊ย " ร่างเล็กตัดบท ไม่อยากพูดถึงบุคคลที่สามที่ทำให้หัวใจเต้นแปลก ๆ
อึนฮยอกมองเพื่อนรักที่มีอาการแปลก ๆ พลางอมยิ้ม เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานทำไมจะดูไม่ออก
เพื่อนจะขายออกก็คราวนี้แหละวะ
" นี่ไง เจอแล้ว อึนฮยอก ทงเฮ ดูด้วยกันหน่อยนะ " ร่างเล็กของซองมินพูดอย่างดีใจก่อนจะยัดแผ่น DVD เข้าเครื่องเล่น
ท่ามกลางความสงสัยของเพื่อนทั้งสอง
' ตกลงนี่มันหนังเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย??? '
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
' ก๊อก ก๊อก ' ร่างเล็กเปิดประตูอย่างแผ่วเบา เพราะเกรงว่าคนในห้องจะตื่นเนื่องจากเป็นเวลาดึกมากแล้ว
" คิบอม!!! ยังไม่นอนอีกเหรอ " ร่างเล็กตกใจ ทำไมนายยังไม่หลับอีกเนี่ยคิบอม ฉันทำหน้าไม่ถูกนะเวลาเจอนาย
แต่โชคดีที่ร่างสูงยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะโดยไม่คิดจะหันหน้ากลับมา ทงเฮเลยหายใจได้ทั่วท้องหน่อย
" ตกใจอะไรนักหนา ทำอย่างกับเห็นผี " ร่างสูงบ่น มือพลิกหน้ากระดาษไปอีกหน้า
" อย่าพูดถึงเรื่องผีได้มั๊ย เพิ่งดูหนังผีมา " ทงเฮบ่น ซองมินนะซองมิน ทำไมไม่บอกก่อนล่ะว่ามันเป็นหนังผี
" ดูกับใคร? " เสียงร่างสูงแข็งขึ้นมาเล็กน้อย
" กับอึนฮยอก แล้วก็ซองมินรูมเมทของอึนฮยอก "
" ไม่เห็นรู้ว่าไอ้ไก่มีรูมเมทด้วย เห็นตัวติดกับนายเป็นปาท่องโก๋ " ร่างสูงบ่น เสียงพลิกหน้าหนังสือดังจนเหมือนมัน
จะขาดคามือ
" อึนฮยอกไม่ใช่ไก่นะ ถึงจะ เอ่อ เหมือนก็เหอะ " ร่างเล็กเถียงแทนเพื่อนกับฉายาที่ร่างสูงมอบให้
" ไปนอนได้แล้ว ขี้เกียจเถียงกับเด็ก " ร่างสูงโบกมือไล่ร่างบางโดยที่ยังไม่หันไปมอง
" คิบอม มีอีกเรื่องที่อยากจะพูด "
" อะไรอีกล่ะ ถ้าเป็นเรื่องอึนฮยอก หรือซองมินล่ะก็ ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ " ร่างสูงปิดหนังสือ ก่อนจะกระแทกมันลงบนโต๊ะ
อย่างไม่สนใจ
" ไม่ใช่ คือ คืนนี้ขอนอนด้วยจะได้มั๊ย " ร่างเล็กตัดสินใจพูดออกไปแล้วก้มหน้าซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำเอาไว้ ถ้าไม่ใช่ว่า
กลัวผีจะไม่ขอร้องนายเลย >///<
" หือ นายกำลังยั่วชั้นอยู่รึไงเนี่ย " ร่างสูงลุกจากโต๊ะแล้วเดินเข้ามาหาร่างบางพลางกอดอกมองสำรวจร่างตรงหน้าตั้งแต่
หัวจรดเท้า
" นายอยากตายเรอะไง ไม่ได้หมายความอย่างนั้นซะหน่อย เอาเป็นว่าฉันไม่ได้พูดละกัน " ร่างเล็กหมุนตัวจะกลับไปที่
เตียงของตัวเอง แต่ก็โดนร่างสูงกระชากให้ล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน
" ก็นอนไปสิ ไม่ได้บอกซักคำว่าจะไม่ให้น่ะ " ร่างสูงกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก แผ่นหลังของร่างบางแนบสนิทอยู่กับ
หน้าอกของคิบอมทำให้รับรู้ได้ว่า หัวใจของอีกคนเต้นแรงแค่ไหน
ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ มีหวังได้ขาดอากาศหายใจตายแน่
" ปล่อยก่อนเถอะ จะไปปิดไฟ " ร่างเล็กพยายามต่อรองเพื่อให้ร่างสูงคลายอ้อมกอดออก
" ไม่ต้องปิด กลัวผีไม่ใช่รึไง " ร่างสูงแย้ง
" ก็ใช่แต่เปิดไฟมันนอนไม่หลับนี่ "
" เฮ้อ " ร่างสูงถอนหายใจ ก่อนจะคลายอ้อมกอดลงเล็กน้อย ทงเฮที่คิดว่าจะได้เป็นอิสระแล้วเตรียมจะลุกขึ้นแต่ก็โดนร่างสูง
พลิกตัวให้กลับมาซบกับอกแกร่งของตนเอง
" นอนได้รึยังล่ะทีนี้ " ร่างสูงกระชับอ้อมกอดก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวพวกเค้าทั้งสองคน เวลาผ่านไปเนิ่นนาน
แต่ทงเฮยังคงข่มตานอนไม่หลับ ช้อนสายตาขึ้นมองร่างสูงที่หลับสนิทแล้วก็นึกหมั่นไส้
ถ้าพรุ่งนี้ตื่นไปเรียนไม่ไหวจะโทษนายคนเดียวเลย คิม คิบอม >////<
========================================================
Talk:
ฮิ้ว ~~ โห่ฉลองดีใจให้ตัวเองค่ะ ในที่สุดก็แต่งเสร็จอีกตอนจนได้
ตอนนี้เราชอบมากเลย เพราะมันให้ความรู้สึกว่าสองคนเริ่มจะใจตรงกันแล้ว
( หรือว่าจริง ๆ มันก็ชอบกันมาตั้งแต่ตอนต้นแล้วอ่ะนะ แต่งเอง งงเอง 55+)
ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ที่บอกว่าชอบฟิคเรา ปลื้มสุด ๆ เลยล่ะค่ะ > <
( คนแต่งบ้ายอ อิอิ ถ้าชมบ่อย ๆ จะรีบปั่นฟิคเร็วกว่านี้อีก )
ท้ายที่สุดแล้วล่ะค่ะ รู้สึกว่า Talk นี้มันจะยาวเกินไปและ
ขอบคุณ ทุก คอมเม้นท์ ทุกโหวต และทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ( ถึงจะไม่เม้นท์ก็เหอะ แอบเคืองนะเนี่ย )
พวกคุณคือกำลังใจของเราค่ะ
ความคิดเห็น