คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: ร้ายก็รัก :: Episode01 "Complicated"
แพขนตาหนากระพริบถี่ ๆ เมื่อถูกปลุกตอนเช้าด้วยเสียงกุกกักที่ดังมาจากอีกคนหนึ่งที่อยู่ร่วมห้องกัน
"นายจะไปไหนตั้งแต่ไก่โห่เนี่ย โรงเรียนเราเข้าแปดโมงนะ นี่มันเพิ่งจะตีห้าเอง" ร่างเล็กที่คว้านาฬิกามาดูร้องทักคิบอม
ร่างสูงดูจะตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าคนที่เพิ่งได้นอนตอนตีสามอย่างทงแฮจะตื่นขึ้นมา
"ขอโทษทีที่ทำนายตื่น ฉันจะออกไปวิ่งน่ะ" คำพูดที่ใช้ดูจะเปลี่ยนไป ไม่มีคำว่าครับให้ร่างบางต้องขัดใจอีกแล้ว
"อืม แต่ถ้ากลับมาแล้วปลุกฉันด้วยนะ แล้วก็ออกจากห้องไปล็อคประตูด้วย อย่าลืมกุญแจล่ะ
ขี้เกียจไปเปิด" พูดสั่งเป็นชุดแล้วขว้างนาฬิกาไปไว้ยังมุมหนึ่งของเตียงก่อนจะซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนหนา
คิบอมปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบา กลัวจะไปรบกวนอีกคนที่กำลังหลับอยู่ ร่างสูงเดินลงมาจนถึงชั้นหนึ่งบริเวณ
ที่นัดรอพบแขกของหอพัก
"คิบอม" เสียงเรียกจากชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ดังขึ้นทันทีเมื่อเห็นร่างสูงเดินมาถึงยังบริเวณห้องรับแขก
"พี่คังอิน" ร่างสูงเข้าไปกอดคอคนที่ถูกเรียกว่าพี่อย่างอารมณ์ดี "เสร็จแล้วเหรอ ไวจังนะ" คิบอมยิ้มร่าพร้อมกับแบมือขอ
ของที่ต้องการเหมือนเด็ก ๆ เวลาขอลูกอมจากผู้ใหญ่
"เออ รีบทำจนยังไม่ได้นอนเลยเนี่ย ให้ตายสิวะ นี่แกกะฆ่าพี่เลยรึไง พี่ไม่ได้นอนมาสามวันแล้วนะ" คังอินบ่น ก่อนจะหยิบ
ซองสีน้ำตาลส่งให้คิบอม
"แค่นี้ทำเป็นบ่นเป็นคนแก่ไปได้พี่"
"ก็ชั้นไม่ได้เป็นเด็กมอปลายนิสัยเอาแต่ใจเหมือนแกนี่หว่า สั่งปุ๊บจะให้ได้ปั๊บ" คังอินพูดประชด
"เอาน่าพี่ แล้วผมจะเลี้ยงตอบแทนนะ"
"รวมกับครั้งก่อน ๆ ด้วย ชั้นคงได้กินฟรีไปปีนึงเลยล่ะ"
" หรือว่าจะให้เปลี่ยนจากเลี้ยงมาเป็นหาแฟนให้ดี ที่นี่เด็กหน้าตาน่ารักเพียบเลยนะ ^^ "
"ขอบาย ถึงจะน่ารักยังไงแต่ฉันก็ชอบผู้หญิงเว้ย แล้วฉันก็ไม่ได้ขาดแคลนขนาดนั้นซักหน่อย แค่ยังไม่อยากจะมีก็เท่านั้นเอง"
"ตามใจ คนแก่ก็ชอบอ้างยังงี้แหละนะ ไปก่อนนะคร้าบพี่" คิบอมรีบวิ่งออกไปทันที ก่อนจะโดนบาทาที่คังอินประเคนมาให้
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
"ทงเฮ ตื่น ตื่น ไอ้ขี้เซานี่ ตื่นได้แล้ว" คนที่เข้ามาปลุกบ่นอย่างอารมณ์เสีย นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนรักกันมานาน
เค้าคงจะปล่อยให้มันนอนตื่นสายไปโรงเรียนไม่ทันจนโดนไล่ออกไปแล้ว
"จะตื่นรึไม่ตื่นฮะ" อึนฮยอกบ่นอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะรื้อค้นข้าวของบางอย่างในห้อง อันที่จริงห้องของทงเฮ
ก็เหมือนกับห้องของเค้าไปโดยปริยาย ในเมื่อเจ้าของห้องให้กุญแจห้องไว้เพื่อให้เข้ามาปลุกทุกเช้า
"เจอแล้ว ทำไมมาหมกอยู่ในกองหนังสือวะ แล้วทงเฮมันอ่านหนังสือเรียนตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย" อึนฮยอกพูดพร้อมกับหยิบอุปกรณ์
ในการปลุกทงเฮขึ้นมา
"ให้มันรู้ไป ว่าจะนอนต่อได้อีก" ว่าแล้วก็เอาไม้ปัดขนไก่จี๋ไปที่เอวของทงเฮสองสามที ร่างบางขยับนิดหน่อยเหมือน
รำคาญใจก่อนจะพลิกไปอีกด้านของเตียงคราวนี้อีนฮยอกลองไล้ตั้งแต่บนลงล่าง ล่างขึ้นบนหลายที
'ถ้าทงเฮมันตื่นขึ้นมา มีหวังได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่ T^T'
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
"อ๊ะ อ๊า พอแล้วอึนฮยอก ไม่ไหวแล้ว" เสียงร่างบางครางเหมือนจะขาดใจตายให้ได้
"แกเป็นแบบนี้ทุกทีเลยนะทงเฮ ต้องให้ฉันมาห้องแกทุกวันมันก็ลำบากเหมือนกันนะ" อีกเสียงหนึ่งบ่นอย่างเอือมระอา
ร่างสูงที่กำลังจะไขกุญแจเปิดเข้าห้องชะงักมือทันที
"แต่มีแค่แกคนเดียวนี่ที่ช่วยชั้นได้" ร่างบางบ่นอย่างตัดพ้อ เสียงครางหวานหูเมื่อกี้หายไปแล้ว เหลือเพียงแต่เสียงหอบ
จากความเหนื่อย
"แกมันก็เป็นอย่างนี้ตลอดแหละนะ รู้รึปล่าวว่าการปลุกแกทุกเช้าอ่ะมันต้องเสี่ยงภัยแค่ไหน ยิ่งกว่าเก็บกู้ระเบิด
แถวชายแดนอีกนะเว้ย"
ร่างสูงที่อยู่หน้าบานประตูถอนหายใจ แค่ปลุกกันเหรอเนี่ย นี่ตัวเค้าเผลอคิดเรื่องอะไรไปเนี่ย -*-
"ก๊อก ก๊อก" เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้เพื่อนรักทั้งสองคนหยุดบทสนทนา ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับผู้มาใหม่
"หวัดดี คิบอม" ร่างบางส่งเสียงทักทายสดใสก่อนจะหันไปแนะนำอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ ให้รู้จักกัน "นี่อึนฮยอก
อยู่ห้องข้าง ๆ พวกเรานี่แหละ"
"หวัดดีครับ ผมคิม คิบอมครับ" ร่างสูงพูดทักทายอย่างมีมารยาทเหมือนกับตอนที่เจอทงเฮครั้งแรก
"หวัดดี ชั้นชื่ออึนฮยอกนะ ทงเฮ ไม่อยากจะเชื่อเลย แกได้เมทนิสัยดีอย่างนี้ได้ไงวะ เค้าจะทนแกไหวเหรอ"
ประโยคหลังหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนรัก
"แกยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปมะ ได้ข่าวว่ายังไม่ได้เคลียร์บัญชีเรื่องเมื่อคืนเลยนะ" ร่างเล็กมองอึนฮยอกด้วยสายตา
พิฆาต หักนิ้วมือดังกรอบแกรบ
"รีบไปอาบน้ำเถอะ ทงเฮ เดี๋ยวจะไปสายนะ" คิบอมเอ่ยเตือนเมื่อเห็นว่าถ้าปล่อยไปเรื่อย ๆ คงได้สายยกกลุ่มกันแน่
"กลับห้องแกไปได้แล้ว" พูดจบร่างเล็กก็เดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไป
"เออ พอใช้เสร็จก็ถีบหัวส่งเลยนะ ชั้นเป็นเพื่อนแกหรือคนใช้กันแน่วะ" อึนฮยอกบ่นอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะหันไปเปิด
บทสนทนากับอีกคนที่ง่วนอยู่กับการจัดของให้เข้าที่
"ทงเฮ มันน่ารักใช่มั๊ยล่ะ" จู่ ๆ คำถามที่ไม่คาดคิดก็ออกมาจากปากของอึนฮยอก
"ก็น่ารักดีครับ แต่ว่าอยู่ดี ๆ ทำไมถึงถามล่ะครับ " คิบอมสงสัย ไม่ใช่ว่าคนตรงหน้าจะรู้นะว่าเค้าแอบสนใจ
อีกคนที่อยู่ในห้องน้ำ
"อย่าไปตกหลุมพรางเข้าล่ะ น่ารักอย่างนั้นแต่โหดชะมัดเลย ไม่รู้ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงเปลี่ยนไป แต่ก่อนยังไม่เป็นอย่างนี้เลยนะ
ออกจะใสซื่อแท้ ๆ เฮ้อ~~ ฉันนี่บ่นอะไรก็ไม่รู้ กลับห้องก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่ อ้อ อีกอย่างนึงไม่ต้องพูดครับกับชั้นก็ได้นะ
ไม่ชิน" อึนฮยอกบอกลาร่างสูงก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
"เซฟ มาทันพอดีเลย" ร่างเล็กกล่าวอย่างดีใจก่อนจะเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายจากการวิ่งสุดชีวิตมาโรงเรียน
"มากับแกนี่เหนื่อยชะมัดเลย มีวันไหนบ้างเนี่ยที่ไม่ต้องวิ่ง" อึนฮยอกบ่น ก่อนจะทรุดลงนั่งกับพื้น
"พูดมากน่า คิบอมยังไม่บ่นสักคำเลย ว่าแต่คิบอมนายอยู่ห้องไหน?" ทงเฮถามอีกคนที่วิ่งมาด้วยกันแต่กลับไม่มีเหงื่อสักหยด
"ยังไม่รู้เลย ตอนเช้าต้องไปพบผอ. ก่อนน่ะ" คิบอมบอกพร้อมกับหยิบเอกสารแนะนำตัวออกมาจากกระเป๋า
"เหรอ แต่ถ้ายังไงมาหาพวกเราได้นะ เราอยู่ห้อง 2-B ไปก่อนละนะ" ทงเฮโบกมือลาร่างสูงก่อนจะลากไก่หมดสภาพ
ติดมือไปด้วย
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
'ก๊อก ก๊อก' เสียงเคาะประตูห้องผู้อำนวยการดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูเข้ามา
"คิบอม มาแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ" ผู้อำนวยการของโรงเรียนคองยูเป็นหญิงอายุประมาณ 40 กว่า ๆ ท่าทางใจดี สายตา
หลังแว่นตากรอบทองนั้นดูโอบอ้อมอารีและมีมิตรไมตรีจนทำให้ผู้มาใหม่รู้สึกผ่อนคลายลงไปเล็กน้อย
"พ่อแกบอกป้าไว้ก่อนแล้วว่าแกจะย้ายมาวันนี้ เป็นไงล่ะไอ้เสือ ไปก่อวีรกรรมอะไรไว้ที่โรงเรียนเก่าล่ะ ?" ท่านผู้อำนวยการ
หรือก็คือป้าแท้ ๆ ของคิบอมถามหลานชายตัวดี ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลคิม แก๊งมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดในโซล
"ท่านผู้อำนวยการครับ อย่าเรียกผมว่าไอ้เสือสิ เดี๋ยวความลับได้แตกกันพอดีหรอก"
"ก็เรียกอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก ทำไมมีปัญหาเร๊อะ" ท่านผู้อำนวยการตวัดสายตาคมมองหลานชาย ไม่น่าเชื่อว่าถึงแม้
วัยจะล่วงเลยไป แต่คนที่เคยเป็นมือขวาให้พ่อเค้ายังคงความน่ากลัวไม่เปลี่ยน
"คับ ขอโทษคร้าบป้า ผมมันผิดเอง - -"
"เอาน่า อยู่ต่อหน้าคนอื่นฉันจะพยายามไม่เรียกแกอย่างนี้แล้วกัน ว่าแต่แกไปเรียนได้แล้ว ฉันบอกอาจารย์ไว้แล้ว
ว่าจะมีเด็กเข้าใหม่"
"ห้องไหนครับ" คิบอมถามแววตาส่งประกายเจ้าเล่ห์มาที่ผู้เป็นป้า
"ทำสายตาอย่างนั้นทำไม แกวางแผนอะไรอยู่อย่างนั้นสิ" คนเป็นป้ารู้ทันรีบพูดดักคอหลานชายตัวดีไว้ก่อน
"ป่าว ไม่มีอะไรจริงๆคับ" ร่างสูงยิ้มกว้างจนตาแทบจะปิด
"ก็ไอ้ไม่มีอะไรของแกนี่แหละที่มันน่าห่วง นู่น แกเรียนห้อง 2-A รีบไปได้แล้ว ไปถูกใช่มั๊ย" ผู้เป็นหลานรีบพยักหน้า
ก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกไปทันที
"ถ้าจะสมองกลับ ทำไมรีบไปเรียนขนาดนั้น" ผู้เป็นป้าบ่นก่อนจะสะสางงานที่เหลือให้เสร็จ
::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::**::::
'ก๊อก ก๊อก' เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงของคิบอมจะเลื่อนบานประตูเปิดออก ( รู้สึกแกจะเคาะแล้วเปิดก่อนที่เค้า
จะอนุญาติทุกครั้งเลยนะบอม : Writer ) เด็กนักเรียนทุกคนรวมทั้งอาจารย์มองมาที่ร่างสูงเป็นตาเดียว
"มาทำอะไรที่นี่เหรอจ๊ะ" อาจารย์ประจำชั้นกล่าวทักผู้มาใหม่
"คือผมเป็นนักเรียนใหม่เพิ่งย้ายเข้ามาน่ะครับ ท่านผู้อำนวยการบอกให้ผมมาหาอาจารย์น่ะครับ"
"เอ๊ะ ! ตายจริง ทำไมครูไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ สงสัยจดหมายจะตกหล่นที่ไหนซะล่ะมั๊งเนี่ย" อาจารย์ประจำชั้นรื้อค้นแฟ้ม
ที่พกมาด้วย แต่ก็ไม่เจอเอกสารแจ้งการย้ายของนักเรียนใหม่
'จะไปเจอได้ไงละครับอาจารย์ ก็ห้องที่ผมจะย้ายมาอยู่น่ะมัน 2-A แต่นี่มัน 2-Bนี่ครับ' ร่างสูงคิดในใจ ก่อนจะหันไปยิ้ม
ให้กับคนที่โบกมือมาให้เค้า จะเป็นใครไปได้ 'ทงเฮ' นั่นเอง ^^
"ยังไงก็แนะนำตัวก่อนละกันนะจ๊ะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ"
"คิม คิบอม ครับ"
"เด็ก ๆ เงียบหน่อยจ้า อาจจะกระทันหันไปนิดนึงนะ แต่ห้องเราจะมีเพื่อนร่วมชั้นเพิ่มอีกคนแล้วล่ะจ้ะ" อาจารย์ปรบมือ
สองสามที เป็นเชิงให้นักเรียนเงียบ ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้ร่างสูงแนะนำตัว
"สวัสดีครับ ผมชื่อ คิม คิบอมครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ฝากตัวด้วยครับ"
"นี่ ๆ ทงเฮ ทำไมมันบังเอิญจัง หมอนี่เล่นเส้นรึป่าวเนี่ย" อึนฮยอกที่นั่งหน้าร่างบางเอนเก้าอี้มาทางด้านหลังเพื่อคุยกับร่างบาง
"เส้นอะไรกัน ปีสองมีแค่สามห้องนะ มันก็ต้องมีโอกาสเป็นห้องเราอยู่แล้วแหละ"
"แต่เมื่อตอนต้นเทอมเรียวอุคย้ายมาก็อยู่ห้องเรานะ แล้วไหนจะเมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่ซีวอนย้ายกลับมาก็อยู่ห้องเราอีก..."
"หยุดพูดชื่อนั้นไปเลยนะ" ทงเฮตวาดด้วยน้ำเสียงจริงจังซึ่งไม่ค่อยได้ใช้บ่อยนักกับเพื่อนรัก
"ขอโทษ ไม่คิดว่าแกกับซี...เอ่อ คนนั้นจะยังไม่คืนดีกันนี่ ก็เห็นมันจ้องเอา ๆ จนแกจะท้องได้แล้วเนี่ย"
"ถ้าแกยังไม่หยุดพูดเรื่องนี้อีก ..." ร่างบางเสียงสั่นเครือ น้ำใส ๆ คลอหน่วงอยู่ที่ตาคู่สวย ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อคน ๆ นี้ทีไร
ก็เจ็บขึ้นมาทุกที
"เฮ้ย ขอโทษ ๆ ทงเฮ จะไม่พูดอีกแล้ว แกอย่าร้องไห้เลยนะ ฉันมันปากไม่ดีเอง แกอย่าคิดมากเลยนะ" อึนฮยอกหันมา
ปลอบเพื่อนรักที่ตอนนี้ดูท่าว่าจะอ่อนแอกว่าตอนไหน ๆ ถึงปากจะพร่ำบ่นว่าทงเฮโหด แต่ก็ยังดีกว่าให้มันเป็นเหมือนตอนนี้
"อึนฮยอก ทงเฮ ทำอะไรกันน่ะ เกรงใจมั่งสิเพื่อนแนะนำตัวอยู่นะ" เสียงอาจารย์ประจำชั้นดึงให้ทุกสายตาในห้องหันมา
จับจ้องที่ทั้งสองคน
"ง่า เอ่อ คือ ทงเฮไม่สบายครับอาจารย์" อึนฮยอกที่ไม่รู้จะตอบว่าอะไร เลยคิดคำแก้ตัวส่ง ๆ ไป
"ไม่สบายก็พาไปห้องพยาบาลสิ เร็วเข้าเดี๋ยวเป็นอะไรไปจะแย่" อาจารย์สั่ง อึนฮยอกจึงต้องรีบสวมบทบาทเพื่อนที่แสนดี
พยุงทงเฮให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ
"ทงเฮ แกช่วยเออออไปกับฉันหน่อยจะได้มั๊ยเนี่ย ฉันรู้นะว่าแกไม่อยากอยู่ในห้อง" อึนฮยอกกระซิบเบากับ ๆ ร่างบางเพื่อให้
ร่างบางลุกขึ้น ทงเฮลุกตามแต่โดยดี ไม่อยากอยู่ในห้องนานกว่านี้แล้วเหมือนกัน
"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันพาทงเฮไปเอง" ไวเท่ากับคำพูด ร่างสูงจับต้นแขนของร่างบางแล้วออกแรงดึงให้เข้ามาใน
อ้อมกอดของตนเอง อึนฮยอกได้แต่กระพริบตาปริบ ๆ เข้าใจแล้วว่า
งงเป็นไก่ตาแตกมันเป็นอย่างไง ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อคนที่อาสาเข้ามาช่วย
"ซีวอน !!!"
============================================
Talk:
ลงไปได้สองตอน เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าไม่เคย Talk กับทุกคนเลย
ฟิกเรื่องนี้เกิดจากความ เวิ่น~ ในช่วงปิดเทอม ไม่มีอะรัยทำ
จิ้นไปจิ้นมาก็ได้เป็นฟิคเรื่องนี้จนได้ค่ะ ^^
ยังไงก็ช่วยเม้นท์ หน่อยนะคะ คนแต่งจะได้มีกำลังใจแต่งต่อไป
รักทุกคน ๆ ค่ะ｡◕‿◕｡
ความคิดเห็น